ขอคำแนะนำด้วยครับ เครียดมาก

ใครเคยมีอาการอย่างผมบ้างครับ

โดยปกติ ผมจะไปนั่งสมาธิที่วัดแห่งหนึ่ง เกือบทุกอาทิตย์ เพราะที่นี่มีการสอนกรรมฐาน และเดินจงกรม

แต่เมื่อประมาณ 3 สัปดาห์ก่อนผมได้ไปนั่ง แล้วเกิดอาการ ตัวโยก ตัวสั่น แบบบังคับตัวเองไม่ได้เลย พยายามประคองสติ ตามรู้ไปเรื่อย แต่ก็ไม่หยุด เลยตัดสินใจออกจากสมาธิ ลืมตา เพราะตกใจกลัว

หลังจากนั้นผมได้สอบถามอาการ จากพี่ผู้ช่วยพระอาจารย์ผู้ฝึกปฎิบัติ ท่านบอกว่าเป็นอาการปกติของคนนั่งสมาธิ ซึ่งอาจมีอาการแบบนี้ได้ ให้กำหนดรู้แล้ววางอาการนี้เสีย

ผมก็ทำตามครับ แต่เมื่อผมกลับบ้านไปแล้ว อาการนี้ยังติดมาตลอดเลย ไม่ว่าเวลา จะนั่ง นอน ไม่ยอมหาย ยิ่งคิดถึงก็ยิ่งมีอาการ

ผมเลยเกิดความกลัว ว่าทำไมไม่หายเสียที ที่บ้านก็เป็นห่วงมาก คิดว่าถูกคุณไสย์

ผมได้ไปปรึกษาคุณหมอ ทางอายุรกรรมระบบประสาท ถึง 2 ครั้ง แต่คุณหมอตรวจแล้ว ท่านก็ว่าปกติ

เลยตัดสินใจไปพบจิตแพทย์ คุณหมอให้ยาคลายกังวลมารับประทาน และบอกให้ผมเลิกทำสมาธิ หันไปสวดมนต์ ทำทานแทน ผมเลยเลิกนั่งสมาธิเลยครับ เพราะกลัว

แต่เมื่อมีอาการตอนนอนมักตื่นขึ้นมา สั่น ๆ กลางดึก หรือถ้าเพียงหลับตาแล้วนึกถึงอาการนั้น ก็จะมีอาการเวียนศีรษะหมุน ๆ ทันที ผมแทบคลื่นไส้

จะทำอย่างไรดีครับ ตอนนี้เครียดมาก จะนอนก็นอนไม่หลับ เพราะต้องตื่นมาสั่น ถ้าหลับตาก็เกิดอาการวิงเวียน คิดว่าเราทำบาปกรรมอะไรไว้หนอ อยากจะทำความดี แต่ก็ทำไม่ได้ รู้สึกแย่มากเลยครับ


หากท่านใดเคยเป็นอย่างผม แล้วมีวิธีการแก้ไขอย่างไร ขอความกรุณาบอกวิธีแก้ด้วยครับ เพราะตอนนี้กลุ้มใจมากกับอาการนี้

ขอขอบคุณกับคำแนะนำล่วงหน้านะครับ

 

เป็นอาการของณานนะครับณานจะแบ่งเป็นหลายระดับแต่ระระดับ อาการจะไม่เหมือนกันแล้วแต่จริตของคน ผมไม่ทราบว่าคุณปฏิบัติสายไหนเพราะการเจริญสมาธิแต่ละสานนั้นก็ไม่เหมือนกัน แต่ให้รับรู้ไว่ว่าเป็นอารมณ์ของณานแค่นั้นแหละครับไม่ต้องกลัวให้นั้งต่อไปจังหวะ ภาวนาให้ช้าลงเดียวก็ดีขึ้นแล้วครับ

 

ลองเข้าไปอ่านกระทู้นี้ ลักษณะที่เกิดเวลาสวดมนต์และนั่งสมาธิ ตามที่คุณ vanco แนะนำนะคะ แต่จะขอเสริมเรื่องประสบการณ์ของดิฉันให้ได้รับรู้กันไว้ด้วยนะคะ

