ดูจิต ดวงจิตจริงมันดวงเดียว

ดวงจิตจริงมีดวงเดียว
หลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง
​

“พระพุทธเจ้าตรัสว่า “เอกะจะรัง จิตตัง…จิตดวงเดียวเที่ยวไป” ไอ้ที่บอกเป็นหลายดวง คืออารมณ์เข้ามาสิงจิตอยู่ใช่ไหม.. อย่างจิตมีความโกรธ จิตมีความโลภ จิตมีความหลง ใช่ไหม.. จิตมีความรัก อารมณ์ของจิตก็ต่างกันไป นั่นมันเป็นอารมณ์ไม่ใช่ดวงจิต ดวงจิตจริงมันดวงเดียว” ..

ที่มา https://www.facebook.com/MotanaboonCom

 

จิตจริงดวงเดียว คือ อวิชชา

ถ้าไม่มีอวิชชา...ก็ไม่มีจิตจริง.....มีแต่จิตปลอมๆ

ก็บอกแล่วว่า อย่าเอาของคนอื่น มาแสดง....เอาของตัวเองดิ...มีมั้ย

 

รู้แล้วยังกล้าค้านคำสอนหลวงพ่อ ก็ปล่อยไปตามกรรม

 

ค้านดิ....ค้านแบบมีเหตุผล....ผิดตรงไหน ด้วยเหตุผลไหน ก็ว่ามา

ไม่ไช่ว่า ค้านเมื่อไหร่ คือ ผิด......เอาสมองส่วนไหนคิดล่ะ

 

แก ซ่าเบ้อ.....ลิงกัง เป็นพระมั้ย
ฉัน...เป็นพระมั้ย

แล้ว ยกเอาพระ มาบังหน้า ทำไม.....ผมเชื่อพระธรรม ไม่ได้เชื่อคำพระ เพราะผมไม่ได้เป็นพระ
ผมเป็น มนุษย์ ไม่ไช่สมมุติสงฆ์

 

- ขอร่วมเข้าวงด้วยสักคนผมไม่ได้เป็นนักบุญอะไรหรอกครับ แต่สนใจคำสอนทางศาสนาพุทธเป็นชีวิตจิตใจ ก็เลยอยากฟังความคิดเห็นนักโพสแต่ละท่านนะครับ

- จิต ไม่ได้มีดวงเดียว เพราะมันเกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วดับไป แสดงว่าดวงใหม่ ที่เกิดขึ้น ก็เป็นอีกดวงสิครับ ถ้าในหนึ่งนาที เกิดดับ สัก สิบครั้ง ก็จะมีจิต ตั้ง สิบดวง เพียงแต่มันดับไปแล้วเท่านั้น ผมจะยกพระพุทธพจน์มาดังนี้นะครับ

...." [๒๓๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ปุถุชนผู้มิได้สดับ จะพึงเข้าไปยึดถือเอา
ร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูต ๔ นี้ โดยความเป็นตน ยังชอบกว่า แต่จะ
เข้าไปยึดถือเอาจิตโดยความเป็นตนหาชอบไม่ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะร่างกาย
อันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ เมื่อดำรงอยู่ ปีหนึ่งบ้าง สองปีบ้าง สามปี
บ้าง สี่ปีบ้าง ห้าปีบ้าง สิบปีบ้าง ยี่สิบปีบ้าง สามสิบปีบ้าง สี่สิบปีบ้าง ห้าสิบปี
บ้าง ร้อยปีบ้าง ยิ่งกว่าร้อยปีบ้าง ย่อมปรากฏ แต่ว่าตถาคตเรียกร่างกายอันเป็น
ที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ว่า จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง จิตเป็นต้นนั้น
ดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไป ในกลางคืนและกลางวัน ฯ..
(มาจาก )

