anchalee_mata39

เมื่อเราได้ความเป็นคนมีอัตภาพอย่างนี้ ก็ปล่อยให้ความเจริญความเสื่อมถอยมันเป็นตัวเปลี่ยนเเปลง ร่างกาย ธาตุขันธ์ อย่าไปปล่อยวางหรือ หรือบำรุง ธาตุขันธ์จนออกนอกทางเเห่งความเป็นจริง ที่ควรเเก่สถานะ ในหน้าที่ ในการงาน ในชีวิตความเป็นอยู่ที่เป็นปกติ

สวัสดีครับ ก็พิจารณาได้ถูกเเล้ว เเต่ให้อยู่ในความพอดี ของหน้าที่ของกาลเวลา อย่าให้เป็นไปสุดโต่งข้างใดข้างหนึ่ง พยายามนึกเรื่องความเป็นธรรมนั้นเกิดอยู่ระหว่างกลาง คือเห็นว่ามันเป็นเช่นนี้ๆ อย่าเอาความอยาก ความยึด ความเพลิน หรือความคิดผิด หลงผิดเข้าไปร่วม จะเป็นทางมิจฉาทิฎฐิ

การดำเนินชีวิตทุกวันนี้เริ่มเห็นว่าทุกๆอย่างที่อยู่กับเราที่เกิดขี้นกับเรามันไม่เที่ยง นั่งพิจารณาว่าในการแต่งตัวเสื้อผ้าหน้าผม เรารีดผ้าเรียบทำผมเรียบเดี๋ยวเดียวมันก็ยับกลับสู่สภาพเดิมทุกอย่างมันเกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วก็ดับลงจริงๆนะ เฮ้อ..มนุษย์ สวัสดีค่ะคุณอาจารย์

เพราะชั่วโมงนี้คุณ อ. เป็นคนเดียวที่สามารถตอบปัญหา หรือให้คำแนะนำได้ในทุกๆเรื่องที่ไม่ต้องกลัวว่าภัยจะมาถึงต้ว เพราะคุณมีธรรมะอยู่ในกระแสเลือด จิตของคุณแน่วแน่ต่อพระพุทธองค์ จืงดำรงความเป็น อ.ได้อย่างไม่คลาดเคลื่อนและไม่ลังเลสงสัย พูดจากจิตเพราะตนเองก็เป็นคนที่พูดเอาใจใครไม่เป็น

สวัสดีค่ะคุณอาจารย์ คุณเป็นผู้ให้คำแนะนำ ชี้นำ ให้ความรู้ สามารถนำมาปรับใช้แก้ปัญหาในการดำเนินชีวิตได้ ให้ปัญญา ให้ดวงตา โดยเฉพาะคำสอนของพระตถาคต ซึ่งคนที่เป็นครูยังรู้ไม่เท่าคุณเลย เพราะฉนั้นเรียกคุณว่าอาจารย์เหมาะสมที่สุดแล้วค่ะ

เมื่อทุกข์ สุข อุเบกขาไม่สามารถอยู่ด้วยกันกับเรา ก็จะมองเห็นจิตที่เป็นหนึ่งเดียวนี้เรียกว่า เราอยู่เเต่ผู้เดียว เมื่ออยู่เเต่ผู้เดียวการมาการไปก็ไม่มี เมื่อการมาการไปไม่มี ชื่อว่าจิตหลุดพ้นไปเเล้ว ก็เพราะเหตุปัจจัยที่ย้อนกลับไป กลับมาเช่นนี้ นี่คือ นิโรทอริยสัจ อีกนัยหนึ่งของปฎิจจสมุปบาทจากอริยสัจจากพระโอษฐ์

