สอบถามเรื่อศีลข้อสาม

อยากทราบว่าคนที่ไม่มีคู่ครอง แต่เป็นคนที่มีอารมย์ทางเพศสูง แค่เขาได้เห็นภาพโป๊เขาจะเกิดอารมย์นั้นขึ้นมาพูดตรงๆเลยนะคะ เขาก็จะทำการช่วยตัวเอง เป็นบ่อย อย่างนี้เรียกว่าทำผิดศีลหรือเข้าข่ายอนาจารตัวเอง ปาบมั้ยค่ะ ขณะเดียวกันเขาเองก็ไม่อยากทำแบบนี้ เขาจะชอบอ่านหนังสือพระ หรือศึกษาธรรมวินัย เขาเหมือนบุคคลสองบุคลิก จะพอมีวิธีแก้ไขมั้ยค่ะ แล้วสิ่งที่เขาทำมันปาบมากมั้ย ขอคำชี้แนะด้วยค่ะ

 

ไม่บาป ก็พยายามออกจากสิ่งยั่วยุ ง่ายๆแต่ทำยาก ทำเองแก้เอง

 

ธรรมชาติสืบสานสันตติ
ความดำริฝังติดจิตสา
ยังไม่สิ้นหมดเชื้อจินตนา
ย่อมโหยหาไขว้คว้ามาเติมเต็ม

ศีลข้อสามข่มใจไม่ละเมิด
ไม่เตลิดทำกิจผิดกฎหมาย
ช่องทวารเบาหนักทางปากกาย
ส่องเสพหมายในผู้อื่นเกิดบาปเวร

รวมถึงสิ่งมีชีวิตสรรพสัตว์
ล่วงกำหนัดในทวารย่อมผิดศีล
เสพนอกนั้นจิตเศร้าหมองมลทิน
สืบวิตกวิจารณ์ไม่สิ้นจากกามา

ช่วยตนเองผ่อนคลายตามวาระ
เพราะใจยังไม่หาญหนักหักตัณหา
ค่อยพินิจปลิดอารมณ์ปลงสัญญา
ยามเวทนาบีบคั้นจิตสติคุม

น้อมธรรมะดับเวรภัยไฟในจิต
อาหารพิษเสริมบำรุงอย่าสรรหา
หมั่นเห็นโทษตามกรรมทำมา
รูปโฉมโนมพรรณนี้หนาหาได้ยั้งยืน

เห็นคนแก่เจ็บตายวิปโยค
สุขสันต์โศกแปรผันแล้วจางหาย
วิญญาณเวียนวนอยู่มิรู้คลาย
ชีพสุดท้ายเราเขาเท่าเทียมกัน

อันอาลัยใดๆในโลกล้า
หรือจักกล้ากว่าใคร่อยากปรารถนา
ถึงจักทุกข์ปานใดให้ได้มา
ทั่วโลกาขอให้ข้าได้ทำตามใจ!

จักมีใครบ้างไหมหักใจข่ม
คุมอารมณ์สยบมารเสนอสนอง
สำรวมจิตคิดอ่านตามครรลอง
กายประครองหลีกเร้นสิ่งเร้าอารมณ์

อ้างโลกยุคไฮเทคโนโลยี่
ครูอาจารย์มีอ้างถึงกันบ้างไหม
มัวแต่ท้อเอาแต่ทอดถอนใจ
อดีตผันผ่านไปอย่าอาวรณ์

ตนเตือนตนได้แล้วใครจักเหมือน
ตนแชเชือนใครเล่าจักตามไข
ตนอ่อนแอย่อมรู้อยู่แก่ใจ
ตนนั้นไซร้รู้ดีชั่วในตนเอง

จงทำใจปัจจุบันให้คงมั่น
อย่าจาบัลย์ท่ามกลางสังคมฉาว
เราไม่หลงตามกระแสราคีคาว
ดั่งแสงพราวประกายเย็นเมื่อเต็มเดือน!

บาปไม่มีแก่คนผู้เห็นโทษ
ความเศร้าโศกย่อมไม่มีในจิตใส
ความกำหนัดย่อมไม่มีเพราะสิ้นอาลัย
ความสงสัยย่อมสลายไปเมื่อแจ้งภาวนา!!

