บาป ที่อร่อยสะใจ...

บาป ที่อร่อยสะใจ…
<O</O
การพูดนินทาเป็นนิสัย เป็นความสุขเฉพาะบางคน บางคนที่เห็นว่า ช่างเอร็ดอร่อยในอารมณ์ สะปาก สะใจเหลือเกิน หากกล่าวถึงผู้อื่นลับหลังในทางร้าย ทั้งเกินจริงและไม่จริงให้ใครต่อใครได้ฟัง เป็นความอร่อยเหมือนกินอาหารอิ่มเอมเต็มมื้อทีเดียว เพราะเหตุที่ไม่ได้พูดต่อหน้าเป้าหมาย จึงสบายอุรา นินทาได้นาน จะใส่สีตีไข่ ปรุงรสให้แซ่บแค่ไหนก็ทำได้ บันเทิงกันทั้งผู้พูดและผู้ฟัง ทั้งสังคมเล็ก สังคมใหญ่ ทั้งไฮโซ โลโซ เป็นอาหารหูอาหารใจกันได้ทั้งนั้น ทั้งๆที่แท้ มันก็เป็นความผิดทางวาจา ผู้พูดอร่อยกับคำพูด เสียจนลืมคิดไปว่า การใช้คำพูดที่เกินจริง หรือไม่จริง ว่าร้ายผู้อื่นนั้น ก็เป็นมุสาวาทะ และเป็นบาปที่จะนำตนไปสู่อบายภูมิเหมือนกัน<O</O
<O</O

หลวงปู่ทวด“....พูดมาก เสียมาก พูดน้อย เสียน้อย ไม่พูด ไม่เสีย นิ่งเสีย โพธิสัตว์...”<O</O

พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต“…การกล่าวโทษผู้อื่นโดยขาดการไตรตรอง เป็นการสั่งสมโทษและบาปใส่ตนให้ได้รับความทุกข์ จึงควรสลดสังเวชต่อความผิดของตน งดความเห็นที่เป็นบาปภัยแก่ตนเสีย<O</O
ความทุกข์เป็นของน่าเกลียด น่ากลัว แต่สาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ทำไมพอใจสร้างขึ้นเอง...”<O</O
<O</O

สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต)“… ศิลาใหญ่ย่อมไม่หวั่นไหวด้วยลมฉันใด คนมีปัญญาย่อมไม่หวั่นในคำนินทาหรือสรรเสริญของบุคคลอื่นฉันนั้น...”

จากหนังสือ สุดยอดธรรมะ <O</O

 

เจ้าคุณคุณนรฯ ธรรมวิตกโกภิกขุ

 

ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจะเป็นบาปมากขนาดนี้ โมทนา สาธุ ครับ (good)

 

สาธุครับ แน่นอนที่สุดครับ พูดกันอยู่ดีๆ พอลับหลังก็นินทา นี่แหละมนุษย์จอมเจ้าเล่ห์

 

อืม...

 

ปราชญ์ท่านจึงว่า " คนที่พอใจกับคำสรรเสริญ มักหวั่นไหวเพราะคำนินทา "

บัณฑิตกับนินทาและสรรเสริญ : ทางแห่งความดี​

[MUSIC]http://audio.palungjit.org/attachment.php?attachmentid=935[/MUSIC]