@

<TABLE width="85%" border=0><TBODY><TR><TD>เทพธิดาแห่งดอกไม้


นิทานแผ่นพับอันดับที่ 6 นิทาน
จากการประกวดนิทานรางวัลมูลนิธิเด็ก ครั้งที่ 3
ผลงานของ: ธานี พุ่มแพ
ภาพประกอบ: ชนิศา ชงัดเวช

ณ สวนดอกไม้แห่งหนึ่ง ต้นไม้ชนิดต่างๆออกดอกชูช่อสวยงาม ดอกไม้แต่ละชนิดมีเทพธิดาประจำอยู่ ทุกวันเทพธิดาแห่งดอกไม้จะออกมาวิ่งเล่นทั่วทั้งสวน มีแต่เสียงพูดคุยหัวเราะอย่างมีความสุข

​

วันหนึ่ง มีแม่มดตนหนึ่ง ขี่ไม้กวาดวิเศษผ่านมา แม่มดเห็นความสนุกสนานในสวนดอกไม้ จึงเกิดความอิจฉา เพราะที่ปราสาทของนางมีแต่ความเงียบเหงา

แม่มดแปลงกายเป็นผีเสื้อ บินไปเกาะกลีบกุหลาบ

" อยู่นี่เอง ราชินีแห่งดอกไม้ ฉันบินไปทั่วสวนยังไม่พบใครที่สวยเท่าเธอเลย"

" ขอบใจจ๊ะ ใครๆ เห็นฉันก็ชอบกันทั้งนั้น เธอรู้ไหม ฉันนี่แหละเป็นตัวแทนแห่งความรัก" แล้วผีเสื้อก็บินจากไป ทิ้งให้เทพธิดาแห่งดอกกุหลาบเชิดหน้าอย่างภูมิใจ

วันต่อมา แม่มดแปลงกายเป็นแมลงเต่าทอง บินไปเกาะก้านมะลิ

"พบแล้ว ราชินีแห่งดอกไม้ ฉันบินตามกลิ่นหอมของเธอมาแต่ไกล เธอเป็นดอกไม้ที่หอมและสวยที่สุดในสวนนี้" เทพธิดาแห่งดอกมะลิเริ่มเคลิ้มไปตามคำชมของแมลงเต่าทอง

"คงจะจริงนะ ฉันต้องเป็นดอกไม้ที่สวยที่สุด และก็สำคัญที่สุดด้วยเขาถึงเอาฉันเป็นตัวแทนความรักของแม่"

" จริงที่สุดเลยจ้ะ" แมลงเต่าทองชมอีกครั้ง แล้วบินจากไปทิ้งให้เทพธิดาแห่งดอกมะลิยิ้มจนกลีบบาน

อีกวันหนึ่งแม่มดแปลงกายเป็นแมลงปอ บินวนเวียนรอบต้นปีบ

"ท่านดอกปีบ ฉันไม่เคยเจอดอกไม้ที่ทั้งสวยทั้งหอมเช่นท่านมาก่อน" " เธอคงไม่รู้หรอกขนาดตัวฉันแห้งเกรียมไปแล้ว คนยังเก็บฉันไปประสมยาสูบทำให้มีกลิ่นหอม และยังใช้ฉันเป็นสัญลักษณ์ในวันพยาบาลอีกด้วยนะ"

"ท่านนี่แหละคือราชินีดอกไม้ในสวนนี้" แมลงปอหยอดคำยอก่อนบินจากไป

​

เหล่าเทพธิดาต่างโอ้อวดถึงความงามและประโยชน์ของตน เสียงกระซิบพูดคุย เสียงหัวเราะหายไปจากสวน มีแต่เสียงทะเลาะเบาะแว้ง

ยิ่งโต้เถียงกัน อิจฉากัน เวทมนต์ที่คุ้มครองตัวก็เสื่อม แม่มดจึงขี่ไม้กวาดวิเศษเหาะมาที่สวนจับเทพธิดาแห่งดอกไม้มัดรวมกัน และนำไปกักขังไว้ที่ปราสาทของตน

เหลือเพียงเทพธิดาดอกบัว เพราะไม่ได้เข้าข้างฝ่ายใดไม่อิจฉาใคร เวทมนต์จึงคุ้มครอง อำพรางตัวรอดพ้นจากสายตาแม่มดไปได้ เทพธิดาแห่งดอกบัวก็ ทุกข์ใจ แต่ก็หาทางช่วยเพื่อนไม่ได้ จึงนั่งร้องไห้อยู่ลำพัง

