อีก 1,000 ปีข้างหน้า จะมีใครอยากลงมาเกิดบ้างครับ

ตอนนี้พุทธศาสนาก็มาถึงครึ่งทางของ 5,000 ปีไปแล้ว
หรือยังเหลือเวลาอีก 2,400 ปี

ถ้าจะลงมาสร้างบารมีต่อ ก็ยังมีโอกาสอยู่
ดังนั้นมีใครคิดจะลงมาช่วงไหนบ้างครับ
และเตรียมพร้อมอย่างไรกันบ้าง

 

ขอมาแจมหน่อยครับแบบๆคันๆปาก น่ะครับ ผมที่เคยคุย หรือประสบการณ์นิๆหน่อยๆ ผมว่าพวกที่ปราถนา พุทธภูมิหรือ บารมียังอ่อนอยู่ ท่านพวกนี้ ผมว่าไม่มีใครรอ นานขนาดนั้นดอกครับ หรือพวก สาวกบางท่าน ถ้าอย่างดี ไปเป็นเทวดานางฟ้า ไม่กี่ปี มนุษย์ ก้จุติเกิดกันแล้วครับ บางท่าน ผมได้ยินมา ไปพูด กันคนที่ท่านจะไปเกิด ออกปาก ขอไปเป็นลูก แล้วอยู่ต่อมาไม่กี่ปี่ปี หรือวัน ท่านตาย แล้วคนที่ท่านขอจะไปอยู่ด้วยท้องก็มีครับ บางคนหรือบางท่าน ตายแล้ว ท่านเกิด มาเป็นมนุษย์ต่อเลยครับ เพราะท่านพวกนี้ บางท่านรู้ดี อะไรเป็นอะไร แต่ผมว่า ท่านท่าน ต้องบำเพ็ญบารมีนี่ ท่านพวกนี้ไม่ยอมโง่ขนาดนั้นหรอกครับ

 

บญทำกรรมแต่ง แต่ถ้า5000ปี
ในยุคล้างโลก ผมจะขอเกิดเป็นมนุษย์

 

สำหรับผู้ที่รู้เรื่องการบรรลุธรรม การบำเพ็ญบารมี ไม่มีใครอยากเกิดในยุคที่ห่างไกลจากศาสนาพุทธหรอกครับ ขนาดตอนนี้ พ.ศ.2557 มาถึงครึ่งทางเริ่มเข้าสู่ครึ่งหลังแล้ว ยังมีผู้คนอีกเป็นจำนวนมากที่ไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจในการบำเพ็ญบารมี ทำก็ทำแบบผิดวิธี อยากไปนิพพานก็ทำแบบมักง่าย ลัดขั้นตอนประมาณว่าอยากขึ้นไปถึงจุดสูงสุดโดยไม่ยอมก้าวขึ้นที่บันไดขั้นแรก เอาตำราของอาจารย์ท่านนั้นท่านนี้มาผสมใช้มั่วปนเปกันไปหมด แล้วก็มาทึกทักเอาเองว่านั่นคือนิพพาน นี่คือนิพพาน

ผมมีคำถามง่ายๆ
- ถ้าเลือกได้คุณอยากเกิดตอนที่พระพุทธเจ้ายังมีชีวิตอยู่และได้พบกับศาสนาพุทธ หรือ จะมาเกิดในช่วง พ.ศ.3500 ละครับ
- ซึ่งตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าศาสนาพุทธจะหลงเหลืออะไร คนที่มาเกิดในยุคนั้นมีโอกาสสูงที่จะไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับศาสนาพุทธ ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับบาป บุญคุณโทษ และไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับศาสนาต่างๆ เมื่อไม่รู้เรื่องก็จะเกิดการทำผิด ทำบาป มากมายหลายอย่าง ขาดหิริโอตัปปะ ตายไปก็ตกสู่อบายภูมิ 4
- อย่าหวังไปเกิดในยุคนั้นเลยครับ ไม่ดีหรอก ความเสี่ยงสูง ถึงตอนนั้นบ้านเมืองจะอยู่ในภาวะสงครามโลกหรือเปล่าก็ไม่รู้ เรามาเกิดใหม่ความจำก็หายถ้าบุญบารมีสั่งสมมาไม่แน่นพอก็โดนกิเลสชักจูงให้ทำผิดพลาดได้ เอาตอนนี้ดีกว่าครับเร่งบำเพ็ญบุญบารมีให้มากเข้าไว้ เพราะบ้านเมืองยังเป็นใจ ศาสนาพุทธยังไม่เสื่อมมากเกินไป โอกาสในตอนนี้ดีกว่าอีก 1,000 ปีข้างหน้าที่มีแต่ความไม่แน่นอน แต่สิ่งที่แน่นอนคือศาสนาพุทธในยุคนั้นจะเสื่อมถอยลงไปอีกเยอะ ผู้คนจะตั้งคำถามมากมายเกี่ยวกับศาสนาพุทธเพราะเขาไม่รู้ ถ้าเป็นผมยังอยู่ในสวรรค์ผมจะยังไม่ลงมาเกิดหรอก เสี่ยงเกินไป ถ้าเผลอไปทำบาปทำชั่วอะไรหนักๆเข้านี่กู่ไม่กลับเลยนะ
- มันมีวิธียืดอายุของเทวดาออกไปให้สามารถอยู่ในสวรรค์ได้นานขึ้นนั่นคือ การสวดมนต์ด้วยคาถาเทพอุณหิสวิชัย ซึ่งจะช่วยเพิ่มอายุขัยได้อีกถึง 1 พุทธันดร ถ้าเราไม่ได้ทำบาปหนักเกินไปที่จะต้องลงอเวจีเราก็น่าจะสามารถเลือกลงมาเกิดในช่วงที่ดีได้ ถ้าอยากรู้รายละเอียดเพิ่มเติมก็ไป search หาเอาเองละกัน

