ธรรม

ธรรม
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

สัจธรรมคำสอนของพระพุธเจ้าเป็นของมีอยู่ประจำโลก คนที่เขาไม่เห็นธรรม ทั้งๆที่ธรรมมีอยู่ในตัวเขาแต่เขามองไม่เห็น พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ก็ไม่ใช่แบกหามหรือขนธรรมมาจากไหน

ธรรมเป็นของจริงของแท้เรียกว่าธรรมล้วนๆนั้นมีอยู่ แต่คนเราไม่เห็นธรรม หมายความว่าธรรมคืออริยสัจ พระพุทธองค์ก็ชี้เอาทุกข์ มีชาติทุกข์ เป็นต้น สมุทัยก็คือตัณหา๓ มีกามตัณหา เป็นต้น

นี่ธรรมแท้ๆเป็นของจริงมีอยู่ในตัวเราทุกคน แต่คนเราไม่เห็น ไม่รู้ คือปฏิบัติไม่ถึง ชำระใจไม่สะอาด ไม่เข้าถึงความบริสุทธิ์ จึงไม่เห็นอริยสัจธรรม

อีกแง่หนึ่ง ธรรมล้วนๆไม่มี มีแต่โลก (อันนี้เป็นสำนวน) คือทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในโลกเป็นของโลกทั้งนั้น ชาติก็เป็นของโลก ชรา พยาธิ มรณะ ก็เป็นของโลก ตัณหา ความทะเยอทะยาน กามตัณหา ภวตัณหา ล้วนเป็นของโลกทั้งนั้น ธรรมแท้ไม่มี

แต่ว่าผู้ปฏิบัติตนของตนให้เข้าถึงธรรม คือใจเป็นธรรม ใจปล่อยวางเรื่องความยึดถือทั้งหลายเหล่านี้ ใจเข้าถึงความสงบเยือกเย็น ปล่อยทั้งโลกทั้งปวงหมด จึงค่อยมามองเห็นโลกกลายเป็นธรรมหมด

คือทุกสิ่งทุกอย่างเป็นธรรมชาติ เป็นธรรมดาที่มีอยู่อย่างนั้น เลยไม่เข้าไปยึดไปถือจึงว่าธรรมล้วนไม่มี มีแต่โลก ผู้มามองโลกตามสภาพเป็นจริงอย่างไร แล้วไม่เข้าไปยึดถือ วางตามความเป็นจริงได้

สิ่งที่วางและผู้วางเลยกลายเป็นธรรม มันกลับกัน มันเป็นสำนวน ถูกด้วยกัน ธรรมบริสุทธิ์มีอยู่ มรรคผล นิพพาน ก็ไม่ใช่อื่นไกล คือผู้มาชำระใจของตนให้บริสุทธิ์ด้วยปัญญาอันชอบแล้ว

มองเห็นโลกตามสภาพความเป็นจริงด้วยปัญญาอันชอบนั้นแล้ว ไม่เข้าไปยึดถือในโลกทั้งปวง จะเรียกว่ามรรคผล นิพพาน หรืออะไรก็ตาม คนเสื่อมสูญจากมรรคผล นิพพาน เพราะไม่ปฏิบัติให้เข้าถึงตรงนั้น

พระพุทธเจ้าตรัสรู้ก็ไม่ได้เอามรรคผล นิพพานมาจากที่อื่น สัมมพัญญูตญาณมารู้ของจริง ก็ของในโลกนี้ทั้งนั้น รู้ด้วยพระองค์เอง จึงเรียกว่าสัพพัญญูตญาณ