รักแบบโลก รักแบบเมตตา การครองคู่ที่แตกต่าง

<EMBED height=480 type=application/x-shockwave-flash width=640 src=http://www.youtube.com/v/Rp-wdNGJPMc?hl=th_TH&version=3&autoplay=1&rel=0 allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always"></EMBED>

....................................................................................

 

<object width="640" height="480"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/eeZZZkS0Low?version=3&amp;hl=en_US&amp;rel=0&amp;controls=0&amp;showinfo=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="//www.youtube.com/v/eeZZZkS0Low?version=3&amp;hl=en_US&amp;rel=0&amp;controls=0&amp;showinfo=0" type="application/x-shockwave-flash" width="640" height="480" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>

 

" ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ "



พุทธพจน์ ว่าด้วยรัก....


ความโศกย่อมเกิดแต่ของที่รัก

ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก

ความโศกย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้พ้นวิเศษแล้ว

จากของที่รัก ภัยจักมีแต่ที่ไหน



ความโศกย่อมเกิดแต่ความรัก

ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก

ความโศกย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้พ้นวิเศษแล้ว

จากความรัก ภัยจักมีแต่ที่ไหน



ความโศกย่อมเกิดแต่ความรัก

ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก

ความโศกย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้พ้นวิเศษแล้ว

จากความยินดี ภัยจักมีแต่ที่ไหน



ความโศกย่อมเกิดแต่ความรัก

ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก

ความโศกย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้พ้นวิเศษแล้ว

จากกาม ภัยจักมีแต่ที่ไหน



ความโศกย่อมเกิดแต่ความรัก

ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก

ความโศกย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้พ้นวิเศษแล้ว

จากตัณหา ภัยจักมีแต่ที่ไหน



***** พระพุทธเจ้า ตรัสแก่ภิกษุสาวก ถึงเรื่องความรักไว้ว่า

ความรักเป็นความร้าย ความรักเป็นสิ่งทารุณ

และเป็นเครื่องทำลายความสุขของปวงชน

ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรัก แต่ความรักไม่เคยให้

ความสมหวังแก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่ง " ความต้องการ "

ยิ่งความรักที่ฉาบทาด้วยความเสน่หาด้วยแล้วก็เป็นพิษแก่จิตใจ

ทำให้ทุรนทุรายดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น

ความสุขที่เกิดจากความรักนั้น

" เหมือนความสบายของคนป่วยที่ได้กินของแสลง "

เธอทั้งหลาย อย่าได้พอใจในความรักเลย

เมื่อหัวใจยึดถือไว้ด้วยความรัก

หัวใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า

แต่ทุกครั้งที่เราหวัง ความผิดหวังก็รอเราอยู่


" การไม่มีภรรยา เป็นลาภอันประเสริฐ "

" การไม่มีสามี เป็นลาภอันประเสริฐ "

ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้เช่นนี้ เพื่อเตือนว่า

*** ชีวิตคู่มีทุกข์สุขคลุกเคล้ากันไป

แต่เกือบทุกคู่ >>>>> ทุกข์จะมากกว่า สุข <<<<<<<<

ตามวัย ตามสัญชาตญาณของสัตว์โลก

มักแสวงหาชีวิตคู๋แล้วก็เกิดความรัก ความผูกพัน ตามมา




ความรู้สึกว่าความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม

เป็นความสุขอย่างที่สุดนั้น เป็นความรู้สึกของตัณหา

เพื่อที่จะได้ความสุขนั้น เหมือนต้องติดหนี้สินมากมาย

เพราะเมื่อได้ดำเนินชีวิตคู่ไปแล้ว

หลายคน รู้สึกกับตัวเองว่าได้คำนวณผิดพลาดไป

ดอกเบี้ยแพง ตั้งใจแก้ตัว

พยายามอย่างไรก็ติดลบตลอด

มีทุกข์มาก มีสุขน้อย หลายคู่ก็ผิดหวัง

เหมือนมีหนี้สิน ชดใช้ไม่รู้จักจบจักสิ้น *****




### เมื่อเราสบายใจ สุขใจ เราจะรักตัวเอง ###

เมื่อเรารักตัวเองแล้ว

เราจะมีความสุข สุขภาพใจดี

และเป็นที่รักของบุคคลรอบข้างด้วย




*** พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า เราจะเป็น " ที่รัก "

ของผู้อื่นได้ ด้วยการประพฤติตนตามหลักธรรม 4 ประการ

1. มีความโอบอ้อมอารี

2. มีปิยวาจา

3. ช่วยเหลือเกื้อกูลต่อผู้อื่น

4. วางตนเหมาะสมเสมอต้นเสมอปลาย


ถ้าเราประพฤติตนตามนี้ได้ ก็จะเป็นการสร้างเหตุปัจจัยที่ดี

ให้เราอยู่ร่วมกับผู้อื่นอย่างมีความสุข

ทั้งปัจจุบันในชาตินี้และชาติหน้า

 

""""""""""""สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์


เมื่อ เหตุ อันคือ การหลงส่งจิตออกไปยึดสิ่งต่างๆที่ไม่เที่ยงได้เกิดแล้ว
ความทุกข์อันเป็นผลก็เกิดแล้ว แต่จิตที่มีความหลง มีโมหะ มีอวิชชา ยังไม่เห็น ยังไม่รู้สึก


การพรัดพราก เป็นผล แห่งเหตุ ที่ส่งจิตยึดเวทนาอันพึงใจนั้น

เป็นการกระทบที่หยาบที่สุดแล้ว จึงเพิ่งรู้สึก


......


แท้จริงแล้ว ความทุกข์ เกิดแล้วตั้งแต่มีการเกิด การกระทบของตา หู สัมผัส กับสิ่งที่น่าพึงใจนั่น ตามกฏปฏิจจสมุปบาท

แต่ ไม่รู้สึก


ดั่งปลาที่ว่ายในน้ำ ไม่เห็นน้ำ

จนกว่า จะไม่มีน้ำ ให้ว่าย ให้หายใจ อันเป็นทุกข์ที่ขยายหยาบให้เห็นชัด

 

คนคุ้นเคยจากไป เหลือไว้แต่ความทรงจำ
เวลาที่เหลือ ทำดีต่อกันให้มากๆ
เพราะเวลาที่เหลือ อาจมีไม่มาก

 

พราหมณ์เศรษฐีผู้หนึ่ง...สูญเสียบุตรชายไปแล้วมีความเศร้าโศกอยู่พระพุทธเจ้าเสด็จไปปลอบพราหมณ์นั้นโดยเล่าอุรคชาดกพร้อมตรัสภาษิตว่า...

ที่ใดมีของรัก ที่นั่นมีโศก
ที่ใดมีของรัก ที่นั่นมีภัย
เมื่อไม่มีของรักเสียแล้ว
โศก ภัย ก็ไม่มี

 

นางสุทัตตี...หลานสาวของนางวิสาขาเสียชีวิตลง นางวิสาขามีความเสียใจไม่อาจหักห้ามไว้ได้ เที่ยวร้องไห้อยู่ เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าแล้ว พระพุทธเจ้าจึงตรัสภาษิตว่า...




ที่ใดมีความรัก ที่นั่นมีโศก
ที่ใดมีความรัก ที่นั่นมีภัย
เมื่อไม่มีความรักเสียแล้ว
โศก ภัย ก็ไม่มี

 

ทุกข์เพราะยินดี




       เช้าตรู่วันมีมหรสพวันหนึ่ง...เหล่าเจ้าลิจฉวีต่างแต่งองค์แข่งกัน  อย่างสวยงาม แม้พระพุทธเจ้ายังตรัสว่าคล้ายกับเทวดาชั้นดาวดึงส์ แต่ยามค่ำเหล่าเจ้าลิจฉวีได้ประหัตประหารกันเพื่อแย่งหญิงโสเภณีนางหนึ่ง  ต่างคนต่างบาดเจ็บถึงความพินาศแล้วพระพุทธเจ้าจึงตรัสภาษิตว่า...



