ลูกรัก

บทโศลกหลวงปู่พุทธอิสระ
ลูกรัก...เมื่อโพธิจิต และศักดิ์สิทธิ์ทั้ง ๓ ได้อุบัติแก่เจ้าแล้ว
ถึงแม้ว่าเจ้ายังข้องอยู่ในกิเลส และวัฎสงสาร
เจ้าก็ยังได้รับการยอมรับ และเคารพจากเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย
ลูกรัก...กายศักดิ์สิทธิ์ เป็นสภาวะของกายที่เป็นบ่อเกิดแห่งจิตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอานุภาพ
คือกายที่เต็มไปด้วยการฝึกปรืออดทนอดกลั้น เสียสละ กายที่เต็มไปด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน
ย่อมเป็นเหตุให้จิตกล้าแข็ง และสมดุลย์ รักษาพลังได้อย่างคงที่ นั่นคือจิตศักดิ์สิทธิ์
มันจึงเกิดธรรมะ ศักดิ์สิทธิ์ คือความไม่กระเพื่อมแห่งจิตสงบแห่งจิต หยุดแห่งจิต สะอาดแห่งจิต
เสรีภาพแห่งจิตทำให้เกิดปัญญาญาณหยั่งรู้ว่าอะไรคือความเปล่าและนำไปสู่ความว่างได้อย่างไร<O</O
ลูกรัก...ปู่ของเจ้าสอนพ่อว่า กายศักดิ์สิทธิ์ ธรรมศักดิ์สิทธิ์จิตศักดิ์สิทธิ์ในโพธิจิตนี้
หากผู้ใดมีเขาย่อมนำประโยชน์สุข มาสู่สรรพสัตว์อันหาประมาณมิได้
เขาย่อมได้รับความสุขสมบูรณ์ ทุกขณะ ไม่ว่าจักหลับหรือตื่น<O</O
ลูกรัก...การค้นหาตัวเจ้าเอง เป็นกิจเบื้องต้นของศาสนาธรรมนี้
และพระบริสุทธิธรรมเป็นเบื้องปลาย<O</O
ลูกรัก..คราใดที่เจ้ารู้สึกตัวว่า เจ้าอยู่ในพระพุทธศาสนานี้ ครานั้นเจ้าคือคนของพระศาสนา
คราใดที่เจ้าเป็นคนของพระศาสนาครานั้น เจ้าก็ต้องทำงานให้กับพระศาสนา
คราใดที่เจ้าทำงานให้กับพระศาสนา ครานั้น เจ้าก็ต้องทำความเจริญให้กับพระศาสนา
คราใดที่เจ้าทำความเจริญให้กับพระศาสนา ครานั้นเจ้าจงรู้ไว้เถิดว่า
เจ้ากำลังทำความเจริญให้กับจักรวาล และตัวเจ้าเอง<O</O
ลูกรัก.....ครูที่ดีไม่ต้องการศิษย์มีแต่ศิษย์ที่ดีเท่านั้นที่ต้องการครู
ศิษย์ที่ดีควรจะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ครูได้ทราบว่า เขาพร้อมทุกอย่าง และทุกวิถีทางโดยมิให้จำกัดวิธีการ
ขอเพียงวิธีนั้นมันจะทำให้เขากลับมาสู่ความเป็นเอกบุรุษ คือการทำความรู้จักตนเอง
ถึงแม้ว่าจะต้องป่นอวัยวะทุกชิ้นของตน เพื่อค้นหาก็ต้องยอม<O</O
ลูกรัก...เมื่อใดที่เจ้าหยุด ความนิ่งก็เกิด ความสงบจักปรากฏ
ความตรึกตรองเจ้าก็จักได้เป็นเจ<WBR>้าของ
เมื่อตรอง จิตผ่องก็จักมี<O</O
ลูกรัก...ลาภสักการะเกียรติยศ เปรียบเหมือนใบไม้
ศีลคือเปลือกไม้ สมาธิคือเยื่อไม้ ปัญญาคือเนื้อไม้ วิมุตติคือแก่นไม้ เจ้าจักต้องการอะไร
หรือเพียงแค่ให้ได้เห็นต้นไม้<O</O
ลูกรัก...ผู้ใดมีสุญญตา อยู่ในใจ ผู้นั้นจะไม่ทุกข์
แล้วสุญญตาคืออะไร ถ้าพูด ก็จะไม่ใช่สุญญตา ถ้าไม่พูด ก็ไม่เข้าใจสุญญตาอีก
แล้วจะทำอย่างไร ใครรู้ช่วยบอกที<O</O
ลูกรัก...เจ้าต้องสำรวจตรวจตรา ตัวเองตลอดว่าจิตของเจ้า
เป็นสรรพสัตว์ อริยสัตว์หรือ โพธิสัตว์<O</O
ลูกรัก...การเรียนรู้พุทธศาสนา ผู้ที่จะเข้าถึงความจริงของศาสนานี้
มิใช่เข้าได้ด้วยการเรียนรู้ตำรา คัมภีร์ อักษร ภาษา หนังสือ
แต่มันเริ่มต้นการเรียนรู้ ด้วยความเข้าใจความหมายของสรรพชีวิต
