ช้างเผือกในป่าอีสาน หลวงตาสมหมาย วัดป่าสันติกาวาส คำสอน/ประสบการณ์/วัตถุมงคล/ (ช่างชิต)

สวัสดีครับทุกท่าน ช่างชิตมารอบดึกเพราะ นอนไม่หลับ เลยมาบอกทุกๆท่านที่ติดตามกระทู้ของหลวงตาว่า ในคืนวันศุกร์ที่ 23 มกรานี้หลวงตาได้รับนิมนต์ไปเทศน์งานมุทิตาจิต หลวงปู่ไม ที่วัดป่าเขาภูหลวง อ.วังน้ำเขียว จ.นครราชสีมา หลวงตาจะจำวัดหนึ่งคืนกลับเช้าวันเสาร์หลังจากฉันเข้าเสร็จ ช่างชิตจะไปถึงเช้าวันเสาร์ ใครว่างหรืออยู่แถวนั้นไปร่วมบุญกันนะครับ เจอกันทักทายกันด้วย คืนนี้ก่อนจะนอน(อีกรอบ)เอารูปแผนที่วัดและมุมน่ารักๆของ 2 พระอริยะที่เป็นสหธรรมมิกกันมาช้านาน (หลวงตากำลังมัดบาตรให้หลวงปู่ไมและกำลังจัดยาให้หลวงปู่ไม)มาฝากครับ แล้วจะกลับไปกลิ้งนอนอีกที ราตรีสวัสครับผม *

 

สวัสดียามบ่ายครับทุกท่าน หายไปไหนกันหมดหน้อ พี่ๆน้องๆลืมบ้านหลังเล็กหลังนี้ไปแล้วหรา ถ้ายังไม่ลืมก็แวะมาทักทายกันบ้างนะครับ
พอดีก่อนเข้ากรุงเทพช่างชิตไปค้นกระเป๋าพระก่อนจะไปงาน หลวงปู่ไม ไปเจอ ลูกอม ที่ได้สมัยบวชกับหลวงตารอบสอง ลูกอมเม็ดนี้ผู้ที่ให้ช่างชิตมา คือ พระอาจารย์ ส(เป็นลูกศิษย์หลวงตา อยู่วัดถ้ำสูงนครพนม) พระอาจารย์ ส บอกช่างชิตว่าลูกอมเม็ดนี้ญาติโยมที่ไปทำบุญผ้าป่าช่วยชาติสมัยต้นๆกับหลวงตามหาบัวและได้รับแจกจากมือขององค์หลวงตามหาบัว โยมเล่าว่าวันหนึ่งขนาดทำโรงครัวอยู่ หลวงตามหาบัวท่านก็เดิมมาตรวจดูงาน แล้วก็เอาลูกอมมาแจกญาติโยมที่มาช่วยงานในคราวนั้น(เป็นการภายใน) จริงเท็จประการใดนั้นช่างชิตไม่รู้ได้เพราะองค์หลวงตามหาบัวท่านไม่มีปฏิทาในเรื่องนี้ แต่พระอาจราย์ ส ท่านให้ช่างชิตมาไม่ได้ไปเช่าซื้ออะไรช่างชิตก็เก็บไว้ตลอด (ใครมีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับลูกอมตัวนี้มาแชร์กันได้นะครับ) พูดถึงพระอาจารย์ ส แล้วนึกถึงเรื่องๆหนึ่งไม่ทราบว่าเคยเล่าไปยัง พระอาจารย์ ส ท่านจะยอมรับและเคารพในองค์หลวงตาสมหมายมาก ท่านเล่าให้ช่างชิตฟังว่า สมัยก่อนตอนบวชใหม่ๆตอนเย็นเข้าไปนวดถวายหลวงตา ใจก็นึกอยากจะอมลูกอมน้ำผึ้ง นึกไปนวดไป คิดไปว่าเดี้ยวเสร็จจะแวะไปอมซักเม็ด ทันใดนั้น.....!!!
"ไปอยากอีหยั๋ง ภาษาลูกอม"
หลวงตาที่นอนๆหลับตาอยู่ก็พูดขึ้นมาน้ำเสียงไม่ดังแต่หนักแน่น ทำเอาอาจารย์ ส ตกใจและกลัวหลวงตามาก ตั้งแต่นั้นมาอาจารย์ ส เวลาจะไปหาหลวงตาจะระวังสำรวมความคิดตลอด และนั้นก็ทำให้ตัวอาจารย์ ส เอง ศรัทธาหลวงตาและเชื่อว่า ท่านนั้นเป็นพระธรรมดาที่ไม่ธรรมดาในภูมิธรรมและญาณสมาบัติครับ
*ใครไปงานหลวงปู่ไมเจอกันนะครับ ใครไม่ได้ไปจะนำภาพมาฝาก