 

ทำไม่ต้องเกิด ทำไม่ต้องเป็นเทวดา ทำไม่ต้องเป็นพรหม ทำไม่เราชอบขอพร แต่ไม่ชอบปฏิบัติ

 

นี่ผมอุตสาห์มาตั้งถามที่ห้องพุทธภูมินะนี่?

 

3000-4000 เป็นช่วงซบเซา
4000-5000 มีมาเกิดเพียบ ไม่ต้องกลัวเหงาหรอก

 

อืมม น่าคิดๆ อิอิ

 

หากแม้ความเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยบุญบารมีแห่ง...ความเป็นพุทธภูมิแล้วอย่างยิ่งยวด
ถึงขั้นพร้อมด้วยความพิเศษ..ที่ไม่ต้องรอจนหมดบุญในภพภูมิทิพย์แห่งสวรรค์
แม้ด้วยความตั้งมั่นอย่างเต็มแรงกำลังแห่งจิตในที่มั่นคงในความเป็นพุทธภูมิ
ย่อมจะลงมาเพื่อทดสอบของจิตใจดวงนี้...ที่พร้อมจะให้ทดสอบความเป็นผู้มี
ปัญญาและวิริยะแห่งตน ความพร้อมของศรัทธาในพุทธธรรมนี้ย่อมเลือนลาง
แม้กาลข้างหน้าเข้าสู่ยุคปลายแห่งพุทธศาสนา คำสั่งสอนที่แท้จริง และเที่ยงแท้
ย่อมเข้าถึงปฏิบัติได้ยากยิ่ง เพราะยุคนั้นคงจะมีความลำบากยากเข็ญ พระสัจจะ
ธรรมจะลางเลือน การเข้าถึงธรรมอันบริสุทธิ์ ละเอียด ลึกซึ้ง นั้นกระทำได้ยาก
อาจจะไม่รู้ถึงข้อปฏิบัติของทาน ศีล สมาธิ ภาวนา ที่มองกันเป็นพื้นฐานของพุทธ
ศาสนา เลยไม่รู้สิ่งที่ถูกต้องว่าควรปฏิบัติอย่างไร ฉนั้นสัตว์ที่ไปเกิดยุคนั้นส่วนมาก
คงมีนรกภูมิเป็นที่ไปซะส่วนมาก แต่มีข้อที่เป็นปกติธรรมดาของผู้มีบุญบารมีอยู่
คือการใช้ชีวิตโดยความรอบคอบ ขยัน อดทน มีปัญญา ที่จะเอาชีวิตรอดได้ใน
สถานการณ์นั้นๆไปได้ แต่ไม่สามารถหยั่งถึงความศรัทธาอันแรงกล้าในพุทธศาสนา
นี้ได้ แต่ถ้ากำลังแห่งความเป็นพุทธภูมิบรมโพธิสัตว์ ย่อมอาจจะพิจารณาถึงธรรม
ที่น้อมนำไปสู่ความเป็นผู้มีทศบารมีได้ด้วยกำลังปัญญาแห่งตน
ถ้ากล่าวถึงความเป็นพุทธภูมิแล้วมีโอกาสเลือกได้ ควรลงมาเกิดเพราะถ้าผ่านไปได้
ย่อมเติมเต็มความเป็นผู้สั่งสมบารมีให้ยิ่งยวด แม้บางครั้งไม่สำเร็จ นั่นเป็นสิ่งที่พุทธภูมิ
ต้องเรียนรู้เพื่อเป็นบททดสอบในกำลังจิตของเราดวงนี้
เปรียบเหมือนเราอยู่ในชนบทที่สงบเงียบ สุข สบาย แม้เรารู้ว่าในเมืองมีแต่ความวุ่นวาย
มีแต่ทุกข์ ด้วยกำลังสติปัญญาแห่งเรา เรารู้ว่ามันไม่สบาย แต่ถ้าเราจะลองไปใช้ชีวิตในเมืองบ้าง
มันอยู่ที่ความตั้งใจของเราว่าจะไปนั้น ไปเพื่อกระทำสิ่งใด แม้บางครั้งเราอาจจะ
ไปเพื่อส่วนรวม หรือไม่ได้ไปเพื่อส่วนรวม แต่อาจจะไปเพื่อวัดความเป็นผู้มีใจเด็ดเดี่ยวตั้ง
มั่นด้วยความเป็นผู้เข้าถึงธรรมอันเป็นความพร้อมแห่งพุทธภูมินี้ ซึ่งเราจะผ่าฟันมันไปได้หรือไม่
พุทธภูมิโพธิสัตว์ย่อมไม่หวั่นต่ออุปสรรคต้องเป็นผู้ถึงพร้อมแห่ง
ความทุกข์ทั้งปวงนั้นและเรียนรู้ปฏิบัติให้ถึงเหตุของธรรมนี้ให้ประจักษ์แก่ตน
และผู้อื่นให้ได้เห็นเหตุและผลของธรรมที่มีอยู่นั้นให้จงได้