 

ไม่ได้สร้างกรรม หรือผิดศีลข้อสาม แต่เป็นการทำให้จิตเศร้าหมอง เรื่องปกติครับ คนตั้งใจปฎิบัติจะโดนแบบนี้กันเยอะ อาจจะไม่ทุกคน แต่จะออกมาลักษณะนี้ คือตั้งใจรักษาศีลสำรวมกายใจ แต่อารมณ์ราคะ อารมณ์ทางเพศดูเหมือนจะเยอะมาก จริงๆ ไม่ได้เยอะมากมายอะไรถ้าเทียบกับคนทั่วไป แต่เพราะทางที่เราเลือกปฎิบัติมันเป็นสิ่งที่บีบคั้นกิเลสตัณหาโดยตรง เหมือนกับสีดำถ้าตกในพื้นดำก็มองแทบไม่เห็น แต่ถ้าตกบนพื้นขาวจุดนิดเดียวก็เห็น

แค่ตั้งใจไม่ให้ไปละเมิดทำให้ใครเดือดร้อนก็พอ ถ้าตั้งใจจะระงับอดทนตั้งใจไปสักระยะเดี๋ยวก็หายไปเอง แต่อย่าไปโทษว่าตัวเองเลวซ้ำไปอีกไม่เกิดประโยชน์อะไร เพราะโทษไปก็หาวิธีแก้ให้หายทันทีไม่ได้ เพราะจะแก้ได้ต้องแก้ที่การยอมรับความจริง แล้วใจจะปล่อยวางและหยุดไปเอง ถ้าไปห้ามก็จะทำให้กิเลสยิ่งแสดงอำนาจใหญ่ เราสู้ตรงๆ กับกิเลสไม่ชนะหรอกครับ ต้องหน้าด้านอดทนไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันแพ้เราเอง

 

ถามว่าเป็นเรื่องผิดปกติไหม

ทุกคนมีราคะหมด สัญญลักษณ์ของราคะ ก็คือ การมีเพศนั่นเอง การเกิดตาย
อาจลืมไปทุกอย่าง แต่จะไม่มีทางลืมราคะ ตราบใดที่ยังต้องอาศัยเพศชาย
หรือเพศหญิงเป็นปรากฎในภพชาตินั้น ๆ ธรรมชาติคืออะไร ธรรมชาติทุกคน
ต้องมีเพศประจำตนไม่หญิงก็ชาย ความเป็นเพศหนึ่ง ๆ นั่นแหละ คือที่มาของ
คำรู้สึกว่าขาด ต้องการคู่ประกบ ต้องการส่วนเติมเต็มที่หายไปของเพศ
ร่างกายเป็นวัตถุส่งพลังดึงดูดถึงกันได้ พลังรบกวนจิตให้กระสัน
มนุษย์เป็นสิ่งที่มีชีวิตที่รู้สึกได้ว่าเซ็กซ์เป็นเรื่องต่ำ เรื่องของสัญชาตญาณดิบ
ไม่ใช่ความรู้สึกอันประณีต มนุษย์จึงสกัดกั้นความรู้สึกตนเองมิให้ตกต่ำด้วยการ
มีเซ็กซ์ไม่เลือกหน้าแบบสัตว์ค
สรุปโดยย่อจากหนังสือรักแท้มีจริง ของดังตฤณ****

หลาย ๆ ท่านได้ให้คำตอบไว้ด้วยดี จะเห็นว่าเป็นธรรมชาติของความมีเพศ
แต่ถ้าหากยับยั้งไม่ได้ให้ใช้เป็นเครื่องช่วยเตือน การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และ
การดับไปของอารมณ์นั้น มองให้เห็นว่า ภาวะอารมณ์ก่อนและหลังแตกต่างกันอย่างไร
สุขเกิดขึ้น สุขตั้งอยู่ สุขดับไป หรือ เวลามีความต้องการ ลองอดทนอีกสักนิดนึง
หันไปสนใจสิ่งอื่นแทน ความต้องการนั้นก็หายไป

ความต้องการทางเพศเป็นแรงดึงดูดที่มีกำลังสูงมาก หากไม่ฝึกสติแยกกาย
แยกจิต เพื่อดูให้เห็นอารมณ์แยกกันกับกายจริง ๆ แล้วห้ามยาก ผู้ที่จะหยุด
ได้จริง คือ ผู้ที่แยกอารมณ์ของกายกับจิตได้ หรือ ผู้ฝึกดูสติจนชำนาญ
พอเกิดความต้องการ ถ้าใจไม่ปราถนา กลับมาดูสติรู้ตัวเพื่อกำหนดละได้

ส่วนกรณีอสุภกรรมฐานก็ได้ผล พิจารณาว่าเราเหม็นตลอดเวลา ก็ไม่อยาก
มีครอบครัวหรืออยากมีเพศสัมพันธ์

โลกนี้ไม่มีอะไรมีด้านเดียว ทุกเรื่องมีสองด้านเสมอ น้อยนักทีคนเราจะใช้
เรื่องนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์ในการพัฒนาจิตใจกัน เหมือนคู่พระเวสสันดร
ส่วนมากจะเป็นโทษมากกว่าที่ทำให้คนหลงติดผูกพันสร้างเวรกรรมกัน

ส่วนกรณีที่อยากมีเพราะมีวัตถุอันน่าพึงพอใจ ไม่ว่าจะเป็นรูปภาพ ความรู้สึก
นึกคิดและจินตนาการในส่วนที่ปราถนา ถ้าหลีกเลี่ยงวัสดุนี้ได้ โดยการนั่งสมาธิ
ก็คงช่วยได้

คนที่เป็นโสดที่ยังไม่ใช่พระอริยบุคคล ความต้องการคงห้ามยาก โดยเฉพาะ
ผู้ปฏิบัติ ตัวเองยังมีการจินตนาการไปต่าง ๆ เลยคะ ก็ยังสงสัยว่าตัวเอง
บาปและผิดไหมเหมือนกัน แต่ดีตรงที่ว่าเมื่อต้องการก็เป็นเครื่องช่วยให้เห็น
ความเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ของอารมณ์ราคะนั้น เมื่อมีความต้องการทางเพศ
ตนเองกำหนดไว้ไม่เอา ก็จะหันกำหนดมาดูสติรู้ทันตัวเอง สักพักความต้องการ
ก็หายไปแล้วก็ไปทำอย่างอื่นแทน

ทำอย่างไรได้ละคะเรายังละอย่างเด็ดขาดไม่ได้ก็ใช้แบบนี้ละคะ

ผิดถูกอย่างไร ขอคำแนะนำเพิ่มคะ

 

เป็นผู้หญิงมีหางหลอคะคุณ? ถึงได้กล้าถามคำถามแบบนี้ ผู้หญิงแท้ๆเค้าไม่กล้าถามหลอกค่ะ

 

อ้าว! เหรอคะ ถ้าอย่างนั้นตัวเป็นหญิง แต่ใจเป็นชายนะสินะ เคยสงสัยตัวเอง
เหมือนกันคะว่าทำไมไม่ค่อยมีนิสัยเหมือนคนอื่นเขาเลย นิสัยตรง ๆ ซัดโป้ง
เป็นลูกศร เปิดเผย ลักษณะนิสัยนี้ผู้หญิงมีไม่ได้เหรอคะ เห็นว่าเป็นการ
แลกเปลี่ยนความเข้าใจในการคำถามนะคะ ความต้องการในใจมีอยู่แล้วทุกคน
และคิดว่าเป็นการนำมาเกี่ยวกับเรื่องการปฏิบัติก็ได้ ก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร

 