 

อยากไปครับ บอกช้าไปลางานไม่ทัน ยังไงรบกวนฝากปัจจัยรบบุญด้วยนะครับ ช่างชิต
ขอบคุณและอนุโมทนาล่วงหน้าครับ

 

มารายงานตัวครับ ไม่ได้หายไปแต่อย่างใด แต่เพราะใช้มือถือเล่น
แล้วโพสต์อะไรก็ไม่ขึ้นเลย เลยต้องรอเล่นบนคอม

เห็นแล้วอยากไปงานหลวงปู่ไมมากครับ แต่ไปลำบากมากเลย
เพราะไม่มีรถส่วนตัว แต่ผมไปทำสถานที่วัดป่าเขาภูหลวงใน googlemap
ไว้แล้วเผื่อใครไปไม่ถูก หาในกูเกิ้ลได้เลยครับ หรือกดตามลิงค์ด้านล่างนี้ได้ครับ

https://www.google.com/maps/place/ว...1c1845ca52ab65:0x1b0d701050e1bf12?gl=TH&hl=th

 

สาธุกับน้ำใจที่มีให้ด้วยนะครับ. ยังไงผมจะนำภาพมาฝาก พึ่งหัดโพสจากมือถือเหมือนกัน

 

วันนี้ขอมาเล่าบ้างครับ ช่วงนี้กระทู้เงียบๆ เลยมาแบ่งประสบการณ์อันน้อยนิด
ผมขอตั้งชื่อเรื่องว่า

ไม่มา เลยมาหา

สมัยผมเป็นวัยละอ่อน วัยสะรุ่น ตอนนั้นผมเรียนปวช.ช่างไฟฟ้า
ในภาควิชาที่ผมเรียนมีอาจารย์ท่านหนึ่ง แกธรรมะธรรโม เป็นศิษย์หลวงตามหาบัว ท่านไปทำบุญที่วัดบ่อย
จากที่ผมฟังอาจารย์แกเล่านะครับ แกเป็นคนคุยนอกเรื่องได้ยาวมาก นักศึกษาส่วนใหญ่จึงชอบยุแก
ให้เล่าเรื่องเป็นประจำ ผมก็ชอบเหมือนกันขี้เกียจเรียน นั่งฟังแกโม้สบายกว่าเยอะ 555+

จนวันหนึ่งแกเล่าเรื่องหลวงปู่มั่นที่ถ้ำสาริกา ผมนี่หูผึ่งเลย ฟังแกเล่าจบหมดเวลาเรียนพอดี
ผมเลยไปขอซีดีธรรมะแกมาฟัง ซึ่งวีซีดีของหลวงตามหาบัว ผมเองฟังครั้งแรกก็น้ำตาร่วงเลย
หลังจากนั้นเลยคิดว่าต้องเจอหลวงตาท่านให้ได้ ผ่านมาสักระยะผมได้ข่าวว่าหลวงตาจะมาเทศน์
เป็นงานผ้าป่าช่วยชาติ ผมเลยตั้งใจแน่นอนว่าต้องไปฟังหลวงตาและทำบุญกับหลวงตาให้จงได้

จนวันแล้ววันเล่าที่เฝ้ารอ จนคืนหนึ่งผมฝัน ฝันว่าหลวงตามา ท่านมายืนอยู่ในบ้าน
ช่วงนั้นเป็นเวลากลางวัน แสงแดดส่องกระทบจีวรสว่างสวยงามมาก ผมรู้ในทันทีว่าหลวงตาท่านมาหาผม
ผมก้มลงกราบที่เท้าอย่างน้อมน้อม ได้กลิ่นผ้าเหลืองชัดเจน เช้ามาผมก็นึกทบทวนความฝัน
พอนึกไปนึกมาก็ถีงกับร้องโอ้ลั่น ก็ผมลืมไปฟังเทศน์นั้นเอง!! คืนที่ผมฝันวันนั้นคือวันที่หลวงตาท่านมา
ผมได้แต่นึกเสียดายและเสียใจที่ไม่ได้ไป แต่ก็ดีใจที่ท่านมาหา แต่กลิ่นผ้าเหลืองนี่ผมยังจำได้จนทุกวันนี้

ถ้าผมนึกประสบการณ์อะไรออกอีก เดี๋ยวเอามาลงให้อ่านกันอีกครับ ฮิๆ

 

เป็นความฝันที่เป็นมงคลอย่างยิ่งครับ มีอะไรดีๆก็มาเล่าสู่กันฟังแบบนี้เรื่อยๆนะครับ คุณ ลิง เมืองละโว้

 

สวัสดีครับทุกท่าน ช่างชิตกลับมาถึงจันทร์แล้วนะครับ
ออกจากงานมา 12.00 น ถึงจันทบุรี 18.00 น
ชีวิต ดี๊ดี ครับ 55555 เหนื่อยอย่างแรงแต่ก็อิ่มบุญอิ่มใจ
คืนนี้จะไม่เขียนอะไรมาก (จริงๆมีอะไรมาเล่าสู่กันฟังเยอะอยู่)
เพราะเหนื่อยเหลือเกิน พรุ่งนี้อย่าลืมติดตามกันนะครับ ยังไงเสียช่างชิตเอาบุญมาฝากทุกๆท่าน สำหรับคืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ครับ

 

สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้ตื่นสายครับเพราะเหนื่อยล้าอย่างแรงแต่ตื่นมาก็ได้รับข่าวดี
จากพี่น้องลูกศิษย์หลวงตาครูบาอาจารย์สายเราว่า "หลวงปู่บุญกู้ วัดพระศรีมหาธาตุ มาวัดป่าคลองกุ้ง ให้รีบไปกราบ" ทำเอาช่างชิตแปรงฟันใส่เสื้อผ้าแทบไม่ทัน โชคดีที่ยังไปทันท่าน ได้ฟังท่านสอน ท่านให้พร และที่สำคัญ ท่านให้ของดีครับ 5555
เอารูปหลวงปู่ท่านมาให้ชมกัน เดี้ยวจะมาเล่าถึงวันงานหลวงปู่ไมต่อ

 

มาต่อกันดีกว่า วันนี้ว่างยาวๆไป ปฐมเหตุในการเดินทางไปงานหลวงปู่ไมครั้งนี้เพราะ
ช่างชิตมองว่า "หลวงปู่ท่านก็เป็นครูบาอาจารย์เราอีกองค์หนึ่งงานสำคัญแบบนี้ เราไปได้ก็ไปเถอะ"(แต่ก็เกือบถอดใจไปแล้วเพราะมีเหตุเรื่องทุนทรัพย์) และที่สำคัญต้องขอบคุณ คุณ ฌาน ฌานกร ด้วยครับที่ส่งข่าวว่า "องค์หลวงตาสมหมายของเราก็ไปด้วย" ตัวคุณ ฌานกร ก็จะไปถ้าสะดวกก็ไปด้วยกัน ได้ข่าวดีแบบนี้ทำให้การตัดสินใจง่ายขึ้นมากๆ ยังไงเสียแม้ไม่มีทุนก็ต้องหาไปและสุดท้ายก็ได้ไปจริงๆ
..........เราเดินทางกันตั้งแต่ตี4 ขอวันเสาร์ไปถึงก็เกือบ7โมงเช้าพอดี บรรยากาศที่วัดดีมากๆครับแต่ก็หนาวมากเหมือนกัน พอไปถึงวัดช่างชิตกับสหายฌานกรก็รีบบึ่งไปหา องค์หลวงตาเราทันที ถามหาจนรู้ว่าอยู่กุฏิรับรอง พอไปถึงกุฏิรับรอง มองซ้ายมองขวาไม่เห็นหลวงตา เห็นแต่พระสูงวัยรูปหนึ่งนั่งหยองๆมีผ้าห่มคลุมตัวใสโม่งคุมหัวนั่งอยู่องค์เดียว ช่างชิต็มองหาหลวงตาไปมา สะดุดใจนิดหน่อย นึกในใจมองไปที่พระองค์นั้นอีก "อ้าว หลวงตาเองนิ ดันจำไม่ได้" 55555 เราก็เข้าไปกราบท่านและช่างชิตก็แนะนำคุณฌานกรกับหลวงตาว่า
ชช "หลวงตาจำได้ไหมครับ น้องเคยพาแฟนและพ่อตาเข้าไปกราบหลวงตาที่บ้านพักสายไหม"

ลต "จำได้ จำได้อยู่ มากันสองคนติ" หลวงตามองหน้าซักพักท่านก็ยิ้ม

ฌก "มากันสามคนครับ แฟนมาด้วยรอที่รถครับ"

แล้วช่างชิตก็ขอโอกาสนวดถวายท่าน เพื่อให้ท่านคลายหนาว (หนาวมากจนไอออกจากปาก) เราสองก็นวดไปคุยกับท่านไป หลวงตาก็เหมือนค้นหาอะไรในยามของท่าน ซักพักก็ยื่นมาให้ คุณ ฌานกร แล้วบอกว่า
"ใส่ได้ไหม"
หลวงตาให้แหวนของท่านกับสหายร่วมเดินทางแบบไม่ได้กราบขอ นี้ละครับความเมตตาของครูบาอาจารย์ที่มีให้ลูกศิษย์ไม่ว่าจะเก่าหรือใหม่หรือยากดีมีจนยังไง ยังความปิติกับช่างชิตผู้อยู่ในเหตุการณ์และความรู้สึกของผู้รับจะเป็นยังไง ต้องให้เจ้าตัวมาอธิบายเองแล้วละครับ 5555(ยังไงมาแชร์ความรู้สึกให้ทุกๆท่านอ่านด้วยนะครับ) รับแหวนมาแล้วหลวงตาก็สอนเรื่อง "ความยาก" "ทิฐิมานะความเห็นผิดต่างๆ" เราก็นวดไปฟังไป ฆ่าเวลาก่อนจะลงบิณทบาตร เรื่องราวก็จะเป็น ดั่งที่จะเล่าต่อไปนี้