สรรพสิ่ง สรรพสัตว์ และสรรพวัตถุ แค่นี้พ่อคิดว่าเข้าถึงตัวศาสนาแล้วล่ะ<O</O
ลูกรัก...สำหรับพ่อ ศาสนามิได้สอนทฤษฎีหรือปรัชญา และวิชาการต่อพ่อ
แต่ศาสนาได้สอนตัวชีวิตและวิญญา<WBR>ณให้แก่พ่อ ซึ่งมันก็คงจะรวบรวม
ลูกรัก...ศาสนานี้เขามิได้มีไว้สอนคนดี แต่มีเอาไว้มุ่งสอน
คนที่เพียรพย<WBR>ายามจะทำดี ให้เป็นผู้ดี และส่งเสริมคนดี ให้ดียิ่งยิ่งขึ้นไปเอาสรรพทฤษฎ<WBR>ี ปรัชญา และสรรพสิ่งเข้ามาด้วยเป็นแน่<O</O
ลูกรัก...วัดที่ดีในอุดมคติของพ่อคือ เข้ามาก็เย็นใจ
อยู่อาศัยก็สุขใจ ออกไปแล้วก็สบายใจ นี่แหละวัดที่พ่อต้องการล่ะ<O</O
ลูกรัก...เจ้าอย่ามัวแต่เสียเวลากับการอ่<WBR>าน หรือดูเรื่องของคนอื่นอยู่เลย
ควรจะเอาเวลาเหล่านั้น มาอ่านและดูตนเองจะดีกว่า<O</O
ลูกรัก...ถ้าเจ้าต้องการความสุข
เพียงแต่เจ้าทำให้ทุกข์มันลดลงความสุขมันก็เกิดขึ้นเอง<O</O
ลูกรัก... คนจริงก็คือคนมีสติ คนที่มีสติเขาไม่ไหวติงต่อคำชม
ไม่เยินยอนิยมต่อคำนินทา<O</O
ลูกรัก คราใดที่เจ้าต้องการสมาธิ เห็นพระพุทธเจ้า ต้องหนีให้ไกล
เห็นพระธรรม ต้อง........เห็นพระสงฆ์ต้อง..เพราะกรรมฐานต้องเป็นหนึ่งเดียวกับสิ่งที่กำลังทำ
บอกแล้วมนุษย์ไม่ควรปฏิเสธการฝึก ฝึกไปเรื่อยๆ แล้วจะรู้ว่า สมาธิแตกต่างกับความฟุ้งซ่านอย่างไร
แก้ก็ไม่ยาก กลับไปอยู่กับกรรมฐานที่กำลังฝึก ถ้าไปยุ่ง ก็จะเคลื่อนจากกรรมฐานตัวเอง<O</O
ลูกรัก...เจ้าจะรู้หรือไม่หนอ ว่าในความทุกข์ยากเหลือแสน
มันย่อมเป็นตัวแทนของความสำเร็จ และมักจะเป็นเหตุให้เกิด ผู้รู้ ผู้ตื่นอยู่เนืองๆ<O</O
ลูกรัก...น้ำไม่มีใครตักหยดเดียวแล้วเต็มตุ่ม ทุกสิ่งต้องใช้การสะสมตัวมันเอง
การฝึกปรืออบรมจิตวิญญาณจึงต้องใช้เวลา<O</O
ลูกรัก...วิถีชีวิตของเจ้าควรจักเริ่มต้นคือ ทำตนให้ละเอียดอ่อน พินอบพิเทาละเมียดละไม
อ่อนน้อมถ่อมตน อ่อนโยน อ่อนไหว แต่มิใช่ อ่อนแอ<O</O
ลูก รัก...ธรรมะ 84,000 พระธรรมขันธ์ สรุปลงตรงที่สอนให้ นั่งให้เป็น ยืนให้เป็น
กินให้เป็น เดินให้เป็น นอนให้เป็น สุดท้าย ตายให้เป็น
ลูกรัก... สัจจะและความจริงใจ เป็นเครื่องเสริมสร้างบุคลิกภาพ และความสำเร็จ
ลูกรัก... ความเห็นของพ่อมีว่า ถ้าความศักดิ์สิทธิ์ของ ดิน น้ำ ลม ไฟ และฟ้ามีอยู่จริง พ่อก็คิดว่านกที่บินอยู่บนฟ้า ปลาที่อยู่ในน้ำ สัตว์ที่อยู่ในดิน มันคงจะไม่ลำบากขนาดนี้เป็นแน่"
ลูกรัก...ขอเพียงเจ้าบรรเทา ละวาง ความยินดีที่มีในสรรพชีวิต สรรพวัตถุ และของเล่นทั้งหลายได้เด็ดขาด ละเว้นจากการคิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว ไม่ปล่อยตนเองให้หลงใหลได้ปลื้มไปกับ ตาเห็นรูป หูฟังเสียง จมูกได้กลิ่น ลิ้นรับรส กายถูกต้องสัมผัส ใจมิได้ปรุงแต่ง ให้เกิดอารมณ์ใดๆ ความสงบระงับทางกาย วาจา ใจ ก็เกิดขึ้น เช่นนี้ต่างหาก จึงเรียกว่า สมณะ"
ลูกรัก...จงอย่าทำอารมณ์ให้เป็นอาลัย แล้วเราจักได้ไม่มีอะไรในอารมณ์นั้นๆ
ลูกรัก...
ขอเพียงชั่วชีวิตเจ้า รู้จักแยกมิตรกับศัตรูให้ออกภายในตัวเจ้า พ่อว่าเจ้าคือพระพุทธะองค์ประเสริฐองค์หนึ่ง สำคัญว่าเราแยกไม่ออกระหว่างมิตรกับศัตรูในตัวเรา"