 

สัตว์โลกนี้น่าสงสารเหลือเกิน ไม่ว่าจะเกิดมากี่ชาติก็ช่วยไม่หมดเสียทุกครั้งไป จะตอนนี้หรืออีกหนึ่งพันปีก็เเล้วเเต่ หากเห็นเเก่การสมควร ก็ควรเกิด หากกลัวเพราะบารมียังไม่เข้มเเข็งพอ ก็รอ จะด้วยปัญญาหรือวิริยะ ก็เเล้วเเต่พวกท่านเถิด

 

จริงๆ ผมเห็นครูบาอาจารย์บอกว่า เจดีย์ที่กำลังสร้างออกแบบเพื่อให้มีอายุได้ 1,000 ปี
ซึ่งพอถึงช่วงนั้น และพุทธสถานต่างๆ ก็น่าจะถึงอายุของวัสดุตามกาลเวลา
ดังนั้นจึงเป็นโอกาสอันดี ถ้าหากจะได้มาซ่อมแซมบูรณะปฏิสังขรใหม่
เพียงแต่ขอกำลังวาสนาบารมี และบุญอันประกอบด้วยญาติโยม ทุนทรัพย์
ก็จะได้เพิ่มพูนบุญกุศลกันถ้วนหน้า และต่ออายุสิ่งก่อสร้างไปอีกช่วงจนครบ 5,000 ปี

 

พันปี ไม่นานไปหรือ
เอาแบบตายแล้วเกิดเป็นมนุษย์เลยไม่ได้หรือ
คือตายปีนี้ ปีหน้าเกิดเป็นมนุษย์เลย ไม่ต้องไปนั่งพัก นอนพัก บนสวรรค์ บนพรหมหรอก
แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องไม่มีความจดจำในชาติที่แล้ว ไม่งั้นยุ่งตาย
เกิดตาย ๆ จนถึงยุคพระศรีอารย์ ท่าจะสนุก
นี่พูดจริง ถ้าเป็นได้ ก็คงจะสนุกไม่น้อย สำหรับผู้สร้างบารมีที่ไม่กลัวความทุกข์ยากลำบาก เพราะเกิดตายบ่อยๆมันไม่ใช่ของสนุก

คิดแล้วน่าเห็นใจผู้ที่เป็นบิดามารดาในแต่ละชาติ ต้องทะนุถนอม เลี้ยงดู ป้อนข้าว ป้อนน้ำ ความกตัญญูรู้คุณจึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับนักสร้างบารมี ที่ชอบตายเกิด

