ผีมีจริงหรือไม่ ถ้าอยากคุยกับผีต้องทำอย่างไรคะ

กราบนมัสการค่ะท่านอาจารย์
หนูขอถามแทนก็แล้วกันนะคะ เพราะมีหลายท่านที่อยากทราบว่า ผีมีจริงหรือไม่ ถ้าอยากคุยกับผีต้องทำอย่างไรคะ เมื่อไหร่อาจารย์จะเปิดคอร์สคุยกับผีคะ จองไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว

 

เจริญธรรมทุกท่าน

ตอบเรื่อง "ผี" ตรงนี้แล้วกัน ที่ถามว่า ผีมีจริงไหม?

ตอบเลยว่า" มีจริง" ผีคือคนที่ตายไปแล้ว สังขารไม่มี ถูกเผาไป มีแต่ดวงจิตล่องลอยไปได้ในทุกหนทุกแห่งทุกสถานที่

บางทีคนก็เห็นเป็นรูปเป็นร่าง เป็นเงาลางๆบ้าง นั่นเป็นเพราะความจำได้หมายรู้เดิมของเจ้าของดวงจิต ในคนธรรมดาก็สามารถเห็นได้ลางๆ หรือแป๊บเดียว บางทีคนก็ว่าตาฝาด ว่าอุปาทานบ้าง

ส่วนคนที่ทำสมาธิจนจิตละเอียดยิ่งเห็นได้ชัดเจน แต่ก็นั่นแหละมันเป็นเรื่องธรรมดา เป็นเรื่องธรรมชาติ จึงไม่สะทกสะท้านอะไร ผีก็อยู่ของผี คนก็อยู่ของคน

ผีกับเทวดามันก็สิ่งเดียวกันนั่นแหละ
แต่เราเรียกเทวดา เพราะตอนมีชีวิตนั้น เป็นพวกที่มีคุณธรรม ทำความดีมากกว่าความชั่ว เมื่อตายจึงได้เป็นเทวดาตามขั้นต่างๆตามกำลังบุญที่ตนทำไว้ กินอาหารหรือเสพอาหารด้วยการดมกลิ่น คือตอนเป็นมนุษย์เคยทำบุญตักบาตร เมื่อมาเห็นคนอื่นทำบุญบ้าง ก็นึกได้ว่า เอ้อ...เราก็เคยทำ อิ่มทันที ไม่ต้องนั่งกิน

ส่วนผีจรจัด ผีตกต่ำ เขาเรียกว่า สัมภะเวสี คือผีที่ไม่มีบุญหรือมีบุญน้อย เปรียบเหมือนพวกขอทาน พวกเก็บเศษอาหารเก็บเศษขยะกิน
พวกนี้ตอนเป็นมนุษย์ไม่ค่อยได้ใส่บาตร หรือไม่เคยทำบุญ ไม่เคยได้ร่วมโมทนาบุญ เพราะเป็นคนทิฐิ ไม่เชื่อเรื่อง บาป-บุญคุณโทษ กีดกันและดูถูกผู้ทำบุญ-ใส่บาตร "มักกล่าวว่าทำบุญเสียเปล่า ไหว้เจ้าดีกว่า" เมื่อตายเห็นเขาทำบุญตักบาตรกัน แต่ว่านึกไม่ได้ว่าเขาอนุโมทนาบุญกันอย่างไร?
จึงไม่ได้รับบุญนั้น
เที่ยวกระเซาะกระเซิงหากินตามของเน่าเหม็น
บางทีก็ถูกผีด้วยกันข่มเหง อดโซ เพราะไม่มีฤทธิ์เดชสู้ ไม่มีศักดา ไม่มีรัศมี
ก็ต้องล่องลอยวนเวียนรอผู้ใจบุญและมองเห็นให้ช่วยชี้ทางสว่างให้
หากเจอผู้ที่มีตาทิพย์ มองเห็นสัมผัสได้ก็โชคดีไป ถ้าไม่มีใครเห็นก็นับว่าโชคร้าย
ทนทุกข์เวทนาอดโซอยู่อย่างนั้น

