"พ่อตายพ่อยัง" (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

.
"พ่อตายพ่อยัง"

".. พอเรากลับมาจำพรรษาที่หนองผือ "ยายกั้ง" คนนี้สิาคัญนะ ภาวนาดี แกก็เข้ามาหาเราพร้อมกับหลานชื่อ "ตาพุด" แต่ไม่คุยอะไรกับเรามากเหมือนกับที่คยคุยกับพ่อแม่ครูจารย์มั่น ยายกั้งกระซิบหลานว่า ..

ไอ้พุด! กูจะบอกมึง "มึงอย่าพูดให้ใครฟังนะ" นี่มึงรู้ไหมว่า ""พ่อตายพ่อยังนะ นี่ท่านมหาบัว มาจำพุรรษาที่นี่แล้ว องค์นี้กับฌาท่านมั่นเป็นอ้นเดียวกันนะ ให้มึงรู้เสีย ตั้งแต่นี้ต่อไปให้มึงรู้ ให้มึงอุปถัมภ์อุปัฏฐากท่านให้ดีเหมือนหลวงปู่มั่น คุณธรรมอันเดียวกันเลย"

ไอ้หลานก็มากระซิบเราอีก "เราถึงขบขันจะตุาย แกกระซิบหลานมึงอย่าบอกใครนะ ไม่บอกใครแต่ไปบอกหลวงตาบัวเสียเอง" ยายกั้งแกเก่งทางจิตุใจ สมัยพ่อแม่ครูจารย์มั่นอยู่ แกจะไปหาท่านในตอนเช้า ตอนพระกำลังฉัน แกไปนั่งอยู่ข้างล่าง พอพระฉันเสร็จแล้ว แกก็ขึ้นไปที่โรงฉันไปคุยธรรมะกับพ่อแม่ครูจารย์มั่น

พวกพระทั้งหลายพากันรีบล้างบาตร "แล้วค่อยมาแอบฟังคำพูดของแก อยู่ทางด้านหลังหอฉัน แกพูดอาจหาญตามหลักความจริงไม่สะทกสะท้านเวลาพวกทวยเทพทั้งหลายมากราบพ่อแม่ครูจารย์ที่หนองผือ" หลั่งไหลมา เขามาทิศทางพระไม่อยู่นะ "พวกทวยเทพทั้งหลาย เขาเคารพพระมาก คือเขาจะมาทางด้านไม่มีพระ ถ้าพระมากทางด้านไหน เขาจะไม่มาทางด้านนั้น" เขาไม่มาสุ่มสี่สุ่มห้านะ พ่อแม่ครูจารย์บอกกับโยมยายกั้งพูดเข้ากันได้

ทำนบอกว่า "ทางด้านนี้พวกเทพมา ใครอย่าไปทำสุ่มสี่สุ่มห้าแถวนั้นนะ นอนก็เหมือนกันหลับครอก ๆ แครก ๆ ให้พวกเทพเขามาปลงธรรมสังเวชไม่ได้นะ ให้รักษามารยาท" พ่อแม่ครูจารย์มั่นท่านพูดก่อน แล้วโยมยายกั้งนี้แกมาพูดแบบเดียวกัน

แกรู้จิตคนอื่น แกเห็นจริง ๆ รู้จริง ๆ "ใครสะอาดผ่องใสขนาดไหนแกเห็น เวลาแกมาเล่านี้ คือแกนิสัยตรงไปตรงมา พูดไม่กลัวใครเหมือนขวานผ่าซาก" รู้อย่างไรพูดอย่างนั้น แกเป็นคนตรงไปตรงมา พวกพระก็สนุกฟัง เก่งไหมล่ะยายกั้ง เก่งมากนะ นี่ได้ทราบว่า "อัฐิของแกเป็นพระธาตุ" เราเชื่อว่า งั้นเลยยายกั้งนี้เราเชื่อแล่วแหล่ะ

เพราะตอนนั้นแกเดินจงกรมนี้เอาไม้เท้าเดินอยู่บนกุฏิ "หมายถึงความเพียรหมุนอยู่ภายใน ต้องเปลี่ยนอริยาบถให้ แกนั่งอยู่นานไม่ไหวต้องเดิน เพราะอันนี้หมุนอยู่ตลอด" เราไม่ลืม .. "

"จากหนังสือ พ่อแม่ครูจารย์"
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน