การช่วยเหลือคนอื่น แต่กลับโดนคนเขาต่อว่า

ถูกใจนายดอกบัว แล้วก็ต้องมาทำตามน้องบอก มันใช่เลย

 

ประสบการณ์สอนคน...เคยเจอมาเหมือนกัน ตอนนั้นหัวหน้ามาถามจะปลดพนักงานคนหนึ่งออก ข้อหาทุจริต พนักงานคนนั้นก็รุ่นพี่เรา แถมสนิทกัน ด้วยห่วงรุ่นพี่ตกงานเลย เสนอให้ย้ายไปทำงานหน่วยอื่น ผู้จัดการโอเคความคิดเรา ตกเย็นเราก็คุยกับรุ่นพี่คนนั้น ผลปรากฎว่า โดนหาว่า ส.... หน้าชาเลยดิงานนี้ ทำดีไม่ได้ดี เลยไม่คุยกันเลย ผลต่อมาตามนั้น รุ่นพี่โดนย้าย ตอนนี้มาคิดๆดู ไปยุ่งกับกรรมคนอื่น ถึงแม้จะด้วยความปราถนาดี สุดท้ายกรรมนั้นจึงหันใส่เราแทน อึอึ ... นี่แหละหนา กรรมใครกรรมมัน

 

โดน คล้ายๆผมเลยครับ เมื่อก่อนก็ช่วยเขาไปทั่ว จะมีคนว่า ส.... เสนอหน้าบ้าง เ.ี.ย บ้าง จนปัจจุบันเลยไม่อยากช่วยเหลือใครให้มากนอกจากเกี่ยวข้องกับตัวเองจริงๆ หรือ หรือ คนที่ขอความช่วยเหลือถึงทางตันจริงๆ

 

ไม้หน้า3ไงคะ(kiss)(kiss)(kiss)(kiss)

 

บางครั้งการช่วยคนไปแบบซื่อๆก็อาจกลายเป็นโชคเกินคาดได้ "ถ้าช่วยถูกคน"

แต่พวกมาที่ขอซ้ำๆซ้อนๆอยู่ร่ำไปนี่ อย่างพวกไม่ได้เคยคิดจะห่วงคนที่ช่วยจะลำบากบ้างเลย ที่จริงเราสามารถแยกประเภทนี้ได้ตั้งแต่การมาขอความช่วยเหลือครั้งที่สองหรือสามถัดจากครั้งแรกก็ควรจะสังเหตุเห็นได้แล้วว่า "เจ้าหมอนี่มันไม่คิดจะพึ่งตัวเองนี่หว่า"

ถ้าเจออย่างหลังต้องใจแข็งอย่างเดียว แล้วต้องกล้าปฏิเสธอย่างเด็ดขาด ถึงจะได้ไม่ถูกรบกวนบ่อยๆอีก ส่วนจะปฏิเสธยังไงนั้นขึ้นอยู่กับแต่ล่ะสถานการณ์ในตอนนั้น ควรพูดไปอย่างเหมาะสมตามที่ควร จะไม่เป็นการสร้างศรัตรูในภายหลังด้วย เพราะขึ้นชื่อว่าคนพาลน่ะมันจะไม่คิดถึงเหตุผลอะไรทั้งนั้น มันแค่แค่ว่ามันได้ก็ดี หรือ ถ้ามันไม่ได้มันก็แค้นเรากลับอีก...

มันซับซ้อนจะอธิบายได้ สรุปต้องตั้งสติ ใช้ปัญญา และใช้ความอดทนให้มาก

 

การช่วยเหลือคนกับเป็นเหยื่อให้เขาหลอกมันใกล้เคียงกันนะครับ

 

แสดงว่าคุณมีโอกาสสร้างบารมีได้อีกเยอะครับ ผมเองก็ประเภทใจดีไม่เลือกหมดเนื้อหมดตัวเป็นหนี้เป็นล้านๆ เงินเดือนไม่ถึง 3 หมื่น มีเท่าไหร่ก็ให้หมด ไม่มีเหลือจะกินก็ยังให้จนหมดบัญชีหมดตัว ต้องอดมื้อกินมื้อ ไม่มีอะไรเป็นสมบัติติดตัวสักอย่าง

ก็โดนสารพัดเหมือนกันครับ โดนหลอก ก็ให้อภัย เริ่มกันใหม่ ช่วยไม่ไหวก็โดนด่า ก็อดทนไม่ว่ากัน โกรธแค่ไหนก็ต้องวิ่งหาทางช่วย พอเขามีความสุขก็ลืมเรา เราก็ไม่ว่า เงินไม่เคยขอคืนแม้แต่บาทเดียว ยังโดนหาว่าทวงบุญคุณ คิดว่าจะอดทนกับคนประเภทนี้ไหวไหมล่ะครับ ผมลองมาหมดแล้ว

