วิทยาศาสตร์ทางจิต-ลึกลับ

ต้นไม้งอกออกขึ้น.....จากดิน
จากต่ำเตี้ยผิวดิน.....มุ่งฟ้า
หนีดินปลีกหลีกผิน.....รังเกียจ
มีเจตน์สู่สูงฟ้า.....เชิดหน้า หาตะวัน

 

อันว่า"ทาน" เรียกขาน แทนการให้.....ให้อย่างไร จึงเรียก ประเสริฐศรี
จงทำทาน อย่างลับ จึงเลิศดี.....จักเป็นที่ โปรดปราน ของ"พระองค์"

มือซ้ายให้ มือขวา ไม่พารู้.....ไม่เชิดชู ปราศรัย จนเสียงหลง
หลังจากให้ จงวางใจ สงบลง.....แล้ว"พระองค์" จักทรง ประทานพร

 

"ฟาริสี" ตะโกนออก บอกเรื่อง"ธรรม".....แต่มือกำ ก้อนทอง กองเงินไว้
สอนวิชชา เลอเลิศ สอนอย่างไร.....เมื่อมือไพล่ หลังหลอก ปอกลอกเงิน

"ผลประโยชน์" ชูให้เห็น น่าอาเจียน.....มันน่าเอียน แต่ก็แปลก กลับไม่เขิน
ยังหน้าด้าน หาแดก แหกจำเริญ.....ความ"รัก"เมิน มัวแต่เดิน เหิรทาง"รวย"

 

ใครจักริ เป็นห่วงเรา เข้าดูแล.....หากเวบแย่ ไปดูแล เสียก่อนหนา
มิต้องห่วง เรามันเพียง แค่คนบ้า.....มิได้หา ผลประโยชน์ โปรดเรื่องเงิน

 

วันนี้, 10:48 AM

มุมไบ
สมาชิก

มุมไบ's Avatar

วันที่สมัคร: Aug 2010
ข้อความ: 175
Groans: 1
Groaned at 0 Times in 0 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 18
ได้รับอนุโมทนา 370 ครั้ง ใน 90 โพส
พลังการให้คะแนน: 89
มุมไบ is just really niceมุมไบ is just really niceมุมไบ is just really niceมุมไบ is just really nice

ขออนุญาตนะ.
จริงๆแล้วกู(ขอใช้คำไทยๆแบบที่มึงชอบนะ)ไม่อยากจะติดใจเอาความอะไรหรอก ที่มึงด่ากูด้วยบทกลอนว่า "มึงต่ำชั้น....." หวังว่ามึงคงจำกลอนห่วยๆของมึงได้นะ ไอ้พรานพิเศษ

กูเคยเป็นเพื่อนมึงมาก่อน มึงคงจำกูไม่ได้ ไม่เป็นไร ที่กูเข้ามาหามึงในวันนี้ ก็เพื่อจะบอกว่า.กูไม่ใช่คนที่มึงจะมาด่าด้วยถ้อยคำแบบนั้น มึงเข้าใจป่ะ?

กูไม่ใช่คนอย่างมึงเห็นในกระทู้ห่วยๆของมึง การนึกสนุก เข้าไปแซวเพื่อนเล่น เป็นบางครั้ง กูไม่คิดว่ามึงจะโมโหโกรธาได้ขนาดนั้น มึงมันแค่สวะทางธรรมหรอกหว่า เพราะถ้ามึงถึงแก่นธรรมจริงเหมือนกู มึงก็จะไม่ถือวิสาสะด่าคนอื่นกลางกระทู้แบบนั้น มึงว่ากูต่ำชั้นใช่ไหม? แต่กูไม่เคยทำอย่างที่มึงทำ

และที่พูดมาทั้งหมด ก็ขอบอกจากใจว่า กูไม่ได้พูดด้วยความโกรธ แต่พูดเพื่อให้มึงสำนึกว่า อย่าใช้เวลาว่างของมึง มาเพ้อเจ้อห่าเหวในกลอนด้วยการด่าคนอื่น โดยที่มึงไม่เคยรู้จักว่า จริงๆแล้วเขาเป็นคนแบบไหน? อย่างไร? คนถึงแก่นธรรมจริงๆ จะไม่ด่าใครอย่างที่มึงกำลังทำ เพียงแค่มึงไม่สบอารมณ์บางอย่าง เท่านั้นเอ