ลต "มนุษย์เราทุกข์ก็เพราะความอยาก อยากนั้น อยากนี้ ไม่รู้จักพอ ถ้าเรารู้จักพอ ไม่อยากนั้น อยากนี้ เราก็ไม่ทุข์ ไม่ต้องอยากกินนู้นกินนี้ มีก็กิน ไม่มีก็ไม่กิน ไม่ต้องอยากไปกินแบบนั้นแบบนี้ ไม่เดือดร้อนวิ่งหา มีอะไรก็กินแบบนั้น แบบนี้เราก็ไม่ทุกข์"
หลวงตากล่าวไปยิ้มไป

ชช "ครับหลวงตา แล้วหลวงตาได้ข่าว พระ.....(คนที่อัดถั่วดำลูกศิษย์)...ไหมครับ"
ช่างชิตเปลี่ยนไปประเด็นร้อนของวงการพระเราทันที

ลต "ข่าวอะไร ก็รู้ว่าเขาก็เป็นของเขาแบบนี้แต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ก่อนอยู่อุดรก็อยู่กับหมู่คณะไม่ได้ ไปตบไปแตะรูปพระพุทธเจ้า หมู่คณะก็ไม่เอา ก็หนีไปเมืองเลยอยู่ไม่ได้อีกก็ไปอีก ไปอยู่ไหนแล้วละ"
(สรุปจริงๆ..ที่ช่างชิตถามจะถามเรื่องข่าวที่พระองค์นั้นสึกเพราะไปเสพเมถุนกับลูกศิษย์ว่าหลวงตาทราบไหม แต่ในเมื่อดูแล้วเหมือนหลวงตาไม่ทราบข่าวก็เลยไม่เล่าให้ท่านฟัง มองว่าเป็นการดีแล้วละ ไม่ต้องเอาเรื่องไม่เป็นมงคลไปคุยกับท่าน)

ชช "แต่ก็ยังมีคนกราบไหว้อยู่นะครับ"

ลต "ก็ธรรมดาละ สมัยพระพุทธเจ้าท่าน พระเทวทัตก็แหกคอกออกมาตั้งกฏเกณท์ใหม่ อยากเป็นศาสดาเสียเอง ก็ยังมีคนกราบไหว้อยู่นั้นเด้"

ชช "เขาก็เคยกราบครูบาอาจารย์มา ไม่มีใครสอนเขาหราครับ"

ก่อนที่หลวงตาจะกล่าวต่อว่า
"มันเป็นความเห็นผิด ทิฐิมานะผิดๆ จะครูบาอาจารย์อะไร บางคนแม้แต่พระพุทธเจ้าก็สอนไม่ได้เช่น พระฉันนะ บวชตอนแก่ ถือว่าก่อนบวชตัวเองเป็น อำมาตย์ ใครพูดอะไรก็ไม่ฟัง พระพุทธเจ้าสอนก็ไม่ฟัง จนกระทั้งพระพุทธเจ้าจะนิพพานจึงเรียกพระอานนท์บอกว่าให้บอกคณะสงฆ์ทำการไม่ทำสังฆกรรม(อะไรประมาณนี้ จริงๆหลวงตาใช้คำอีกแบบหนึ่งแต่ช่างชิตจำไม่ได้ เรียกยาก ความหมายคือ แอนตี้พระฉันนะ ไม่พูดไม่คุยไม่ทำกิจกรรมอะไรด้วยเลย )กับพระฉันนะ
จนในที่สุดพระฉันนะคิดได้เพราะหมู่คณะไม่มีใครเอา ก็ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติจนเป็นพระอรหันต์ สุดท้ายก่อนพระฉันนะจะมรณะ ก็ถามพระอานนท์ว่าที่ตนโดนคณะสงฆ์ไม่ร่วมสังฆกรรมด้วยจะเป็นโมฆะไหม พระอานนท์ก็บอกว่า ในเมื่อท่านคิดได้และได้บรรลุธรรม ก็ถือว่าเป็นโมฆะ"