แต่จะว่าไปแล้วการตายเกิด เกิดตาย มันก็เป็นไปตามเหตุปัจจัย ตั้งใจว่าตายแล้วจะเกิดเลย แต่พอเอาเข้าจริงๆ หลงเพลินวิมานไปแค่แป็บเดียว กลายเป็นร้อยๆปีบนโลกมนุษย์ไปซะแล้ว

 

({) สวัสดีครับ ท่านเจ้าของกระทู้ การตั้งกระทู้ ของคุณ ก็เป็นการดี ในเมื่อคุณตั้งมาแบบนั้น จะห้าม ความคิดเขาไม่ได้ดอก ต่างคนต่างมีภูมิรู้มาไม่เหมือนกัน การสั่งสมอบรมก็ไม่เหมือนกัน แต่ทุกคนต้องการเป็นคนดี ด้วยกันทั้งนั้น แต่จะหาโอกาศ อันดีนั้นหรือเปล่า เท่านั้นเองครับ หรือ ดูคำพูด คำถามแต่ละคน ที่แสดงออกมา ชัดเจนแจ้งขนาดไหน คำถามที่คุณถามมา ผมอาศัยประสบการณ์ จริงๆถึง ๙๐ เปอร์เซ็น คุยกัน ๓ วัน ๓ คืนก็ไม่มีวันจบลงได้หรอกครับ อ่านตำรานิดหน่อย แล้วเดินทำด้วยของจริง ถ้าพูดถึงตำรา ถ้าเปรียบเทียบ คือ ต่างกันราวกับ ฟ้า กับ ดิน นี้เองเลยครับ


จริงๆ เรื่องการทำการปฏิบัติ เขาทำกันในชาตินี้ ให้สุดความสามารถ ที่กำลังตัวเองจะทำถึง แต่คุณถามถึงอีก พันปีโน่น ผมเองก็ต้องตอบแบบ นั้น ถ้าตอบปัจจุบัน ผมต้องการ พระนิพพานในชาตินี้ ได้ไม่ได้ก็อีกเรื่องหนึ่ง มันอยู่ที่ตัวเรา ทำถึงหรือเปล่า แต่ละคน สร้างบารมีมาไม่เหมือนกัน ถ้าตอบรวบรัดใจความแบบพระท่านตรัสไว้ ต้องตอบแบบนี้ พันปีที่ ๑ จะมากไปด้วยพระอรหันต์ ปฏิสัมภิทาญาณ พันปีที่ ๒ จะมากไปด้วย อภิญญาหก พันปีที่ ๓ จะมากไปด้วยพระอรหันต์ วิชชา สาม


พันปีที่ ๔ จะมากไปด้วยพระอรหันต์ สุกขวิปัสโก พันปีที่ ๕ จะมากไปด้วยพระอนาคามี ทุกๆพันปี ว่าตามนั้นเลย พันปีที่ ๕ นี้ พระอรหันต์ มีน้อย มีทุกๆขั้น แต่น้อยมาก แต่จะมากไปด้วยพระอนาคามี พระศาสนาจะเริ่มเลื่อมลง ก็เมื่อ พ.ศ.๔,๕๐๐ ปีเรื่อยลงไป หลังจาก ที่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ท่านตรัสไว้ ตามที่พระอรหันต์แต่ละยุค ได้พูดถึง ท่านกล่าวไว้ว่า หลังจาก ครึ่งพุทธกาลไปแล้ว พระศาสนาของตถาคต จะเจริญรุ่งเรือง ขึ้นอีกครั้งหนึ่ง จะมีพระอรหันต์ พระอริยเจ้าทั้งหลาย ทุกขั้น ตั้งแต่พระโดบัน ขึ้นไป มากมาย เสมือนพระองค์ทรงพระชนอยู่ (กรุณาอ่านให้เข้าใจด้วยนะครับ)