สำหรับดิฉัน เริ่มจากการสวดมนต์นะคะ แต่ปิติที่เกิดขึ้นเป็นการสวดมนต์เสียงดังและเร็ว ครั้งแรกที่เกิดอาการนี้ กลัวเหมือนกันค่ะ เลยหยุดสวดไปในวันนั้น และได้กำลังใจหลายๆอย่างจากคนรอบข้างและเว็บบอร์ดที่นี่ รู้สึกตอนนั้นจะไปอ่านเจอกระทู้ สวดมนต์แล้วเสียงเปลี่ยนเกิดอะไรขึ้น!!! ก่อน อ่านแล้วก็ใจชื้น แต่ยังกลัวๆอยู่ค่ะ ไม่ได้สวดไปหลายวัน หรือว่า สวดมนต์ก็ต้องลืมตา มีคนสวดด้วย นอนคนเดียวก็กลัวน่ะคะ หลังจากนั้นก็มาเจอกระทู้นี้ ลักษณะที่เกิดเวลาสวดมนต์และนั่งสมาธิ ซึ่งนับว่ามีประโยชน์มาก เพราะดิฉันนั่งสมาธิแล้วมีอาการโยกไปมาเหมือนกัน แต่ไม่รู้สึกกลัวเท่ากับการสวดมนต์แล้วเสียงเปลี่ยน เพราะคิดว่าตัวเองคงมึนๆ ไกว่ๆ ก็เพลินดี ถึงขนาดบางครั้ง เวลาทำงาน หรือทำอะไร ก็จะรู้สึกว่าจิตมันโยกๆไกว่ๆเช่นกัน จนมาวันหนึ่งขนาดที่อาการกลัวเบาบางลง ก็ตั้งใจสวดอย่างดีอีกครั้ง

ซึ่งครั้งนี้สวดเยอะด้วยค่ะ แล้วก็พอเริ่มบทเดิมที่คุ้นเคย เสียงก็เปลี่ยนไป ดัง ก้อง ใหญ่และทุ้ม ดังมากค่ะ ดังกว่าทุกทีดังแบบไม่อายชาวบ้านเค้าเลยค่ะ และสวดมนต์อย่างกับร้องเพลงเลยค่ะ มีการเอื้อนเป็นจังหวะ ตอนที่เกิดอาการนี้ ก็ตั้งสติว่าไม่กลัวและเฝ้าดูอาการตามที่คุณสันโดษแนะนำกับคนอื่นๆ ก็รู้สึกดีมากๆเลยนะคะ ในตอนสุดท้าย รู้สึกเหมือนมีลมหรือพลังงานอะไรบางอย่างพุ่งขึ้นไปบนฟ้า แล้วดิฉันก็เสียงปกติแล้วก็แผ่เมตตาไปตามปกติ

ครั้งนั้น เป็นครั้งที่ทำให้ดิฉันอัศจรรย์ใจมาก ว่าเกิดอะไรขึ้น อาการกลัวก็เริ่มๆ กลับมาอีก แต่พยายามไม่ฟุ้งซ่าน คิดว่าคงเป็นสิ่งดีดี มีพี่คนหนึ่งบอกว่าดีแล้ว ที่เกิดแบบนี้ แต่ใจเราก็ยังกลัว กังวล จะเอางัยดี สวดแล้วเป็นอีกทำอย่างไร เฝ้าดู แล้วมันจะหายไปไหม กลัวตัวเองจะบ้าซะงััน ก็เลยห่างๆ สวดบ้างไม่สวดบ้าง ตามแต่ว่าวันไหนสะดวก ไม่ยอมสวดเป็นประจำ เวลาสวดก็ไม่ได้สมาธิเหมือนแต่ก่อนเพราะมั่วแต่กังวล แต่สุดท้ายก็มาคิดได้ จากการได้อ่านบทความในหลายๆที่ หลายๆกระทู้ ว่าที่เรากลัว อย่างนู้นอย่างนี้ เพราะเรายังยึดติดในความเป็นตัวตนของเรานี่เอง กลัวตัวเองจะตายบ้าง กลัวตัวเองจะถูกผีเข้าบ้าง กลัวตัวเองจะสติฝั่นเฝื่องบ้าง เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าบ้า แต่ถ้าเราไม่ยึดติดในตัวตนของเรา ให้เข้าใจว่า มีเกิด ก็มีดับ แล้วปล่อยวาง มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างมีสติและปัญญา เราก็จะไม่ทุกข์ ไม่กลัว ความตายเป็นเรื่องธรรมดา จะได้ตายเมื่อไรก็เมื่อนั้น เราต้องใช้จิตพิจารณาเฝ้ามองสิ่งที่เกิดขึ้นและเป็นไปค่ะ อย่าไปยินดียินร้าย เราก็จะพบกับความสุขสงบในจิตเองค่ะ อ้อ...ขอแนะนำอีกกระทู้นะคะ วิธีแก้ความกลัว ตามวิธีที่พระพุทธเจ้าทรงกระทำค่ะ