...หลวงตาท่านก็สอนพวกเราไป ซักพักหลวงพ่อวิโรจน์ก็มากราบนิมนต์หลวงตาไปบิณทบาตร พวกเราเลยกราบหลวงตา หลวงตาบอกไปรอใส่บาตร พวกเราก็รีบไปเตรียมของเข้าแถวรอใส่บาตร เข้าแถวรอซักพัก องค์หลวปู่ไมก็เดินลงมาจากกุฏิ ในวันนั้น องค์ประธานคือ องค์หลวงปู่ศรี วัดป่าทองอินทร์ เป็นประธานครับผม ถัดมาก็ หลวงปู่ไม หลวงตาสมหมาย หลวงพ่อวิโรจน์ และ หลวงปู่ลี วัดป่าหนองทับเรือ(องค์นี้เขาก็ว่าไม่ธรรมดาครับ) วันนี้เอาภาพบรรยากาศวันงานวันเสาร์มาให้ชมกัน เดี้ยวตอนเย็นมาเล่าต่อนะครับ

 

สวัสดีครับสมาชิกพี่น้องทุกท่าน รวมถึงท่านเจ้าของกระทู้นะครับ ก่อนอื่นก็ต้องขออนุโมทนาบุญกับช่างชิตด้วยนะครับ ที่ได้ไปกราบหลวงปู่บุญกู้ เหมือนจะเป็นบุญของช่างชิตนะครับที่ได้ไปกราบทำบุญกับท่าน เพราะเมื่อวานนี้พวกเรายังพูดคุยถึงเรื่องราวของหลวงปู่บุญกู้อยู่เลย และยังคิดว่าจะไปกราบท่านที่วัดพระศรีมหาธาตุด้วย แต่ที่ไหนได้ท่านไปโปรดถึงเมืองจันท์เลย สาธุ สาธุ สาธุ

กลับมาที่เรื่องราวงานมุทิตาจิตหลวงปู่ไมกันนะครับ คืนวันศุกร์ผมกับพี่ชิตนัดกับตี 4 ออกจากดอนเมือง ผมนี่ยังคิดอยู่เลยว่าจะตื่นไหวไหมเพราะ 5 ทุ่มยังนอนไม่หลับเลย พอถึงตีสามสะดุ้งตื่นขึ้นมานอนไม่หลับ เลยลากยาวไปจนถึงตี 4 ออกไปรับพี่ชิต แถวๆ สนง.เขตดอนเมือง มุ่งตรงสู่วัดป่าเขาภูหลวง อ.วังน้ำเขียว ไปถึงเกือบ 7 โมง หนาวสุดๆ (พูดนี่ฟันออกปากเลย) อย่างที่พี่ชิตบอกครับพวกเราเดินตามหาหลวงตาเลย ไปถึงกุฏิรับรองเห็นหลวงตานั่งยองๆ เลยคลานเข้าไปกราบใกล้ๆ พี่ชิตแนะนำหลวงตาและถามว่าจำผมได้ไหม หลวงตาบอกจำได้ ผมนี่ยิ้มหน้าบานเลยครับ (ครูอาจารย์จำเราได้ อิอิ) แต่ที่ประทับใจและดีใจมาก ขณะนั่งอยู่กับหลวงตาท่านก็หยิบกระเป๋าใบเล็กขึ้นมาค้นหาอะไรสักอย่างในกระเป๋า (ตอนแรกผมก็นึกว่าท่านหายาเพื่อจะฉันยา) แต่ที่ไหนได้ท่านหยิบแหวนออกมา พร้อมกับยื่นมาให้ผมแล้วบอกเอาไป ไม่รู้ใส่ได้ไหมมีแต่วงใหญ่ ผมรับมาพร้อมกับกราบขอบคุณหลวงตาอีกครั้งแล้วนำมาสวมดูปรากฎว่าพอดีเป๊ะ สาธุขนหัวลุกเลย ดีใจมากครับ หลังจากนั้นเราก็นั่งนวดหลวงตาพร้อมกับฟังธรรมะและเรื่องเล่าจากหลวงตา (ดังที่ช่างชิตได้บอกเล่าไปแล้วครับ) แต่ขอเพิ่มเติมข้อมูลนิสหนึ่ง ที่หลวงตาท่านเล่าเรื่องพระ "ฉันนะ" พระฉันนะ นะครับพี่ชิต (พระผู้สอนยาก) ท่านถูกสงฆ์ลงพรหมทัณฑ์ (สงฆ์แอนตี้)
เพราะไม่ยอมเชื่อฟังความสั่งสอนใคร แม้แต่พุทธเจ้าท่านก็ไม่เชื่อ สุดท้ายเมื่อถูกสงฆ์ลงพรหมทัณฑ์ จนเกิดความทุกข์ เศร้าสลดใจ และได้พิจารณาความเห็นผิดของตนจนเกิดปัญญา ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์

เดี่ยวขอตัวก่อน ไว้มาเล่าใหม่นะครับ ให้เจ้าของกระทู้เล่าไปก่อนผมจะมาช่วยเสริม อิอิ