แม่ชีเจอผีเยอะ บางทีต้องตั้งให้กินนะ บางพวกก็ไม่ต้องตั้งให้กิน
สอนธรรมแป๊บเดียว ยกมือ สาธุเลย...
ตอนปฏิบัติใหม่ๆก็มีพวกผีตามขั้นต่างๆมาสอนโน่นสอนนี่ เราก็ทำตาม แต่ตอนนี้ไม่มีมาสอนแล้ว
มีแต่ต้องสอนพวกเขา เคยมีผีเกะกะมาราวี แม่ชีชี้หน้าเลย พวกผีด้วยกันก็รุมผีเกเรเลย ตลกดีนะ
เหมือนโกหกแต่เรื่องจริง...ยังมีอีกเยอะ

แม้กระทั่งพวกสัตว์ก็ยังมาฟังธรรมเวลาที่แม่ชีเปิดซีดีธรรมะและเวลาสอนธรรม มันฟังกันเงียบเชียว พอเปิดเพลงประกอบมันส่ายหัวไปมา ดูแล้วก็อดขำไม่ได้ มีทั้งพวกงู พวกงูนี่แม่ชีกลั๊ว กลัว กระรอก ตะขาบ หนู จิ้งจก นกต่างๆ ใครอยากเจอผีก็มาที่แม่ชีอยู่สิ มาพิสูจน์กันก็ได้ ฮ่าๆๆๆ ไม่ต้องพกพาพระมาหรอกนะ เพราะแม้กระทั่งพระก็วิ่งซะจีวรปลิวเลย...


แต่กระนั้นก็ตามผีหรือเทวดาก็ช่วยอะไรเราไม่ได้หรอก เราต้องช่วยตัวเองก่อน
อย่ารอผีหรือเทวดามาดลบันดาลเลย เพราะถ้าผีหรือเทวดาเก่งจริง ก็คงไม่ต้องตายล่ะมั้ง?

เคยมีผีหรือเทวดามาบอกให้แม่ชีขุดที่บนเขา บอกว่าให้สมบัติทั้งหมดเลย
โอ้ย...แม่ชีบอกไม่เอาหรอก ทรัพย์ของแผ่นดิน เราไม่ปรารถนา (พูดเหมือนลิเกเลย) เขาก็ยุยงส่งเสริมสารพัดสารเพ บอกว่านี่เป็นสมบัติของเราเอง เคยเป็นเจ้าปกครองแดนนี้แล้วฝังสมบัติเอาไว้มากมาย ขุดเลย โธ่...ยุจัง ไม่เอา...แม่ชีเลยบอกว่า ถ้ายูแน่จริงก็ขุดเอามาวางให้หรือเอามาถวายให้สิ เรื่องอะไรจะขุดให้เมื่อยให้เหนื่อย ตั้งแต่นั้นมาผีหรือเทวดาเงียบเลย บอกว่า ฉันไม่มีร่างจะขุดได้อย่างไร? ก็แปลว่าไม่แน่จริงนี่ แม่ชีเลยได้ทีพูดตอกกลับไปเลย ผีหรือเทวดาจ๋อยเลย ปัดโธ่...ช่างยุนักนะ ตั้งแต่นั้นมาเวลาไปไหน ผีหรือเทวดาตามเสมอ ไม่รู้จะตามทำไม?


เอ้า...เรื่องผีๆมีอีกมากมาย แล้วจะเล่าในโอกาสต่อไป ขอเวลากินข้าวก่อนนะ สาธุ...ธรรมะสวัสดี

 