(ทุกสิ่งที่กูพูดออกมา ไม่มีอคติแอบแฝงแม้แต่นิดเดียว ฟ้าดินจงเป็นพยาน กูพูดเพราะอยากสั่งสอนให้มึงรู้ไว้ว่า ทุกชีวิตทุกสรรพสิ่งล้วนหนึ่งเดียวกัน อย่ามองคนอื่นต่ำต้อยกว่าตน อย่าเหยียดใครด้วยใจอคติ จงเป็นมิตรกับทุกชีวิต เพราะทุกสรรพสิ่งล้วนอยู่ภายใต้กฎแห่งสัจจะ กฎแห่งเจตนาไม่มีผู้ใดหลีกเร้นหลบไปได้เลย มึงคงรู้เรื่องนี้ดี แต่มึงก็ยังทำ)

จริงๆกูอยากพูดมากกว่านี้นะ (พูด มึง กู นี่ได้อารมณ์ชะมัดด)

 

ตอนส่งpmนี้ไป ก็นึกในใจไว้ก่อนแล้วว่า มึงต้องทำแบบนี้ แล้วก็เป็นอย่างที่คิด ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะคนมีปัญหาทางจิต มักจะทำแบบที่มึงทำนี่แหล่ะ
ปล.นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่กุโดน
(กูจะพูดแบบนี้ กับคนอย่างมึงเท่านั้นแหล่ะ และขอย้ำว่า กูไม่ได้โกรธมึงเลย มึงเชื่อกูป่ะ?)

 

วิทยาศาสตร์ทางจิต ลึกลับ
ลึกลับสมชื่อนะ..
เราด่านายพรานฯ
เพราะนายพรานฯมาด่าเราก่อน
เราไม่ใช่พระอรหันต์
แค่คนรู้ทันอารมณ์เท่านั้นเอง
เพื่อนออนไลน์คือเพื่อนออนไลน์
ไม่ได้หมายถึงเพื่อนมักคุ้นเคย
จิตใจคับแคบ อคติ คิดไปได้ทุกเรื่องราว
ด่าคนอื่นได้ ทำไมคนอื่นจะด่าเราบ้างไม่ได้
ทำใจซ่ะเถิด..นี่แหล่ะ โลกธรรมล่ะ..

 

ทำใจให้กว้างๆ เบาๆ สบายๆ
ทำใจรับให้ได้ในผลของเจตนา
(ย้ำนะว่า เจตนาไม่ใช่กรรม งงไหม?)
จะเอาอะไรกันนักหนาเล่า
ในเมื่อมันไม่มีอะไรอยู่แล้ว
คำด่าก็แค่ลม ผ่านมาแล้วผ่านไป
เราโดนด่าเราก็อยากจะด่าตอบบ้าง
ด่าแล้วก็แล้วกันไป
ไม่ได้เก็บเอามาแค้นฝังหุ่น
เพื่อนๆกันทั้งนั้นแต่ไม่รู้จักกันหรอก
แล้วจะมาอะไรกันนักหนา
ไม่เบื่อตัวเองกันบ้างรึ?
ปล.วิทยาศาสตร์ทางจิต ลึกลับ

 

"เห็นเสือหมอบ อย่าเชื่อ ว่าเสือไหว้
เผลอเมื่อไร เสือกิน สิ้นทั้งขน
คนต้องเกรง เยงยำ น้ำใจคน
เขาถ่อมตน อย่าเหมา ว่าเขากลัว

เขาไม่สู้ อย่าเหมา ว่าเขาหนี
คชสีห์ หรือจะ สู้หมูชั่ว
วางตนสม คมประจักษ์ ในฝักตัว
ชาติคนชั่ว ลบหลู่ อย่าสู้มัน

เมื่อน้ำไหล ไหวเชี่ยว เป็นเกลียวกล้า
เอานาวา ขวางไว้ ภัยมหันต์
เรื่องของคน ปนยุ่ง นุงนังครัน
ต้องปล่อยมัน เป็นไป ใจสบาย

อวดฉลาด พูดออก บอกว่าโง่
ฟ้งเขาโอ้ อวดอ้าง อย่างขวางเขา
ขัดคอเขา เขาโกรธ พิโรธเรา
เป็นเรื่องเร่า ร้อนใจ ไม่เป็นการ

