รู้น้อย ดีกว่า รู้มาก ?

มี หลายๆ คน พยายาม หาคำตอบ ​

กับความว่า นิพพาน และ การดับทุกข์​

ด้วยการ ค้นคว้า และ อ่านหนังสือให้ มาก ​

เพื่อที่จะ ได้ คลายความสงสัย​

เเต่ เมื่อ อ่าน ก็ จะพบว่า สิ่งที่เรา รู้ ​

คือ การที่เรา ยึดมั่นถือมั่นให้น้อยลงไปเรื่อยๆ​

จนสรุป สุดท้าย ก็ คือ การไม่ยึดถืออะไรเลย​

เพราะสิ่งที่เราควรจะรู้มีเพียงคำตอบสั้นๆ ​

ดังคำกล่าวที่ว่า ใบไม้กำมือเดียว​

​

แต่ สันโดษ ก็ ยังเห็น คนที่รู้มาก ​

ชอบ สอนคนที่รู้น้อยให้รู้มากขึ้น​

ตกลง รู้มาก เพื่อให้ รู้น้อย ​

หรือ รู้น้อย ควรจะรู้ให้มาก ​

เพื่อที่ จะรู้ให้ น้อย ​

จนเหลือ ไม่รู้อะไรเลย หรือ เปล่า???? ​

​

งง....อ่ะ จิ !!! -*-​

นะเอย นะเอย ​

<EMBED src=http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf width=315 height=80 type=application/x-shockwave-flash scale="noscale" FlashVars="Autoplay=1&songID=V2AGAB4PA0" wmode="transparent">​

 

ใบไม้กำมือเดียวของพระพุทธเจ้า

ซึ่งมีเรื่องหลักอยู่เพียงสองเรื่องเท่านั้น คือ

รู้เรื่องเป้าหมายของชีวิต และต้องรู้ว่าจะไปให้ถึงเป้าหมายนั้นได้อย่างไร

โลกนี้กำลังเต็มไปด้วยคนที่มีความทุกข์ และเวลาของการแสวงหาของแต่ละคนก็มีน้อยมาก

ฉะนั้น ดิฉันจะเน้นเพียงแค่สองเรื่องเท่านั้น คือ

เรื่องสติปัฏฐานสี่ กับ พระนิพพาน ซึ่งไม่ว่าจะพูดจากแง่มุมไหนของชีวิตก็ตาม

การเห็นภาพทั้งหมดของชีวิตได้นั้นจะทำให้สามารถโยงเข้าสู่เรื่องเดียวกันหมด


ศุภวรรณ พิพัฒพรรณวงศ์ กรีน

๙ เมษายน ๒๕๔๒

 

ฉะนั้น คนที่ปฏิบัติสติปัฏฐานสี่ ถึงแม้จะเริ่มที่ใบไม้กำมือเดียวก็จริงอยู่

แต่เมื่อเข้าใจฐานที่สามและสี่แล้วจะเริ่มรู้ใบไม้ที่เหลือของป่า

มันคือเรื่องของโลก จักรวาล ชีวิตและปัญหาทุกอย่างที่เกี่ยวเนื่องกับตัวเรา

และจักรวาลทั้งหมดรวมทั้งเรื่องลึกลับทั้งหลาย



ศุภวรรณ พิพัฒพรรณวงศ์ กรีน

๙ เมษายน ๒๕๔๒

 

สถานการณ์ของมนุษย์ในขณะนี้คือ เราได้สูญเสียจิตบริสุทธ์ หรือจิตเดิมแท้อันเนื่องจากอวิชชา

หลายคนอยากจะถามว่า แล้วพวกเราไปได้อวิชชามาตั้งแต่เมื่อไร

นี่เป็นคำถามเดียวกับถามว่าอะไรคือจุดเริ่มต้นของสังสารวัฎที่พระพุทธองค์เตือนว่าอย่าถาม

เพราะเป็นเรื่องอจินไตย รู้ไม่ได้ ถามแล้วก็ไม่มีประโยชน์ หากใครไปเอามาคิดมาก

ก็อาจจะทำให้เป็นบ้าได้



ศุภวรรณ พิพัฒพรรณวงศ์ กรีน

๙ เมษายน ๒๕๔๒

 

เมื่อเอาขยะออกจากจิตได้พอสมควรแล้ว

จิตจะมีความบริสุทธิ์มากขึ้นหรือบางทีเรียกว่าจิตว่างก็ได้

ความบริสุทธิ์หรือความว่างของจิต

จะทำให้สามารถเห็นความบริสุทธิ์หรือความว่าง (อนัตตา)

ของสรรพสิ่ง ซึ่งเป็นเรื่องเดียวกับการเห็นความไม่มีชื่อ

ของสรรพสิ่งทั้งปวงด้วย​

ศุภวรรณ พิพัฒพรรณวงศ์ กรีน

๙ เมษายน ๒๕๔๒

 

ช่วงหลังๆ ป้า ชอบ เล่น สงคราม ประสาท กะ พวก ปริยัติ

จิตไม่มีสมาธิ ไม่นิ่ง จะ อ่าน ไม่รู้เรื่อง

เห็นว่า ชอบ อ่านเเล้วคิด นะเอย นะเอย

สอนให้ อ่านเเล้ว ผ่าน

เเต่ ไม่รอด อ่านเเล้ว คิด ทุกคนเลย​

 

ก็บางคนเขาอยากรู้เพื่อหายสงสัย ไม่ได้รู้เพื่อรู้ นินา
เด็กขี้สงสัย พลังงานเยอะ ก็ซนเยอะ ปะคะ

 

เมื่อวาน สอนให้ ดูคิด

เเต่ กลับ คิดด้วย

ผิด วัตถุประสงค์ อย่างเเร๊ง!!! ​

 

รู้มากรู้น้อย? รู้น้อยรู้มาก? มากน้อยไม่รู้? มากก็รู้? น้อยก็รู้? แค่รู้พอวางรู้?
.................................................................................................

