anchalee_mata39

สวัสดีค่ะคุณอาจารย์ อยากกจะบอกว่าการที่มีธรรมเป็นที่มาแห่งความยินดี คือธัมมาราโมนั้นทำได้ไม่ยากนัก แต่ปหารานาโม คือมีการประหารกิเลส ขอบอกบางครั้งทำได้ยากมากๆๆ ถึงมากที่สุด มีบางวันที่เรามีผัสสะมากระทบ เรารู้ว่าเราจะต้องละวางให้ได้บางครั้งทำได้เร็วมาก บางครั้งต้องนิ่งและหาสิ่งอื่นทำไปก่อน

สิ่งเดียวที่เราจะยินดีเเละรู้สึกว่าปลอดภัยจากทุกข์คือมีธรรมที่เป็นที่มาเเห่งความยินดี คือ ธัมมาราโม เเละสองก็ ปหานาราโม คือมีการประหารกิเลส ก็ฝากเอาไปพิจารณาใคร่ครวญ สำหรับตนเองก็พิจารณาอยู่ในลักษณะอย่างนี้ สวัสดีครับ

เวลาเราเพลินไปพอมานึกได้ก็รู้สึก โกรธบ้าง เสียใจบ้าง ที่ไม่รู้เท่าทัน ก็ต้องมารู้ให้ทันกันอยู่อย่างนี้เเหละ ที่เรียกว่าต้องมีความเพียร ตราบใดที่เราย่อหย่อน ในอินทรีย์ทั้งหลาย ตาหู จมูก ลิ้น กาย ใจก็จะฉุดเราไปหาสิ่งอันทำให้เรามีทุกข์ขึ้นมาได้ ก็เช่นเดียวกัน

ที่ไม่รู้เท่าทัน มันเกิดขึ้นอยู่ตลอดทุกวัน เเต่เดี๋ยวนี้สั้นหรือเพียงเเค่ชั่วอึดใจก็รู้สึกตัว พอเพลินไปก็ดึงกลับมาสู้กันอยู่อย่างนี้ จนเบื่อหน่ายในบางครั้ง เเต่ตราบใดยังไม่ชนะก็ต้องสู้กันต่อไปตราบใดที่เรายังไม่มีธรรมอันที่มาเเห่งความยินดีเสียได้เป็นประการเดียวก็ยังต้องสู้กันอยู่อย่างนี้

มันเกิดขึ้นอยู่ตลอดทุกวัน เเต่เดี๋ยวนี้สั้นหรือเพียงเเค่ชั่วอึดใจก็รู้สึกตัว พอเพลินไปก็ดึงกลับมาสู้กันอยู่อย่างนี้ จนเบื่อหน่ายในบางครั้ง เเต่ตราบใดยังไม่ชนะก็ต้องสู้กันต่อไปตราบใดที่เรายังไม่มีธรรมอันที่มาเเห่งความยินดีเสียได้เป็นประการเดียวก็ยังต้องสู้กันอยู่อย่างนี้ เวลาเราเพลินไปพอมานึกได้ก็รู้สึก โกรธบ้าง เสียใจบ้าง

หรือโศกเศร้าร่ำไรรำพัน โกรธเกลียด พยาบาท อาฆาต จองเวร เดี๋ยวก็ไปนึกถึงอดีต อนาคต ที่มีสุขมีทุกข์สลับกันอยู่อย่างนี้ไปโดยตลอด เเต่ นับจากวันที่ได้รู้ธรรมะอันเป็นหนทางซึ่งจะนำมาซึ่งความไม่ตาย คือ อริยสัจ ได้อย่างทั่วถึง อารมณ์อันที่ว่ามาข้างต้นก็ ดับลงไปได้อย่างรวดเร็ว

สวัสดีครับ อ. ก็เช่นเดียวกัน ผมเองทั้งฝึกฝนปฎิบัติธรรมบรรยายสาธยายธรรมอยู่ก็เเทบจะเรียกได้ว่าทุกวัน ก็ยังอดที่จะมีความทุกข์เข้ามาเยือนได้ทุกวันเหมือนกัน ยังไม่มีวันไหนที่ ปลอดโปรง สบายอกสบายใจได้ตลอดวัน โดยปราศจากอารมณ์อันเศร้าหมอง

