ผู้หลงยึดขันธ์ 5 หมดโอกาสนิพพาน

เคยได้ยินคำนี้ไหม
คนเนรคุณคน เกิดชาติหน้า กลายเป็นหมา
คนหวงทรัพย์สมบัติ เกิดชาติหน้า กลายเป็นหมา
คนหวง....เกิดชาติหน้า กลายเป็นหมา
แต่ทั้งหมดก็ยกตัวอย่าง แบบที่เคยได้ยิน หากมันมากเกินไป ไปในทางที่เบียดเบียนผู้อื่น โดยมากผลกรรมมันจะรวมลงแบบนั้น

 

เกิดเป็นหมาก็สุขแบบหมา
...แล้วก็ทุกข์แบบหมาฮับ
เกิดเป็นอะไรก็แค่สมมุติของรูปกาย
มันไม่พ้นเวทนาทางใจ

วิบากกรรมไม่ดี จริงๆมันคือ ความบีบคั้นภายในใจ
ต่อให้เกิดเป็นเจ้าสัว.....
แวดล้อมด้วยสิ่งของดีๆ ผู้คนดีๆ
...ก็ทุกข์บีบคั้นในใจได้ไม่ต่างกัน
แต่คนดีกว่าหมา....
...ตรงจัดการกับทุกข์บีบคั้นภายในได้ฮับ

 

เวลาหิว...ต่อแถวยาวรอซื้อ kfc แล้วพนักงานทำช้า ใจมันทะยานไปเรียบร้อย ...เมื่อไหร่จะถึงคิวku....หิว... ทุกข์บีบคั้นในใจเกิดแล้ว.... แต่คนไม่เห็น

แบบเดียวกับหมา... รอเจ้านายเทอาหารให้.... ใจมันบีบคั้น...

สภาพทุกข์ใจบีบคั้นไม่ต่างกันฮับ

 

ประสาอะไร ถ้าสุขแบบหมา มันคือความจริง สิ่งที่ควรเป็นจริงควรใช้คำว่า หมามันไม่เคยรู้จักทุกข์ ที่จริงอีกสุขมันก็อาจไม่รู้จักเหมือนกัน เรื่องเดียวที่มนุษย์ได้เปรียบ ยังรู้จักว่า อันไหนสุขอันไหนทุกข์ ต่อให้เป็นเจ้าจักรพรรดิ์เลย สุขจริงก็ไม่มี แต่ทุกข์จริงดันมี ถ้าทำเป็นไม่รู้ก็หาทำได้ไม่เช่นกัน มนุษย์ทุกรูปนามก็เช่นเดียวกัน ที่เกิดขึ้นส่วนมาก เหมือนทำเป็นไม่รู้ ไม่เป็นไร ช่างมัน เรื่องเปรียบเทียบอะไรดีกว่ากัน โดยสภาพมันก็เห็นๆอยู่แล้ว กรรมหรือกฏแห่งกรรม ก็เป็นเรื่องจำแนกสัตว์ทั้งหลายออกจากกัน ไม่ควรนำมาเปรียบเทียบกัน แม้นแต่มนุษย์กับมนุษย์ เทวดากับเทวดา พรหมกับพรหม เพราะมันจะนำไปสู่ความตกต่ำของจิตใจ

 

เห็นไหมละ แม้มนุษย์ก็ต่างกัน คนบางคนอาจต้องต่อแถวรอ คนบางคนอาจไม่ต้อง คนบางคนอาจยิ่งกว่านั้น...นี่เอาเฉพาะคนก็ต่างแล้ว หมาก็เช่นกัน มันก็ต่างในแบบของหมา ความบีบคั้นอาจเป็นแค่เราที่คิด ของมันอาจไม่คิดเหมือนเราก็ได้...

 

สภาพแวดล้อมของเดรัจฉานมันเอื้อให้ทุกข์ได้มากกว่า...
วิบากกรรมมันจัดสรรสภาพเเวดล้อมในการเกิด

เวลาจะอยู่เหนือวิบากกรรม.... มันก็แค่...ใจไม่ทุกข์...ท่ามกลางสภาพทุกข์... แค่นั้นฮับ

 

เดรัจฉานมันทำไปตามสัญชาตญานฮับ....