ลูกรัก...ศาสนานี้ เขามิได้มีไว้สอนคนดี แต่มีเอาไว้มุ่งสอนคนทึ่เพียรพยายาม จะทำดีให้เป็นผู้ดี และส่งเสริมคนดีให้ดียิ่งขึ้นไป
ลูกรัก...หมั่นถามตนเองว่า ก่อนบวชเป็นอะไร ขณะที่บวชทำอะไร บวชแล้วได้อะไร บวชต่อไปจะเสียอะไร
ลูกรัก...นักบวช ภิกษุ สมณะ สามารถทำผิดได้ทั้งนั้น แต่ถ้าเป็นพระแล้วผิดไม่ได้
ลูกรัก ถ้าพ่อจะเลือกอยู่ระหว่างศัตรูกับมิตร ชั่วชีวิต ถ้าคิดจะพัฒนา พ่อเลือกที่จะอยู่กับศัตรูมากกว่ามิตร
ลูกรัก...การที่เจ้าจดจำคำพูดของพ่อได้[FONT=&quot]แล้วนำไปสอนผู้อื่นต่อๆไปนั้นพ่อเห็นว่าดี
แต่มันจะดูว่า ไร้วิญญาณ[FONT=&quot]และขาดการเริ่มต้น โดยเน้นที่ตัวเจ้าแทน[/FONT][FONT=&quot]ถ้าเจ้ามิได้พูดออกมา[/FONT]
[FONT=&quot]จากตัวเจ้าแท้ๆเช่นนี้ก็เท่ากับเจ้าจะเสียเวลาเปล่าๆ[/FONT]
ลูกรัก...รู้จักใช้จิต ฉลาดในการรู้จักจิต
ใส่ใจอย่างยิ่งในสภาวะจิต ...จะไม่มีอะไรเป็นเจ้าแห่งจิต
<O</O[/FONT]