ก็ต้องขอขอบพระคุณอาจารย์เป็นอย่างสูงที่ได้นำคำสอนของพระพุทธองค์มาตอกย้ำ ให้ได้อ่านได้ศึกษาและนำมาปฏิบัติ เพราะตอนนี้ไม่มีเวลาเข้าไปฟังข้อธรรมของพระอาจารย์คึกฤทธิ์เลย คอมโรงเรียนไม่สามารถเข้าได้เลย จึงวนเวียนอ่านของคุณอ.อ่านแล้วทำให้ตนเองดีขึ้นมาก ทำให้ละวางได้มากขึ้น สวัสดีค่ะ

แม่ป่วยครั้งนี้ทำให้ตนเองสามารถตรวจสอบการเรียนรู้ข้อธรรมจากคำสอนของพระพุทธองค์ได้เป็นอย่างดี ทำให้เห็นสัจธรรมที่แท้จริงว่าเราไม่สมควรที่จะเกิดมาในสังสารวัฎรนี้อีก เร่งตนเองให้หลุดพ้นให้จงได้ โชคดีที่ได้รู้ธรรมอันประเสริฐของพระองค์ ขณะนี้ให้รู้สึกเบื่อหน่ายมากๆ

เพราะเขายังคิดว่ายังมีสิ่งอื่นบันดาลให้เขาได้ แม่ของเราเองยังคิดเช่นนั้น สิ่งง่ายๆที่บอกให้ทำกลับไม่ทำ ให้ดูลมหายใจรู้ลมหายใจของตนเองไม่ให้คิดสิ่งอื่น ก็บอกว่าทำไม่ได้ ตนเองก็จะพยายามพูดทุกครั้งเมื่อมีโอกาส คิดว่าได้พูดได้บอกดีกว่าอยู่นิ่งๆ ทั้งๆที่รู้ว่าสิ่งที่เขาทำนั้นพระองค์ท่านไม่ได้บอกสอน

สวัสดีค่ะคุณอาจารย์ ได้อ่านข้อธรรมของคุณ อ. เมื่อวันที่6 ช่างตรงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตนเองยิ่งนัก เพราะการได้เห็นมารดาตนเองเจ็บป่วยนั้น ทำให้ตนเองได้รู้เห็นซึ่งอวิชาของผู้ใกล้ตัวอีกมาก พยายามที่จะนำคำของพระศาสดามาชี้นำ ก็ทำได้เพียงน้อยนิด เพราะเขารับไม่ได้

การได้อ่านข้อธรรมของอาจารย์ทำให้ตนเองได้พบแสงสว่าง เท่ากับย้ำเตือนว่าเรามีธรรมเป็นประธีปมีธรรมเป็นสรณะ เพราะข้อธรรมของคุณอ.เป็นคำของพระตถาคตเท่านั้น ตอนนี้อ่านได้เฉพาะเวลาที่อยู่โรงเรียนเท่านั้น เพราะยังต้องไปดูแลแม่ที่ศิริราชสลับกับน้อง ก็ขอให้คุณอ.มีสุขภาพแข็งแรงเช่นกันนะคะสวัสดีค่ะ

เพื่อช่วยกันแก้ปัญหาให้ดีขึ้น บางครั้งอยากถามตนเองว่าอยากเกิดอีกไหม การเป็นมนุษย์วุ่นวายมากอย่าได้มาเวียนว่ายกันอีกเลย เชื่อไหมทุกครั้งที่มีเวาลาพยายามที่จะค้นหาความดับทุกข์ให้กับตนเองตลอดเวลา ต้องการพ้นทุกข์ ดับไม่เหลือซึ่งความทุกข์ เวลามีน้อยมาก ตอนนี้ทุกเวลามีค่ามาก

