ประวัติท้าวเวสสุวรรณ

<table cellpadding="4" cellspacing="0"><tbody><tr><td>

</td></tr> <tr><td valign="top"> ท้าวกุเวร

ท้าวกุเวร มีอีกพระนามหนึ่งที่รู้จักกันดี คือ ท้าวเวสสุวรรณ เป็นอธิบดีแห่งอสูรย์หรือยักษ์ หรือเป็นเจ้าแห่งผี เป็นหนึ่งในบรรดาท้าวจตุโลกบาลทั้งสี่ ผู้คุ้มครองและดูแลโลกมนุษย์ สถิตอยู่บนสวรรค์ชั้นจาตุ ทรงอิทธิฤทธิ์อานุภาพมากประทับ ณ โลกบาลทิศเหนือมียักษ์เป็นบริวาร คนไทยโบราณนิยมนำผ้ายันต์รูปยักษ์ผูกไว้ที่หัวเตียงเด็ก เพื่อป้องกันวิญญาณชั่วร้ายไม่ให้มารังควาญแก่เด็กว ท้าวกุเวรองค์นี้มีกล่าวถึงในอาฏานาฏิยปริตว่านำเทวดาในสวรรค์ชั้นจตุมหา ราชิกา มาเฝ้าพระพุทธเจ้าและได้ถวายสัตย์ที่จะดูแลพระพุทธเจ้าและเหล่าสาวก ไม่ให้ยักษ์หรือบริวารอื่นๆ ของท้าวจตุโลกบาลไปรังควาญ

ท้าว เวสสุวรรณ เป็นหนึ่งในบรรดาท้าวจตุโลกบาลทั้งสี่ ผู้คุ้มครองและดูแลโลกมนุษย์สถิตอยู่บนสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา ซึ่งมีท้าวมหาราชทั้งสี่ปกครอง คือ ท้าวธตรัฏฐะ ท้าววิรุฬหกะ ท้าววิรูปักชะ และท้าวเวสสุวรรณ (ท้าวกุเวร) ประจำทิศต่างๆ ทั้งสี่ทิศโดยเฉพาะท้าวเวสสุวรรณ (ท้าวกุเวร) เป็นใหญ่ปกครองบริวารทางทิศเหนือ ว่ากันว่าอาณาเขตที่ท้าวเธอดูแลปกครองรับผิดชอบมีอาณาเขตใหญ่โตมหาศาล กว้างขวาง และเป็นใหญ่ (หัวหน้าท้าวจตุโลกบาลทั้ง 4 ) กว่าท้าวมหาราชองค์อื่น

ท้าวเวสสุวรรณ เป็น เทพแห่งขุมทรัพย์ เป็น มหาเทพแห่งความร่ำรวย มั่งคั่ง รักษาสมบัติของเทวโลก ทั้งเป็นเจ้านายปกครองดูแลพวกยักษ์ ภูตผีปีศาจทั้งปวง (ในคัมภีร์เทวภูมิ กล่าวไว้ว่า ท้าวเวสสุวรรณได้บำเพ็ญบารมี มาหลายพันปี รับพรจาก พระอิศวร พระพรหม ให้เป็นเทพแห่งความร่ำรวย ) นอกจากนี้หน้าที่ของท้าวเวสสุวรรณมีมากมาย เช่น การดูแลปกป้องคุ้มครองพระพุทธศาสนาปกป้องคุ้มครองแก่ผู้นั่งสมาธิปฏิบัติพระ กรรมฐาน เป็นต้น

ในคัมภีร์โบราณ ได้กล่าวไว้ว่าผู้ใดหวัง ความเจริญในลาภยศ ทรัพย์สินเงินทอง อำนาจวาสนา ให้บูชารูป ท้าวเวสสุวรรณ หรือท้าวกุเวร

�​

คาถาบูชาท้าวเวสสุวรรณโณ หรือท้าวกุเวร
ฉบับพระครูโสภิตวิริยาภรณ์ (อิฏฐ์ ภทฺทจาโร) วัดจุฬามณี​

===========================================
จุดธูป ๙ ดอก ดอกกุหลาบแดง ๙ ดอก
ตั้งนะโม ๓ จบ ระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม
พระสงฆ์ บิดา มารดา ครูบาอาจารย์​

• ปุตตะ กาโม ละภปุตตัง ธะนะกาโมละเภธะนัง
  อัตถิกาเย กายะยายะ เทวานัง ปิยะตัง สุตวา ฯ​
• อิติปิโส ภะคะวา ยมมะราชาโน ท้าวเวสสุวรรณโณ
  มรณังสุขัง อะหังสุคะโต นะโมพุทธายะ ฯ​
• ท้าวเวสสุวรรณโณ จตุมหาราชิกา ยักขะพันตา
  ภัทภูริโต เวสสะ พุสะ พุทธัง อรหัง พุทโธ
  ท้าวเวสสุวรรณโณ นะโม พุทธายะ ฯ​

