ความโลภ ความโกรธ เวลาเกิดขึ้นในจิตมักมีความหลงอยู่ด้วยเสมอ ความหลงอะไรในโลกนี้ไม่มีอะไรร้ายกาจยิ่งกว่าความหลงตัวเอง หลงว่ามีตัวเอง หลงว่าอาการแห่งอารมณ์ต่างๆ นั้นเป็นอารมณ์ของตัวเอง ก็ต่อเมื่อความหลง คือ อวิชชาหมดไป สิ้นไปโดยสิ้นเชิง เราทั้งหลายคงสุขสงบกว่านี้ แต่ก็ยังมาติดที่คำว่า "เรา" อีก เลยไม่พ้นสักทีใช่ไหมหนอ???
สวัสดีครับคุณ K.kwan ขอให้มีความสุขกับการทำความดีละเว้นความชั่วทั้งปวง เจริญจิตภาวนาในช่วงเข้าพรรษานะครับ ขอจงสำเร็จประโยชน์ถึงความสิ้นทุกข์โดยเร็วพลันเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ
[IMG] ลิลลี่งาม บริสุทธิ์ ขาวสดใส ดุจใจใส ชื่นบาน ยามรักษา ใจของเรา เฝ้าดูแล ทุกเวลา ไม่กังขา ในใจตน สติตาม อรุณสวัสดิ์เช้าวันจันทร์นะคะ
ความหลงคือความเมาอย่างหนัก เมามัวในอัตตาตัวตนนี้ไม่ปล่อยวางลงได้ ความเมาได้เกิดขึ้นกับผู้ใด ผู้นั้นได้ชื่อว่าเป็นผู้หยุดแล้วซึ่งความเจริญ ความเมามัวเป็นเหตุแห่งความพินาศ เมื่อเมามัวแล้วย่อมเป็นเหตุของความประมาท ความเลินเล่อทั้งปวง อันเป็นเหตุทำให้ไม่สามารถไปสู่ความเจริญอันสูงสุดได้ เหมือนดังแมลงเม่าหลงมัวเมากับแสงแห่งไฟ ฉันนั้น
สวัสดีทุกคนนะค่ะ สมาชิกใหม่หน่ะ รบกวนใครก็ได้เป็นผู้แนะนำให้บ้างได้มั้ยค่ะ อยากได้คนใจดี ช่วยสอนนะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
ทุกคนได้ทุกสิ่งทุกอย่างมาจากอดีต และสิ่งที่ได้เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้ก็กำลังจะเป็นอดีตไปในไม่ช้า จิตวิญญาณคือความรู้สึกภายในนั้นต่างหากที่เป็นปัจจุบันโดยแท้ และ จิตวิญญาณนั้นนั่นแหละที่จะเป็นตัวกำหนดอนาคตของเธอ
มวนหมู่สรรพสัตว์โลกทั้งหลายเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะสงสารนี้อยู่นานแสนนาน เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิดไม่รู้จักจบสิ้น หมู่สัตว์โลกทั้งหลายเหล่านั้นก็ไม่ใช่ว่าจะมีความยินดีในการเวียนว่ายตายเกิดนั้นนั่นเลย ต่างตัวต่างตนต่างคนก็ต่างเพียรพยายามแสวงหาวิธีการต่างๆ เพื่อที่จะได้อยู่ในโลกใบนี้ให้ยาวนานที่สุด การไม่อยากเวียนว่ายตายเกิดของหมู่สรรพสัตว์ทั้งหลายที่ยัง มีกิเลส มีตัณหา ทั้งสาม คือ กามตัณหา หมายความว่า ความใคร่ในกามคุณทั้ง ๕ อันได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส การสัมผัสทางกาย ภวตัณหา หมายความว่า ความอยากจะมีอยากจะเป็น วิภวตัณหา หมายความว่า ความไม่อยากมีไม่อยากเป็น หุ้มห่อจิตอยู่นั้น มิใช่เพราะเบื่อหน่ายการ เกิด แก่ เจ็บ ตาย แต่เขาทั้งหลายเหล่านั้น กลัวที่จะพลัดพราก จากสิ่งอันเป็นที่รักที่หวงแหนของตนเอง ไม่อยากจากไป แต่ความเป็นจริงของสรรพสิ่งทั้งหลายนั้น กลับต้องมีการแปลเปลี่ยนไปมิอาจจะดำรงคงสภาพอยู่ได้ดั่งเดิมตลอดไป เพราะความหวงแหน ความรักใคร่พอใจอันผูกมัดรัดรึงจิตของหมู่สรรพสัตว์ ให้ยึดติดอยู่กับสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น มันกลับมีกระแสที่สวนทางกันกับความเป็นจริงของธรรมชาติที่ไม่สามารถจะหลีกเลี่ยงได้ และไม่มีใครจะต่อลองกับกฎเกณฑ์ของธรรมชาติที่ตายตัวนั้นได้เลย ดังนั้น เราท่านทั้งหลายควรแล้วที่จะยังความไม่ประมาทให้เกิดขึ้นอยู่เนืองๆ สติมาปัญญาเกิด สาธุ สาธุ สาธุ