 

แก้คำผิดเรียบร้อย 5555 ข้อดีของกันฟัง 2 คนก็เป็นแบบนี้ละครับ 5555

 

อนุโมทนาบุญกับช่างชิตและคุณฌานกรด้วยครับ เห็นรูปแล้วอยากไป :'(

ว่าแล้วขออนุญาตช่างชิต แนบงานบุญกับหลวงปู่ไมครับ

ขอเชิญร่วมเป็นเจ้าภาพ ร่วมบุญสร้างถนนเข้าวัดป่าเขาภูหลวง จ.นครราชสีมา
และร่วมบุญเป็นเจ้าภาพสร้างห้องน้ำ ห้องส้วม วัดป่าเขาภูหลวง
ขณะนี้หลวงปู่กำลังสร้างอยู่ 8 ห้อง แต่ยังไม่แล้วเสร็จ และมีโครงการ
จะสร้างเพิ่มอีก 40 ห้อง (เทพื้นไว้แล้ว) งบประมาณห้องละ 30,000 บาทโดยประมาณ

ผู้มีจิตศรัทธา สามารถร่วมทำบุญได้ ดังนี้
๑.ถวายโดยตรง กับท่านพระครูกิตติอุดมญาณ (หลวงพ่อไม อินฺทสิริ) ระบุ "ร่วมบุญสร้างถนนเข้าวัด หรือร่วมบุญสร้างห้องน้ำ ห้องส้วม"

๒.โอนเงินผ่านบัญชีธนาคาร ชื่อบัญชี “พระครูกิตติอุดมญาณ จันทร์เหล็ก” ธนาคารกสิกรไทย สาขาแม็คโครจรัญสนิทวงศ์ ประเภทออมทรัพย์ เลขที่ ๖๙๕-๒-๑๒๗๗๘-๙

ข่าวจาก Facebook ศิษย์หลวงพ่อไม อินทสิริ

 

มาต่อกันดีกว่าครับ หลังจากที่เราตักบาตรไปแล้ว พวกเราก็ขึ้นมาศาลา
หลวงตาสมหมายก็เทศน์นิดหน่อยก่อนให้พร วันเสาร์ญาติโยมก็ยังไม่เยอะเท่าไร
ช่างชิตได้จังหวะก็ไปพิงเสาแอบนั่งหลับ 5555 เพราะเมื่อคืนดีใจจะได้มาเจอ ครูบาอาจารย์ที่เคารพ2องค์พร้อมกันนอนไม่หลับเลย นั่งหลับบ้างไม่หลับบ้าง ก็เลยไม่หลับดีกว่าอายคน เดี้ยวน้ำลายไหล 555 พอพระฉันเสร็จ พวกเราก็รอข้าวก้นบาตรครับ วันนี้ต้องบอกว่า เยี่ยมยอดมากเพราะพวกเราได้ทั้ง ข้าวก้นบาตรหลวงตาสมหมายและได้ของหวานก้นบาตรจากหลวงปู่ไมด้วย จากนั้นพวกเราก็พากันช่วยเก็บภัตตาหารครุบาอาจารย์ ญาติโยมก็เริ่มเข้ามารุมพ่อแม่ครูบาอาจารย์มากขึ้น พอเคลียร์เสร็จก็เอาเงินไปถวายร่วมบุญกับท่าน (เพื่อนๆในบอร์ดฝากมาทำบุญ ช่างชิต ขออนุโมทนา สาธุ ด้วยนะครับ ท่านได้ทำกับทั้งหลวงปู่ไมและหลวงตาสมหมายเลย ช่างชิตแบ่งออกเป็นสองกองให้ท่านที่มีจิตกุศุลได้ทำบุญกับพระอริยะครูบาอาจารย์เราทั้งคู่)คลานเข้าไปถวายหลวงตาก่อนแล้วคลานต่อไปถวายหลวงปู่ไม ช่างชิตก็สงสัยว่าท่านจะจำช่างชิตได้หรือเปล่าก็เลยแนะนำตัวกับท่าน

ชช "ปู่(ช่างชิตจะรียกหลวงปู่ไมว่าปู่)จำผมได้บ่ ผมลูกพ่อหมีกุมภวาปีเคยไปเยี่ยมปู่อยู่ ศิริราช อะครับ"

ลป "จำได้อยู่ มาผู้เดียวติ" หลวงปู่ทำท่านึกแป๊ปท่านก็ตอบ ยังความปิติกับช่างชิตเป็นอย่างมาก

ชช "มากับหมู่ครับ" พลางก็ชี้นิ้วไปที่คุณ ฌานกรที่นั่งใกล้ๆ

ลป "พ่อเป็นจังใด๋ คือว่าสิหารับซื้อน้ำยาง"