 

ถูกต้อง ดังนั้นเรื่องแยกว่าอันไหนสุขอันไหนทุกข์ มันจึงทำไม่ได้

 

เวลาเราเห็นคนหรือเห็นสัตว์แล้วเห็นความแตกต่าง สิ่งเดียวที่เราจะพิจารณาได้ มีเพียง กรรม เรื่องอื่นไม่ใช่ทาง

 

เพราะงั้นสภาพบีบคั้นในใจเดรัจฉานเลยจัดการไม่ได้... ไม่เหมือนคน .... เดรัจฉานเลยเป็นภพของทุกคติฮับ

 

ก็ใช่ กรรมของเขา ถ้าเรายังไม่หยุดคิด กรรมนั้นจะตกเป็นของเรา

 

คน สัตว์ เทวดา เปรต มันเสมอกันด้วยทุกข์
... สภาพภายใจจิตมัน1:1 เหมือนกันฮับ
ถึงบอกฮับ.....
ถ้าไม่พ้นเวียนเกิดเวียนตาย .... ก็มีแค่2 ช้อยให้เลือก....
....ทุกข์มาก
....หรือทุกข์น้อย

 

ก็ไม่เปรียบเทียบ

 

คิดเถอะฮับ.... ความคิดที่จะออกจากวัฎสงสาร
ผมว่าน้อยคนนะที่จะคิดออก
ส่วนมากจะคิดอยู่.... เสพสุขยังไง

 

ต้องยอมรับจิฮับ .... สภาพแวดล้อมไม่เหมือนกัน
ต่างคนต่างวิบาก ....
เหตุให้ทุกข์ใจมาก....เหตุให้ทุกข์ใจน้อย
ต่างกันไปทุกภพภูมิ

 

ถ้าจะคิดก็คิดว่าเพราะกรรมใดให้เกิด ไม่คิดเชิองเปรียบเทียบ เพราะมนุษย์ที่คิดว่ารู้ด้วยด้นเดา เขาก็มีทางเดินบางคนอาจไม่พ้น จึงสำรองหรือเผื่อไว้ว่า ก็ทำไป ทาน ศีล ภาวนา ถ้ายังด้นเดาแล้วพลาดไป ยังมีสุขคติภพเบื้องหน้า เอาจริงไหม คนจะพ้นทุกข์เขาไม่มาคิดเปรียบเทียบอะไรทั้งนั้น

 

มันใช้เรื่องนี้เปรียบเทียบไม่ได้หรอก เช่น ถ้าคนที่พบพระอริยะเจ้าหรือพระพุทธเจ้าแล้ว เขาจะไม่คิดหรือปริวิตกว่า สิ่งภายนอกพาไป หรือ เหตุภายในพาไป ทุกขภูมิ เกิดเพราะหลงแบบไม่ลืมหูลืมตา เกิดการเบียดเบียน ทั่วไป หากคนเรายังมี ทาน ศีล ภาวนา ก็ไม่หรือโอกาสน้อย จึงเรียก อาสวะ เป็นอุปนิสัยสันดานดี แต่ก็มี ที่เอามาโอ้อวดเปรียบเทียบ โดยมากก็ไปอบายทุกขคติ มันก็ละเอียดอ่อน แต่จริงๆก็เปรียบเทียบไม่ได้หรอก มันผิดเรื่อง

 

หมูไหม้เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า มาคุยเรื่องนี้ดีกว่า มีเรื่องจะถาม นับแต่สมัยพุทธกาลมาจนถึงปัจจุบัน มีสามเณรที่เป็นพระอริยะเจ้า เอาที่เป็นพระอรหันต์ทั้งหมดกี่องค์ มีภิกษุสงฆ์ที่เป็นพระอรหันต์ประมาณกี่องค์ มีภิกษุณีที่เป็นพระอรหันต์ประมาณกี่องค์ มันยากไปใช่ไหม งั้นเอาเฉพาะช่วงที่พระศาสดาพระสมณโคดมทรงธาตุขันธ์บริบูรณ์ก็ได้ อยากให้ลองเปรียบเทียบอะไรหน่อย ถ้าสรุปไม่ได้ ก็เอาแบบประมาณมาก็ได้ มีสาระพอจะปลุกคนให้ตื่นได้ ลองหามาหรือตอบมาดู

 

วัฎสงสารมันยาวนานฮับ....
จะมีหรอฮับ...ชาตินี้รู้จัก ทาน ศีล ภาวนา
แล้วตลอดวัฎสงสารที่ต้องเกิดตาย....
....ไม่รู้กี่แสนล้านชาติ จะเป็นคนดีแบบนี้
มันต้องมีที่หลงไปทำผิด

หมาขี้เรื้อนแค่หนึ่งตัวอย่าง...
...ของความน่ากลัวของวัฎสงสาร
ในคนทั่วไป...
หรือแม้แต่นักภาวเอง...
...บางทียังไม่เห็นว่าไหนคือ ทุกข์ ด้วยซ้ำ
มันกลมกลืนไปกับความชินในทุกข์
ลึกๆแล้ววัฎสงสารยังรู้สึกว่าสุขบ้างทุกข์บ้าง
กันอยู่เลย

ฟ้าเลวจะบอกว่าไม่ควรชี้ภัยในวัฎสงสารรึฮับ

 

ฟ้าเลว...จะชวนคุยเรื่องเขาโค ขนโครึฮับ