แรกๆ ก็ไม่ไหวเหมือนกัน น้อยใจ คับแค้นใจ โกรธ แต่ไม่ถึงกับแช่งพยาบาท แต่อารมณ์มันเห็นชัดเลยว่าเรามีความดีไม่พอ ความเลวอยู่ในใจเยอะมาก ถึงปากจะบอกไม่หวังผลตอบแทน แต่ตอนคิดเราไม่เคยรู้จิตใจตัวเองดี ก็มารู้เอาเมื่อตอนเจอของจริงนี่แหละ ถึงต้องขุดความรู้ทุกอย่างมาแก้ใจ ถ้าไม่ทำ ก็มีแต่จะทำให้ใจตัวเองแย่ลง จนสุดท้ายอาจจะประชดชีวิตทำความชั่วไปเลยก็ได้

ตอนนี้วางเฉยได้เยอะแล้ว กลับขอบคุณคนเหล่าๆ นั้นที่ช่วยให้เราดีขึ้น ตอนนี้เมตตาดีขึ้นไม่ทุกข์ ถึงตัวเองต้องเกือบหมดสิ้นทุกอย่าง แต่ก็กลับค่อยๆ ดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

คือที่ช่วยคนประเภทนี้เป็นการทดลองการเรียนรู้การเปลี่ยนจิตใจคนครับ เรื่องส่วนตัวล้วนๆ อยากรู้ว่าความดีในการช่วยเหลือจะช่วยให้เขาเปลี่ยนตัวเองได้ไหม ซึ่งผลสรุปก็ได้แค่บางคนครับ

ผมถือศีลห้าตลอดชีวิต ทำสมาธิทรงฌานได้บ้าง คนรอบข้างมองว่าคงต้องมีชีวิตที่ดี แต่กลายเป็นว่ามีแต่แย่ลง ก็ต้องอดทนต่อภาพภายนอกที่เขาต้องดูถูกนินทาสารพัด จนสรุปได้ว่าสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสจริงทุกอย่าง เราพึ่งคนอื่นไม่ได้จริงๆ แม้แต่เรื่องเดียว ทุกคนมีกิเลส ตัณหา อกุศลกรรมนำไปทั้งนั้นไม่พ้นแม้แต่เรา จะหวังให้ใครดีกับเราตลอดเป็นไปได้ยาก ก็มีแต่พระรัตนตรัยเท่านั้นครับที่ไม่ว่าจะคิดพิจารณาแบบไหน อย่างไรก็ไร้มลทิน เป็นที่พึ่งได้โดยแท้จริง เพียงน้อมใจเข้าหาก็มีความสุขแล้ว

ก็ฝากข้อคิดไว้นะครับ อย่าไปโกรธเกลียดใครเลย เราตัดสินใครจริงๆ ว่าเป็นคนดีหรือไม่ดีแน่น่อนไม่ได้ ทุกคนเป็นไปตามกรรม คนที่เราคิดว่าเลวกับเราที่สุดถึงเวลาเขาอาจจะเป็นคนที่ดีกับเราที่สุดก็ได้ ทุกสิ่งในโลกใบนี้หาความแน่นอนไม่ได้สักเรื่อง อย่าเอาใจของเราไปผูกไว้ก็เป็นอันใช้ได้แล้วครับ

 

การช่วยเหลือคนอื่นไว้มาก เป็นประจำและสม่ำเสอ โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน
หากแม้นวันใดวันหนึ่ง หากเราเดือดร้อนต้องการคนช่วย เหมือนจะมีคนยื่นมือ
เข้ามาช่วยเองโดยไม่ได้ร้องขอ เพราะกระแสแห่งความดีที่สั่งสมไว้

 

ซักวันคุณจะเข้มแข็งและรู้วิธีจักการกับพวกเนรคุณ

 

วิธีที่ดีที่สุดสำหรับคนทั่วไป คือหลีกเลี่ยงทุกกรณีครับ ถ้ารู้ว่าคนๆ นั้นไม่ดีแล้วก็ควรจะหลีกเลี่ยง ไม่ต้องไปจัดการอะไรทั้งนั้น