ใครมีปาก อยากพูด ก็พูดไป
เรื่องอะไร ก็ช่าง อย่าฟังขาน
เราอย่าต่อ ก่อก้าว ให้ร้าวราน
ความรำคาญ ก็จะหาย สบายใจ"



พระภิกษุพระยานรรัตนราชมานิต (ธมฺมวิตกฺโกภิกขุ)
วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพมหานคร

 

นิยามของ"ธุดงค์"

"ธุดงค์" หมายถึง การยึดวินัยปฎิบัติอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นปกติจริยวัตร ในแนวทางสมถะ-สันโดษ เพื่อเป็นประโยชน์ในทางสร้างสรรค์-สร้างเสริมสติและปัญญา และเพิ่มพูนดุลยธรรมในตนเอง


ถ้ามีความเข้าใจ ก็จะมองออกว่า วัตรปฏิบัตรแแบบไหนเป็นอาการที่เรียกว่า"ธุดงค์"
สมถะไหม สันโดษไหม เรียบง่ายไม่เบียดเบียนไหม

กินวันละ5มื้อทุกวันอย่างเคร่งครัด เล่นกมส์ทุกวันอย่างมุ่งมั่น ดื่มสุราเฮฮากับเพื่อนทุกคืน เล่นหวยทุกงวดไม่ขาดตก... ลักษณะอาการแบบนี้ไม่เรียกธุดงค์ เพราะไม่อยู่ในแนวทางสมถะ-สันโดษ เป็นกาม เป็นอบาย

กินวันละหนึ่งมื้อ ไม่เอนกายนอนแม้ขณะหลับ อยู่อย่างเรียบง่ายในป่า... ลักษณะอาการแบบนี้เรียกธุดงค์ได้ เพราะอยู่ในแนวทางสมถะ-สันโดษ ไม่เป็นเพื่อกาม ไม่เป็นอบาย

เรื่องที่ควรจะเรียบง่าย แต่ไปปรุงให้ซับซ้อน... จะเรียก"ธุดงค์"คงไม่เหมาะสม
เรื่องที่ซับซ้อน แต่ทำให้เรียบง่ายขึ้น... เรียก"ธุดงค์"จึงเหมาะสม

 

หวัดดีฮะพี่พราน แวะมาทักทายฮะ สบายดีนะฮะ

 

พี่ Fine ดีฮะ... แล้วน้อง Fine มั๊ยฮะ???

นึกว่า จะไม่ทักทายกันซะละ 55

 

Jesus said unto him,

I AM the way, the truth, and the life; no one comes unto the Father, but by me.

เราคือทางไป สัทธรรม และความมีชีวิตชีวา
ไม่มีทางอื่นที่จะนำพาไปสู่"สันติสุข"ภายในใจได้ นอกจากทางสายเรา


...........................


เส้นทางที่ "Jesus" กล่าวถึงนั้น... ก็คือเส้นทางเดียวกันกับที่มหาศาสดาทั้งหลายได้ดำเนิน
เส้นทางแห่งความรัก ความสงบ ความกลมกลืน... หัวใจแห่งคำสอนของทุกศาสดา ก็มีขึ้นและเป็นไปเพื่อ"สภาวะธรรม"ดังกล่าวนี้เท่านั้น


จงสร้างนิเวศน์แห่งความสงบเอาไว้ภายในใจ เพื่อเป็นอาณานิคมแห่งพระผู้เป็นเจ้า

นิเวศน์แห่งความสงบภายในนั้น ย่อมหมายถึง พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้า พระบิดา นิรวาน พรหมัน ปรมาตมัน โมกษะวิสัย สันติอัลเลาะฮ์ (บริบทเดียวกัน เพียงแต่ใช้สมุติบัญญัติภาษาแตกต่างกันไป)

จงอย่าดิ้นรนหาความสุขภายนอกตนกันให้มากไปเลย เพราะเหตุว่า การดิ้นรนเหล่านั้นจะพาท่านให้ไกลออกจากนิเวศน์แห่งพระเป็นเจ้าที่สถิตย์อยู่ภายใน


................................................