ที่ใดมีความยินดี ที่นั่นมีโศก
ที่ใดมีความยินดี ที่นั่นมีภัย
เมื่อไม่มีความยินดีเสียแล้ว
โศก ภัย ก็ไม่มี

 

คนจำนวนมาก คิดทีจะแย้งพุทธโอวาทนี่้อยู่ เพราะ ใจยังมีรักที่มัดอย่างแน่นหนามานับภพนับชาติไม่ถ้วน จนกว่าเมตตา จะเจริญเต็มที่ มีพรหมวิหาร มีปัญญา ก้จะพบว่า พุทธโอวาทนี้ ไม่ผิดจากสัจจธรรม

 

มา ปิเยหิ สมาคญฺฉิ
อปฺปิเยหิ กุทาจนํ
ปิยานํ อทสฺสนํ ทุกฺขํ
อปฺปิยานญฺจ ทสฺสนํ

อย่าติดอยู่ในสิ่งที่เรารัก หรือไม่รัก
การพลัดพรากจากสิ่งที่เรารัก เป็นทุกข์
การพบเห็นแต่สิ่งที่ไม่รัก ก็เป็นทุกข์

Be not attached to the beloved
And never with the unbeloved.
Not to meet the beloved is painful
As also to meet with the unbeloved.
ตสฺมา ปิยํ น กยิราถ
ปิยาปาโย หิ ปาปโก
คนฺถา เตสํ น วิชฺชนฺติ
เยสํ นตฺถิ ปิยาปิยํ

เพราะฉะนั้น ไม่ควรรักสิ่งใด
เพราะพลัดพรากจากของรัก เป็นทุกข์
ผู้ที่หมดความรักและความไม่รักแล้ว
เครื่องผูกพัน ก็พลอยหมดไปด้วย

Therefore hold nothing dear,
For separation from the beloved is painful.
There are no bonds for those
To whom nothing is dear or not dear.



ปิยโต ชายเต โสโก
ปิยโต ชายเต ภยํ
ปิยโต วิปฺปมุตฺตสฺส
นตฺถิ โสโก กุโต ภยํ
ที่ใดมีของรัก ที่นั่นมีโศก
ที่ใดมีของรัก ที่นั่นมีภัย
เมื่อไม่มีของรักเสียแล้ว
โศกภัย ก็ไม่มี

From the beloved springs grief,
From the beloved springs fear;
For him who is free from the beloved
There is neither grief nor fear.


เปมโต ชายเต โสโก
เปมโต ชายเต ภยํ
เปมโต วิปฺปมุตฺตสฺส
นตฺถิ โสโก กุโต ภยํ
ที่ใดมีความรัก ที่นั่นมีโศก
ที่ใดมีความรัก ที่นั่นมีภัย
เมื่อไม่มีความรักเสียแล้ว
โศก ภัย ก็ไม่มี

From love springs grief,
From love spring fear;
For him who is free from love
There is neither grief nor fear.

รติยา ชายเต โสโก
รติยา ชายเต ภยํ
รติยา วิปฺปมุตฺตสฺส
นตฺถิ โสโก กุโต ภยํ
ที่ใดมีความยินดี ที่นั่นมีโศก
ที่ใดมีความยินดี ที่นั่นมีภัย
เมื่อไม่มีความยินดีเสียแล้ว
โศก ภัย ก็ไม่มี

From attachment springs grief,
From attachment sprighs fear;
For him who is free from attachment
There is neither grief nor fear.

กามโต ชายเต โสโก
กามโต ชายเต ภยํ
กามโต วิปฺปมุตฺตสฺส
นตฺถิ โสโก กุโต ภยํ

ที่ใดมีความใคร่ ที่นั่นมีโศก
ที่ใดมีความใคร่ ที่นั่นมีภัย
เมื่อไม่มีความใคร่เสียแล้ว
โศก ภัย ก็ไม่มี

From lust springs grief,
From lust springs fear;
For him who is free from lust
There is neither grief nor fear.