- จิตจะเกิดขึ้นได้หลายรูปแบบ แล้วแต่ตัวประกอบที่เรียกว่าเจตสิค ซึ่งศึกษาได้ตามหลักสูตรพระอภิธรรม เมื่อจิตดวงหนึ่งเกิดขึ้น เช่นจิตเป็นจิตโกรธ จิตโลภ จิตหลง แล้วตั้งอยู่ชั่วขณะ แล้วดับไป ซึ่งไม่ได้เป็นจิตดวงเดียวกันเลย เพราะมันดับไปแล้ว ส่วนดวงใหม่ ก็มีการสืบต่อจากจิตดวงก่อน แต่มิได้เป็นดวงเดียวกัน

- จิต มีการสืบต่อ ระหัส บุญบาป และโปรแกรม ข้อมูลไม่ว่าจะเป็นอนุสัยต่างๆ ผ่านจากดวงหนึ่งที่ดับ ไปสู่อีกดวงที่กำลังเกิด

- จิตที่ท่องเที่ยวไป ก็คืออย่างที่มีคนว่า เอาจิตท่องไปในอดีต ก็คือเอาจิตท่องตัวสัญญา ถ้าเอาจิตไปสู่อนาคตก็คือ เอาจิตท่องไปในสังขาร นั้นแหละ แต่ถ้าเอาจิตอยู่กับกายคตาสติ ก็คือเอาจิตอยู่กับปัจจุบัน

- ถ้าท่านจะสื่อว่า จิตออกจากร่างกายแล้วท่องไปที่ใหนก็ได้ อันนี้ไม่ถูกต้องแน่นอนครับ

 

สรุป แปลว่า ยึดกายนี้ ยังเห็นความจริง มากกว่า ยึดจิต ที่เปลี่ยนแปลงได้เรื่อยๆ
จิตน่ะ เปลี่ยนแปลง ได้เร็ว ไปตาม ผัสสะที่กายรับมา ...แต่ถ้ายึดกาย กายนี้ไม่เปลี่ยนเป็นกายอื่น แต่ให้เห็นแค่ ความชรา เสื่อมถอยร่วงโรยตามจริง

อย่าได้สำคัญว่าจิต มัน วิเศษอะไร น่ะครับ เพราะถ้าฝึกสติไม่ได้ ก็รู้ทัน การไม่เที่ยงของจิต ไม่ได้ ก็จะ ...พ่ายแพ้ต่อ อุปทานของจิต น่ะ

 

พูดได้ดี....สาธุ...อิอิ
อารมณ์ มันเกิดได้ทีละอารมณ์....ถึงมันจะเก่งเกิดได้ทีละ ร้อยอารมณ์ แต่มันก็รู้ทันได้ทีละอารมณ์ ยกเว้นมันจะรู้ไม่ทัน ก็เท่านั้น

การท่องเที่ยวของจิต ก็คือ การเข้าไปรู้ทีละเรื่อง....ถ้ามันไม่รู้ทีละเรื่อง แสดงว่ามัน ไม่รู้ทัน
ถ้าไม่รู้ทัน แสดงว่า มันไม่เป็น ปัจจุบัน...ปัจจุบัน ยึดอะไร เป็นปัจจุบัน...ก็ยึด รู้กาย สิ เป็นปัจจุบัน

กายนั่งเฉยๆ แต่ใจคิดไปโน่น....ได้ยังไง
แต่ถ้าใจคิดไปโน่น แล้วรู้ด้วยว่า กายมันนั่งนิ่งอยู่...นี่คือ รู้ตัว รู้ทันความคิด

 

อันหมายถึงอย่างนี้ได้หรือเปล่าคะ
จิตอันไม่มีตัวตนได้เกิดขึ้นและก็ดับไป
เปรียบเสมือนได้มีอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดขึ้นมาเรื่องหนึ่ง
ก็ก่อพลังงานจิตขึ้นมา ตั้งอยู่ตามอารมณ์ที่เกิดขึ้น พออารมณ์หายก็ดับไป
สร้างขึ้นตามเหตุปัจจัยครั้งหนึ่ง จิตก็เกิดขึ้นดวงหนึ่ง ตั้งอยู่ และก็ดับไป
เป็นอย่างนี้เสมอ ทุกครั้งที่มีอารมณ์รู้สึกนึกคิดขึ้นมา จิตก็สร้างใหม่ขึ้นมาที
แล้วก็ตั้งอยู่ ดับไป เสมอ ทุกครั้งไป