===========================================​

�​

พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค เล่ม ๓ ภาค ๒ – หน้าที่ ๑๕๑
บทว่า เพราะฉะนั้น มหาชนจึงเรียกท้าวกุเวรมหาราชว่า ท้าวเวสวัณ ดังนี้ มีเรื่องเล่าว่า
เมื่อพระพุทธเจ้ายังไม่อุบัติ ท้าวมหาราชนี้ เป็นพราหมณ์ ชื่อ กุเวร ได้สร้างโรงหีบอ้อย
ประกอบเครื่องยนต์ ๗ เครื่อง กุเวรพราหมณ์ได้ให้ผลกำไรซึ่งเกิดขึ้นที่โรงเครื่องยนต์
แห่งหนึ่ง แก่มหาชนที่มาแล้ว มาแล้วได้กระทำบุญ ผลกำไรที่มากกว่า ได้ตั้งขึ้นในที่นั้น
จากโรงที่เหลือ กุเวรพราหมณ์เลื่อมใสด้วยบุญนั้นจึงถือเอาผลกำไรที่เกิด ขึ้น แม้ใน-
โรงที่เหลือ ให้ท่านตลอดสองหมื่นปี เขาได้ถึงแก่กรรมไปเถิด เป็น เทพบุตรชื่อกุเวร
ในสวรรค์ชั้นจาตุมมหาราชิกา ต่อมาได้ครองราชสมบัติในราชธานีชื่อ วิสาณะ
ตั้งแต่นั้น จึงเรียกว่า ท้าวเวสวัณ
พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต -หน้าที่ ๑๕๔
ก็สมัยนั้นแล นันทมารดา อุบาสิกา ชาวเมืองเวฬุกัณฏกะ ลุกขึ้น ในเวลาใกล้รุ่ง
สวดปารายนสูตรทำนองสรภัญญะ สมัยนั้นท้าวเวสวัณ มหาราชมีกรณียกิจบางอย่าง
เสด็จจากทิศอุดรไปยังทิศทักษิณ ได้ทรงสดับนันทมารดาอุบาสิกาสวดปารายนสูตร
ทำนองสรภัญญะ ประทับรอฟังจนจบ ขณะนั้น นันทมารดาอุบาสิกา สวดปารายน-
สูตร ทำนองสรภัญญะจบแล้วนิ่งอยู่ ท้าวเวสสวัณมหาราชทรงทราบว่า กถาของ
นันทมารดาอุบาสิกาจบแล้ว จึงทรงอนุโมทนาว่า สาธุ น้องหญิง สาธุ น้องหญิง
นันทมารดาอุบาสิกาถามว่า ก่อนท่าน ผู้มีพักตร์อันเจริญ ท่านนี้คือใครเล่า
เว ดูก่อนน้องหญิง เราคือท้าวเวสสวัณมหาราช ภาดาของเธอ
บทว่า โก ปเนโส ภทฺรมุข ความว่า เพราะเสียงที่ดังถึง เพียงนี้ ก้องไปในที่ ๆ มี
อารักขาไว้ดังนี้ นันทมารดาอริยสาวิกา ผู้บรรลุผล ๓ แล้ว ปราศจากความเกรงกลัว
ปิดหน้าต่าง มีสีเหมือน แผ่นทองคำ กล่าวว่า พ่อปากดี พ่อปากงาม ท่านนี้เป็นใคร
เป็นนาค หรือครุฑ เป็นเทวดา เป็นมาร หรือเป็นพรหม ดังนี้แล้ว เมื่อจะกล่าว
กับท้าวเวสวัณ จึงกล่าวอย่างนี้ บทว่า อหนฺเต ภคนิ ภาตา ความว่า ท้าวเวสวัณ
ทรงสำคัญพระอริยสาวิกาผู้เป็นพระอนาคามีว่าพี่ เพราะพระองค์เองเป็นพระ-
โสดาบัน จึงตรัสว่าภคินิพี่ท่าน แล้วจึง สำคัญพระอริยสาวิกาผู้เป็นพระอนาคามีนั้นนั้น
ว่าเป็นน้องของ พระองค์อีก เพราะนางยังอยู่ในปฐมวัย แต่พระองค์แก่กว่า เพราะ
ทรงมีพระชนมายุ ๙ ล้านปีแล้ว จึงตรัสเรียกพระองค์เองว่า ภาตา พี่ชาย
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖ – หน้าที่�๓๖๕
ในบทว่า ราชาปิ ต เวสฺสวโณ กุเวโร นี้มีอธิบายว่า ยักษ์ นั้นชื่อว่าเป็นพระราชา
เพราะอรรถว่าเป็นที่ยินดี ชื่อว่า เวสวัณ เพราะครอง ราชสมบัติในวิสาณราชธานี
พึงทราบว่า ชื่อว่ากุเวรตามชื่อเดิม ได้ยินมาว่า ยักษ์ชื่อกุเวรนั้นเป็นพราหมณ์มหาศาล
ทำบุญมีทานเป็นต้น เกิดเป็นใหญ่ใน วิสาณราชธานี เพราะฉะนั้น จึงเรียกว่า กุเวร
ดังที่ท่านกล่าวไว้ในอาฏานาฏิย- สูตรว่า กุเวรสฺส โข ปน มาริสา มหาราชสฺส วิสาณา
นาม ราชธานี ตสฺมา กุเวโร มหาราชา เวสฺสวโณติ ปวุจฺจติ.
ความว่า ข้าแต่ท่านผู้นิรทุกข์ทั้งหลาย ราชธานีชื่อว่าวิสาณะเป็นของท้าวกุเวร มหาราช