แล้วเราจะทำอะไรเพื่อช่วยเขาได้บ้างค่ะ

อ่านคำตอบที่แม่ชีได้กรุณาตอบไปว่า ผีมีหลายชั้น แล้วชั้นสุดท้ายที่ไม่ค่อยได้รับบุญได้เพราะไม่เคยอนุโมทนา ทำไม่เป็น ถ้าเราสัมผัสพอได้ว่า มีพวกนี้อยู่บริเวณนี้ เราจะต้องทำไรบ้างค่ะเพื่อช่วยเขา มีคนแนะนำให้ตั้งอาหารเป็นชุดให้ ในส่วนตัวทัศคิด ทัศคิดว่าการแผ่เมตตา การสวดมนต์แล้วส่งให้เขา จะถึงได้มากกว่า การตั้งอาหารวางไว้ หรือเปล่าค่ะ เป็นการช่วยเขาในทางพระธรรม ตรงนี้ยังพอสงสัยอยู่บ้าง ถ้าแม่ชีจะกรุณาตอบอีกสักครั้งหนึ่ง หนูทัศก็ขอรบกวนด้วยค่ะ ระหว่างการแผ่เมตตาให้พวกเขา กับ การวางอาหารให้พวกเขา และวิธีช่วยพวกเขาให้พ้นทุกข์ในระดับหนึ่ง เราจะทำไรได้บ้าง ขอบพระคุณค่ะ

 

เจริญธรรม...

เรื่องการจะช่วยผีที่ตกทุกข์ได้ยากนั้น บางทีมันก็ช่วยยากนะ ก็เหมือนคนเรานี่แหละ

ช่วยเท่าไรก็ไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักอิ่ม เพราะไม่เข้าใจเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวง เรียกว่า ปัญญาน้อย

ผีที่ตกทุกข์ได้ยากนั้นมีทุกชาติและทุกศาสนา ตอนเป็นคนเคยทำอะไรเอาไว้ จิตก็จะติดอยู่กับสิ่งนั้น

เช่น เคยทำบุญตักบาตร ช่วยเหลือผู้ประสบภัย มีใจเมตตา เคยสวดมนต์ภาวนา รักษาศีล

พอตายไป มันก็จำสิ่งที่เคยทำนั้นไว้ในจิต เวลาที่ล่องลอยไปเจอะเจอ ผู้ที่มีชีวิตกระทำเหมือนที่ตนเคยทำเอาไว้ก็ร้อง

"อ๋อ"...เข้าใจทันทีว่านี่คือสิ่งที่ดี คือความดี คือบุญ เพราะตนเคยทำ จิตก็ชื่นฉ่ำเบิกบาน ได้เสวยบุญล่องลอยอยู่ในสวรรค์ต่อไป

แต่ถ้าตอนเป็นคนไม่เคยทำเลย แถมยังมีจิตใจชั่วร้าย ชอบทำลาย ชอบขัดขวาง ในจิตจึงฝังแต่ความชั่ว ชอบทำลายล้างเอาไว้ในจิต

พอตาย...จิตก็ทุกข์ทรมานเพราะการยึดผิด เรียกว่าตกนรกนั่นแหละ เมื่อล่องลอยไปเจอะเจอคนที่มีชีวิตกระทำการที่ดี

บางทีก็ชอบแกล้ง ทำร้ายเหมือนตอนมีชีวิตนั่นแหละ เรียกว่า ผีอันธพาล พวกนี้ต่อให้แผ่อย่างไร ก็ไม่มีวันสำนึกและไม่มีวันได้หรอก

นอกจากจะเจอคนจริง ที่เข้าใจและตะล่อมได้ และถึงเวลาของผีเหล่านี้
ก็เหมือนคนอีกนั่นแหละที่ต้องให้เวลากัน เวลาจะช่วยเปลี่ยนแปลงอะไรได้เหมือนกันนะ พวกนี้พอถึงเวลาแผ่เมตตาให้ ก็เข้าใจทันที

เป็นอันว่ารับบุญที่เป็นความปรารถนาดีจากผู้อื่นได้

อีกพวกที่ยึดติดกับการกินเป็นอาจิณ มองก็ไม่รู้รส ดมกลิ่นก็ยังไม่อร่อย ต้องกินสิจึงจะได้รสชาติ พวกนี้จึงต้องตั้งของให้กิน

อย่าคิดมากถ้าสะดวกก็ทำ เพราะอย่างน้อยเราก็เห็นพวกมด หรือพวกหมากิน เห็นแล้วสบายใจ สุขใจ

แต่ถ้าใจดำไม่ให้มดและหมากิน ก็ไม่เป็นไร ไม่ผิดเหมือนกันจ้า...

