สังโยชน์ ๓ สำหรับคนขี้เกียจจะเกิด

supanon2011 · 2 ตุลาคม 2015

[FONT=&quot]สังโยชน์ ๓ สำหรับคนขี้เกียจจะเกิด[/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]
[FONT=&quot]18 กันยายน เวลา 5:41 น.สังโยชน์ ๓ ... วานนี้มีคนที่ขี้เกียจจะเกิดโดยไม่รู้ว่าจะจบสิ้นเมื่อใด มาขอคำอธิบายในการปฏิบัติในสังโยชน์ ๓ จึงบอกไปว่ามันมีหลักการอยู่ ๓ อย่างคือ
[/FONT]
[FONT=&quot]1) ยึดถือแต่ไม่ยึดติด คนเราเกิดมาย่อมมีความยึดถือเช่น นั่นพี่นี่น้อง โน่นพ่อนี่แม่ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ฯลฯ ไม่ยึดติดหมายถึงรู้ครบถึงเหตุปัจจัย รู้ที่มา-ที่เป็น-ที่ไป ของสิ่งที่ยึดถือนั้น
[/FONT]
[FONT=&quot]2) การลงมือทำทันทีอย่างจริงจัง ด้วยความมุ่งมั่น ขยัน อดทน วิริเยนะ ทุกขมัจเจติ บุคคลจะล่วงทุกข์ได้ด้วยความเพียรพยายาม
[/FONT]
[FONT=&quot]3) กำหนดหลักธรรม ปรัชญา หรืออุดมคติ ตามแต่จะเรียกกัน ขึ้นมาเพื่อยึดถือเป็นแนวทางการปฏิบัติ เช่น"สิ่งหนึ่งสิ่งใดมีความเกิดเป็นธรรมดา สิ่งนั้นย่อมมีความดับเป็นธรรมดา"
[/FONT]
[FONT=&quot]หลักธรรมนี้หมายถึง อนิจจังความไม่เที่ยงแท้แน่นอน หมายถึงทุกขัง เมื่อมีบุคคลเข้าไปเกี่ยวข้อง หมายถึงอนัตตา เพราะมันเป็นของมันเช่นนั้นเอง[/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]18 กันยายน เวลา 6:14 น.หลักสังโยชน์เครื่องร้อยรัดสามประการคือ
[/FONT]
[FONT=&quot]1) สักกายะทิฎฐิ การเห็นด้วย " ปัญญา"อันชอบว่า ขันธ์ ๕ หรือธาตุ ๖ หรืออายตนะ ๑๒ นี้มันไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เราไม่มีในมัน มันไม่มีในเรา มันสักแต่ว่าเป็นธาตุ เป็นขันธ์ เป็นอายตนะ เท่านั้น ไม่ได้เป็นอะไรของใคร ย้ำอีกนิดว่าการเห็นชอบดังที่พระพุทธองค์ทรงสอนนั้น เป็นการ"เห็นด้วยปัญญา"มิใช่เห็นด้วยศิล เห็นด้วยสมาธิ หรือเห็นด้วยตาด้วยความคิด
[/FONT]
[FONT=&quot]2) สีลัพพตปรามาส การยึดถือศิล ๕ อย่างจริงๆจังๆ(ไม่ปรามาสหรือลูบคลำศิล)ถ้าเป็นผู้ครองเรือน ยึดถือการปฏิบัติ(พต)ไปตามแนวทางของตนอย่างแน่วแน่ แต่ไม่ยึดติดในวิธีการใดวิธีการหนึ่งอย่างตายตัว สามารถพลิกพลิ้วไปตามสถานการณ์และสภาวะแวดล้อมได้ โดยไม่ออกนอกแนวทางที่วางไว้
[/FONT]
[FONT=&quot]3) วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัยในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เมื่อสามารถทำแบบที่กล่าวไว้นี้อย่างแน่วแน่ไม่แปรผัน ย่อมหมายถึงว่า สามารถละวิจิกิจฉาได้ สิ่งที่จะตรวจสอบว่าการปฏิบัติถูกทิศตรงทางหรือไม่ คือ ความไม่ยึดติดถือมั่นในข้อสักกายทิฎฐิ ว่าพัฒนาไปได้มากน้อยแค่ไหนเพียงใด การตรวจสอบได้จึงสำคัญ[/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]จากผู้เฒ่าข้างวัด
[/FONT]

supanon2011 · 2 ตุลาคม 2015

ความหลุดพ้นกับคนบ้า..

11 กันยายน เวลา 5:37 น.ความหลุดพ้นกับคนบ้า..ครูบาอาจารย์ท่านเคยเล่าให้ฟังว่าสมัยก่อนนานมาแล้ว แต่ไม่ถึง ๑๐๐ ปี ชาวบ้านเขาเห็นพระแก่ๆรูปหนึ่งนุ่งสบงใส่อังสะเดินคุยอยู่กับหมากับแมว บางทีก็เดินพูดอยู่คนเดียว ชาวบ้านก็เข้าใจว่าพระองค์นั้นเป็นบ้าไปแล้ว ก็เล่าลือกันไปทั่วบางตามประสาของเขา เมื่อหันกลับมามองหลักการของเต๋า ซึ่งมีหลักการและวิธีคิดอันเป็นไปตามวิถีของธรรมชาติ แต่ย้อนแย้งกับความเข้าใจของคนทั่วไป จึงทำให้มองเสมือนเป็นคนบ้าๆบอๆ เป็นคนที่โง่เง่าเต่าตุ่นในสายตาของพวกที่คิดว่าตนเองชาญฉลาด ที่มุ่งหาแต่ประโยชน์ส่วนตนและพวกพ้อง
11 กันยายน เวลา 5:59 น.หลักการและวิธีคิดตามวิถีแห่งธรรมชาติ ท่านผู้รู้อธิบายไว้ดังนี้ เลิกความอยากในการเรียนรู้อย่างไม่สิ้นสุด ก็จะไม่มีเรื่องกลุ้มใจ ตรงนี้ท่านคงหมายถึงการเรียนรู้มิใช่ทำให้เกิดความกลุ้มใจ แต่ตัวความอยากนั่นแหละเป็นสาเหตุ มองสรรพสิ่งตามความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น เรียนรู้ก็เสมือนไม่ได้เรียนรู้ ความกลุ้มใจจะมาจากไหน การที่เข้าไปขอความช่วยเหลือ รับปากลูกเดียวกับการตวาดกราดเกรี้ยว มันก็ไม่แปลกแตกต่างกัน ความดีกับความชั่วมันไม่มีคุณค่าอะไร แต่ผู้ที่กระทำดีหรือชั่วย่อมได้รับผลที่แตกต่างกัน อันเนื่องมาจาก"เหตุ"คือการกระทำ หาใช่เป็นเพราะความดีหรือความชั่วไม่ ปกติสำนวนเก่าท่านเขียนสั้นๆอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ ว่าจะต้องทำแบบไหนอย่างไร เลยพยายามเขียนให้อ่านแล้วเข้าใจขึ้นมาบ้าง

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

สังโยชน์ ๓ สำหรับคนขี้เกียจจะเกิด

supanon2011 Active Member

supanon2011 Active Member

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

สังโยชน์ ๓ สำหรับคนขี้เกียจจะเกิด

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา