ประสบการณ์เมื่อเรามีคนทักว่าเรามีองค์ (แนวให้ความรู้)

ขอบคุณทุกท่านมากค่ะที่ได้ให้ความรู้และแชร์ประสบการณ์กันในกระทู้ ตัวหนูเองเพิ่งจะเริ่มสวดมนตร์และเจริญกรรมฐานได้แค่สองเดือน ยังมีเรื่องไม่เข้าใจอยู่มากมาย แต่พอได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้ว รู้สึกว่าได้ฐานความรู้เพิ่มขึ้นเยอะเลย (ถึงจะยังตามอ่านได้ไม่ครบก็เถอะ เพราะยาวมากๆ แต่ตั้งใจว่าจะทะยอยอ่านไปเรื่อยๆ ค่ะ)

พอดีมีข้อสงสัยนิดหน่อยเกี่ยวกับตัวหนูเองที่อยากจะถาม จะขอเล่าเรื่องก่อน แล้วจะทิ้งคำถามไว้ในตอนท้ายของส่วนที่เกี่ยวข้องกับคำถามนะคะ

ตัวหนูเป็นคนไม่มีเซ้นส์ค่ะ ไม่เคยรู้สึกหรือเห็นอะไรมาก่อน แต่เป็นคนที่เชื่อและชอบฟังเรื่องลึกลับมากๆ ตั้งแต่ตอนเด็กๆ แล้วจะชอบตามคุณพ่อไปร้านอาหารเจ (ทั้งที่ไม่ชอบกินผัก) เพื่อไปฟังผู้ใหญ่แลกเปลี่ยนประสบการณ์ด้านนี้กัน ซึ่งพ่อของหนูก็เป็นหนึ่งในคนที่มีประสบการณ์พวกนั้น จำได้เหมือนพ่อเคยบอกว่ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่กับตัวเป็นครูหมอยากับฤาษีตาไฟ หนูในตอนนั้นก็รู้สึกว่าพ่อหนูเนี่ยเจ๋งไปเลย (ตอนนั้นเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องที่เท่มาก)

ตัวหนูตอนเด็กๆ ถึงจะชอบฟังเรื่องลี้ลับ ชอบเรียนวิชาพระพุทธศาสนา แต่เรื่องสวดมนตร์กับนั่งสมาธินี่แทบไม่แตะเลยค่ะ พอโตขึ้นมาหน่อยพ่อก็สั่งห้ามไม่ให้นั่งสมาธิ ถึงโรงเรียนบอกให้นั่งก็นั่งไม่ได้ บอกว่าสายตระกูลเรานั่งสมาธิแล้วจะไปเร็วกว่าคนอื่น เลยไม่ให้นั่งเพราะกลัวจะมีอะไรเข้าแทรกได้ แต่เรื่องสวดมนตร์ แม่บอกให้สวดตลอด ซึ่งหนูก็สวดบ้างไม่สวดบ้าง อ้างว่าลืม ทั้งที่จริงๆ แล้วมันก็ทั้งลืมและขึ้เกียจปนๆ กันไป

พอเข้ามหาลัยก็มีกลุ่มเพื่อนรวมตัวกันตั้งกลุ่มสวดมนตร์นั่งสมาธิด้วยกันหนึ่งครั้งต่อสัปดาห์ ตอนนั้นหนูก็ไปร่วมแจมด้วย คิดว่าสวดมนตร์แล้วก็นั่งหลับตาเฉยๆ คงไม่เป็นไร ปรากฏว่าทุกครั้งที่ไปร่วม ตอนที่ถึงช่วงสมาธิจะรู้สึกอึดอัด อยากให้หมดเวลาเร็วๆ จะได้กลับหอซะที พอหมดเวลาจริงๆ ก็ปวดหัวขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ หนูเลยได้สวดมนตร์กับเพื่อนแค่ไม่กี่ครั้ง หลังจากนั้นก็เลิกไป

หลังจากนั้นปีกว่า ประมาณช่วงเมษาที่ผ่านมา อยู่ๆ ก็ปวดหลังขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ ตอนแรกคิดว่าเพราะประจำเดือนใกล้มา (ปกติจะปวดท้องทุกเดือนและบางครั้งจะปวดหลังด้วย) แต่ปรากฏว่ายิ่งทิ้งไว้นาน อาการก็ยิ่งแย่ ยิ่งเจ็บมากขึ้นจนแทบลุกเดินเองไม่ได้ เจ็บมากที่สุดก็ตอนพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง แม้แต่ตอนเข้าห้องน้ำก็ยังแทบเข้าเองไม่ได้ กินยาแก้ปวดไม่ว่าจะแรงแค่ไหนก็ไม่รู้สึกถึงฤทธิ์ยาเลยสักนิด สุดท้ายก็ถูกเพื่อนๆ พาไปโรงพยาบาล บอกอาการกับหมอไป หมอก็สงสัยว่าอาจเกี่ยวกับไต แต่ตรวจแล้วก็ไม่เจออะไรเลย

กลับมาที่หอ สไกป์คุยกับพ่อตอนกลางคืนก็เล่าให้ท่านฟัง ตบท้ายด้วยการถามว่าพ่อได้เห็นอะไรบ้างรึเปล่า (จำไม่ได้แล้วว่าก่อนหน้านั้นคุยอะไรกันไปบ้างหรือมีอะไรดลใจให้ถามอย่างนี้ออกมา) แต่พอพ่อหลับตาดูก็บอกว่าเห็นผู้หญิงผมยาวอยู่บนเรือ คิดว่าอาจเป็นเจ้ากรรมนายเวร แค่สวดมนตร์ให้เขาไปก็พอ แล้วพ่อก็ไม่ได้สนใจจะคุยเรื่องนี้อีก

เช้าวันต่อมาเหมือนมีอะไรสักอย่างดลใจให้พ่อไปหาหมอดูที่รู้จักกัน พอหมอดูคนนั้นได้ยินเรื่องภาพที่เห็นก็พาไปหาโต๊ะอิหม่าม ซึ่งโต๊ะคนนั้นก็คือผู้หญิงในภาพที่เห็นนั่นเอง (สรุปคือภาพที่เห็นนั้น จริงๆ แล้วเหมือนเป็นการชี้ทางให้ไปหาผู้หญิงคนนี้) เหตุการณ์ที่นั่นเป็นยังไงบ้างหนูก็ไม่รู้นะคะ แต่วันนั้นโต๊ะโทรมาหาถามถึงตำแหน่งเตียง พอบอกว่าหันหัวเข้าผนังห้องน้ำ โต๊ะก็บอกให้ย้ายทันที เพราะตำแหน่งนั้นมันไม่ดีและหนูก็กำลังดวงตก วิญญาณที่ตามอยู่เลยทำร้ายเอาได้ง่ายๆ (โต๊ะบอกวิญญาณนั้นตามมานานแล้ว เพราะต้องการจะขอส่วนบุญ แต่หนูเป็นคนไม่มีเซ้นส์มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เลยไม่รู้มาก่อน) หลังจากนั้นโต๊ะก็ไปทำพิธีให้ที่กลางทะเล แล้วอาการก็ดีขึ้นผิดหูผิดตาเลยค่ะ

ตรงนี้มีเรื่องที่สงสัยค่ะ

1.) ดวงตกคืออะไร ทำไมวิญญาณถึงทำร้ายเราได้ง่ายๆ ในช่วงนี้ และเรื่องของวิญญาณดวงนี้ ทั้งที่ไม่น่าจะใช่เจ้ากรรมนายเวร ทำไมถึงมาทำร้ายเรา แค่จะขอส่วนบุญ ไม่น่าต้องทำถึงขนาดนั้นเลยนี่คะ

เรื่องในครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยค่ะที่หนูมีเหตุให้ต้องเกี่ยวพันกับวิญญาณขนาดนี้ ก่อนหน้านี้ถึงจะเชื่อแต่ก็ไม่เคยเจอเองกับตัวเลย โต๊ะบอกหนูโชคดีมากที่พ่อรู้ได้เร็วและไปหาโต๊ะได้ทัน ถ้าปล่อยไว้นาน อาจถึงขนาดเดินไม่ได้หรือเป็นเจ้าหญิงนิทราไปเลยก็ได้ ตอนนี้ถึงแม้จะหายดีแล้ว ก็จะยังมีอาการเจ็บหลังให้รู้สึกได้บ้างเป็นระยะ เตือนให้นึกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นอยู่ตลอด

นั่นเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นค่ะ ถึงจะเจอเรื่องนั้นมา หนูก็ยังสวดมนตร์บ้างไม่สวดบ้างอยู่เหมือนเดิมจนกระทั่งเมื่อประมาณสองเดือนก่อน หนูไปนั่งคุยเล่นที่ห้องของเพื่อน พออยู่ด้วยกันนานๆ เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง (สมมติชื่อบี) ก็เริ่มเห็นอะไรบางอย่าง เธอบอกว่ามีคนตามหนูอยู่ เพื่อนอีกคนที่เป็นแฟนกับบี (สมมติชื่อเอ) ก็รู้สึกได้ บอกว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวร อยู่ที่ตำแหน่งจักระหกหรือตำแหน่งตาที่สามของหนู (เอค่อนข้างจะถนัดเกี่ยวกับจักระ จึงยกเรื่องนี้มาอธิบาย) เขาแนะนำให้หนูสวดมนตร์แล้วก็นั่งสมาธิด้วย ผลบุญจะไปถึงเจ้ากรรมนายเวรได้เร็ว ตอนนั้นหนูก็บอกเขาไปเรื่องที่ถูกพ่อสั่งห้าม เขาก็บอกให้หนูไปปรึกษาพ่อก่อน

พอตกกลางคืน ก็ได้เล่าให้พ่อฟัง หลับตาดูพ่อก็ไม่เห็นวิญญาณนั้น เลยตัดสินเอาว่าหนูคงเครียดกับเรื่องเรียนมากไป รู้สึกเหมือนตอนนั้นพ่อไม่ค่อยเชื่อเรื่องที่หนูเล่าสักเท่าไหร่ อีกอย่างพ่อหนูก็ไม่เคยรู้จักเพื่อนทั้งสองคนนี้มาก่อน ไม่รู้ว่าเขาเห็นจริงหรือหลอก เลยตัดสินว่าหนูคงเครียดไปเอง พ่อบอกว่าไม่ต้องไปทำอะไร แค่รักษาศีลก็พอแล้ว ตั้งแต่นั้นมาหนูก็ตัดสินใจที่จะเริ่มถือศีล (ใจหนึ่งก็เพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองอีกหรือเปล่า มีเรื่องตอนเจ็บหลังเป็นบทเรียนแล้วด้วย)

วันต่อมา รู้สึกว่าหนูจะป่วย ทำให้นายเอตัดสินใจว่าปล่อยไว้นานจะไม่ดี เขาจึงเรียกให้หนูไปหาแล้วทำอะไรสักอย่างที่คล้ายกับเป็นการตกลงกับเจ้ากรรมนายเวรให้ออกจากตัวหนู แลกกับการที่หนูจะสวดมนตร์นั่งสมาธิให้เขาอะไรประมาณนั้น (ฟังเพื่อนอธิบายไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน)

หลังจากนั้นก็รู้สึกว่าหัวสมองปลอดโปร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด (จักระหกอยู่ในตำแหน่งใกล้ๆ สมอง) จึงเล่าให้เพื่อนฟังว่าดีขึ้นนะด้วยอารมณ์ดีใจ ตอนนั้นเพื่อนที่รับฟัง (คือบีที่ทักว่าเห็นตอนแรก) ก็เริ่มเจ็บป่วย เอจึงบอกว่าไม่ว่าอาการจะดีขึ้นหรือไม่ เราก็ไม่ควรทัก เพราะเจ้ากรรมนายเวรเขายังอยู่ใกล้ๆ เรา เขารู้ว่าเราพูดถึง และเขาจะโกรธคนที่มาทักเรื่องเขา อะไรประมาณนี้ (จนถึงตอนนี้หนูก็ยังงงๆ เรื่องรายละเอียด)

หลังจากที่เพื่อนบอกมาอย่างนั้นหนูก็รับรู้ แต่ก็ยังพูดอยู่ดี ซึ่งพูดในที่นี้คือตั้งใจจะบอกแค่พ่อกับแม่เท่านั้น หลังจากนั้นจะไม่พูดอีกเลย แต่ปรากฏว่าพอพูดเรื่องนี้แล้วก็รู้สึกหนาวขึ้นมา เล่าไป ปากก็สั่นไปด้วยเลยทีเดียว พอหยุดเล่าก็ดีขึ้น แต่พอเล่าอีกก็หนาวอีก

ข้อสงสัย
2.) เรื่องในตอนนี้ ถ้าวิญญาณที่ตามหนูอยู่มีจริง ทำไมคุณพ่อถึงมองไม่เห็นแต่เพื่อนมองเห็น เกี่ยวข้องกับระยะทางด้วยหรือเปล่า เพื่อนบอกเจ้ากรรมนายเวรนี้ตามหนูมานานแล้ว ทำไมที่ไปเจอพ่อก่อนหน้านี้ (ช่วงปิดเทอม) พ่อถึงไม่ได้บอกอะไรเลย ที่สำคัญคือช่วงนั้นได้ไปเจอโต๊ะด้วย ไปขอบคุณเขาที่ช่วยไว้เมื่อครั้งก่อน โต๊ะได้ดูให้หนูอีกครั้งแล้วก็บอกว่าไม่มีใครตามหนูแล้ว

แต่ถ้าจะบอกว่าเจ้ากรรมนายเวรนี้เพิ่งจะมาตามตอนเปิดเทอม มันก็มีเรื่องน่าคิดอยู่อย่างหนึ่งตรงที่ พอเขาออกไปจากตัวเราแล้วสมองก็ปลอดโปร่งขึ้น แต่อาการสมองตื้อของหนูนั้น เป็นมาตั้งแต่ช่วงเพิ่งเข้ามหาลัยแล้ว (ถ้าสองเรื่องนี้เกี่ยวข้องกันจริง)

3.) เรื่องควรทักไม่ควรทัก ควรพูดไม่ควรพูดตรง ช่วยอธิบายขยายความให้หน่อยได้ไหมคะ ว่าเรื่องแบบไหนที่ไม่ควรพูด ไม่ควรเล่าให้ใครฟังบ้าง ครั้งต่อไปจะได้ระวังค่ะ

4.) อาการที่เล่าไปหนาวไปนี่คืออะไร หนูรู้สึกว่ามันจะพอดีเกินไปไหมถ้าจะเป็นเรื่องบังเอิญ หรือว่ามีใครมาเตือนหรือเปล่า

จบเรื่องตรงนี้ก็เป็นเรื่องของวันที่มีนัดสวดมนตร์กับเพื่อน ซึ่งเพื่อนกลุ่มนี้ก็คือกลุ่มเดียวกับที่เคยเข้าร่วมตอนเข้ามหาลัยใหม่ๆ นั่นแหละค่ะ แต่ครั้งนี้มีอะไรต่างออกไป จากที่เมื่อก่อนเคยนั่งสมาธิแล้วอึดอัด ตอนนี้นั่งแล้วรู้สึกสบาย มีสมาธิจริงๆ (ติดง่ายอย่างที่พ่อว่าด้วย แต่ไม่มีอะไรเข้าแทรกเพราะนั่นกับเพื่อนในที่ๆ เหมาะสม) ที่สำคัญคือนอกจากจะไม่อึดอัดแล้ว ยังอิ่มเอม รู้สึกอยากให้นั่งสมาธิร่วมกันทุกวันเลย (ไม่กล้านั่งคนเดียว) เดี๋ยวนี้แม้แต่สวดมนตร์ก็สวดทุกวัน ไม่ขี้เกียจหรือลืมเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

ครั้งหนึ่งเคยนั่งแล้วหนังตาสั่นผั่บๆ ก่อนจะเห็นเป็นสีม่วงๆ นายเอแปลความหมายบอกว่าตาที่สามกำลังจะเปิด ฝึกดีๆ อาจจะมองเห็นแล้วก็สื่อสารกับเทวดาได้ เพราะลักษณะตอนนั้นคล้ายกับบีตอนฝึกใหม่ๆ (แต่บียังไม่ถึงขั้นคุยกับเทวดาได้) และเมื่อครั้งล่าสุดที่นั่งด้วยกัน บีรู้สึกได้ว่าหนูมีองค์

ข้อสงสัย
5.) สงสัยว่าทำไมก่อนหน้านี้หนูถึงนั่งสมาธิแล้วอึดอัด ปวดหัว แต่ช่วงหลังมานี่กลับไม่เป็นอะไรเลย เกี่ยวข้องกับการที่มีใครตามหนูอยู่ก่อนหรือเปล่า ตอนแรกที่เลิกไปนั่งสมาธิร่วมกับเพื่อนเพราะเข้าใจว่าที่นั่งไม่ได้นั้นเกี่ยวข้องกับตระกูลอย่างที่พ่อเคยห้ามไว้ แต่พอตอนหลังนั่งได้ก็เลยคิดว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องนั้นแล้วล่ะ

6.) มีองค์ที่ว่านี่คือฤาษีตาไฟ ครูหมอยา พระพิฆเนศ หรือว่าไม่ใช่ทั้งหมดคะ ถ้าให้เดาเอาจากเรื่องราว

ที่สงสัยพระพิฆเนศด้วยเพราะเคยมีคนบอกว่าพระพิฆเนศชอบเราอย่างน้อยๆ ก็สองครั้งแล้ว ตอนที่เจ็บหลังครั้งหนึ่ง โต๊ะบอกอย่างนั้นแล้วให้บูชาพระพิฆเนศ อีกครั้งหนึ่งคือก่อนหน้านั้น จำได้ว่ามีคนเคยพูดแต่จำไม่ได้แล้วว่าเมื่อไหร่ เลยสงสัยเรื่องนี้ ซึ่งถ้านั่นไม่ใช่เพราะว่าเรามีองค์พระพิฆเนศแล้ว การที่ท่านชอบเราจะหมายความว่ายังไงได้บ้างคะ

เรื่องค่อนข้างยาว ขอขอบคุณล่วงหน้าที่สละเวลามาอ่านนะคะ

 

... ถ้าบอกว่า กาลีนะ ก้เคยโดนครอบมาแล้วละคะ ทุกวันนี้ก็ยังไม่มีผลที่ไม่ดีจากการทำครั้งนั้นคะ ตอนที่ไปครอบนั้นเขาจัดพิธีที่วัดแถวอ่างทองวัดเก่าแก่พระท่านเป็นคนจัดเราก็ไปร่วมงานกับเขาไปดูคะ ก็เห็นคนของขึ้นหลายคนอยู่ทั้ง รำ ออกท่าทางต่าง ๆ พอสมควร ส่วนตัวไม่เป้นไรคะก็ดูปกติแค่รู้สึก นิ่งสงบ เรียบร้อยกว่าปกติ ( ปกติเป็นลิงคะ อยู่ไม่สุก ) มารู้ตอนหลังเขาเรียกว่าการผ่านร่าง แล้วพอเขาเข้าแถวให้ร่างทรงทั้งพระมานั้งเก้าอี้ถือ เศียรฤษี ครอบหัวคนที่มาร่วมงาน กาลีนะ ก็ไปต่อแถวกับเขาเพราะมีคนแนะนำว่า " ครอบแล้วชีวิตจะดีขึ้นเป็นศิริมงคล " สมัยนั้นก็เลยเอากับเขาด้วยเพราะความไม่รู้ แต่ในใจจะท่องคำภาวนาขององค์ประจำตัวตลอด ( จะเรียกชื่อท่านไว้ตลอด ) เพื่อกันเหนียวแล้วก็บอกไว้ก่อนครอบว่าเราครอบทำไม คือตอนนั้นคิดเอาเองคะไม่มีใครสอนความรู้ยังน้อย ..

... ถ้าคุณอยากรู้ว่าจะเป็นไรไหม คงต้องย้อนไปดูในส่วนพิธีที่คุณไปผ่านมาว่าตอนนั้นคุณทำอะไรไปบ้าง ส่วนผลที่คุณกลัว กาลีนะ ว่าถ้าไปครอบธรรมดาคงไม่มีอะไรมากคะ เพราะถ้าแค่เราไปให้เขาครอบเศียรให้เฉย ๆ แล้วขอพรไม่ได้ไปรับปากอะไรเขามันก็ไม่น่าห่วงคะ .. ส่วนที่เราไม่ได้บูชานั้นก็ต้องอยู่ที่ว่าวันนั้นคุณไปเอาอะไรของเขามาด้วย หรือ เปล่า ถ้าครอบอย่างเดียวก็ไม่เป็นไรคะ

... แนะนำว่า .. ถ้าไม่สบายใจนะคะ ก้ไปจุดธูป 32 ดอก บอก " ขอขมากลางแจ้ง และ ขอคืนสิ่งที่รับมาจากพ่อแก่ " ท่านก็จะดีนะคะ หาอะไรติดไม้ติดมือไปไหว้ด้วยก็จะดีมากเพิ่มความเมตตา แะ ควรกล่าววาจาที่น่าฟัง ( ใช้ในกรณีแบบธรรมดา )

 

.. ในกรณีของคุณนะคะ .. กาลีนะ จะแนะนำแบบที่อาจารย์ท่านสอนมานะคะ .. กรรมปาณาหากแบ่งออกเป็นสัดส่วนที่ 100 เปอร์เซ็นต์ เราคนที่ฆ่าก็ไม่ได้เสวยกรรมนั้นทั้งหมด กรรมนี้จะมีการจัดสรรปันส่วนไปสู่ผู้ร่วมในกระบวนการนี้ทุกคน เรียกว่า กรรมสัมพันธ์กัน หรือ มีกรรมร่วมกัน มากน้อยว่ากันไป ... เพราะเหตุนี้สมัยนี้ถึงได้มีการคิดค้นวิธี " ขอขมากรรม " เกิดขึ้นมากมาย ทั้งที่ถูกต้องตามสมควร และ ไม่ครบถ้วน ..

... คำแนะนำ

... กาลีนะ ก็เป็นหนึ่งคนที่อยู่ในกรรมข้อนี้ แน่นอนคะ กาลีนะ ย่อมต้องหาช่องทางเผื่อทางรอดให้ต้นเองแน่นอนคะ .. ขอเสนอแนะคุณว่า

1. ปรับสภาพจิตใจของคุณก่อน เลิกโทษตัวเองคะ อย่ายึดติดกับกรรมนั้น คิดเสียว่า พวกเขาเกิดมาเพื่อเป็นอาหารของเรา และ การเสียสละชีวิตของพวกเขายังประโยชน์ต่อชีวิตอีกมากมาย ..

2. เวลาสวดมนต์ก็อุทิศบุญให้เขาเสมอ และ ยกเขาให้เป็นผู้มีพระคุณของคุณ ( ยกพวกเขาให้สูง )

3. ขอขมา อโหสิกรรมจากพวกเขาให้ถือเป็นอภัยทาน บอกพวกเขาบ่อย ๆ และ บอกพวกเขาว่าเราทำเพื่อยังชีพไม่ใช่เพื่อความสนุกสนาน แล้วอย่าลืม " ให้อภัยใจตนเอง " ก็เพื่อจิตสุดท้ายของคุณจะได้ไม่ติดกรรมนี้

4. ทำบุญใหญ่ให้พวกเขาอย่างน้อยปีละครั้ง

... สิ่งเหล่านี้คงพอช่วยได้อย่างน้อยจากหนักจะเป็นเบาคะ เพราะเรายังเป็นคนยังคงต้องดำรงชีวิต ยังคงต้องมีการเบียดเบียนชีวิตสัตว์เพื่อยังชีพ เพราะคงมีคนไม่กี่คนในโลกนี้ที่ไม่กินเนื้อสัตว์ใด ๆ เลย ธรรมชาติสร้างคนเรามาเพื่อให้อยู่ได้ด้วยการกินทั้งพืช และ สัตว์ แม้พุทธองค์ก็ไม่ได้ห้ามพระสงฆ์ฉันเนื้อสัตว์เพียงแต่ห้ามไว้ไม่กี่ชนิดเท่านั้น .. ทั้งนี้อาจารย์ได้ให้เหตุผลว่า ก็เพื่อให้พระท่านได้แบ่งเบากรรมของมนุษย์นั้นเอง เมื่อเราเอาทุกสิ่งมาหารจากร้อยก็เหลือกันแค่คนละไม่เท่าไหร่หรอกคะ อย่าลืมสิคะ .. กรรม พิจารณาจาก " เจตนา "

... ส่วนเรื่องของนิมิตนั้น กาลีนะ ตอบคุณไม่ได้หรอกคะ คุณ คือ คนที่รู้ดีที่สุดคะว่า สิ่งใดจริง สิ่งใดเสริมแต่งจากความฝันของเรา เพราะนิมิตของคนเราก็ไม่ได้เป๊ะร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกคะ มันมีส่วนที่บิดเบี้ยวอยู่บ้าง เราต้องใช้วิจารณญาณด้วย

.. กาลีนะ ไม่ใช่พวกโลกสวย .. แต่เป็นแค่คนที่มีความคิดในแบบของตนเองเท่านั้น หวังว่าคงพอจะช่วยคุณได้นะคะ

 

.. ขอตอบแบบทะยอยตอบนะคะ ..

1.) ดวงตกคืออะไร ทำไมวิญญาณถึงทำร้ายเราได้ง่ายๆ ในช่วงนี้ และเรื่องของวิญญาณดวงนี้ ทั้งที่ไม่น่าจะใช่เจ้ากรรมนายเวร ทำไมถึงมาทำร้ายเรา แค่จะขอส่วนบุญ ไม่น่าต้องทำถึงขนาดนั้นเลยนี่คะ

.. ลักษณะอาการดวงตก ... ขอตอบแบบ กาลีนะ เลยนะคะ

.... คือ ถ้าคุณเชื่อในเรื่องของกรรม .. หมายถึง เป็นช่วงจังหวะชีวิตที่ "กรรมไม่ดีในอดีต " ให้ผลนั้นเอง
... คำว่า อดีต หมายถึงชาติก่อนที่จะมาเป็นคุณ และ กรรมไม่ดีในชาตินี้ที่สะสมไว้ไม่สะสางจะเป็นตัวเร่งผลของกรรมนั้นให้แสดงผลออกมา .. เมื่อ เวลา สถานที่ บุคคล ปัจจัยรอบข้าง เหมาะสมสิ่งเหล่านี้จะเป็นตัวทำให้ผลของกรรมนั้นแสดงผลในทางไม่ดีชัดเจนขึ้น หรือ เรียกว่า " ดวงตก " นั้นเอง

... เพราะถ้าเราอยู่วาระนี้ .. สิ่งมงคลสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจะเข้าหาเข้าถึงเราได้ยากหากเราไม่ใช่ผู้ปฏิบัติดีมาก่อน เป็นวาระโอกาศที่เปิดช่องให้อัปมงคลต่าง ๆ เข้าหาเรา เช่น ผีร้าย ลมเพลมพัด หรือ คนที่มุ่งร้ายจ้องทำคุณใส่เราเขาก็จะถือเอาช่วงนี้เป็นสำคัญ เป็นต้น

... เพราะฉะนั้น ... คนที่มาทาง วิชา คาถา อาคม จะไม่ค่อยเปิดเผยตัวเองมากนัก ทั้ง ชื่อ สกุล วันเดือนปีเกิด เวลาเกิด หรือ ของใช้ส่วนตัวต่าง ๆ ให้แก่คนที่ไม่น่าไว้ใจ หรือ ทุกคนเก็บเป็นความลับ .. เพราะมันสามารภเป็นสื่อที่จะนำกลับมาทำร้ายเราได้ในภายหลัง .. แต่ถ้าคนที่เขาเก่ง ๆ แล้วจะมีวิธีป้องกันตนจากเรื่องแบบนี้อยู่แล้วคะ

... ขอทำความเข้าใจกับน้องนะคะว่า คนเราเกิดมามี กรรม ติดตัวทุกคน กรรมเป็นตัวบันดารชีวิตให้ดำเนินไป ดั่งที่พุทธองค์กล่าวไว้ว่า " กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ คือ เรามีกรรมเป็นแดนเกิด เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ " ของน้องน่าจะเข้าข่ายนี้คะ

... และ การที่ถูกทำร้ายจากวิญญาณที่มาขอส่วนบุญนั้น น้องต้องจำแนกออกเป็นสองส่วนก่อนคะ ส่วนที่มีกายเนื้อ กับ ส่วนที่ไม่มีกาย วิญญาณสามารถมองเห็นได้ทั้งสองอย่าง แต่คนธรรมดาเห็นได้แค่กายเนื้อคะ และ พวกที่มีสื่อสัญญาณก็เหมือน " คลื่นเรียกวิญญาณ " อีกทั้งคนที่มีบุญเยอะเขาก็มักจะเข้าหาเพื่อขอส่วนบุญเป็นธรรมดาคะ แค่ว่าเรามีสื่อที่มาตามสายเลือดด้วยทำให้เขาสามารถแสดงผลได้ชัดเจนกว่า และ น้องก็ไม่ได้ปฏิบัติตนในแบบที่ครอบครัวน้องกำหนดมาพวกเขาถึงสามารถเข้าถึงน้องได้ง่ายนั้นเอง

.. ถ้าไปเจอพวก ลมเพลมพัด หรือ วิญญาณมีฤทธิ์ ที่เขาเหม็นหน้า หรือ นิสัยไม่ดี .. น้องอาจเจอหนักถึงตายได้ง่าย ๆ เลยคะ

 

2.) เรื่องในตอนนี้ ถ้าวิญญาณที่ตามหนูอยู่มีจริง ทำไมคุณพ่อถึงมองไม่เห็นแต่เพื่อนมองเห็น เกี่ยวข้องกับระยะทางด้วยหรือเปล่า เพื่อนบอกเจ้ากรรมนายเวรนี้ตามหนูมานานแล้ว ทำไมที่ไปเจอพ่อก่อนหน้านี้ (ช่วงปิดเทอม) พ่อถึงไม่ได้บอกอะไรเลย ที่สำคัญคือช่วงนั้นได้ไปเจอโต๊ะด้วย ไปขอบคุณเขาที่ช่วยไว้เมื่อครั้งก่อน โต๊ะได้ดูให้หนูอีกครั้งแล้วก็บอกว่าไม่มีใครตามหนูแล้ว

..... ก็อย่างที่บอกในข้อ 1 คะ เป็น วาระ มันถูกกำหนดไว้แล้วด้วย กรรมที่มีร่วมกัน .. วิญญาณเขาไม่ได้ตามติดเราตลอดเวลานะคะ เขามีช่วงเวลาของเขาเช่นกัน มีกรรมอื่น ๆ ที่ต้องชดใช้ เช่นกัน

... สำหรับพี่นะคะ พี่ไม่คิดว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรหรอกคะ พี่คิดว่าเป็นภพภูมิที่เขาเห็นว่า " ร่างกายนี้น่าสนใจ " มากกว่าคะ เพราะถ้าบ้านเรามีประตูที่พวกเขาสามารถเปิดเข้ามาเองได้เขาก็คงอยากลองเปิดดูนั้นแหละคะ .. คนที่มีองค์ก็ต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้อยู่แล้วเป็นปกติคะ ถึงต้องมีการกำหนดกรอบข้อควรปฏิบัติให้ทำตามไงคะ .. พี่เชื่อที่โต๊ะหญิงท่านบอกคะ .. เพราะท่านพูดแต่ความจริงเท่านั้น ( การจะเป็นโต๊ะได้ไม่ใช่ง่าย ๆ และ ส่วนมากเท่าที่ทราบจะสืบทอดกันมา จากการที่ได้พูดคุยกับเพื่อนแฟนที่เป็นทายาทโต๊ะอิหม่านเกาะนางคำ ท่านเคร่งมากคะ )

 

3.) เรื่องควรทักไม่ควรทัก ควรพูดไม่ควรพูดตรง ช่วยอธิบายขยายความให้หน่อยได้ไหมคะ ว่าเรื่องแบบไหนที่ไม่ควรพูด ไม่ควรเล่าให้ใครฟังบ้าง ครั้งต่อไปจะได้ระวังค่ะ

... ยกตัวอย่างเช่น
1. การเดินเข้าไปทักคนอื่นว่า คุณมีองค์ ... นะ แบบนี้เขาห้ามคะ หากคุณไม่ได้มีหน้าที่เพื่อทำแบบนี้ก็ไม่ควรไปยุ่ง หากจะทำก็ทำได้แค่เพียงอ้อม ๆ เท่านั้น

2. การรู้อะไรแล้วไปทักเขาทั้งที่เขาไม่ได้ถาม เช่น รู้กรรมของคนอื่นแล้วเราเผือกไปบอกเขาโดยที่เขาไม่ได้ถามไม่ได้ขอ .. แบบนี้ก็ไม่ควรคะ .. เพราะหากเป็นกรรมธรรมดาก็พอไหว .. หากเป็นกรรมที่เขาต้องตาย หรือ กรรมหนัก หรือ กรรมเกี่ยวกับภพภูมิ .. แบบนี้เขาก็ห้ามคะ หากคุณเล็งเห็นว่า " เขาเป็นคนที่สมควรช่วย เป็นบุคคลที่คุณรัก " ก็พอช่วยได้ แต่หากไม่ใช่ก็แนะนำว่าไม่ควร .. เพราะไม่คุ้มกับที่ต้องเจอ .. หากคุณไม่เก่ง และ แกร่งพอ .. เพราะจะกลายเป็นว่า กรรมนั้นก็จะเล็งมาที่คุณด้วย .. เรียกว่า โดนร่างแหไปด้วย .. หากตัดสินใจพูดก็ต้องยอมรับสิ่งที่ตามมาคะ

3. เคยได้ยินคำว่า " เด็กใครเด็กมัน " ไหม๊คะ ... เช่น ถ้าเราไปเจอร่างทรง หมอผี เขาหากินอยู่แล้วเราไปทำตัวเป็นศัตรูเขาซึ่งหน้าด้วยการพูดจาลิสเครดิตเขา หรือ ไปกร่างไปเก่งใส่เขา .. อันนี้อันตรายแน่นอน เพราะอาจจะเจอทั้ง สหบาทา และ คุณผี คุณไสยย์ เล่นงานเอาได้ .. เราควรมีมารยาททางสังคมทั้งกับคน และ ภพภูมิ แต่หากเขาเริ่มก่อนอันนี้แล้วแต่จะพิจารณาเอา .. เพราะคนเหล่านี้เขาก็มีสิ่งคุ้มครองเขาเช่นกัน

4. ไปยังสถานที่ต่าง ๆ ที่มีภพภูมิอยู่ ก็อย่าไปทักเขาคะ เพราะเขาอาจจะอยากมาขอความช่วยเหลือจากเรา หรือ ติดตามเรามาได้เพราะเขาคิดว่าเราช่วยเขาได้ .. พยายามนิ่งไว้ และ รีบพาตัวเองออกมาจากตรงนั้นจะดีกว่า เพราะหากเราไม่รู้วิธีจัดการก็อย่าไปลองของเลยคะ ได้ไม่คุ้มเสีย

... แค่นี้คงพอจะเข้าใจขึ้นบ้างแล้วนะคะ .. ก็เหมือนอย่างที่ พี่สร้างกระทู้นี้ขึ้นมา .. มีคนให้ฉายาว่า ... กระทู้ล่อเป้า ... แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ เพราะหลาย ๆ เรื่องที่พี่เล่ามันก็นำพาเรื่องไม่ดีหลายเรื่องเข้าหาตัวเองทั้งที่พี่ไม่เล่าก็ได้ บางคนก็มองว่า อวดตัวเอง บางคนก็มองว่าเด็กคนนี้มันกล้าแล้วก็ส่งของมาเล่นงาน ฯ สาระพัดจะเจอ .. ทั้งที่ความตั้งใจแรกแค่ต้องการนำเสนอสิ่งที่เราเจอ และ สิ่งที่เราศึกษามาให้แก่คที่ยังไม่รู้ .. เพราะความจริงคนที่รู้มากกว่าพี่ในเว็ปนี้ังมีอีกมาก .. หวังว่าน้องคงพอเข้าใจนะคะ

 

ถ้าคุณกาลีนะล่อเป้า ของเรานี่ไม่เรียก "แกว่งเท้าหาเสี้ยน" เลยเหรอ มีเรื่องกะเค้าไปทั่ว

ถ้าเลือกที่จะช่วยคนอื่นแล้ว ต้องอย่ารักแต่ชีวิตของตัวเอง ก่อนทำอะไรถามองค์ท่านก่อน


เสริมให้ว่า
1. ถ้าเจอวิญญาณให้กำหนดจิตบอกไป จะทำบุญไปให้ ขอเราทำธุระก่อน

2. ทานเนื้อสัตว์แล้วอย่าลืมแผ่เมตตาให้เค้าด้วย

3. จะทักใครว่ามีองค์ ถามองค์เค้าก่อนจะให้บอกหรือไม่

4. ดวงตก คือ ช่วงเสวยผลกรรมไม่ดี ต้องปฏิบัติให้มากชดใช้ไป

5. ใครพูดอะไรให้เชื่อ 50% ฟังหูไว้หูก่อน เราเองยังทดสอบองค์เป็นปีๆ ถึงจะเชื่อ กลัวเป็นวิญญาณแฝง

