เล่าประสบการณ์การฝึกมโนมยิทธิและสอบถามผู้รู้ต่อไป

ขอบคุณมากๆเลยครับ ผมไปหาดูหาฟังแล้ว ทั้งตลกทั้งได้สาระแต่ก็เป้นเรื่องจริงของคนหลายคน เอามาปรับใช้กับตัวเองได้

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวและคำแนะนำดีๆนะครับ

 

พูดเหมือนทำได้แล้วเลยนะครับ คุณคงเคยทำแล้วใช่ไหม บอกมั่งสิครับ แนวทางให้ถึง จตุตถฌานที่ว่า

 

ขอบคุณมากมายครับ ถือว่าเป็นการอวยพรจากใจละกัน

 

หลังจากทุกคนลืมตาแล้ว วันที่สามนี้ถ้ายังจำได้ ครูบอกว่าตอนขึ้นไปข้างบน ถ้าสงสัยอะไรแล้วอย่าเพิ่งถาม ลืมตาแล้วค่อยถามเพราะมันจะเป็นกิเลสอีกตัวนึงที่จะทำให้เรามองไม่เห็น
พอทุกคนลืมตาแต่ละคนก็จะถามและเล่าให้กันและกันฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง รู้อะไรบ้าง ผมจึงอยากถามคำถามที่ผมสงสัยบ้าง
1. ทำไมผมไม่ได้เกาะใครไปเหมือนคนอื่น เช่นเกาะพระพุทธเจ้า เกาะหลวงพ่อ รู้สึกเหมือนว่าหลับตาลงแล้วลืมตาขึ้นก็ถึงเลย หรือว่าเกาะแต่ไม่เห้น

2. ลักษณะที่ผมเห็นคือ บางทีก็เหมือนมีตัวเราและเห็น แต่บางทีก้เหมือนมีแต่ตาที่เห้นไม่ได้ไปเองเพราะอะไร

3. ทำไมผมเห็นตัวเองเป็นตัวสีแดง ในขณะที่เห้นคนอื่นสีขาว

4. ทำไมตอนฝึก ทั้งที่อยู่ในห้องแอร์ผมจึงร้อนมากและทำให้ปวดหัวมาก

5.ตอนบอกดูนิพพาน ผมไม่ค่อยรับรู้อะไรเลยแต่เมื่อครูบอกให้นึกเนรมิตของบูชาพระ 1 อย่างเพราะแต่ละคนจะนึกได้อย่างเดียว แต่ผมกลับได้สามอย่าง ซึ่งบางอย่างเป้นสิ่งที่ครูไม่ได้บอกด้วย

แต่สุดท้ายผมก็ไม่ถามครับเพราะทั้งหมดทั้งมวลผมยังไม่แน่ใจเลยว่าเราเห็นจริงไหมหรือคิดไปเอง ผมก็ตรวจสอบตัวเองอยู่เสมอนะครับในระหว่างทำ เพราะยังไม่ได้ลงใจในวิธีนี้ทั้งหมด เช่น 1. เวลาฝึกยังรับรู้ว่ามีตัวเรานั่งอยู่ ยังปวดขาอยู่เวลานั่งนานๆ ถ้าบอกว่าสะกดจิตผมต้องเบลอและไม่รู้สึกตัวและต้องเห็นแบบเดียวกันทุกอย่างแต่นี่เหมือนโครงภาพนะเหมือนกันแต่ไม่เท่ากันหรือเห็นคนละส่วน 2.ในทุกตอนครูฝึกแค่กล่าวนำว่าจะไปไหน แต่ไม่ได้บอกอะไรเราสักอย่างว่า ตรงนี้เป็นยังไง ตรงนั้นเป็นยังไง ให้เราเห็นเองทั้งหมด จึงไม่น่าจะใช่การสะกดจิตนะครับ

 

ในการไปฝึกครั้งนี้ ผมเดินทางจากจังหวัดอุดรธานี ถึงอุทัยธานี ระยะทางหลายร้อยกิโล มีเวลาที่จำกัดในการฝึก ตอนแรกว่าจะฝึกแค่สองวันเพราะมีเวลาแค่นั้นนี่เป้นสาเหตุว่าทำไมผมต้องรีบเร่งอยากฝึกอยากได้ บ้าง แต่พอถึงวันที่ 2 ผมกลับไม่ได้อะไรเลย จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ตัดสินใจฝึกวันที่ 3 และขับรถกลับตอนเย็น
การฝึกวันที่ 3 นี้ มีคนนึงที่ไปฝึกพร้อมกันมีลักษณะแบบผม ดังนั้นหลังจากฝึกตอนเย็นแล้วครูฝึกท่านนึงจึงชวนเราสามคนไปคุยกันต่างหากถึงการฝึกสอบถามหลายอย่าง และก็เป็นโอกาสอันดีที่ผมจะได้ถามคำถามที่สงสัยในตอนฝึกด้วย
1. ทำไมผมไม่ได้เกาะใครไปเหมือนคนอื่น เช่นเกาะพระพุทธเจ้า เกาะหลวงพ่อ รู้สึกเหมือนว่าหลับตาลงแล้วลืมตาขึ้นก็ถึงเลย หรือว่าเกาะแต่ไม่เห็น
2. ลักษณะที่ผมเห็นคือ บางทีก็เหมือนมีตัวเราและเห็น แต่บางทีก้เหมือนมีแต่ตาที่เห้นไม่ได้ไปเองเพราะอะไร
ผมเคยฝึกสมาธิมาก่อนซึ่งได้ในระดับหนึ่งแล้ว สมาธิที่ผมฝึกเป็นรูปแบบที่ต้องห้ามส่งจิตออกนอก นิ่งสงบพิจารณาอยู่ภายใน พอมาเจอการฝึกแบบนี้จึงไม่ชิน ชอบความสงบมากกว่าจนติดเป็นนิสัย และคนแต่ละคนจะไม่เหมือนกันคือ บางคนไม่เห็นเลย บางคนเห็นแต่ไปไม่ได้ บางคนก็ไปได้ ผมคงเป็นแบบที่ 2 มั้งครับ
ส่วนคำถามข้ออื่นๆนั้นผมยังไม่ได้รับคำตอบเลย