แต่สำหรับพุทธภูมิ อาจจะต้องเหนื่อยกว่า เพราะต้องพยายามทำให้เขากลายเป็นคนดีให้ได้ ถึงจะรู้ว่าไม่ได้ แต่ก็ต้องพยายามก่อนอยู่ดี ซึ่งคนส่วนใหญ่อาจจะมองว่าเราโง่เสียรู้ไม่ทันคนก็ได้ เรื่องพุทธภูมิมีเยอะและยากเกินกว่าคนทั่วไปจะเข้าใจ แต่ก็ขึ้นอยู่กับกำลังบารมีของแต่ละท่านอีกด้วย

 

ถ้ามองคนออกและทราบว่าเป็นคนพาลก็หลีกเลี่ยงไม่ไปยุ่งเกี่ยวค่ะ
จะเหมือนนิทานชาวนากับงูเห่า
คนพาลมักไม่รู้จักคำว่ากตัญญูกตเวที

 

การช่วยคนดีให้ได้ดี.....เป็นเรื่องธรรมดา
การช่วยคนไม่ดีให้กลับมาเป็นคนดีได้......เป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา
การที่เรามีส่วนทำให้คนอื่น ดีขึ้น หรือ เลวลง เป็นกรรมที่ไม่ธรรมดาของเรา

 

ผมก็โดนเหมือนกัน..เมื่อก่อนที่ทำงานมีกันหลายคนแบ่งพรรคแบ่งพวกตัวผมเองเป็นประเภทนิ่งๆไม่ค่อยพูดอะไรมากมายประเภทเรื่องไร้สาระไม่ต้องมาคุยให้เสียพลังงาน..เรื่องที่ดีก็พยายามบอกต่อน้องๆในที่ทำงานให้มาร่วมบุญกัน แต่พอเค้ามีเรื่องดีเรากลับรู้เป็นคนเกือบสุดท้าย..แต่เราก็พยายามเฉยๆอาจมีคับแค้นใจบ้างธรรมดาของสัตว์โลกอย่างผม..ตั้งแต่นั้นมาเราเปลี่ยนเป้าหมายใหม่เรื่องงานเรื่องส่วนตัวอะไรเราคุยได้หมดแต่หากเป็นงานบุญงานกุศลเราบอกบุญต่อกับคนข้างนอกบริษัทหรือต่างสาขา..เพราะอะไรเราบอกเค้าร่วมบุญจบแล้วๆกันไม่ต้องเห็นหน้าเห็นตา..แบบนี้สบายใจดี..แต่มีข้อเสียคือคนรอบข้างที่ทำงานร่วมกันพลาดโอกาสในการทำความดีร่วมกับเราซึ่งความรู้สึกตรงนี้ยังเป็นมิฉาทิฐิสำหรับเราอยู่

 

เพราะช่วยผิดคนไงครับ ไปช่วยคนพาล อานิสงฆ์เลยน้อย
ถ้าช่วยคนดี อานิสงฆ์ก็เยอะ คือเขาก็จะจำบุญคุณของเราได้ เขาก็จะตอบแทนบุญคุณเรา ซึ่งคนแบบนี้ก็มีอยู่จริง ๆ ครับ

คนพาล คนดี ก็วัดจากศีลครับ

ปัญหาคือ ทุกวันนี้เราไม่รู้ว่า คนไหนคนพาลคนดี เพราะว่าเขายังไม่ได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริง
ส่วนใหญ่มันเป็นเรื่องของผลประโยชน์มากกว่าความจริงใจ
เราจะรู้ก็ต่อเมื่อถึงสถานการณ์เฉพาะเจาะจง
หรือไม่ก็เราปฏิบัติดีมากพอจะมีเซนส์ให้พอคาดเดาอะไรได้บ้างเท่านั้นเอง

 

จากประสบการณ์ชีวิตจริงที่ได้้เรียนรู้มาตลอด

และเห็นใจทุกคนที่มีจิตเมตตาทั้งหลาย ที่พยายามทำความดีกับคนที่ตกทุกข์ได้ยากตามคำสอนพระศาสดา
คำว่าปล่อยวาง ไม่ควรคู่กับคนที่มีเมตตา หากเขาไม่ปล่อยวาง เขาคงปฏิเสธที่จะช่วยผู้อื่นไปแล้ว
คำว่า ปล่อยวาง ควรใช้กับคนพาลที่ชอบเบียดเบียนคนอื่น คือ ปล่อยวาง ละวางจากการทำชั่ว ละวางจากการทำผิดศีล การชอบเบียดเบียนคนอื่น การชอบเอาปัญหาตนเองไปโยนให้คนอื่นแบกรับแล้วตนเองก็ไม่เคยสำนึกพระคุณเขา ควรปล่อยวางจากการทำบาป และนิสัยแย่ๆนั่นล่ะ