สวัสดีค่ะคุณอาจารย์ ขอบพระคุณมากค่ะสำหรับคำอวยพร ช่วงนี้ไม่รู้ว่าเป็นเช่นไรถึงมีสิ่งต่างๆเข้ามามากมายในการดำเนินชีวิตที่จะต้องคอยแก้ปัญหาและก็เป็นเรื่องที่ต้องใช้สติปัญญาในการแก้ปัญหานั้นๆ โดยเฉพาะเรื่องของนักเรียนซึ่งจะว่าร้ายแรงก็ใช่ ต้องพูดกับเด็กให้เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ต้องพูดกับผู้ปกครองให้เข้าใจในตัวลูก

เพราะถ้าใครตอบเเทนพระคุณของใครๆได้จนถึงระดับนี้ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ทำให้คนๆนั้นได้เข้าถึงมรรคผลนิพพาน ซึ่งไม่เป็นเรื่องง่ายๆอย่างเเน่นอน ฉนั้น ก็ให้มีความพยายามต่อไปตามเหตุปัจจัยเเละก็ขออวยพรให้หายป่วยมีสุขภาพเเข็งเเรงเป็นปกติโดยไว นะครับ สวัสดี..

นั้นคือสิ่งที่เป็นการตอบเเทนพระคุณอันกระทำได้ยากหาได้ยากเเละเป็นการตอบเเทนอันเป็นที่สุดตามความหมายของการเป็นผู้มีความกตัญญู ตรงนี้ก็ถือได้ว่าพระองค์ตรัสไว้ว่าถูกต้องตรงจริงเพราะเป็นสิ่งที่ยาก เเละเป็นที่สุด

ก็ยังไม่ใช่ความกตัญญูอันเเท้จริงไปจนถึงที่สุด(เเม้จะเเบกบิดามารดาไว้บนบ่าตลอด100ปีฯ) ซึ่งเท่ากับว่าการตอบเเทนพระคุณของผู้มีพระคุณทั้งหลายอันมีบิดามารดาเป็นต้นให้ได้เข้ามารู้เห็น อริยสัจ4 ให้ได้ตามนัยความถูกต้อง คือรู้ตามความเป็นจริงอันประเสริฐคือทุกข์

สวัสดีครับ อ.ก็อย่างที่บอกว่าการเกิดขึ้นได้ยากของรัตนะ5ประการในโลก อย่างที่2เเละอย่างที่5ก็คือ การที่จะมีผู้ถ่ายทอดคำของพระศาสดาออกไปให้บุคคลอื่นรู้เห็นตามเเละเข้าถึงมรรคผลนิพพานนั้นเป็นสิ่งที่เป็นไปได้ยากในโลกนี้ เเละการที่จะหาบุคคลที่มีความกตัญญูก็หาได้ยาก ซึ่งผมเคยวิเคาะห์ไปเเล้วว่าความกตัญญูอันที่เราทำๆกันอยู่นั้น

เพราะเรายังสามารถที่จะเรียนรู้และก้าวต่อไปได้อย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าตนเองคิดถูกต้องหรือไม่คะคุณอาจารย์ นี่ก็มาเขียนต่ออยู่ที่โรงพยาบาล พรุ่งนี้ตีห้าครึ่งก็เดินทางไปนั่งหน่วยเลือกตั้งที่วัดแพรกเลยบ้านพักไปประมาณ ๑กิโล อาการไข้ของตนเองก็ดีขึ้นได้ทายยาแก้อักเสบเข้าไป ก็ต้องสู้กันต่อไปจ้า.สวัสดีค่ะ

อย่างที่คุณ อ.บอกคือรู้จักการเกิดดับ การที่มีสติต่อการละวางได้นั่นเอง ตนเองพยายามให้แม่ได้ฟังคำของพระพุทธองค์นำโน้ตบุคมาเปิดพุทธวัจนะของพระอาจารย์คึกฤทธิ์ให้ฟัง เขาก็ไม่สามารถจะรับฟังได้ เขาหลับหูหลับตานิ่งจึงทำให้ตนเองต้องเปลี่ยนวิธีอย่างหลากหลายก็ยังไม่ประสบความำเร็จก็เลยต้องเร่งที่ตัวเรา