ผมนั่งสมาธิแล้วเกิดอาการ...

คือขณะผมนั่งสมาธิแล้วเกิดอาการ
ปวดหลัง
น้ำตาไหลเอง
เหงือออก
ตัวร้อนวูบวาบ
ขณะผมนั่งไปเรื่อยๆผมภาวนาตามอารมณ์ที่เกิดนั้นๆ มันเกิดตัวร้อนวูบวาบร้อนขึ้นๆเรื่อยจนผมทนไม่ไหวลืมตาขึ้น
คืออยากถามพี่ๆว่า ควรแก้อย่างไร หรือทำอย่างไร ให้อาการมันหมดไปน่ะครับ
(ไม่กล้านั่งคนเดียวแล้ว)

ขอบคุณ ณ ที่นี้ด้วยครับ

 

เวลาที่คุณนั่ง คุณมีความรู้สึกที่ไหน หากว่าคุณมีความรู้สึกอยู่ที่หว่างคิ้วแล้วมีอาการเช่นที่คุณพูดมา คุณต้องนำความรู้สึกเคลื่อนกลับเข้าภายในกายจนรู้สึกว่าสุดแล้ว แล้วค้างความรู้สึกไว้เช่นนั้น แล้วดูสิว่ายังเป็นอยู่ไหมอาการเช่นนั้น แต่ผมคิดว่าหายนะ เพราะอาการที่คุณเป็นนั้นบ่งบอกว่าคุณไม่เหมาะกับการเพ่งอ่ะนะ

 

ขันธมาร
มันก็เป็นงี้แหละ
หลวงพ่อจรัญท่าน
สอนให้นั่งสู้กับมัน

เวลานั่งจะทุกข์แสนสาหัส
นั่งกำหนดไปเรื่อยๆจนในที่สุด
ทุกข์นั่นก็จะดับไป เรียกว่า นั่งจนข้ามทุกข์
จากทุกข์ที่สุดจะกลายเป็นสุขที่สุด

 

ตามความคิดผมเป็นอาการที่เพ่งมากเกินไปคือไปบังคับใจให้มันอยู่กับคำภาวนาหนักเกินไปแล้วร่างกายมันเครียดทนไม่ได้
ก็เกิดอาการแบบที่ว่ามาคือร้อนบางทีมีพลังมากอยากวิ่งเลยอยู่นิ่งไม่ได้ ลองทำสมาธิอบบสบายๆ ดูครับแบบไม่เพ่งอะไรสังเกตเปลือกตาต้องผ่อนคลาย

 

เรื่องอาการดังกล่าวที่คุณบอก คงจะเกิดจากธาตุของคุณ
แต่ที่อ่านมาเรื่องน้ำตาไหล ถ้าจิตเป็นสมาธิแล้วก็พบกับปิติตัวนี้ได้
ส่วนอันอื่นเป็นเรื่องสมดุลในธาตุต่างๆของคุณ
ไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ เรื่องอาการทั้งหมด มันเกิดขึ้นแค่ช่วงหนึ่งเท่านั้น
การเจริญสมาธิ มีผลพลอยได้หลายอย่าง ค่ะ การปรับสมดุลธาตุก็เป็นหนึ่งในนั้น
ส่วนที่สำคัญอยู่ที่สมาธิต่างหากค่ะ ว่าสมธิตอนนั้นของคุณเกิดหรือเปล่า พยายามให้กำเนิดสมาธิให้แน่นๆ ก่อนแล้วออกมารู้เรื่องรูป นาม ให้ชัดๆ ก็จะเห็นเองค่ะ

 

ขณะนั้นๆ สภาวธรรมหรือธรรมชาติเป็นยังไงทั้งทางกายทางใจกำหนดยังงั้นตามที่มันเป็น

นั่งสมาธิแล้วเกิดอาการร้อนวูบวาบตามตัว