การมีธรรมะของพระพุทธองค์อยู่ใน ใจในกาย มันทำให้เรามีความสำรวมระวัง เมื่อเราสำรวมระวังอยู่ อันนี้เป็นจุดสูงสุดของธรรม ทั้งหลายทั้งปวงเพราะ กาย วาจา ใจ เราจะสำรวมไปโดยอัตโนมัติ เท่ากับเรามีความเป็นปกติอยู่ด้วยศีล ทุกข้อทุกหมวด ยิ่งเมื่อเรารู้ทางดำเนินไป เเละรู้ข้อเท็จจริงไปตามธรรมชาตินั้น ความทุกข์นั้นตั้งอยู่ไม่ได้ด้วยเรา

ก็ขอขอบคุณ อ. ที่ได้ช่วยถาม ไม่อย่างนั้นก็คงไม่รู้ว่าตัวเองมีความรู้หรือเปล่าเเละอีกอย่างเผื่อใครได้เผอิญมาเจอก็พอได้ประโยชน์ เพราะผมจะตอบหรืออธิบายในเรื่องที่เกี่ยวกับสิ่งที่พอจะมีประโยชน์ ทั้งส่วนตนเเละส่วนรวม เรื่องไม่ประกอบด้วยประโยชน์ก็จะ พยายามพูดให้น้อย

ตั้งเเต่เกิดมาก็เพิ่งได้ยิน คนเรียก อ. เคยเเต่เรียกว่าผู้จัดการ, หัวหน้า, หรือไม่ก็พี่ ,คุณ นำหน้า รู้เเปลกๆ เพราะก่อนหน้านี้ ก็ทำเเต่เรื่องทางโลกอันเป็นของสมมุติ ก็เลยคิดว่าคนที่เป็นครูบาอาจารย์นี่ มีความดีความน่ายกย่องมากกว่าคนโดยทั่วไป อันเทียบได้กับพระ หรือผู้ทรงศีล ฟังดูก็รู้สึกว่าดีเเต่ยังไม่กล้ายอมรับ

คุณอาจารย์พูดถูกต้องธรรมะทำให้เราไม่มีทุกข์ ถึงมันจะมีแต่เราก็ดับมันได้เร็วขึ้น เพราะตัวเราเองอดคิดไม่ได้ว่าถ้าเราไม่เดินมาเส้นทางนี้เราจะวุ่นวายสับสนกับทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับชีวิตเราจะเป็นเช่นไร ก็คงเป็นโชคและวาสนาที่ทำให้เราได้รู้คำสอนของพระตถาคตจึงได้มีโอกาสปฏิบัติตามคำสอนของพระองค์ท่าน

คุณ อ..เองก็ให้ข้อมูลได้อย่างไม่คลาดเคลื่อน แปลกนะวันนี้อ่านกระทู้ธรรมของคุณแล้วรู้สึกว่าได้รับความรู้ ได้หลักธรรมที่นำมาใช้ได้ดีกว่าเดิมมาก ก็เคยอ่านมาทั้งหมดแล้ว แต่มันไม่ได้มากเท่าวันนี้ หรือว่าปัญญาเริ่มเปิด ทั้งๆที่วันนี้กายและใจรู้สึกอ่อนล้าต่อผัสสะที่มากระทบ เรากลับรู้สึกเบิกบานในธรรม อ๋อ!เราดับผัสสะได้แล้ว

โอเคค่ะเข้าใจแล้วค่ะนึกขึ้นได้ว่าคุณเคยเขียนให้อ่านแล้วเลยย้อนกลับไปอ่านเมื่อวันที่17/6/2010 เลยอ่านใหม่ทั้งหมด ถ้าเราศึกษาและทำตามได้มันน่าสนุกบอกไม่ถูก เหมือนมันอยากติดตามเรียนรู้ แต่ถ้าเราไม่เข้าใจมันก็จะชะงักงันไม่มั่นใจ ยิ่งได้ฟังพระอาจารย์คึกฤทธิ์อธิบายพระสูตรนั้นโยงมาพระสูตรนี้ มีความรู้สึกว่าน่าเรียนรู้เชื่อมต่อให้ถูกต้อง

สฬายตนะ คือเครื่องไต่ต่อให้เกิดกาม อันมีอายตนะภายนอกภายใน เเต่ผัสสะ เกิดได้ทีละอย่าง ฉนั้นเวลาไล่สายปฎิจสมุปบาทถ้ามัวไปจำเเนกออกไปอีกมันจะงง พระพุทธองค์ท่านเลยเรียกรวมว่า สฬายตนะ เพราะมีสฬายตนะจึงมีผัสสะ ผัสสะมีเท่าใดสฬายตนะก็มีอยู่เท่านั้น

สวัสดีค่ะ สฬายตนะหมายถึงอายตนะ และอายตนะภายนอกคือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ(จิต) อายตนะภายในคือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธัมมารมณ์ ถูกหรือไม่ เพราะไม่มีคำอธิบายให้ดู หรือยังอ่านไม่ถึงคะอาจารย์

อันนี้นับว่าถูกต้อง ตามความเป็นจริง เเต่เราต้องเห็นด้วยปัญญา ไม่ใช่สัญญา ก็คือการพิจารณาไปพร้อมกับจิตที่รับรู้ว่ามันเกิดเเละดับ ไปในจิตผู้รู้ คือเป็นปัจจัตตัง การที่เรารู้ได้ด้วยตัวเอง พระพุทธองค์ท่านสรรเสิญว่าเป็นผู้มีธรรมณาน คือความรู้ตามไปในความเป็นจริงด้วยตัวเอง

สำหรับภาพเสือ ถึงแม้ว่ามันจะนอนหลับแต่มันก็ทรงไว้ซึ่งความน่ากลัว ถ้าเราดับสังขารการปรุงแต่งได้ เราก็ย่อมดับวิญญาณ นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ เวทนา ตัณหา อุปาทาน ภพ ชาติ ชรา มรณะโสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสทั้งหลายจึงดับสิ้น คือควมดับลงแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้แล เพราะความกลัวทำให้เราปรุงแต่งจิต

ข้อมูลผิดพลาดต้องดับเวทนา จึงดับซึ่งตัณหา อุปาทาน ภพ ชาติ ย่อมดับตามชรามรณะโสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสทั้งหลายจึงดับสิ้นคือความดับลงแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้น มือใหม่จะลองทดสอบตนเองเสียหน่อย อาจารย์บอกด้วยนะถูกไหมมันเชื่อมกันได้ไหม

สวัสดีค่ะ ถ้าให้เปรียบเทียบระหว่างควายกับเสือก็ต้องบอกว่าดูภาพควายแล้วรู้สึกสบายเพราะมันอยู่ในน้ำอย่างมีความสุข และน้ำมันคือความเย็นซึ่งความเย็นนี้สามารถดับอุปาทานได้ ตัณหา ภพ ชาติ ย่อมดับตาม ชรา มรณะโสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสทั้งหลายจึงดับสิ้นคือความดับลงแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้น ลองทดสอบตนเองดูใช่ไหมคะอาจารย์

เเม้เป็นเพียงภาพที่เห็น เเต่วิณญานทางตา ก็เข้าไปรับรู้ด้วยความจำ คือสัญญาว่าเสือน่ากลัว ควายนั้นมันไม่มีอะไรน่ากลัวเเถมยังไม่ฉลาด นี่คือความปรุงเเต่งเมื่อภาพกระทบตา เเละรับรู้ด้วยวิณญานทางตา เเต่ผู้พิจารณาเเละรู้หลักการภาวนาก็สามารถเเยกเเยะ สิ่งที่เห็นหรือกระทบได้รวดเร็ว เพราะรู้ข้อเท็จจริงในเหตุปัจจัย ทั้งหลาย ของความเกิดเเละความดับ

[IMG]
วันนี้เอารูปเสื่อมาให้ดูเปรียบเทียบกับควายในวันก่อน ในผัสสะ ของความปรุงเเต่งของจิตว่าเมื่อตากระทบรูปเเล้วจิตสังขารนั้นปรุงอะไร ทั่งๆที่ในความเป็นจริงก็เป็นเพียงรูปหรือภาพๆหนึ่งเท่านั้น