ธรรมะรอยธรรมหลวงปู่ดู่พรหมปัญโญ ตอน คนดีเค้าไม่ตีใคร

ธรรมะรอยธรรมหลวงปู่ดู่พรหมปัญโญ ตอน คนดีเค้าไม่ตีใคร

ที่ว่า คนดีเค้าไม่ตีใครนั้น
คนดีในที่นี้คือ ผู้เป็นบัณฑิต ผู้ไม่คิดเบียดเบียนผู้อื่น
ตรงกันข้าม...กลับจะคิด พูด ทำ ด้วยความปรารถนาดี หวังประโยชน์จะเกิดขึ้นกับผู้อื่น

ดังนั้น อาการภายนอกของ "คนดี" ก็อาจมีการตีได้เหมือนกัน
เหมือนครูสอนศิษย์ มีการตี การกระหนาบ การทรมาน เพื่อกำราบทิฐิมานะของศิษย์
ด้วยหวังจะให้ศิษย์เปลี่ยนจากมิจฉาทิฐิ...มาสู่สัมมาทิฐิ เป็นต้น

หรือเหมือนอย่างกรณีที่พระสุปฏิปันโน ท่านออกมาแสดงทัศนะแก้ข้อสงสัยในข้อธรรมวินัย
เวลาที่มีกรณีสงฆ์ทำพระวินัยให้วิปริต เรียกว่า ท่านก็ออกมาตี
แต่ท่านตีหลักการที่ไม่ถูกต้อง
โดยมิได้ตีที่ตัวบุคคลแต่อย่างใด จึงปราศจากอคติโดยสิ้นเชิง
และเป็นการตีด้วยจิตเมตตา ปรารถนาประโยชน์ และ ความดีงามจะเกิดแก่ผู้เกี่ยวข้อง

คำว่า อย่าตีใครที่หลวงปู่สอน
จึงหมายเอาเฉพาะ การตีด้วยหวังความเสียหายให้เกิดขึ้นกับผู้ถูกตี
(ไม่ได้หวังประโยชน์ หรือ ความดีงามจะเกิดขึ้นกับเขา)
อีกทั้งยังตีไปด้วยโทสะ มิใช่ด้วยเมตตา
ที่สำคัญเป็นการตีที่ตัวบุคคล แทนที่จะตีไปที่ตัวหลักการ หรือ ข้อปฏิบัติที่เสียหายนั้น

("คนดี" เค้าไม่เบียดเบียนคนอื่น ไม่เบียดเบียนตัวเอง โดยเริ่มต้นที่จิตเมตตา และ ตีที่กิเลส...ไม่ตีที่คน)

***เรียบเรียงจากบทความของ คุณสิทธิ์
ที่มา luangpudu.com / luangpordu.com

http://palungjit.org/posts/9918686