เพราะได้ก่อมาจากธาตุทั้งสี่ ดิน น้ำ ลม ไฟ รวมตัวกันเป็นอารมณ์ รู้สึกนึกคิด
เป็นพลังงานอารมณ์ หรือ เกิดจิตเกิดขึ้นหนึ่งดวง จึงไม่มีตัวตน ไม่เที่ยง เป็นเพียงธาตุ
ก็เป็นไปตามเหตุปัจจัยเท่านั้น มีเหตุ ก็เกิด หมดเหตุ ก็ดับ ไม่มีเหตุเกิด ก็ไม่เกิด

 

- ยังไม่ใช่เลยทีเดียวนะครับ ตามพระพุทธพจน์ข้างต้น พระองค์ ทรงตรัสสอนให้เห็นว่า จิตไม่เทียง เพราะสิ่งไดไม่เที่ยงสิ่งนั้นเป็นอนัตตา ไม่ควรยืดหมั่นว่า เป็นเราเป็นของเรา มิได้หมายให้เรายืดเอากาย เป็นเราเช่นกัน เพราะ ต้องเข้าใจอย่างหนึ่ง ว่า ขันธ์ห้า ส่วนใดก็ตามไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตานั้นเอง

- การที่เราจะพัฒนา สู่การทำวิปัสสนา ก็ต้องพัฒนาทั้ง จิต และสัมปชัญญะ เพราะเป็นของเกื้อกูลกัน ทิ้งไม่ได้นะครับ ศึกษาตามสติปัฏฐานสี่เลยครับ มีสติ มีสัมปชัญญะ ละความยินดียินร้ายในโลกเสียได้ การพัฒนาจิต แต่มิให้ยินดีในจิต เพราะ จิตก็เป็นอนัตตา

 

ถ้ารู้ทันกาย และใจ รู้ทันว่าใจ คิดอะไร....จิตมีที่ไหนกันล่ะ....เพราะรู้ทัน คือไม่หลง ไม่ทุกข์ไปกับความคิด....เมื่อไม่ทุกข์ไปกับความคิด ....แล้วไหนล่ะ...จิต ดวงเดียว....ที่ว่า มันอยู่ไหน

 

ผมแปลตาม ที่คุณยกมา เท่านั้นครับ ยังไม่ได้ เพิ่มเติม ถ้าจะเพิ่มเติม ในแบบที่คุณเพิ่มเติมมาเนี่ย....ก็ว่า ไปอีก ว่า เพิ่ม...แต่ที่ผมแปล คือ แปลตามเท่าที่คุณยกมา แปลตามนั่น ยังไม่เพิ่ม เหมือนที่คุณเพิ่มมา

ถ้าผมจะเพิ่ม เติมเข้า มาบ้าง ค่อยว่ากัน...สิครับ

 

หนังสือเรื่องหลวงปู่ฝากไว้ของหลวงปู่ดุลย์ อตุโล

จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์
จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต เป็นนิโรธ


​

สรุปสั้นๆเพื่อบางคนอ่านไม่รู้เรื่อง ถ้าผิดพลาดก็ขออภัย มีภูมิเท่านี้ครับ

ความคิดเป็นแค่อาการของจิต ความคิดที่ส่งออกทั้งหมดเป็นสมุทัย

หลวงปู่ดูลย์ เทศน์ไว้ชัดเจนครับ หวังว่าคงเคยได้ยินได้ฟังได้อ่านมาบ้างนะคับ

 

ความคิดไม่ใช่จิต

ความคิดไม่ใช่จิต

 

แล้วจิตดวงเดียวที่ตั้งมั่นอยู่ พิจารณาเห็นความเกิดดับของจิต หมายความว่าอย่างไรคะ

 