"โคตมะสิทธัตถะ"... เสียสละตนเองกว่าสี่สิบปี เพียรอธิบายชี้แจงถึงเหตุผลที่เป็นมา เป็นอยู่ และเป็นไป ของสภาวะธรรมทั้งหลาย


"Jesus"... เสียสละตนเองด้วยเลือดเนื้อ เพื่อพิสูจน์แสดงให้เห็นถึงพลานุภาพแห่งความชอบธรรม

พลานุภาพแห่งความชอบธรรม ไม่ใช่อภินิหาร แต่หมายถึง "อภัย" ไม่ผูกใจโกรธ

ไถ่บาปให้มนุษย์ ด้วยการเสียสละเลือดเนื้อเพื่อพิสูจน์สอนสภาวะธรรมขั้นสูง ไม่ได้มารับบาปแทนใครๆ



"นบีมูฮัมมัด"... เสียสละตนเองเพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่มนุษย์ ในเรื่องของการรักษาวินัย ความเตร่งครัด ความมุ่งมั่นที่จะเดินสู่ความสงบสันติ ด้วยและโดยสันติ


......................................................


ถึงวันนี้ โมงนี้แล้ว... หากยังไม่เร่งสร้างความเข้าใจในโลก หากยังไม่มีตาแห่งปัญญาเพื่อมองเห็น"สัทธรรม"ความเป็นจริงของชีวิตและสรรพสิ่ง
เราคิดเห็นว่า... น่าเสียดาย

 

แม้นมิได้เกิดวันเดียวกัน แต่ก็ได้ตายในวันเดียวกัน

บทสรุปของ หมูและไก่ ในวันตรุษจีน



เห็นคนจีนกินเจ หอม กระเทียม ขึ้นฉ่ายก็กินไม่ได้
ไข่ นม เครื่องเทศก็กินไม่ได้

แต่เอาหมู เอาไก่ไปไหว้บรรพบุรุษ... งงกับเสต็ปนี้จริงๆ

 

นักบวชธิเบตบางท่าน มีความมุ่งมั่นในวิถีทางสำหรับออกจากโลก มีวิธีการในการขัดเกลา ศึกษา และอบรมตนเองในแบบเคร่งครัดรูปแบบหนึ่ง ซึ่งเน้นการเข้าฌาณในระดับสูง... นักบวชที่มีแนวทางเคร่งครัดนี้ จะหาที่สงบ อาจเป็นถ้ำ โพรงถ้ำเล็กๆ หรือบริเวณที่ตนเองเห็นเป็นสัปปายะ
แล้วก็เริ่มบริบทการเข้าสมาธิเพื่อทรงตบะฌาน
อดอาหาร บริโภคเมล็ดพืช รากไม้ เพื่อประทังร่างกาย (คล้ายๆการทำทุกรกิริยา)
ในบางกรณี ก็อดอาหาร เข้าฌานจนร่างกายหมดลมหายใจ (ผู้ที่อยู่ในแนวทางของ"เชน"บางคนก็นิยมอดอาหารจนตายเช่นกัน เช่น แม่ของ"มหาวีระ"ก็อดอาหารจนตาย)

ในการเข้าสมาธิเพื่อทรงตบะฌานของนักบวชธิเบตนั้น จะมีผ้าที่ยาวจนมีลักษณะเป็นเชือก เอาไว้คอยช่วยพยุงร่างกาย ใช้พันโยงคล้องตามข้อต่อต่างๆของร่างกาย ในขณะเข้าฌาน บ้างก็พันคล้องรัดคอกับเข่าเอาไว้หลวมๆ จนเมื่อร่างกายเคลื่อนหลุดออกจากท่านั่งสมาธิ ผ้าก็จะค่อยๆรัดคอจนมีสองอย่างคือ สะดุ้งรู้ตัว อีกอย่างหนึ่งคือขาดลมหายใจจนตาย

การใช้เชือกสมาธิหรือว่าสายสมาธินี้ ก็ได้รับวัฒนธรรมสืบทอดมาจากทางชมพูทวีป
เป็นเทคนิคของโยคี ฤาษี และนักบวชในหลายๆคติ ที่นิยมใช้กัน

นักบวชญี่ปุ่นรุ่นใหญ่ๆ ลงไปทรงฌานในกล่องไม้ขนาดพอดีตัว แล้วให้เอาดินกลบฝัง เพื่อเป็นการดับสังขาร ก็มี

 

http://palungjit.org/attachments/a.3385764/

 

เพียงอ่านข้อความ คุณ "พรานพิเศษ" ไม่กี่หน้า
ก็ให้รู้สึกสนใจมิใช่น้อย..ลึกสุดหยั่ง..เช่นนี้แล้ว
จึงใคร่ขอติดตามอ่านเช่นนี้ ไปเรื่อยๆ