อธิบายมาคงจะเข้าใจนะ อย่างไรก็ถามมาอีกก็ได้ เต็มใจตอบ ขอบคุณที่ใช้บริการเด้อ...
(verygood)(verygood)


ธรรมะสวัสดี สาธุ!!!!!

 

ขอบคุณแม่ชีครับ แม่ชีเล่าสนุกดีครับแบบว่าจากที่กลัว ฟังแล้วก็ขำเลย ถ้าผมเรียนจบอยากขอไปฝากตัวเป็นลูกศิษ ไปปฏิบัติธรรมกับแม่ชีได้ไหมครับ
แต่คงอีกเป็นปีแหละครับเพราะเรื่องทางโลกนี่ผมแย่มากๆไม่สนใจเรื่องเรียนเลยนี่ก็เรียนรามมาเข้าปีที่5และ งิงิ ขอเบอร์แม่ชีได้ไหมครับ แม่ชีรับลูกศิษรึป่าวครับ ผมตั้งใจไว้อยากจะ เรียนรู้และปฎิบัติธรรมไปตลอดชีวิต แต่ผมห่วงทางบ้าน และไม่คิดว่าจะตัดได้ด้วยเพราะผมรักแม่มาก แต่เรื่องผมตัดได้ ไม่อยากได้เงิน ไม่อยากได้อยากมีสิ่งใดเลย

 

เจริญธรรม...

เรื่องผีๆเนี่ย...คนชอบกลัวนะ ทั้งๆที่ไม่รู้และไม่เห็นว่าผีเป็นอย่างไร?
ถ้าเห็นผีแล้วจะเฉยๆหรืออาจจะรักผีมากกว่าคนอีกนะ...

เรื่องการขอเป็นศิษย์นั้นไม่ปฏิเสธหรอก หรือจะขอเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้องกันก็ได้ อยากได้เบอร์ก็จะให้

081-9590736 และ 081-8974149 ให้ 2เบอร์เลย

เรื่องการปฏิบัติธรรมนั้นก็ไม่ยุ่งยากอีกนั่นแหละ การปฏิบัติธรรมคือการทำชีวิตประจำวันให้เป็นปกติ มีระเบียบ มีวินัยในตัวเอง

ไม่ทำร้ายตัวเองและผู้อื่น ไม่ต้องหลีกหนีไปไหนหรอก ยังต้องมีการทำมาหากิน ทำหน้าที่ของตนให้ดี เท่านี้ก็หลุดพ้นจากทุกข์ได้แล้ว

ปีใหม่นี้ให้ทำสิ่งที่ดีโดยไวแต่ไม่ต้องรีบนะ แต่ให้ทำโดยไว เพราะการรีบทำ จะทำให้วุ่นวายสับสน รนรานแล้วจะพาลเสียการที่ดีไป

หยุดการด่าว่าใครทั้งในใจและทางปาก รวมทั้งหยุดน้อยใจตัวเองเสียที ท่องไว้เถิดว่าไม่มีอะไรที่คนเราทำไม่ได้ แต่เราจะแก้ปัญหาด้วยวิธีไหนเท่านั้นเอง

"เราทำได้ และจะทำให้ดีที่สุดด้วย" ขอให้โชคดีตลอดปีใหม่นี้และในทุกๆปีที่ยังมีลมหายใจนะ

ธรรมะสวัสดี สาธุ!!!!

 

....ขณะที่คนยังหายใจ ผีอยู่ในตัวคน

....เมื่อหมดลมหายใจ ผีจึงออกมา

...ขณะร่างกายยังทำงานได้ มีผีอยู่ข้างใน

...เมื่อร่างกายพังสลาย ผีไม่มีที่อยู่จึงออกมา

...เรา คือ ผีที่ยังมีที่อยู่ คือร่างกาย(ในไม่ช้า ก็จำเป็นต้องหาที่อยู่ใหม่)

 

เจริญธรรม...