และอีกประการหนึ่ง ก็มีอยู่หลายคณะ ที่จะมาเกิด เพื่อ อนุเคราะ บำรุง พระศาสนา ให้เจริญรุ่งเรือง ให้ครบ ๕,๐๐๐ ปี แล้วแต่คณะบารมีท่านผู้รู้ๆนั้นๆน่ะครับ การทำความปรานามาไม่เหมือนกัน ต้องวางใจให้กว้าง ดุจมหาสมุทร และก็มี อีกคณะหนึ่ง ต้องการ ไปพระนิพานในชาตินี้ ถ้าไม่ถึง พระนิพพาน ชาตินี้ คงต้อง ไปต่อที่ข้างบน เทวดานางฟ้า หรือพรหม แล้วไปต่อพระนิพพานบนนั้นเลย บางพวกบางคณะ อีกมากมายก่ายกอง ต้องการ พระนิพพาน ในอนาคตกาลเบื้องหน้าโน้นเทอญ แล้วท่านที่ปราถนา ติดตามพวกที่ปราถ นา พุทธภูมิ ปะจเจกภูมิ อัครสาวกภูมิ พุทธสาวก ปรกติสาวก ของท่าน นั้นอีกเล่าครับ คงไม่ว่ากันแหละครับ แล้ว ท่านที่ ไปไม่ถึง ระดับพุทธภูมิ ก็คงต้องพากันลา พุทธภูมิ ในพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่งอีกเล่าครับ เหมือนในสมัยพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน ของเรานี้แหละครับท่าน ยังมีอีกแยะ ที่จะอธิบาย แต่คงไม่ไหว ผมได้กว่าวไปแล้วว่า คุยกัน ๓ วัน ๓ คืนคงไม่จบครับสวัสดี

 

({) ไม่ต้องกลัวแบบคุณว่ามา นั่นแหละ ทุกๆพันปี คำสอนขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ยังอยู่ครบ คงดำรงค์ไว้ ซึ่งพระอริยเจ้า สมบูรณ์แบบ คำสอน ทั้งปฏิบัติ ปฏิยัติ ปฏิเวท อันนี้ คงต้องหาเอา ชั่วสุดๆคงอยู่ในประเทศของเรา ดีสุดๆก็คงดำรงณ์ อีกมากมาย แล้วแต่ ใครจะหาเอาครับคงไม่เกินวิสัยของพวกท่านต้องการอยากดีครับ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=qrxIlFUF9SY]งานศพเพื่อนบอม.mp4 - YouTube[/ame]
ประเพณีไทยต่อศาสนาพุทธ ทุกวันนี้

 

4000-5000อย่าถามหาศาสนาพุทธเลย

ยุคนั้นจะเกิดภัยพิบัติใหญ่ที่เรียกว่าภัยมนุษย์ ทุกคนจะจับอาวุธแล้วมาประหารกัน
-0-

 

ผมเสียวๆว่าจะได้ใช้คำว่า ขึ้นมาเกิด แทนจุงเบยเนี่ย หยึยยยย
...ถึงตอนนี้ผมจะเป็นเต้บก็เหอะ อิอิ...

 

ก็มีตัวอย่างนะครับ
อย่างที่พระท่านเล่าว่า มีเณรมาบวชแต่เด็กคนหนึ่ง
สุดท้ายยมบาลมาเข้านิมิตหลวงพ่อบอกว่า เณรคนนี้หนีมาจากข้างล่าง
แป๊บเดียวและตามมา พบว่าโลกมนุษย์ผ่านไป 16 ปีแล้ว
และจะมาขอเณรไป ... เป็นต้นครับ

อันว่าการมาเกิดมีหลายแบบ
บางท่านอยากเกิด เพื่อมาสร้างบุญทดแทนบาปที่มี
บางท่านมาคำ้จุนพระศาสนา, มาเป็นที่พึ่งให้คนอื่น

แต่ถ้าขาดคนเป็นที่พึ่งเสียแล้ว
คนที่จะมาเกิดเพื่อขอพึ่งก็จะหมดความหมาย เพราะไม่มีใครให้พึ่ง?

ด้วยเหตุนี้ จึงอยากขอเกิดอีกเพื่อเป็นที่พึ่ง
ให้กับคนที่อยากจะขอพึ่งสร้างความดีบุญกุศลให้กับตัว

 

ไม่เกิดเลยในชาตินี้ก็จะดีครับ
แต่ถ้าไปเกิดบนสวรรค์ต่อ
ช่วงนั้นจะได้มาเกิดหรือไม่ ก็แล้วแต่อายุขัยก็แล้วกันครับ
แต่หากเป็นไปได้ก็ไม่อยากไปสวรรค์
ยิ่งสุขสบายมันก็ยิ่งลืมทุกข์ลืมโลก

 

ชาติต่อไปตั้งใจเป็นเทพเทวดา หรือพรหม เพื่อใช้ฤทธิ์ย้อนดูอดีต เรียบเรียงสิ่งที่ได้บำเพ็ญมา

พอเข้าใจแล้ว จึงวางกลยุทธ์ให้ได้พระโพธิญาณโดยเร็วที่สุด หลังจากนั้นพิจารณาโดยรอบคอบแล้วจึงลงมาบำเพ็ญบารมี

ส่วนระยะเวลาที่จะมา จะช้าเร็วแค่ไหน ขึ้นกับกลยุทธ์ครับ