ชช "กะว่าจะเฮ็ดแบบนั้นละครับแต่เงินทุนทันใด๋มี..........บลาๆๆๆ"

แล้วก็คุยกับหลวงปู่ไปได้ 15 นาทีเห็นจะได้พวกเรา เลยขอตัวออกมาก่อนให้คนอื่นได้เข้าไปกราบไปคุยกับท่านบ้าง ซักพักหลวงตาสมหมายก็กราบลาหลวงปู๋ไมและหลวงปู่ศรีเดินทางกลับก่อนเพราะมีกิจนิมนต์ มวยจังหวะสองอย่างช่างชิตก็พาคุณฌานกรเข้าไปดักหลวงตาก่อนขึ้นรถ ให้หลวงตาเมตตาจารเหรียญให้คุณ ฌานกร

ชช "หลวงตาครับ เมตตาจารเหรียญให้น้องเขาหน่อย"

ลต "จะจารอะไรอีก เหรียญก็เป็นเหรียญอยู่แล้วเด้"

ฌก "อยากให้หลวงตาฝากลายมือในเหรียญให้หน่อยครับ"

ลต "เอ่าไปหาเหล็กจารมา ปากกามันจารไม่ติด"ตอนแรกเราเอาปากกาไปให้ท่านจารเพราะไม่รู้จะไปหาเหล็กจารที่ไหน

แล้วคุณฌานกรก็รีบวิ่งไปหาเหล็กจารมา ก็ได้มาด้วยนะ 555 สรุปก็ได้จารสมใจ หลวงตาจารให้เป็นพิเศษด้วย ของช่างชิตยังไม่ได้แบบนี้เลย T.T (ทำท่าร้องไห้แล้วหันหลังวิ่งจากไป 5555) จารเสร็จเรียบร้อย ช่างชิตก็ให้หลวงตาเคาะหัวให้ หลวงตาก็คงหมั่นไส้เคาะซะดังสะเทือนไปหมด 555 จังหวะนั้นเองหลวงปู่ลีท่านก็กำลังจะเดินทางกลับพอดี ก็เข้ามาไหว้ลาหลวงตาสมหมาย(หลวงปู่ลีท่านอายุจะ 90 แล้วแต่พรรษาน้อยกว่าหลวงตา ท่านบวชตอนแก่)

ลปลี "กลับแล้วเด้อ" หลวงปู่ลียกมือไหว้พร้อมตีแขนหลวงตาเบาๆ

ลต "เอ่า ให่หายเฒ่าหายแก่ซะเด้อ" หลวงตากล่าวกับหลวงปู่ลีพร้อมยิ้มแย้มหัวเราะ

เห็นครูบาอาจารย์หยอกกัน ลูกศิษย์ลูกหาที่เห็นก็มีรอยยิ้ม ช่างชิตเองยิ้มก็ไม่ยิ้มเปล่า ยื่นหัว ขี้ดื้อๆ ให้หลวงปู่ลีที่กำลังจะเดินขึ้นรถ

ชช "หลวงปู่เป่าให้แหน่ครับ"

ลปลี "เอ่าๆดีๆมีสุขเด้อหล้า" หลวงปู่ลีตบหัวตบหลังช่างชิต ก่อนเดินขึ้นรถที่มารอรับไป พวกเราสองคนก็ส่งหลวงตาขึ้นรถกลับ พอรถหลวงตาวิ่งจากไป หลวงปู่ไมก็เดินกลับกุฏิพอดี พวกเราก็ไม่รอช้าเดินตามท่านไปด้วยไม่ให้เสียโอกาส ..............
เดี้ยวมาเล่าต่อนะครับ หิวหาไรกินก่อน *รูปภาพประกอบเรื่องเล่า

 

ขอบพระคุณมากนะครับ พอดีช่างชิตก็เพื่อนๆในกระทู้บางคนก็ร่วมไปแล้วส่วนหนึ่งในวันงาน แต่ถ้าช่างชิตมีเพิ่มก็จะทำบุญเพิ่มแน่นอน ส่วนใครยังไม่ได้ทำบุญก็ร่วมบุญใหญ่เลยนะครับผม

 

แค่อ่านก็มีความสุข ปานไปอยู่ในเหตุการณ์ 555+ (deejai)

 