ขออธิบายเรื่อง " ผี" หน่อยแล้วกัน


คนที่นอนแน่นิ่ง ร่างกายไม่ไหวติง ลมหายใจไม่มี หัวใจขี้เกียจเต้น ความตายคลืบคลานเข้ามาครอบคลุม นั่นเขาเรียกว่า "ศพ"


พอเผาศพ เขาก็เรียกว่า " ผี "

พอผีมาปรากฎให้เห็น ให้สัมผัสได้ทางใด ทางหนึ่ง เขาก็เรียกว่า "วิญญาณ"

แม่ชีอบรมเด็กที่วัดหลายรุ่น ถามเด็กและแม้แต่ผู้ใหญ่เอง ก็บอกว่ากลัว " ผี "
แต่ไม่เคยมีใครเห็น ผี ว่ามีรูปร่างอย่างไร? เพียงแต่พอพูดถึง ผี ทุกคนต่างขนลุกกันยกใหญ่


วันหนึ่งมีเด็กผู้หญิงเดินเข้ามาหาแม่ชี แล้วบอกว่า "หนูจะเข้ามาในศาลาปฏิบัติธรรม เพื่อมากราบแม่ชี เห็นผู้ชายคนหนึ่งใส่กางเกงสีขาว สวมเสื้อสีขาวและร่างขาวๆ เดินไปเดินมา


พอหนูเดินเข้าไปใกล้ๆ ไม่รู้ว่าหายไปไหน ? ไม่ทราบว่าเป็นใครคะ?"


แม่ชีร้อง อ๋อ...พ่อแม่ชีเองแหละหนู เด็กจึงบอกว่า "มิน่าเล่า หน้าคล้ายแม่ชีเลย ท่านมาปฏิบัติธรรมหรือคะ?"



แม่ชีตอบว่า "จ้า" "แล้วท่านอยู่ไหนคะ ไม่เห็นมาทานข้าวเลย " เด็กคนนั้นพูดต่อ


แม่ชีจึงตอบว่า " ท่านตายแล้ว" แม่ชีจึงเรียกให้มาดูรูปพ่อของแม่ชี ที่แม่ชีถ่ายเอาไว้ตอนเปิดโลงศพก่อนเผา


เด็กผู้หญิงคนนั้นยืนตะลึงอยู่พักใหญ่ แม่ชีจึงถามว่า "กลัวไหม?"


เด็กบอกว่า ทีแรกกลัวค่ะ แต่ตอนนี้ไม่กลัวแล้ว แม่ชีจึงถามว่า "ทำไมล่ะ?"

เด็กจึงตอบว่า " ก็ไม่เห็นท่านทำอะไร ดูแล้วก็เหมือนคนปกตินี่เอง "


เอาเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง พิจารณาเอาเองนะ ใครอยากเจอผี เชิญที่ปฏิบัติธรรมได้จ้า...


ธรรมะสวัสดี สาธุ!!!

 

ผมก็เป็นคนไม่กลัวผีครับ อาจเพราะยังไม่เคยเจอ (ไว้เจอแล้วถึงจะรู้อีกทีว่ากลัวมั้ย)

เคยอ่านคำสัมภาษณ์จากหลวงปู่ท่านหนึ่งว่า
เคยเจอผีไหม?
ท่านก็บอกว่า เคยเจอ ตอนเดินผ่านป่าช้า
ผีหน้าตาเป็นอย่างไร?
ก็เหมือนคนธรรมดานี่แหละ
หลวงปู่กลัวไหม?
ไม่กลัว เอาไฟฉายส่องหน้าเขา เขายังว่า เสียมารยาท

แต่ผมไม่อยากเจอ ท่านแม่ชีไม่ต้องชวนนะครับ เหอ ๆ
ถ้ามีโอกาสจะไปที่วัดของแม่ชี ไปกราบท่านเฉยๆ ไม่ไปดูผีครับ