นกฮูกชราที่หลับสัปหงกอยู่ในโพรงไม้ตกใจตื่นขึ้น มันเคยได้ยินแต่เสียงหัวเราะของเทพธิดาแห่งดอกไม้ นกฮูกนึกสงสัย โผล่หน้าออกมาเห็นเทพธิดาแห่งดอกบัวร้องให้ มันรีบถามไถ่ นกฮูกอาสาไปช่วยเทพธิดาแห่งดอกไม้ " ข้าจะไปช่วยพวกเขาเอง ถึงข้าจะหลับสัปหงกทั้งวัน แต่เสียงหัวเราะของพวกเจ้าก็ทำให้ข้ามีความสุข"

นกฮูกชรากางปีกพึ่บพับ บินไปยังปราสาทของแม่มด

" หยุดนะ เจ้าฮูก เจ้ามาที่นี่ทำไม"

"ข้ามาช่วยเทพธิดาแห่งดอกไม้"

" เจ้าช่วยไม่ได้หรอก เจ้าก็รู้ดี เมื่อใดที่มีการอิจฉากัน เมื่อใดที่มีการทะเลาะกัน เวทมนต์ที่คุ้มครองตัวก็จะเสื่อมลง เทพธิดาแห่งดอกไม้ แต่นี้ไปพวกเจ้าจะต้องร้องเพลงให้ข้าฟัง มิฉะนั้นข้าก็จะเสกพวกเจ้าให้เป็นกิ้งกือ"

" อันที่จริงพวกเราก็มีประโยชน์และมีความสวยงามไปคนละแบบ พวกเราไม่น่าทะเลาะกันเลย นี่เราจะต้องตกเป็นทาสของแม่มดใจร้ายตลอดไปหรือนี่ " เทพธิดาแห่งดอกไม้คร่ำครวญ



" ฮือ ฮือ ขอโทษนะจ๊ะ กุหลาบ ดอกปีบอย่างฉันและดอกกุหลาบอย่างเธอ เราต่างก็มีวันสำคัญกันอยู่แล้ว"

​

" เพิ่งได้คิดหรือเทพธิดาแห่งดอกไม้ น่าเสียดาย เวทมนต์ที่คุ้มครองตัวพวกเจ้าเสื่อมเสียแล้ว ไม่มีใครช่วยพวกเจ้าได้ แม่แต่นกฮูกที่แสนฉลาด เจ้าก็ช่วยเพื่อนของเจ้าไม่ได้หรอก" แล้วแม่มดก็กวัดแกว่งไม้กวาด " ด้วยอำนาจวิเศษ พวกเจ้าจงกลายเป็น

 

ตีตั๋ว มานั่งฟัง นิทาน แถวหน้าเลย

 

ตามพี่แก้วมาฟังเพลงค่ะ

 

ง่วงเรย...

อ่านนิทานจบแล้ว

ไปนอนกันดีกว่านะ

คุงแป้ง

แง่มๆ

ฮ้าววว....

​

 

น่าอ่านให้หลานฟังจังเลย.......

 

เด็ก ๆ อย่าดื้อ อย่าซน น๊า

นั่งฟัง ให้สนุกน๊า

ลุง จา มาเล่าให้ฟัง เรื่อย ๆ เอิ๊ก

 

หวัดดีจ้าน้องแป้ง น้องอุ๊ น้อง cruiser
น้องแป้งจ๋าวันหลังชวนน้อง เอมมี่มาฟังด้วยนะ น้องเอมมีหายไปใหนหลายวันถ้าไม่มาภายใน3วัน 7วัน พี่แก้วตาจะไปแจ้งความนะ อิ อิ
.........
คุณลุงธนูขรานู๋ฟังนิทานที่คุณลุงเล่ามาหลายรอบแล้วซักเบื่อๆ วันหลังหานิทานเรื่องใหม่มาอีกนะ
ถ้าไม่หานู๋จะร้องไห้ไม่ยอมหยุด แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ดิ้น ๆ กานไหมลุง แฮ๊กๆๆๆๆๆ

วันนี้ ลุงเล่า มะไหวอ่ะ เสียงแหบ เหอะๆ