6. จะนั่งสมาธิกรรมฐาน ต้องสวดบทสมาทานพระกรรมฐานก่อน ขอบารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง

7. ครอบครู ต้องดูเจ้าพิธีเป็นอย่างไร น่าเชื่อถือแค่ไหน ครอบแล้วชีวิตดีขึ้นหรือไม่

8. มังสวณิชชา เลิกได้ควรเลิก ถ้าเลิกไม่ได้ก็ต้องทำบุญใหญ่ทุกปี สนับสนุนคนให้บวช สร้างวัดสร้างวิหารหนีนรก

9. ในร้อยความดี กตัญญูมาเป็นที่ 1 ที่ 2 คือสัจจะ รักษาศีลข้อ 4 ได้ทำให้มีวาจาสิทธิ์


ตอนเริ่มเข้าทางจะเป็นร่างทรง เห็นอะไร ได้ยินอะไร เงียบไว้ เพราะเราไม่รู้ว่านั้นเป็นเทพหรือมารมาลวงให้หลง
ถ้าไปผิดทางแล้วจะเพี้ยน เสียผู้เสียคน เป็นบ้ากันไปหลายรายมาแล้ว
เราก็เคยวิ่งไปตามตำหนักหลายที่ สุดท้ายเหนื่อยนั่งสวดมนต์อยู่บ้าน ท่านก็ปรากฏให้เห็นเอง เอากะเค้าสิ
ทำตามที่เขียนไว้ ทบทวนความรู้ หน้า 23-24 ทำได้นี่ก็ดาวดึงส์เป็นขั้นต่ำแล้ว

 

ถ้าเลือกที่จะช่วยคนอื่นแล้ว ต้องอย่ารักแต่ชีวิตของตัวเอง
เป็นคำตอบที่ซึ้งมากค่ะคุณ naitiw พอดีดิฉันได้ปรึกษาปัญหาทางpmกับพี่เค้าบ่อยเหมือนกัน ค่ะ และได้รับทางออกที่ดีค่ะ :'( (เหมือนคำตอบพวกฮีโร่ในหนังสไปเดอร์แมน เลยนะคะ อันนี้แซวเล่นนะคะ)"With great power comes great responsibility" วาทะ "พลังอันยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง"
ขอบคุณคุณกาลีนะสำหรับคำตอบด้วยนะคะ

 

“เมื่อใดที่เสียงคร่ำครวญทุกข์ร้อนของชีวิตทั้งหลายยังไม่หมดไปจากโลกนี้ เราจะไม่ขอเข้าสู่ปรินิพพาน”
มหาปณิธานของพระโพธิสัตว์กวนอิม

แม่ท่านสอนย้ำประจำจ้า เห็นคนทุกข์ต้องช่วย ข้างหน้าเป็นกองเพลิงหรือบ่อหนาม ก็ต้องเข้าไป
เวลาทำน้ำมนต์รักษาโรค ถอนคุณไสย สวดงานมงคลใหญ่ๆ จะเชิญท่านมาเป็นเจ้าพิธี

 

.. ไม่เป็นไรคะ ทำไปเท่าที่ทำได้คะ เพราะ กาลีนะ ไม่ใช่คนที่เก่งกล้ามากมายอะไร ช่วยได้เท่าที่ช่วย ... เพราะพี่หญิงท่าน และ อาจารย์ที่กรุณา กาลีนะ มาก ๆ ก็เจอผลแห่งทางที่เขาเลือกแล้ว ... แต่โชคดีที่เขารู้ว่า " เขาจะตายที่ไหน ตายตอนไหน และ ตายอย่างไร " .. เขาสอน กาลีนะ ให้เลือกช่วยคนคะ .. " ช่วยคนที่สมควรช่วย " เพราะเราเองก็ยังเอาตัวเองไม่รอดยังต้องพึ่งคนอื่นอยู่ กาลีนะ ยังไม่สามารถอาจหาญทำทุกอย่างได้ทำได้เท่านี้จริง ๆ คะ ...

... หนทางสายนี้หากเลือกเดินมาแล้ว ... ออกยากมาก .. ต้องใช้ความตั้งใจมั่นเพียรพยายามอย่างสุดโต่ง หลายร้อยหลายพันชาตินะคะกว่าจะผ่านได้ .. เพราะทางสายนี้ไม่มีคำว่า " นิพพาน " สวรรค์ชั้นพรหมอาจจะไปถึงได้ แต่หวังนิพพานนั้นไม่มี เห็นจะมีแต่ทางของพุทธองค์เท่านั้นที่แน่นอน .. เพราะพุทธองค์ท่านก็เคยผ่านมาแล้ว และ ได้เห็นความจริงจนละออกเข้าสู่หนทางของตนเองจน บรรลุนิพาน .. ก็เลือกเอานะคะสำหรับคนที่มีโอกาศ ...

... เพราะโอกาสของตัว กาลีนะ เองก็แทบไม่มีแววเช่นกัน เพราะกรรมผูกพันเอาไว้อย่างแน่นหนา .. ประคองตัวไปให้อยู่ในแนวทางของความดีก็พอ เพราะคนอย่าง กาลีนะ .. ทำดีนั้นยากเย็นแสนเข็ญ .. แต่หากจะทำชั่วนั้น ... ง่ายนิดเดียว ... คนที่ทักเรื่ององค์ กาลีนะ คนแรกก็เคยบอกไว้ว่า " กาลีนะ สามารถฆ่าคนได้โดยที่ไม่รู้สึกผิดอะไรเลย .. ในตัว กาลีนะ มีสองคน คนหนึ่งขาวบริสุทธิ์ อีกคนมืดดำสนิท เมื่อรวมกันเป็นตัว กาลีนะ มันจึงกลายเป็น สีเทา " ซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ที่กล้าพูดเพราะได้สำรวจใจตัวเองแล้วคะว่าเป็นอย่างไร .. นั้นก็เพราะ กาลีนะ ได้แสวงหา " หนทางของตัวเอง "

 

.. และ ก่อนจะตอบคำถามต่อนะคะ ขอเล่า นิทาน เรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นในความฝันวันนี้ให้ฟังก่อนคะ

... กาลีนะ ได้ไปยังสถานที่หนึ่งคล้ายตึกเรียนเก่าแล้วเขาเอามาทำใหม่ ได้เห็นตัวเองอยู่ในห้องแถวกลางตึกไม่ชั้นหนึ่งก็ชั้นสอง ตึกทาสีออกครีม ๆ ด้านนอกไม่ไกลตึกนักจะมีต้นมะขามหลายต้นอยุ่ ในภาพตึกใหม่เป็นภาพตึกเก่าซ้อนอยู่ .. มีวิญญาณหลายดวงอยู่ที่นั้น และ ติดตามเรามา กาลีนะ ได้พยามแผ่เมตตาให้พวกเขา แล้วก็เป็นภาพตัดไปที่วัด ๆ หนึ่งก็เจอดวงวิญาณหลายดวงพยายามติดตามมาเช่นกัน .. พอรถมาจอดตรงหน้าวัดก็ได้จอดรถลงเพื่อขอพวกเขาลงเพราะรถมันหนักมาก .. แล้วก็เลี้ยวขวาออกจากวัดไปเหมือนหน้าวัดจะมีคล้าย ๆ คลองอยู่ด้วย .. แยกไม่ได้เลี้ยวซ้ายเพราะเหมือนมีด่าน แต่พอตรงไปทางก็เริ่มเปลี่ยวขึ้นเหมือนเป็นทางลงเขาถนนคดเคี้ยวไปมา .. แล้วก็เจอดวงวิญญาณอีกดวงหนึ่ง .. เป็นหญิงผมยาวเลยก้นลงมาที่สำคัญเธอไม่มีหน้ามีเพียงรูปพรรณและหน้าสีขาวซีด ๆ แสดงว่าเป็นดวงวิญญาณที่ตายนานแล้วยืนอยู่ข้างทางขวามือ ดวงวิญญาณนั้นก็ติดตามมาอีก และ ดูเหมือนจะเป็นพวกมีฤทธิ์พอตัว .. เราพยายามสลัดพวกเขาออกไปจากเราจนเหลือเพียง " สองดวงเป็นผู้หญิง " ร้องขออยู่ด้วยเพราะไม่มีที่ไป ..

