พระศาสดาเกิดขึ้นเพื่อห้ามล้อมนุษย์

พระศาสดาเกิดขึ้นเพื่อห้ามล้อมนุษย์ ​

นี้ พระศาสดาเกิดขึ้นมา เป็นพระศาสดาองค์หนึ่ง ๆ ก็ เหมือนกับห้ามล้อ; มันไม่อยู่ มันห้ามไม่อยู่ เพราะว่ากระแสหรือเกลียวของมนุษย์ที่มันจะวิ่งนี่ มันแรงเกินไป, ฉะนั้นจึงห้ามได้แต่บางคน. พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า มีน้อยคนที่มีธุลีในดวงตาแต่เล็กน้อย มีน้อยคน, ถึงกับจะไม่เทศน์ไม่สอนสิ่งที่ตรัสรู้ เพราะว่าสัตว์มันไม่อาจจะเข้าใจได้ ; มันอยู่ในเกลียวของความวิ่ง จนรั้งไว้ไม่อยู่ . แต่ทรงคิดว่าคงจะมีบ้างบางคน มีธุลีในดวงตาแต่เล็กน้อยพอจะสอนได้ , พระพุทธเจ้าจึงทรงสอนคนได้ . ส่วนพวกปัจเจกพุทธะนั้น ยอมแพ้ไปเลย คือไม่สามารถจะสอน, ไม่คิดจะสอนเพราะว่าท่านไม่มี สมรรถภาพ. พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็พยายามสอนเหมือนกับห้ามล้อในความวิ่งของมนุษย์ , มันก็ได้แต่บางคน น้อยคนมาก. พระเยซูก็สอน, พระโมฮัมหมัดก็สอน, พระศาสดาองค์อื่นๆ ก็สอน, มันก็เหมือนกับห้ามล้อเล็กๆ น้อยๆ, น้อยคนจะเข้าถึง เหลือแต่สมาชิกเป็นบัญชีหางว่าว ไม่สำเร็จประโยชน์ ; เป็นคนที่ไม่รู้ แต่ว่าเขาสมัครจะนับถือ, นับเป็นสาวก นับเป็นอะไรไป; แต่ สาวกที่แท้จริง เป็นพระอริยบุคคลนี้ มีไม่กี่คน.
ในมัชฌิมานิกายมีอยู่สูตรหนึ่ง พระพุทธเจ้าตรัสว่า สาวกของเรามีจำนวนร้อย จำนวนร้อยๆ; แต่สาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเมตไตรยะนั้นจะมีจำนวนพัน; สูตรนั้นมันจะจริงหรือไม่จริงก็ตามใจ แต่มันมีในพระไตรปิฎกมัชฌิมนิกาย; เอาแต่ใจความว่า ผู้บรรบลุธรรมเป็นพระอรหันต์ในศาสนาของพระพุทธเจ้านี้มีเพียงร้อย ๆ, แล้วในศาสนาของพระเมตไตรจะมีเป็นพัน ๆ คือมากกว่า คำวาร้อย. นี้คิดดูซิมันน้อยมาก เมื่อเทียบกับคนเป็นล้าน ๆ. คนที่รู้ธรรมะนี้ และหยุด หลุดพ้นไปได้ ก็มี เป็นร้อย ๆ ในจำนวนล้าน ๆ. ฉะนั้นจึงเหมือนกับว่าเป็นห้ามล้อที่เล็กน้อย จึงห้ามล้อมนุษย์นี้ไม่อยู่ ; เพราะฉะนั้นมนุษย์นี้มันจึงวิ่ง จนเหาะไปในวัตถุนิยม, ในกระแสแห่งวัตถุนิยม คือตกเป็นทาส ของวัตถุของความเอร็ดอร่อยจากวัตถุเป็นนาย.

​