เพราะฉะนั้น ท้าวกุเวรมหาราชจึงมีชื่อว่า เวสวัณ��
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
เรื่อง เกร็ดเล็กๆน้อยๆของท้าวเวสวัณ
พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่�๔๓๕
ข้อความบางตอนจาก อาฬวกสูตร นัยว่า อาวุธ ๔ อย่างคือ วชิราวุธ ของท้าวสักกะ ๑
คทาวุธของท้าวเวสวัณ ๑ นัยนาวุธของพญายม ๑ ทุสสาวุธของอาฬวก ยักษ์ ๑
เป็นอาวุธประเสริฐในใลก ก็ถ้าท้าวสักกะโกรธ พึงประหารวชิราวุธบนยอดภุเขาสิเนรุ
พึงแทง ทะลุลงไปภายใต้ได้ตลอด ๑๖๘,๐๐๐ โยชน์ คทาวุธอันท้าวเวสวัณปล่อยไปใน
เวลาโกรธ ตีศีรษะของยักษ์หลายพันให้ตกลงแล้ว กลับนาตั้งอยู่ยังเงื้อมมืออีก
ด้วยเหตุเพียงพญายมโกรธ มองดูด้วยนัยนาวุธ พวกกุมภัณฑ์หลายพัน ล้ม พินาศไป
เหมือนหญ้าบนกระเบื้องร้อน ถ้าอาฬวกยักษ์โกรธ พึงปล่อย ทุสสาวุธไปในอากาศ
ฝนไม่ตกตลอด ๑๒ ปี ถ้าปล่อยไปในแผ่นดิน รุกขชาติ มีต้นไม้และหญ้าทั้งหมดเป็นต้น
เหี่ยวแห้งแล้ว จะไม่งอกขึ้นอีกในระหว่าง ๑๒ ปี ถ้าปล่อยไปในสมุทร น้ำจะแห้งหมด
เหมือนหยาดน้ำบนกระเบื้องร้อน ถ้าปล่อยไปที่ภูเขาแม้เช่นสิเนรุ ภูเขาพึงกระจายออก
เป็นชิ้นใหญ่ชิ้นน้อย
</td></tr><tr><td align="center">
<table cellpadding="4" cellspacing="0"><tbody><tr></tr><tr><td><table bgcolor="#cccccc" cellpadding="2" cellspacing="1" width="120" height="120"><tbody><tr><td align="center" bgcolor="white"></td></tr></tbody></table></td><td><table bgcolor="#cccccc" cellpadding="2" cellspacing="1" width="120" height="120"><tbody><tr><td align="center" bgcolor="white"></td></tr></tbody></table></td><td><table bgcolor="#cccccc" cellpadding="2" cellspacing="1" width="120" height="120"><tbody><tr><td align="center" bgcolor="white"></td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td><table bgcolor="#cccccc" cellpadding="2" cellspacing="1" width="120" height="120"><tbody><tr><td align="center" bgcolor="white"></td></tr></tbody></table></td><td><table bgcolor="#cccccc" cellpadding="2" cellspacing="1" width="120" height="120"><tbody><tr><td align="center" bgcolor="white"></td></tr></tbody></table></td><td><table bgcolor="#cccccc" cellpadding="2" cellspacing="1" width="120" height="120"><tbody><tr><td align="center" bgcolor="white"></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr> </tbody></table> <hr width="100%" color="#cccccc" size="1">

 

ขออนุโมทนาค่ะ




​

 

ตบหน้าอก 3 ครั้ง ว่า เวส สะ ภุส สะ ท่านว่าจะแคล้วคลาดเป็นหัวใจท้าวเวสสุวัณ

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ ครับ คาถาบูชาท้าวเวสสุวรรณโณ(เป็นส่วนหนึ่งในคาถาชินบัญชรนั่นเอง)

ปุตตะ กาโม ละภปุตตัง ธะนะกาโมละเภธะนัง
อัตถิกาเย กายะยายะ เทวานัง ปิยะตัง สุตวา ฯ​

อิติปิโส ภะคะวา ยมมะราชาโน ท้าวเวสสุวรรณโณ
มรณังสุขัง อะหังสุคะโต นะโมพุทธายะ ฯ​

สาธุ สาธุ สาธุ​

 

หัวใจท้าวเวสสุวัณ เวส สะ พุ สะ