มาต่อกันให้จบงานวันเสาร์ครับ วันนี้ท็อบฟอร์มจัดเช้าจรดเย็นเลย
พอพวกเราตามหลวงปู่เข้าไปที่กุฏิท่าน ญาติโยมก็ตามเข้ามาเป็นโขลง ต่างคนก็ต่างอยากใกล้ชิดหลวงปู่ บางคนดูเหมือนสนิทหน่อยก็นั่งคุยกันเสียงดังฟังชัดต่อสร้อยหลวงปู่แบบนั้นแบบนี้ ก็ว่ากันไปครับ ช่างชิตก็ได้แต่มองท่านแล้วก็ สงสารครูบาอาจารย์จับใจ ท่านมีแต่เมตตาจริงๆ ใครจะยังไง ดูเหมือนรบกวนธาตุขันต์ท่านแบบไหนท่านไม่สน ท่านเมตตาหมด จนลูกศิษย์ท่านที่คอยดูท่าน ก็ต้องคอยบอกให้รีบๆมากราบท่านท่านจะได้พักผ่อน ช่างชิตเองแรกๆนั่งอยู่ใกล้ๆท่านก็ลุกออกมานั่งด้านหลังให้คนอื่นได้เข้าไปกราบท่านแบบใกล้ชิด แล้วซักพักท่านก็เมตตาแจกเหรียญพระอุปคุตครับ ท่านแจกไปก็บอกว่า "เอาไปเลี่ยมแขวนเด้อ" เหรียญเล็กกะทัดรัดสวยดีนะช่างชิตชอบ ส่วนใครได้ไปจะเอาไปขายต่อก็เรื่องของเขาครับ(เห็นมาเยอะละมารอเอาพระครูบาอาจารย์ไปขาย ทั้งๆที่ท่านให้เอาไปคุ้มครองตัวเราแท้ๆ)แต่ช่างชิตคนหนึ่งที่ไม่มีทางทำแบบนั้น ถ้าจะให้ก็ให้ต่อก็ต้องให้ด้วยใจ ดูคนที่จะให้เห็นคุณค่าของๆที่ให้จริงๆเปล่า พอญาติโยมคนอื่นเข้าจนเกือบหมด ช่างชิตและคุณฌานกรก็ตกลงกันว่าเราไปกราบท่านตอนนี้ละ จะได้ลาท่านเลยไม่อยากอยู่รบกวนท่านนานอยากให้ท่านพักผ่อน พวกเราก็คลานไปหาท่าน

ชช "ปู่ผมอยากให้พ่อหมีขายสวนยาง พ่อหมีเพิ่นกะอยากขาย ปู่ซอยแน่เด้อ ขายใด๋สิมาซอยปู่สร้างวัดเด้อครับ" ช่างชิตกราบเรียนท่านต่อถึงเรื่องที่คุยกันค้างบนศาลา

หลวงปู่ท่านนิ่งไปซักพักมองดูหน้าช่างชิตแบบพิจารณาอะไรอยู่ แล้วก็ตอบ
ลป "ยางมันลงคนเขาซื้อบ่แพง ถ่าให้ยางขึ้น กะสิใด๋ราคาดี สิใด๋ขายอยู่
บ่ต้องฟ้าวอยู่ซือๆโตหย่าใจฮ้อน โตสิรวยอยู่เด้อ"

ชช "สาธุปู่ สมพรปากปู่เด้อครับ" ช่างชิตได้ยินแบบนั้นก็ดีใจไม่น้อยทีเดียว
ก่อนจะถอดสร้อยให้ท่าน
ชช "ปู่เป่าตะกรุดให้ผมแหน่ ตะกรุดของปู่ละ"

หลวงปู่รับไปท่านมองดูซักพักก็เอามากำแล้วก็หลับตาปากขมุบขมิบประมาณ 2-3 นาที ก็เป่าแล้วส่งคืนให้ช่างชิต ช่างชิตรับมาก็หันไปส่งสัญญากับสหายร่วมอุดมการณ์ เรากราบลาท่าน บอกท่านว่าพรุ่งนี้จะมาใหม่ ท่านยิ้มให้ แล้วพวกเราก็เดินออกมา เดินทางกลับที่พัก เป็นอันจบเรื่องของวันเสาร์เดี้ยวของวันอาทิตย์วันงานใหญ่จะมาเขียนต่อนะครับ คืนนี้นอนฝันดีราตรีสวัสดิ์ครับ

 

ท่านเจ้าของกระทู้เล่นเล่าซะละเอียดเลย ไม่รู้จะช่วยเสริมยังไง งั้นขอเอาวัตถุมงคลที่หลวงปู่ไม และหลวงตาสมหมาย ท่านเมตตามอบให้ มาให้พี่ๆ น้องๆ ชมหน่อยแล้วกันนะครับ ​

 

รูปภาพนี้ละครับ ตัวช่วยที่ดีเลย เพราะลงภาพใหญ่ๆแบบนี้ไม่เป็น 5555

 

ก่อนจะมาเล่ากันต่อในวันงานใหญ่ เอารูปพระอุปคุตที่ได้รับกับหลวงปู่ไมมาให้ชมครับ เลี่ยมมาแล้วพร้อมขึ้นคอ ช่างชิตคงจะใส่เวลานอน