... จากเรื่องเล่าด้านบนนี้ เราตีความหมายว่า มีใครสักคนที่สามารถสื่อวิญญาณได้พวกเขาต้องการสื่อสาร ขอส่วนบุญ และ อยากอยู่ด้วย .. ทำให้ทราบว่า .. บุคคลคนนี้ไม่ว่าขะไปที่ใดก็มักจะถูกคุกคามจาก วิญญาณ จึงควรหาทางช่วยเหลือตนเอง อาจเพราะตัวเขาน่าจะมีแสงแห่งบุญอยู่มากแต่ไม่เคยจะเผื่อแผ่ออกไปก็ได้ ..

 

5.) สงสัยว่าทำไมก่อนหน้านี้หนูถึงนั่งสมาธิแล้วอึดอัด ปวดหัว แต่ช่วงหลังมานี่กลับไม่เป็นอะไรเลย เกี่ยวข้องกับการที่มีใครตามหนูอยู่ก่อนหรือเปล่า ตอนแรกที่เลิกไปนั่งสมาธิร่วมกับเพื่อนเพราะเข้าใจว่าที่นั่งไม่ได้นั้นเกี่ยวข้องกับตระกูลอย่างที่พ่อเคยห้ามไว้ แต่พอตอนหลังนั่งได้ก็เลยคิดว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องนั้นแล้วล่ะ

..... ก็มีส่วนคะ แต่เป็นที่พ่อคงเล็งเห็นว่า " วุฒิภาวะยังไม่พร้อม " มากกว่าคะ เพราะการที่คนเราจะต้องมารับรู้เรื่องราวลักษณะนี้ยิ่งกับคนรุ่นใหม่แล้วมันก็อธิบายยากนะคะ การที่จะต้องมาปรับสภาพการดำรงชีวิตตามแบบแผนนั้นมันก็เหมือนเราต้องสูญเสียอะไรในชีวิตวัยรุ่นไปเยอะทีเดียว พ่อท่านก็เลยยังไม่อยากให้เริ่มช่วงวัยนี้ ก็อย่างที่พ่อบอกตระกูลเราไปเร็วกว่าคนอื่น .. เพราะฉะนั้นเริ่มเมื่อเราพร้อมก็ยังทัน พี่ว่าท่านคงคิดเช่นนี้คะ .. เพราะถ้าเป็นทางสายที่น้องว่ามานี้ก็ถือว่าเคร่งพอตัวนะคะ .. ท่านย่อมพิจารณาจากตัวตนของเราแล้วคะ ..

... ที่ตอบแบบนี้เพราะพี่เองก็ไม่สามารถนั้งได้เช่นกันคะ แต่ไม่ได้อึดอัดไม่ได้ปวดหัว .. แต่แค่จิตมันจะชอบเห็นภาพนั้นนี้ซ้อนกันในหัวแล้วนึกกลัว ประสาทสัมผัสมันจะเปิดง่าย สภาพจิตใจไม่พร้อมจะรับมัน กลัวตัวเองจะบ้าไปก่อนจึงไม่ฝึก .. แต่พอวัยล่วงเลยเข้าเลขสามแล้วจึงนั้งได้บ้างแต่เลือกที่จะไม่ทำ มันอึดอัดเวลารู้อะไรแล้วก็พูดบอกใครไม่ได้ .. โดนหาว่าบ้า .. หากประสาทสัมผัสพวกนี้เปิดแล้วก็ยากที่จะปิดมันจะทำให้เราใช้ชีวิตปกติร่วมกับสังคมลำบากถ้าเราไม่มีการฝึกการควบคุมให้ดีพอได้
.... ให้น้องหัดสวดมนต์ และ แผ่เมตตาให้สัมภเวสี และ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุ้มครองเราบ่อย ๆ คะ พยายามอย่าไปงานศพถ้าไม่จำเป็น หากรู้สึกไม่ดี อึดอัด แปลก ๆ ให้ไปวัดทำบุญถวายสังฆทาน และ หาน้ำมนต์มาไว้กินอาบแล้วกันนะคะ

 

6.) มีองค์ที่ว่านี่คือฤาษีตาไฟ ครูหมอยา พระพิฆเนศ หรือว่าไม่ใช่ทั้งหมดคะ ถ้าให้เดาเอาจากเรื่องราว

... เรื่องตรวจองค์ พี่ทำไม่เป็นคะ .. ลองถามท่านอื่นดูนะคะ เพราะพี่ตอบให้ได้แค่ว่า ตระกูลของน้องมาสายไหน .. องค์ที่มีดูแลนั้นก็มาตามสายคะแค่ยังไม่ใช่องค์ประจำจนกว่าน้องจะเริ่มเดินตามแนวทางของตระกูล ส่วนองค์แบบที่ท่านเลือกเราพี่ตอบไม่ได้คะ .. ยกเว้น น้องมีมาเองตั้งแต่เกิด

... แต่อย่ากังวลไปเลยคะเรื่ององค์ของเราว่าเป็นใคร .. เมื่อถึงเวลาทุกอย่างจะชัดเจนในตัวมันเองคะ .. เพราะพี่เอง .. ท่านก็มาแจ้งเองคะว่าเป็นใคร

 

ที่สงสัยพระพิฆเนศด้วยเพราะเคยมีคนบอกว่าพระพิฆเนศชอบเราอย่างน้อยๆ ก็สองครั้งแล้ว ตอนที่เจ็บหลังครั้งหนึ่ง โต๊ะบอกอย่างนั้นแล้วให้บูชาพระพิฆเนศ อีกครั้งหนึ่งคือก่อนหน้านั้น จำได้ว่ามีคนเคยพูดแต่จำไม่ได้แล้วว่าเมื่อไหร่ เลยสงสัยเรื่องนี้ ซึ่งถ้านั่นไม่ใช่เพราะว่าเรามีองค์พระพิฆเนศแล้ว การที่ท่านชอบเราจะหมายความว่ายังไงได้บ้างคะ

.. งั้นพี่ขอถามกลับนะคะว่า " ตัวเราเองรู้สึกอย่างไรกับท่าน " ไม่ต้องตอบพี่ตอบตัวเองคะ หรือ ลองไปศึกษาประวัติของท่านก่อนก็ได้คะ บุคคลิกส่วนตัว ความชอบ เอามาเปรียบเทียบกับตัวเรา ทั้งอดีต และ ปัจจุบัน มีอะไรที่เหมือน และ ไม่เหมือน มีอะไรที่เปลี่ยนไปจากที่เราเป็น .. เมื่อได้คำตอบแล้วหากอยากทดสอบต่อไปก็ลองสวดมนต์ขอพรท่านอย่างตั้งใจว่าหากท่านเมตตาเราจริงขอให้สิ่งนั้นสำเร็จ ( ควรเป็นสิ่งที่เป็นไปได้ยากสักหน่อย แต่อย่าลองของบ่อยไม่ดีคะ ) หรือ ทำให้เราเชื่อว่าท่านอยู่กับเราจริง ... บททดสอบของเทพแต่ละองค์จะไม่เหมือนกันคะ

... เพราะ องค์ และ ร่าง ต่างก็ต้องมีบททดสอบของตนเองเหมือนกัน เพื่อหนทางสู่ความเป็น " หนึ่งเดียวกัน " การผสานกันจนราบเรียบเสมอกัน เหมือนคลื่นที่สามารถจูนให้ตรงกันไร้สิ่งรบกวน ...