โยม : ถามว่าจิตกับความคิดใช่อันเดียวกันหรือไม่ครับ

หลวงตา : ไม่ใช่อันเดียวกัน

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน


​

 

- ผมไม่เชี่ยวชาญนะ เคยฟังพระที่ท่านสอนทางพระอภิธรรม ท่านสอนเกี่ยวกับ วิถีจิต ที่มี 17 ขณะจิต ในหนึ่งรอบ แต่บางคนก็ไม่ได้สนใจบอกว่าไม่มีในพระใตรปิฏก

- มีอาจารย์ท่านหนึ่งกล่าวว่า ถ้าเราโกรธ มันจะเริ่มตั้งแต่ จิตดวงที่หนึ่ง วนไปจนถึงดวงที่ สิบเจ็ด ถ้าเรามีสติพอเบรคมันได้ ก็จะลดอนุสัยไป ถ้าไม่เบรคมัน ปล่อยไปจนสุด ดวงที่ สิบเจ็ด มันจะเพิ่มอนุสัยมากขึ้นไป อนุสัยมากขึ้น จุดที่ทำให้เราโกรธ ก็ง่ายขึ้นเรื่อยๆ

- การฝึกสติ แล้วมีสัมปชัญญะ ถ้ามีโกรธ เราก็เอาความรู้สึกตัวเบรคมัน อาจจะเบรคหลายๆรอบ ผมก็ปล่อยนะถ้าโกรธ เพราะสติผมก็ไม่กล้าแข็ง ถ้าโกรธมากๆ ก็ไม่มีความรู้สึกตัว ซัดเต็มที่เลย ไม่ดีนะห้ามเอาตัวอย่างครับ

 

พูดให้มันชัดเจนกว่านี้ ว่ามาจากผัสสะของ ตาหูจมูกลิ้นกาย....พูดว่า ก่อมาจากธาตุทั้งสี่.....ไปทำไมกัน คนอื่น จะเข้าใจเหมือนคุณมั้ย เวลาพูด เอาแค่ตามจริง อย่าแยกย่อย เกิน...จริง.. เพราะ ไม่ได้คุยเรื่องธาตุ แต่คุยเรื่อง กายกับจิต

 

เห็นมั้ยว่า การแยกย่อย ว่ามันมีวิถี ถึง 17....เนี่ยแทนที่ คนจะคิดแค่ การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ดับไป ของความโกรธ....พอมาอ่าน ว่า มีคนพูดว่า มีวิถีของจิต...แทนคนจะทำความเข้าใจ แค่ การเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป...คนกลับ เปลี่ยน ประเด็น ให้ความสนใจไปที่วิถีของจิต คืออะไร.....ก็ เพิ่มความ งง มาอีก ว่า สมควรรู้เหรอ วิถีของจิต

แค่เถียงกันว่าจิตคืออะไร ยังจบไม่ลง มันจะเอาวิถีของจิต มาเพิ่มอีก...เนี่ย.. ความไม่รู้ของคน...มันทำให้คนอื่น เพิ่มปัญหา เข้ามาอีก

จากที่ง่ายๆ ก็ยากเข้ามาอีก...เพราะ รู้เท่า ไม่ถึงการ แท้ๆ

 

เป็นเหมือนกันคะ คือมีสติระลึกรู้อารมณ์ที่เกิดขึ้น ถ้ามีสัมปชัญญะรู้สึกตัว
มันจะเบรกได้คะ แต่ถ้าระลึกอารมณ์แล้วไม่มีสัมปชัญญะรู้ตัว จะไปเป็นความคิดเลยคะ
แสดงออกอย่างเต็มที่เหมือนกัน จึงเข้าใจว่า ทำไมพระพุทธองค์ทรงตรัสว่า
อย่าเข้าไปในรู้ อย่าให้วิญญาณ(ผู้รู้)เจริญงอกงาม เป็นอย่างนี้นี่เอง