 

“โลโก ปตฺถมฺภิกา เมตฺตา - เมตตาเป็นเครื่องค้ำจุนโลก”

 

ทรงตรัส..." เราทำเพื่อช่วยเหลือเธอและทุกชีวิต ให้หลุดพ้นจากกองทุกข์ "...

 

ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ นำความยินดีเพลิดเพลินมาให้จริง แต่ก็แฝงความระทมทุกข์เอาไว้ด้วย มัวประมาทเผลอตัวอยู่ ความทุกข์ก็จะจู่โจมโดยไม่รู้ตัว ผูกพันกับอะไรมาก ก็จะทุกข์เพราะสิ่งนั้นมาก ไม่ผูกพันกับอะไรเลย ก็จะไม่ทุกข์อะไรเลย

 

“อมตะวาทะ”
หลวงพ่อวัดปากน้ำ
------------------------------
รับใช้มาร

มาเจออพุทธศาสนานี่แล้วเห็นไหม จะไปทำเรื่องอื่น จะไปหลงเลอะเทอะ เอ้า! มีครอบครัวแล้วได้อะไรบ้าง ได้ลูกคนหนึ่ง แล้วเอามาทำไมละ เอามาเลี้ยง ๑๐ คน เอาไว้เลี้ยงอย่างไงก็เลี้ยงไป บ่นโอ๊กแล้ว เอ้าได้ห้าสิบคน เอ้า! เอาไว้เพียงเท่านี้ เอ้า! เปะปะไปซี อยากได้ลูกอีกไหมละ ไม่จริง เหลว โกงตัวเอง โกงตัวเอง พาให้เลอะเลือน ไม่เข้าไปค้นกายของตัวให้ถึงที่สุด ไม่ให้เข้าไปค้นตัวให้ถึงที่สุด
เป็นมนุษย์กับเขาทั้งที เพราะเชื่อกิเลสเหลวไหลเหล่านี้แหละจึงได้เลอะเลือน จะครองเรือนไปสักกี่ร้อยปีก็ครองไปเถิด มันงานเรื่องของคนอื่นเขาทั้งนั้น เรื่องของพญามารทั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องของตัว ไม่ใช่งานของตัว ไปทำงานให้พญามารเขาทั้งวันทั้งคืน
เอาเรื่องอะไรไม่ได้

จาก พระธรรมเทศนากัณฑ์ที่ ๔๓
เรื่อง สติปัฏฐานสูตร
๓ ตุลาคม ๒๔๙๗

 

อาตมาเคยมีเมียมีลูกแล้ว
ได้ลาครอบครัวออกบวช
เพราะได้ "ลิ้มรสความรัก" แล้วเห็นว่า ...

ความรัก ... เป็น "ความทุกข์"...อันแสบเผ็ดร้ายกาจ เป็นพิษร้ายแก่ชีวิตจิตใจ ทำให้ทุรนทุรายดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น

"ความสุข" ... ที่เกิดจาก "ความรักความเสน่หา"
เป็นความสุข ... เหมือนได้กินส้มตำ
แสบเผ็ด เอร็ดอร่อย
แต่ผสม "ยาพิษ" เข้าไปด้วย ทำให้เกิดอาการอึดอัด ท้องไส้ปั่นป่วน
... ทุกข์ทรมานในภายหลัง

คนเรา ใครๆก็ปรารถนา
... "ความสมหวังในชีวิตรัก"
แต่เมื่อรักกัน อยู่ด้วยกันแล้ว
"ความรัก" ไม่เคยให้ความสมปรารถนาแก่ใคร
ถึงครึ่งหนึ่ง ... แห่งความปรารถนาเลย
เพราะความรักนั้น เป็นธาตุที่ไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน มีสุขน้อย ... แต่มีทุกข์มาก!


* หลวงปู่จันทา ถาวโร



เครดิต : พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

...............................................