 

อีกไม่นานหรอกคุณกาลีนะ อีกไม่นาน

 

ขอบคุณค่ะ ทำให้เข้าใจอะไรขึ้นมากเลย
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เริ่มอ่านกระทู้นี้แล้ว หนูชอบการเขียนอธิบายของคุณกาลีนะมากค่ะ เพราะว่าเข้าใจง่ายดี แม้ว่าพื้นฐานความรู้จะมีไม่มากก็ตามน่ะค่ะ

 

คะช่วยได้เท่าที่ช่วยคะ .. แนะนำในฐานะผ่านจุดนี้มาก่อนเพราะถ้าคนที่เขาเก่งแล้วมันจะเกิดปัญหาในการสื่อสารที่เข้าใจยากสำหรับคนที่เริ่มเข้ามาใหม่ ๆ พร้อมทั้งเป็นความตั้งใจแรกเริ่มที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา" เพื่อคนที่กำลังจะเริ่มต้นสนใจใคร่รู้ " มันไม่ใช่หน้าที่ที่ต้องมาสอนคนอื่น เพราะโดยส่วนมากเขาแบ่งกันเป็นสายอย่างที่เคยบอกไว้แล้วในตอนต้น ๆ กระทู้คะ ซึ่งคนอย่าง กาลีนะ ไม่ใช่แนวสายปฏิบัติแน่นอน .. การพูดคุยในแบบ กาลีนะ คือ การใส่ใจใส่ความรู้สึกนึกคิดของเรา ณ ตอนนั้นลงไป และ อาจมีท่านอื่นร่วมวงด้วยแล้วแต่กรณี จนกลายเป็นเอกลักษณ์ส่วนตัว และ มันก้ทำให้เราสามารถจับความรู้สึกของคู่สนทนาผ่านตัวหนังสือที่เขาเขียนได้ด้วยจนบางครั้งเราไม่อยากจะเข้ามาในเว็ปนี้เพราะรับความรู้สึกหลากหลายไม่ไหว ..

... ยังไงคนที่เพิ่งเริ่มศึกษาก็ใช้วิจารณญาณในการอ่านให้มาก ๆ เพราะสมัยนี้ได้มีข้อมูลมากมายออกมาในหลายรูปแบบ .. สำหรับ กาลีนะ จะพยายามยึด และ ค้นหาในแนวทางของ ฮินดูโบราณ และ พุทธประวัติ พร้อมทั้งความเชื่อในแบบของหลาย ๆ ศาสนา เมื่อมีความสงสัยก็จะค้นหาคำตอบจนไม่สามารถหาได้ .. รวมทั้ง การศึกษาจากวิญญาณใกล้ตัวถึงชีวิตหลังความตาย เปรียบเทียบกับที่เราได้รู้มา .. นั้นคือการเรียนรู้ในแบบของ กาลีนะ เพราะ กาลีนะ เป็นคนที่หาครูได้ยากมากไม่ได้คิดเอาเองนะคะ .. แต่มีคำทำนายจากหลาย ๆ ท่าน .. เพราะครูท่านไม่มีตัวตนท่านใช้ประสบการณ์สอน และ ให้เราได้รู้ได้เห็นในส่วนที่เป็นเรื่องของเรา .. เป็นคำกล่าวของ อ.ต๋อง ...

... คำที่บอกว่า ต้องค้นหาแนวทางของตนเอง .. หมายถึง คนเราทุกคนย่อมมีจริตที่แตกต่างกันออกไป จึงจำเป็นต้องหาสิ่งที่เหมาะกับตนเอง วิธีที่เหมาะกับตนเอง เลือกเส้นทางของตนเอง เพราะองค์ท่านก็มีเอกลักษณ์ในตนเองเช่นกันเวลาท่านเลือกใครเพราะจะต้องมีความเหมือนท่านเป็นปฐม .. สำหรับคนที่ไม่ได้มีกรรมร่วมกันมาแต่กำเนิดนะคะ เพราะคนเหล่านั้นมีพันธะสัญญาเป็นแรงบวกเพิ่มเข้าไปอีก จะไม่เหมือนพวกที่เขาปฏิบัติฝึกฝนตนเองมาหลายชาติจนได้อภิญญาบารมีมา .

 

.. เวลาของ กาลีนะ นะเหรอคะ .. มันมีกำหนดการไว้แล้วคะ อยู่ที่จะให้เริ่มเมื่อไหร่ .. เพราะทุกวันนี้ชีวิตประจำวันก็เป็นการฝึกตนอยู่แล้ว .. นี้ล่าสุดก็ได้ความเมตตาจากพี่ ๆ หลายท่านอนุเคราะห์เสริมความแข็งแกร่งให้เพื่อจะได้ใช้ชีวิตห้ได้อย่างไม่ต้องกลัวใครรังแก

 

.. ไปเจอมาคะเอามาฝาก .. จากเพจคนมีญาณสายปฏิบัติ .. ชื่อผิดก็ขออภัยนะคะ

100 ทั้งร้อย สำหรับ คนมีองค์

- เป็นคนหัวดิ้อ ไม่ยอมคนง่าย ๆ

- ชอบพิสูจน์ ไม่เชื่อง่าย ๆ จนกว่า จะพิสูจน์ให้ประจักษ์ด้วยตนเอง แล้วจึงเชื่ออย่างอย่างมีเหตุผล

- ผ่านร้อนผ่านหนาว มาอย่างโซกโซน

- ผ่านวิบากกันมา นานัปการ

- สู้ชีวิต ปากกัดตีนถีบ มาตั้งแต่เด็ก จะมีน้อยคนที่ชีวิตเหมือนอยู่ในวัง ส่วนใหญ่ เหมือนต้นร้ายปลายดี (แต่กว่าปลายจะดี ก็แทบสำลัก กระอักเลือด)

- บางกลุ่ม เชียวชาญด้านคาถาอาคม มาตั้งแต่เด็ก ใจไปด้านนั้นตั้งแต่จำความได้ก็ว่าเชียว

- บางคนก็เก่งเกินคน หัวดี เอาตัวรอด

- บางคนกรรมเยอะ ขึ้โรคมาตั้งแต่เด็ก

- บางคนก็ใสซื้อบริสุทธิ์ ดุจนางฟ้ามาเกิด (แต่น้อยนัก ส่วนใหญ่ สายพระอวโลติเตศวร)

- บางคนมีสองบุคคลิก สวย - หาวหาญ สายพระแม่อุมา พระแม่กาลี ถ้าเป็นชายก็จะมีความเป็นกึ่งหญิงกึ่งชาย

..... ส่วนตัวถูกทุกข้อจร้า ... ตรวจองค์มาเยอะก็ชัดเจนจร้า .. แต่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่างเลยจร้า ... ปวดหัว ..

 

ข้อมูลเหวี่ยงแหเกิน เราว่าก็มีทุกคนนะองค์ เพียงแต่ว่าลงมาเพื่ออะไร


เมื่อ 2 วันก่อนลังเลมากจะโพสไหมว่า นิมิตเห็นพระแม่กาลี แต่ตี 3 แล้วเลยไม่ได้ลง

วันนี้รู้เหตุผลละคำตอบอยู่อีกกระทู้นี่เอง ช่วยนี้ย้ายร้านใหม่ จะพยายามหาเวลาเข้ามานะ