<TABLE class=blog_center_data><TBODY><TR><TD> ในปี พ.ศ.๒๕๒๙ โยมลูกศิษย์หลวงปู่คนหนึ่งซึ่งตั้งครรภ์ได้ประมาณ ๖ เดือนเริ่มไม่แข็งแรงเพราะต้องทำงานมากเนื่องจากค้าขายดี ต่อมาสุขภาพทรุดลงถึงขนาดต้องไปนอนพักที่โรงพยาบาลถึง ๒ ครั้ง ๆ ละ ๑๕ วัน และคุณหมอได้สั่งให้หยุดงานเพราะลูกไม่แข็งแรง เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ประมาณ ๘ เดือน ก็เกิดอุบัติเหตุหกล้มเข้าอีก ผ่านไปได้ ๒ วัน ท้องมีอาการบวม และเธอรู้สึกเจ็บมาก ไม่สามารถขยับเขยื้อนไปไหนได้ และพลันนึกขึ้นได้ว่าลูกไม่ดิ้นมา ๒ วันแล้ว สามีของเธอระลึกถึงหลวงปู่ดู่ หวังให้ท่านเป็นที่พึ่ง จึงรีบขับรถยนต์ตรงไปวัดสะแกทันที ถึงวัดประมาณ ๔ โมงเย็น ซึ่งเวลานั้น มีแต่หลวงปู่ดู่อยู่เพียงองค์เดียว เขาได้กราบเรียนให้ท่านฟังถึงเรื่องที่ภรรยาเจ็บท้องไม่สบายมากและลูกในท้องไม่ดิ้นแล้ว ตลอดเวลาที่เขากราบเรียนท่าน เขาสังเกตเห็นว่าหลวงปู่ดู่ท่านไม่ได้มองหน้าเขาเลย ท่านกลับมองตรงออกไปเบื้องหน้า โดยไม่กระพริบตาเลย จนกระทั่งเขาเล่าเรื่องจบ ท่านก็นั่งนิ่งไปอีกประมาณ ๔-๕ วินาที แล้วท่านก็บอกว่าไม่เป็นไรให้เอาขวดน้ำมาให้ท่าน ทำน้ำมนต์ให้ หลวงปู่ได้เมตตาอธิษฐานค่อนข้างนาน เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็สั่งให้ข้าพเจ้ารีบนำน้ำมนต์ไปให้ภรรยาดื่มและกำชับว่าห้ามแวะที่ไหนเด็ดขาด เมื่อเขากลับไปถึงบ้านตอนประมาณ ๖ โมงเย็น เธอซึ่งนอนภาวนาอยู่ตลอดเวลาได้เล่าว่า ช่วงเวลาที่สามีเธอไปถึงวัดสะแก ก็รู้สึกว่าในท้องมีเสียงตอดดังตุ๊บขึ้นมา แล้วลูกก็เริ่มดิ้น จากนั้นมา ครรภ์ของเธอก็เป็นปรกติ กระทั่งให้กำเนิดทารกเพศหญิง ซึ่งปัจจุบันกำลังศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรี ทั้งนี้ ก็ด้วยเมตตาอันหาประมาณมิได้ของหลวงปู่ซึ่งครอบครัวนี้ยังคงระลึกถึงพระคุณของหลวงปู่อย่างมิรู้ลืม </TD></TR></TBODY></TABLE> ที่มา http://www.oknation.net/blog/leozenith/2009/01/02/entry-1