ไม่รู้ค่ะ ว่าผู้หญิงมีหางเขาเป็นอย่างงัยค่ะ ดิฉันแค่คิดว่าหลายๆคนคงจะสงสัยเหมือนๆกับดิฉันแต่ไม่มีใครกล้าถาม และการที่ดิฉันตั้งกระทู้ถามออกไปนั้น ก็เพื่อเป็นแนวทางการแก้กิเลสตัวสำคัญที่หลายๆคนแก้ไม่ได้ อักทั้งเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นด้วย มิได้คิด"ทำไม่ชั่งกล้าถามออกไป" ดิฉันแค่คิดแค่ว่าทำความสงสัยให้รู้แจ้งเพื่อประโยชน์ต่อการปฏิบัติ เพื่อความหมดจดของจิตใจ แค่นั้นเองค่ะ ขอบคุณทุกๆท่านนะค่ะ ที่ให้ความกระจ่างให้ดิฉัน ขอกุศลที่ดิฉันได้ปฏิบัติดีแล้วตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาติทั้งที่ระลึกได้และระลึกไม่ได้ก็ดี ขอส่งบุญนั้นให้ถึงพร้อมทุกท่านทุกนาม มีบารมี บุญญาธิการ สำเร็จรู้แจ้งเห็นธรรม มีพระนิพานเป็นเบื้องหน้าด้วยกันทุกท่านเถิด

 

พระท่านว่า อยากเป็นชายทุกชาติ อย่าผิดศิลข้อสาม

 

เป็นปรกติของมนุษย์ครับ เป็นธรรมชาติ ถามว่ามันผิดมันบาปไหม ถ้าในมุมมองโลกๆ จะบอกว่าไม่ได้ทำใครเดือดร้อนจะไม่บาป แต่ในอีกมุมหนึ่ง หากหมกมุ่นมากๆ จิตจะไปยึดติดเอา เวลาตายอาจจะลงนรกได้เหมือนกัน และการขยันอ่านหนังสือพระ หรือการศึกษาธรรมวินัย ก็ไม่ได้มีผลให้ใครๆรอดนรกไปได้ ต้องนำไปปฏิบัติตามให้ถูกถึงจะรอด อะไรที่ทำแล้วไม่สบายใจ คิดว่ามันอาจจะบาป ก็หลีกเลี่ยงไปเสียให้สบายใจ ( ถ้าทำได้ ) หากยังไม่ตาย ไม่ถึงเวลาตาย ก็ยังเรียกว่ามีโอกาสแก้ตัว

 

ก็จริงค่ะ ที่คุณว่ามาก็ถูก สาธุค่ะ

 

ก็ใช่ค่ะ ดีๆ

 

ช่วยตัวเองไม่ผิดศีล ไม่เป็นบาปครับ
บาปไม่บาปให้ดูจากศีล 5 เป็นหลักครับ

ไม่ต้องแก้ไขอะไรครับ เพราะว่าตราบที่จิตยังไม่เข้าขั้น อนาคามี ก็ยังเลิกเรื่องกามไม่ได้ครับ
มันเป็นความสุขทางกามครับ เลิกยากครับ อยากเลิกต้องปฏิบัติไปเรื่อย ๆ
ค่อย ๆ คลายจากความกำหนัดไปเรื่อย ๆ บอกได้เลยว่าต้องทำเป็นเรื่องเป็นราวครับ

ตราบเท่าที่ใช้ชีวิตแบบคนปกติ (เพศฆราวาส) โอกาสไปถึง ยากมากครับ
จะออกจากกามได้ คุณต้องถือศีล 8 เป็นอย่างต่ำ
ออกกามได้ คือมีศีล 8 โดยธรรมชาติ โดยไม่ต้องใช้ความพยายาม มีได้ทุกวัน
และก็มีรายละเอียดของจิตอีกนิด ๆ หน่อย ๆ
สรุปคือคนธรรมดายากมากครับ ต้องนักบวชที่ปฏิบัติจริง ด้วยความเพียรเท่านั้น

ส่วนคนปกติ ๆ อย่างเราทำได้ดีสุดคือ ทำบุญ ทำความดี ทำกรรมขาว กรรมฝั่งกุศลให้มากเข้าไว้ เพื่อสะสมต่อในวันข้างหน้าครับ

 

เบียดเบียนตัวเอง ยังไม่รู้ตัว ยังคิดว่าไม่เป็นบาป ... สงสัยต้องไปฟังเทศน์ ครูบาอาจารย์ ให้มากๆนะครับ