คนที่มีเมตตา เขาคิดมากเป็นธรรมดา ไปห้ามไม่ให้เขาคิดไม่ได้ เพราะเขาคิดมากเพื่อหาทาง หาวิธีต่างๆนานาในการแก้ไขปัญหายากๆเพื่อช่วยเหลือคนพาลเหล่านี้ให้พ้นทุกข์ไง

ไม่ขอพูดถึงคนที่ชอบช่วยเหลือคนให้พ้นทุกข์ เพราะนั่นคือ ปลายเหตุและเป็นการที่เขาเชื่อในความดี ทำดีย่อมได้ดี ทำชั่ว ย่อมได้ชั่วค่ะ แต่สมัยนี้ มารในใจคนเรากำลังบิดเบือนคำสอนพระพุทธองค์ เพื่อคนดีทั้งหลายจะท้อแท้ใจ เหนื่อยใจ และหลงคิดว่า ทำไมคนพาลทำชั่ว ได้ดี ทำชั่วหรือนิสัยสันดานเลว ก็ยังมีคนเมตตาช่วยเหลือเขา
คนบาปจึงไม่หมดนรกไงคะ

แต่ต้นเหตุแห่งทุกข์นี้ มันเกิดจากสันดานคนเราค่ะ หมายถึง สันดานไม่ดีของคนที่ได้รับความช่วยเหลือต่างหาก นี้แหละ เหตุแห่งทุกข์ รู้อยู่แก่ใจว่า ตนเองตกทุกข์ได้ยาก คือ ผลกรรมชั่วที่ได้รับมาจากอดีต แต่เมื่อคุณมีคนมาช่วยเหลือคุณ เมตตาคุณ ก็คือ โชคดีมากๆของคุณแล้ว แล้วจะสร้างบาปกรรมซ้ำทำไมเล่าด้วยการไปเนรคุณเขา ไปเกลียดชัง ไปด่าไปว่าไปใส่ร้ายคนที่มาช่วยเหลือคุณ โดยเฉพาะ ทำบาปกับผู้มีคุณธรรม ทำบาปกับคนที่มีจิตใจดี มีเมตตา ฉะนั้น คุณก็ไม่เคยสำนึกเลยว่า ปัญหาหรือทุกข์ที่คุณได้รับ มันเกิดจากการที่คุณไปทำกรรมไม่ดีเอาไว้มาก ฉะนั้น เวลามีคนมาช่วยคุณ ก็ควรจะสำนึกพระคุณเขาเสียสิ ขอบคุณเขาสิ อย่าทำเป็นไม่ง้อคน ไม่แคร์ความรู้สึกน้อยอกน้อยใจของคนที่ช่วยเหลือคุณให้พ้นทุกข์

ชาวนากับงูเห่าค่ะ
หัวข้อนี้ ก็เหมือนพระคุณของพ่อแม่ที่มีพระคุณกับลูกอย่างเหลือล้น แต่ก็มีลูกเนรคุณและอกตัญญู พ่อแม่ก็ต้องน้อยใจ เสียใจ เหนื่อยใจเป็นธรรมดา ทำคุณลูกไม่ขึ้น
รักเขาแต่โดนเขาเกลียด

คุณค่าของคน อยู่ที่ความกตัญญู ไม่ลืมพระคุณคนที่ช่วยเหลือตนเองยามทุกข์ยากลำบาก
ฉะนั้น หากมีคนช่วยเหลือเรา เราต้องสำนึกพระคุณ ขอบคุณทุกคนที่พาเราข้ามน้ำถึงฝั่งได้
ให้คิดเสียว่า หากไม่มีพวกเขาวันนั้น ชีวิตเราคงแย่ไปแล้ว
ฉะนั้น เป็นอุทาหรณ์ของคนพาลหรือคนเนรคุณทั้งหลายว่า อย่าเป็นงูเห่า
ผู้ที่มีคุณธรรม มีธรรมะ ก็เหมือนดื่มน้ำแล้วไม่ลืมต้นน้ำได้เลย
งูเห่าย่อมมาพบเจอคนที่มีพระคุณและทวงบุญคุณเป็นธรรมดา มันเป็นของคู่กัน
การถูกทวงบุญคุณนั้นเกิดจากการที่คุณมีนิสัยไม่เคยสำนึกพระคุณใคร จะเอา จะได้ผลประโยชน์เท่านั้นพอ เอาตัวเองสุขหรือรอดพอ คนช่วยเหลือคุณ เหนื่อยแทบตาย คุณไม่เคยมองเขาเป็นคนดีพอสำหรับคุณ