แน่นอนค่ะว่า ถ้ามีอะไรที่แปลกไปจากที่เคยเป็นเคยเห็นเกิดขึ้น คนเราก็ต้องกังวลเป็นธรรมดา ตอนนี้เข้าใจว่า คุณ Pin34 ได้หลงไปยินดียินร้ายกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว มันเป็นบททดสอบค่ะ ตั้งสติและเฝ้าดูนะคะ แล้วอาการจะดีขึ้นเองค่ะ อาจใช้เวลาสักหน่อย ก็ตั้งสติไว้ค่ะ ถ้าไม่มั่นใจให้ระลึกถึงคุณพระพุทธเจ้าไว้ค่ะ ท่านจะอยู่กับเราเสมอ หรือนึกถึงพระอาจารย์ที่เป็นพระแท้ ระลึกว่ามีอะไรขอให้ท่านมาช่วย ท่านรับรู้ได้ค่ะ และจะเป็นการลดความกังวลไปได้เยอะเลยค่ะ

ลองพยายาม นั่งสมาธิใหม่นะคะ เอาวันที่สบายๆ ไม่เครียด อยากทำก็ทำค่ะ แล้วพอดีขึ้น หายกังวลแล้วค่อยมาปฏิบัติเป็นประจำตามเดิมก็ได้ค่ะ

ขอให้โชคดี อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

rat_wting

 

อุพเพงคาปีติครับผม...เป็นปีติที่โลดโผน อาการเหมือนที่ว่านั้นแหละครับไม่ต้องกลัวหรอก..บางคนอาการหนัก หัวเราะ ร้องไห้ กระโดดไปเหมือนกบ ก็มีเหมือนกัน... ..ปฎิบัติต่อไปเลยครับ นั่งไปให้มันถึงที่สุดเลยพอกำลังมันอ่อนเดี๋ยวมันก็หยุดเองแหละ ต้องกำหนดรู้ไปด้วยนะครับ แต่ว่าควรอยู่ใกล้ๆอาจารย์กัมมัฏฐานดีกว่า ท่านจะได้แก้อารมณ์กัมมัฏฐานให้ เพื่อความปลอดภัยนะครับ...
....

 

อย่ากลัวค่ะ ไม่เป็นไรดอกค่ะ ต่อไปนั่งต่อให้หยุดสั่นไปเลยค่ะ แล้วมาเล่าสู่ข้าเจ้าฟังหน่อยเด้อ ว่าเป็นไรต่อ เอาให้สุดๆไปเลย อะไรจะเกิด ไม่เคยได้ยินว่า คนนั่งทำสมาธิแล้วตาย ออกข่าวหนังสือพิมพ์เลยค่ะ

 

1.เลิกทำสมาธิ สักระยะจนกว่าจะรู้สึกสบายใจ
2.ตั้งสติ ไม่ว่าจะทำอะไรแล้วแต่
3.หาอารม์อะไรก็ได้ที่ทำให้มีความสุข เพลิดเพลิน เช่น ดูหนัง ฟังเพลง คุยกับเพื่อน
4.สร้างความสุขให้กับตัวเอง ทุกรูปแบบ อย่าไปคิดอะไรที่ทำให้กังวล

โชคดีครับ