ธรรมะรอยธรรมหลวงปู่ดู่พรหมปัญโญ ตอน ทำทานอย่างไรให้ได้ผลดีที่สุด

ธรรมะรอยธรรมหลวงปู่ดู่พรหมปัญโญ ตอน ทำทานอย่างไรให้ได้ผลดีที่สุด


เคยมีศิษย์หลวงปู่ดู่ท่านหนึ่งกำลังจะลาสิกขาจากการเป็นภิกษุและได้ไปกราบขอพรหลวงปู่ดู่ท่าน
ระหว่างที่หลวงปู่ดู่ท่านพรมน้ำพระพุทธมนต์ให้พรเขาอยู่นั้น
เขาได้อธิษฐานในใจว่าขอให้รวยๆ เพื่อจะได้มีเงินมาทำบุญเยอะๆ
หลวงปู่ดู่ล่วงรู้วาระจิตของศิษย์ท่านนั้น ท่านจึงเอ่ยอย่างมีเมตตาว่า
'ท่าน...ที่ท่านคิดน่ะมันต่ำ คิดให้มันสูงไว้ไม่ดีหรือ แล้วเรื่องที่ท่านคิดไว้น่ะจะตามมาทีหลัง'
ธ ร ร ม ข อ ง ห ล ว ง ปู่ นี้ ลึ ก ซึ้ ง ยิ่ ง นั ก
คนเราเวลาสวดมนต์ไหว้พระหรือทำทานใดๆ ก็ตาม
มักจะขอให้ตัวเองมีโชคลาภ ร่ำรวยเงินทอง
หากเราใช้ปัญญาพิจารณาพุทธธรรมแห่งพระพุทธองค์และธรรมของหลวงปู่
และได้ศึกษาพระไตรปิฎก รวมทั้งไตร่ตรองดูตามเหตุผลและข้อเท็จจริง
ตามหลักของพุทธศาสนา ซึ่งก็คือหลักของความจริง...
ถ้าเรายิ่งอยากจะได้มาก...จะยิ่งไม่ได้หรือได้น้อย
พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้อย่างชัดเจนว่า...
ถ้ามีความหวังในการให้ทาน เมื่อตายไปแล้วจะได้ไปเกิดในสวรรค์ชั้นต่ำที่สุดคือ ชั้นจาตุมมหาราชิกา เท่านั้น
แต่ถ้าไม่มีความหวังหรือจิตผูกพันในการให้ทาน เมื่อตายไปก็จะได้ไปเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
ซึ่งเป็นสวรรค์ชั้นที่สูงกว่า มีความสุข ประณีตกว่าชั้นจาตุมหาราชิกาอย่างมากมาย
พระพุทธองค์ยังตรัสสอนถึงการให้ทานด้วยจิตที่บริสุทธิ์ยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ
อานิสงส์ผลบุญก็ยิ่งมากขึ้นตามไปด้วยเช่นกัน
...หากให้ทานตามที่บรรพบุรุษ บิดา มารดา ปู่ย่าตายายเคยให้ทำมา ควรทำไม่ให้เสียประเพณี
จักได้ไปเกิดในสวรรค์ชั้นยามา
...หากให้ทานด้วยคิดว่า เราหุงหากิน สมณะและพราหมณ์ไม่หุงหากิน หากไม่ทานแก่สมณะและพราหมณ์จักไม่สมควร
จักได้ไปเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิต
...หากให้ทานด้วยคิดว่าจักเป็นผู้จำแนกแจกทานเหมือนฤาษีแต่ครั้งก่อน
จักได้เข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นนิมานรตี
...หากให้ทานด้วยจิตที่เลื่อมใส เกิดความปลื้มใจและโสมนัส
จักได้เข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นปรนิมมิตสวัสดี
...หากให้ทานเป็นเครื่องปรุงแต่งจิต
จักได้เข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นพรหม
พระนิพพานซึ่งเป็นสิ่งสูงสุด เป็นบรมสุขยอดปรารถนาของผู้มีปัญญาทั้งหลายนั้น
หากจะถึงซึ่งพระนิพพานได้...ก็จักต้องเป็นผู้ที่หมดแล้วซึ่งกิเลส
ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วทั้งสุขและทุกข์
ก็จักได้ผลตอบแทนสูงสุดแห่งการปฏิบัตินี้...
นั่นคือ หากเราให้ทานด้วยจิตที่ไกลจากตัวเองมากขึ้นเท่าไร
ย่อมได้รับอานิสงส์ผลบุญมากขึ้นเท่านั้น
หากเรามีลูกน้องที่ทำงานด้วยใจ ขยันขันแข็ง รักในงานที่ทำ มิใช่ทำเพียงเพื่อหน้าที่
กับลูกน้องที่ประจบ เอาหน้า ทำงานเพียงหวังผลตอบแทน
เราจะเลือกสนับสนุนใครให้ก้าวหน้า ?
ธรรมที่หลวงปู่ดู่ท่านสอนจึงประเสริฐอย่างมิอาจหาสิ่งใดมาเปรียบ
'คิดให้มันสูง' ของหลวงปู่...
ย่อมหมายถึงการให้ทานด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์ มิได้หวังผลตอบแทน
เหนือกว่านั้นคือการให้ทานด้วยจิตใจที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่น
การถือศีลด้วยจิตใจที่คงมั่นในความดีงาม
การปฏิบัติภาวนา ขัดเกลาจิตใจ ให้เบาบางลงจากกิเลส
และเกิดสติปัญญาที่จะฉลาดในการดำเนินชีวิต
แม้จะเป็นทางโลก เราก็จะใช้ชีวิตอย่างมีสติ และตั้งอยู่ในความดีงาม
'แล้วเรื่องที่คิดไว้จะตามมาทีหลัง'
ฉันใดก็ฉันนั้น
หากเราสวดมนต์ไหว้พระ ทำบุญทำทาน โดยหวังสิ่งตอบแทน
หรือการสวดมนต์อ้อนวอน ด้วยจิตใจที่อยากได้
ก็จะเกิดอาการไม่สงบ ฟุ้งซ่าน มิยังผลทางสติปัญญาในการที่จะลงมือทำงานให้เป็นจริง
ผลที่ได้รับก็จะน้อย..หรืออาจไม่ได้เลย
แต่หากเราสวดมนต์ไหว้พระด้วยศรัทธาในพระคุณแห่งพระรัตนตรัย
ทำบุญทานด้วยจิตใจที่สงบเยือกเย็น แน่วแน่เป็นสมาธิ
จิตใจของเราย่อมได้รับความชุ่มชื้นในผลแห่งการทำความดี
ส่งผลต่อการทำงานให้เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล
พระท่านก็คุ้มครองและช่วยเหลือเราอย่างแน่นอน
พรหมปัญโญวาทะธรรม
'รวยกับซวยมันใกล้ๆ กันนะ....มันออกเสียงคล้ายกัน'
'จะเอารวยน่ะ จะหามายังไงก็ทุกข์
จะรักษามันก็ทุกข์ หมดไปก็เป็นทุกข์อีก กลัวคนจะจี้จะปล้น
ไปคิดดูเถอะมันไม่จบหรอก มีแต่เรื่องยุ่ง
เอาดี ดีกว่า...'
'ถ้าแกเขียนตัว พ พาน ได้เมื่อไร นั่นแหละจึงจะดี...
ก็ตัว พอ นะซี'
ที่มา เว็บพรหมปัญโญ และ http://palungjit.org/posts/9918686