ค่าของคนดีคือ ความกตัญญูรู้คุณคนค่ะ คนจะเป็นคนดีหรือไม่ดี เขาวัดกันที่ความกตัญญูรู้คุณและความจริงใจ บางที คนที่เมตตามากๆ เขาก็ไม่ได้มองหรอกว่าคุณเป็นคนพาลหรือคนดี เขาเห็นคุณทุกข์ใจ เขาก็ช่วยหมดแหละ อย่าไปว่าคนที่ชอบช่วยเหลือคนอื่นเลย
อย่าโทษกรรม แต่ต้องโทษนิสัยสันดานตนเองนะคะที่ตนเองเป็นคนไม่รู้จักคุณคน

 

เห็นด้วยค่ะ

 

เรื่องทุกเรื่องในโลกนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาโดยบังเอิญ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนสาวหาเหตุได้
สาวมาจากเหตุอดีต ทำให้มีผลเกิดขึ้นในปัจจุบัน และผลปัจจุบัน ก็ส่งผลไปหา
อนาคต ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวเราที่เกี่ยวเนื่องกับคนอื่น ล้วนเป็นเหตุผล
มีที่มาที่ไปเสมอ แต่ที่เราไม่อาจทราบเรื่องราวได้เพราะการเกิดตายได้ปิดบังไว้
เกิดใหม่ก็ลืมไปแล้วว่าในอดีตเคยทำอะไรไว้บ้าง พอปัจจุบันได้รับผล ด้วยความ
ไม่รู้จึงไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะเหตุใด

ทำไมเราจึงต้องมีเหตุให้เราช่วยเหลือคนคนนี้ ก็คงไม่พ้นกรรมที่เกี่ยวเนื่องสัมพันธ์
กันมา แล้วทำไมเขาต้องทำกับ เพราะเหตุใด เป็นแค่บุคคลนี้เพียงคนเดียว หรือ
หลายคน ที่ว่าทำคุณคนไม่ขึ้น เราก็ไม่รู้ว่าอดีตเราเคยทำอะไรกับใครไว้บ้าง ทำไม
ถึงต้องให้ผลอย่างนี้

เหตุผลก็คงไม่พ้นคำว่ากรรมดี และกรรมชั่ว และ กรรมสัมพันธ์ กรรมเป็นเหตุให้เกิด

การที่มีจิตใจชอบช่วยเหลือคน ก็เป็นบททดสอบ การให้ที่แท้จริง ที่เยี่ยมที่สุด
ก็คือ การให้ การยื่นมือเข้าช่วยโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ให้เพราะใจอยากให้
ผลจากการให้จะเป็นอย่างไรไม่คำนึงถึง ก็จะไม่ทุกข์กับผลที่ตามมา เพราะใน
ขณะที่เราให้นั้น สุขจากการให้ก็เป็นผลที่ได้อยู่แล้ว

แต่ถ้าเรายังไม่สามารถใหอย่างนั้นได้ ผลที่ให้กลับมาทำร้ายให้เราเจ็บ มีวิธีเดียวคะ คือ
ให้อภัย อโหสิกรรม ไม่ต่อต้านคิดเอาคืน อภัยด้วยใจจริง จบกันคะ เรากับเขา
ชาตินี้ชดใช้กันหมดแล้ว ไม่ต้องตามไปเจอจองเวรหรือชดใช้กันชาติหน้า จะได้
ไม่ทุกข์กับเรื่องนี้อีก

 

:boo:อย่าว่าแต่คนทั่วไปเลย แม้พี่น้องช่วยกันยังหักหลังกันได้เลย ให้ขอทาน อาหารหมูหมากาไก่นก และใครบางคนที่น่าช่วยดีกว่า และไม่ลืมอุเบกขา หากโดนแว้งกัด ทั้งหน้าและลับหลัง เอวังอมิตตพุทๆๆ({)({)({)

 

คิดบวกไว้ครับ ดีแล้วชาติที่แล้วเราคงทำกรรมกับเขาไว้ชาตินี้เขาจะเอาคืนจะได้หายกันไง
ต่อไปจะได้หมดเวรกัน ขอให้คุณโชคดี อย่าคิดมาก ทำดีไว้ สิ่งดีดีจะกับมาหาคุณ ขอให้คุณโชคดี