 

ขอเรียนถามอาจารย์ด้วยค่ะ ว่าเทวดาประจำตัวเรามีจริงหรือไม่
เคยอ่านเจอว่า เวลาแผ่เมตตา ต้องแผ่ให้เทวดาประจำตัวด้วย
ก็ไม่เคยเห็นเป็นเทวดาค่ะ เห็นแต่มีคนมานอนด้วยบ้าง มายืนดูเราบ้าง
ที่มาให้เห็นตัวก็ดีนะคะ รู้สึกไม่น่ากลัว เขายิ้มให้ด้วย
ที่ไม่เห็นตัว จะรู้สึกกลัวมากๆ เลยค่ะ น่ากลัวจะเป็นเจ้ากรรมนายเวร แหะแหะ

และถ้ามีเทวดาประจำตัวจริง จะต้องบูชาหรือทำบุญยังไงให้เขาดีคะ
ขอกราบขอบคุณแม่ชีล่วงหน้าค่ะ _/|\_
ป.ล.รูปตัวเองค่ะ

 

เวลานอนไปตอนดึก..จะได้ยินเสียงคนหายใจข้างๆนะครับ ...แต่มองแล้วไม่เห็นใคร .....ตอนเด๊กๆครับผม..งง และก็กลัวเหมือนกัน ..อิอิ

 

ผมขอแนะนำการอุทิศบุญของหลวงปู่เกษม อาจิณณสีโล วัดป่าสามแยก
"ขออำนาจ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จงบันดาลบุญของข้าพเจ้าให้ญาติ ให้เทพที่รักษา ให้นายเวร ให้เชื่อโรคในกาย ของข้าพเจ้า" คำอุทิศอาจจะเฝือไปบ้างนะครับ ลองเข้าไปศึกษาที่ http://www.samyaek.com นะครับ

เจริญสติให้ยิ่งเป็นมรรคสู่นิพพาน

 

อนุโมทนา อ่านแล้วกลัวผีน้อยลงหน่อย ยอมรับเลยว่าบางวันก็ไม่กลัว
แต่บางวัน ทำไมมันกลัวก็ไม่รู้เหมือนกัน บอกไม่ถูกค่ะ

มีเรื่องแปลกอีกอย่างที่อยากเล่นให้ฟังคือ แถวบ้านที่อยู่นี่เป็นบ้านพักครู
ถือว่ายังไม่เมืองมากนัก เพราะโรงเรียนอยู่ลึก พอสมควร
ตอนกลางคืน บางคืน หมามันเห่ากันขรม ทั้งหอน ทั้งเห่าอย่างรุนแรง
รู้สึกกลัวขนลุกเลยล่ะ เวลาจะประมาณ ตีหนึ่ง ตีสอง ตีสามอะไรอย่างนี้
เราก็นึกสัพเพสัตตา จนจบ ที่น่าแปลกคือ เสียงหมาเห่าหอนจะจบลง
พร้อมกับที่เราสวดสัพเพสัตตาจบ เกือบจะพอดีกันทุกที
เลยเป็นอันรู้กันว่า ถ้าเสียงนี้มาสัพเพสัตตาทันทีเลยค่ะ

 

บุญกุศลนี้ที่ข้าพเจ้าได้ทำ.......ขอมอบบุญนี้ให้แก่เทพเทวดาผู้รักษาตัวข้าพเจ้าให้มีอำนาจและมีความสุขและโปรดร่วมอนุโมทนากับเราด้วยเถอะ....

 

เจริญธรรม...