 

ลูกรัก...ผู้ใดมีสุญญตา อยู่ในใจ ผู้นั้นจะไม่ทุกข์

อนุโมทนา สาธุๆๆๆๆๆ

 

ลูกรัก...เจ้าต้องสำรวจตรวจตรา ตัวเองตลอดว่าจิตของเจ้า
เป็นสรรพสัตว์ อริยสัตว์หรือ โพธิสัตว์
ลูกรัก...การเรียนรู้พุทธศาสนา ผู้ที่จะเข้าถึงความจริงของศาสนานี้
มิใช่เข้าได้ด้วยการเรียนรู้ตำรา คัมภีร์ อักษร ภาษา หนังสือ
แต่มันเริ่มต้นการเรียนรู้ ด้วยความเข้าใจความหมายของสรรพชีวิต
สรรพสิ่ง สรรพสัตว์ และสรรพวัตถุ แค่นี้พ่อคิดว่าเข้าถึงตัวศาสนาแล้วล่ะ
ลูกรัก...เจ้าอย่ามัวแต่เสียเวลากับการอ่<wbr>าน หรือดูเรื่องของคนอื่นอยู่เลย
ควรจะเอาเวลาเหล่านั้น มาอ่านและดูตนเองจะดีกว่า
ลูกรัก...น้ำไม่มีใครตักหยดเดียวแล้วเต็มตุ่ม ทุกสิ่งต้องใช้การสะสมตัวมันเอง
การฝึกปรืออบรมจิตวิญญาณจึงต้องใช้เวลา อนุโมทนาสาธุครับ ละเอียด ลึกซึ้ง และคำภีรภาพ อย่ายิ่ง :'( :'( :'(
​

 

ลูกที่ว่า หลวงปู่พูดถึงลูกคนไหน ใครรู้บ้าง

 

อนุโมทนาสาธุ. กับเจ้าของกระทู้กับข้อความและคำสอน อ่านแล้วจิตคิดตาม ดูเหมือนมันง่ายท่ีจะทำ แต่ก็นะถ้าง่ายจริงคงไม่หลงอยู่อย่างนี้มาช่ัวนาตาปี ไม่รู้ก่ีชาตินับไม่ถ้วน แต่สุดท้ายถึงท้ายท่ีสุดการเข้าหาพระพุทธศาสนาเพ่ือใฝ่หา "ความดี" หนีช่ัว หนีซ่ึงทุกข์ท้ังหลายคือจิตใจท่่ีแท้จริงของข้าพเจ้า ขอพระพุทธศาสนา พระธรรมคำส่ังสอนต่างๆอยู่ช่ัวลูกช่ัวหลานตลอดกาลนานเทอญฯ สาธุ...