​

งง....อ่ะ จิ !!! -*-​

นะเอย นะเอย ​

 

ขอโต๊ดนะ อิอิ เมื่อวานอินไปหน่อย กลับบ้านสลบเหมือด เหนื่อยมักๆ
เขาเรียกว่าแค่รู้จิ๊บๆ ยังไม่เข้าไขสันหลัง มันก็เพี้ยนไปเพี้ยนมานิ
โดนเจาะยางจิ๊ดนึงก็เป๋แร้ว

 

วงแตกอ่ะจิ ....นะเอย นะเอย........ ^_^!

 

เข้ามาดู เอ๊ย .. เข้ามารู้ครับ

 

รู้มาก รู้น้อย ไม่สำคัญ
สำคัญที่ไปยึดเอาความรู้นั้นมาเป็นเรา ว่าเราเป็นผู้รู้หรือเปล่าต่างหาก
หากใช้ประโยชน์จากความรู้นั้นอย่างถูกต้อง
ความรู้นั้นก็ไม่มีพิษภัยอะไร
รู้น้อยเรียกว่า โง่
รู้มากเรียกว่า ฉลาด
ทั้งโง่และฉลาด ก็พ้นทุกข์ไม่ได้
ความรู้เป็นสัญญา เอาปัญญาเข้าจัดการ...

หมายเหตุ
ผู้รู้ ในที่นี้ หมายถึง ผู้ที่คิดว่าตัวเองมีความรู้ (สัญญา) มากมาย ไม่ใช่หมายถึง จิตผู้รู้ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยปัญญา

 

มีความในใจมากกว่านี้ปะคะ ระบายมาเต๊อะ จากใจไม่มีใครว่า
(เอ คนอื่นไม่รู้นะ) แต่แน่ๆเลย อิฉันไม่ว่าคนนึงละ
ปล.สงสัย อิฉัน ยังไม่เลิกนิสัยคิด ค้างมาจากเมื่อวาน เฮ้อ...

 

ก็เข้าใจคำว่าหยุดคิดผิด

ผู้รู้ผู้ดู ชื่อ ก็บอกอยู่แล้วว่า ผู้รู้ผู้ดู

ถามว่า ดูอะไร ก็ดูขันธ์ 5 เขาทำงาน ดูอีกส่วนที่กำลังคิด

จะเห็นว่า ผู้รู้ผู้ดู จะหยุดคิด เพราะมีกริยาของประโยคคือ รู้-ดู ไม่ได้ คิด

เมื่อดูแล้ว เกิด สติ ซึ่ง สติ มันจะเกิดเอง เมื่อนั้น การคิดจะหยุดลง

เพราะ จิต รับรู้อารมณ์ได้เพียงหนึ่ง ก็จะเข้าใจตัว สติ ที่ถูกต้อง

การดูแล้วโยนคิดทิ้ง แบบ แมวจับหนู นั้นจะถูกต้อง
ถ้าไม่เจตนากดความคิด(โยนความคิดทิ้ง)

ผู้รู้ผู้ดู จะถูกต้อง จะต้องไม่พรรณาการเห็น คือมันดันคิด ไม่ได้ดูเฉยๆ
แบบนี้ผู้รู้ผู้ดูตัวนั้นจะไม่ถูกต้อง จะยังไม่ใช่ของจริง ตัวสติที่เกิดขึ้นยัง
เกิดจากเจตนา ไม่ใช่สติตัวแท้ๆ ที่ต้องเกิดเองเท่านั้น

 

ปัญญารู้ทางสัญญา ความรู้ความจำ
มิใช่ปัญญาหยั่งรู้ทางจิต
ทางจิตระดับอรหันต์รู้จริงรู้แท้
ทางสัญญา ยิ่งรู้ยิ่งโง่ อ่านหนังสือให้ตาย ได้ปริญญาร้อยใบ ก็รู้ว่าตัวเองยังรู้น้อยอยู่ ยิ่งเรียนยิ่งโง่เพราะเป็นอวิชชาทั้งนั้น
ปฏิบัติทางจิต มีวาสนาสำเร็จ(แทบจะเฉพาะสายพระป่าส่วนใหญ่)ก็จะขจัดความไม่รู้อวิชชาออกไปได้หมด เป็นรู้แจ้งเห็นจริง

 

ความในใจหรือ
ก็ เออออออ คือว่าคือ เออ คือตัวฉัน เออคือว่ามัน มีเรื่องจะพูดจา
แบบว่า แบบว่า แบบว่า รักทุกคนนะ หุๆๆๆๆ [Embarrass

 

*** หาทางพ้นทุกข์ ****

มีนิสัย มีการกระทำ มีกรรม มีทุกข์
หมดนิสัยหนึ่ง พ้นการกระทำหนึ่ง พ้นทุกข์หนึ่ง
จึงต้องตั้งใจจริง หยุดนิสัยให้ได้ ครั้งละหนึ่งเวลา
สัจจะ ขจัดนิสัยวันละข้อ ทำให้เป็นประจำ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ทำได้เอง รู้ได้เอง ****

รู้สัจจะ เชื่อสัจจะ
ปฏิบัติสัจจะได้จริง ก็พ้นทุกข์ได้จริง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

จิตตื่น เมื่อ ดูจิต

ที่มองไม่เห็น

คิดว่า จิต คือ ตัวเรา

"สันโดษ นะเอย นะเอย"​