เรื่องเทวดาประจำตัวของบุคคลนั้น ก็คือดวงวิญญาณที่ล่องลอยวนเวียนอยู่รอบๆตัวเรานั่นแหละ
ที่คนเราเรียกว่าเทวดา ก็เพราะตอนเป็นมนุษย์ทำความดี เมื่อตายไปก็ย่อมล่องลอยวนเวียนดู คลุกคลีกับมนุษย์ผู้เป็นคนดีด้วยหวังบุญกุศล คือพลอยโมทนาบุญ หรือบางที่ก็คอยตักเตือนไม่ให้มนุษย์บางคนหลงผิด
การเห็นเทวดา คือการได้สัมผัสซึ่งเป็นความรู้สึกนั่นแหละ

ถ้าอยากจะเรียกวิญญาณที่ล่องลอยคอยอยู่ใกล้ๆเราว่า เทวดาและอยากจะบูชานั้นก็ไม่ผิด

ส่วนคำพูดนั้นก็แล้วแต่บุคคลจะกล่าวในสิ่งที่ดี อาจจะเป็นการแผ่เมตตา แผ่บุญกุศลให้ก็ยิ่งดีใหญ่
เพราะมันจะทำให้ผู้แผ่เมตตา เบิกบานใจที่ได้ให้น้ำใจ ให้น้ำคำที่ดีมีประโยชน์ ก่อเกิดเป็นความสุขกันถ้วนหน้าทั้งผีทั้งคนนั่นแหละ

การแผ่เมตตาจึงเป็นคาถาที่ขลังและยอดเยี่ยมจริงๆ
บุญรักษา ธรรมะสวัสดี

 

เห็นชื่อหัวกระทู้ที่ถามหน่ะ อยากจะตอบว่า

โทหาสิคะ ๐๘๕๒๒๔๘๘๗๐ ผีรับค่ะ มีชื่อด้วย

ยายผีป่า

อิอิ


มาเลาะๆ อ่าน

 

เจริญธรรม...

ทุกวันนี้คนและมนุษย์หายไปจากโลกนี้หมดแล้ว มีแต่ผี
ผีหลอกๆกันวุ่นวาย
ผีดีบางผีจึงพยายามที่จะสร้างสัตว์เดรัจฉานให้เป็น คน
และสร้างคนให้พัฒนาเป็น มนุษย์ต่อไป

ผีมีจริงหรือไม? มีจริง อยู่ที่เมืองกาญฯนั่นไง โทรหาได้ดั่งที่ยายผีป่าแจ้งเอาไว้นั่นแหละ
เสียงจริงด้วย...ฮ่าๆๆๆ
บุญรักษา ธรรมะสวัสดี

 

เจริญธรรม...

หลายคนวุ่นวายกับเรื่องของผีๆ เอาอย่างนี้แล้วกันถ้าใครอยากจะคุยกับผี บอกวิธีให้
"เผาโทรศัพท์"ไปให้ผีแล้วกัน จะได้โทรคุยกันเอง ไม่ต้องมาถามผ่านใครๆ โทรฯสายตรงได้เลย

เพราะการสื่อสารและเทคโนโลยีทันสมัย
โทรได้ทั่ว ไม่ว่าจะอยู่มุมไหน สัญญาณดีแถมโทรฟรีตลอดจ้า...ฮ่าๆๆๆๆๆ ถ้าอยากเห็นหน้าผีที่พูด ก็เผาโน๊ตบุ๊ครุ่นใหม่ไปให้น่าจะดี เพราะมีกล้องด้วย เหอะ....

บุญรักษา/ธรรมะสวัสดี

 

...หวัดดีครับ...คุณยายผีป่า...คุณยายอยู่ป่าไหนครับ...
เผื่อว่าผ่านแถวๆป่านั้น จะได้ทักทายครับ(deejai)

 

.....เราคงทราบเรื่องผีจากคุณแม่ณัฐทิพย์ แล้วนะครับ...
.....ผมอ่านแล้ว ก็กลับมามองตัวเองว่า " สักวันเราต้องตาย สักวันเราต้องเป็นผี เราต้องเลือกเอา ว่า จะเป็นผีดี หรือ ผีเลว " ผมก็บอกตัวเองว่า ต้องเร่งสะสมสเบียงสำหรับเดินทางไกลในอนาคตแล้ว...ไม่อยากเที่ยวขอใคร