วิชชาที่จะทำให้อยู่รอดจากยุคสมัยแห่งภัยพิบัติ

<TABLE class=tborder id=post904914 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>พัฒนาตน<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_904914", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 08:58 AM
วันที่สมัคร: Jun 2007
อายุ: 21 ปี
ข้อความ: 39 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 223 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 460 ครั้ง ใน 34 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 0


</TD><TD class=alt1 id=td_post_904914 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->ขออนุญาตถามหาความรู้เพิ่มเติมครับ
คนที่เป็นพุทธิภูมิจะรู้ได้อย่างไรว่าตนเองเป็นพุทธภูมิหรือไม่
คนที่เป็นพุทธภูมิไม่สามารถบรรลุธรรมเป็นพระอริยะเจ้าได้หรือเปล่าคับ
พุทธิภูมิ หมายถึงคนที่ปราถนาจะเป็นพระพุทธเจ้า หรือพระสาวกครับ
ข้อปฏิบัติของบุคคลผู้เป็นพุทธภูมิต้องทำอย่างไรคับ
<!-- / message --></TD></TR></TBODY></TABLE>




ตอบช้าไปมากๆต้องขออภัยด้วยครับ

เราจะรู้ว่าเราเป็นพุทธภูมิหรือไม่นั้น บางทีกว่าเราจะรู้ตัวเองก็ตั้งนานก็มี หากเราสังเกตุอารมณ์ใจของเราว่า เห็นประโยชน์ส่วนรวม ชอบช่วยเหลือผู้คน ชอบเสียสละ ก็นับว่ามีเชื้อแห่งพุทธางกูรอยู่ครับ

ที่จริงนั้นจะรู้ตื่นจากภายในจิตของเราเองครับ

ท่านผู้เป็นพุทธภูมิไม่อาจบรรลุธรรมเป็นพระอริยเจ้าได้ครับ แต่จะมีอารมณ์ใจใกล้เคียงพระอริยเจ้าได้ เมื่อก้าวเข้าสู่ความเป็นพระอริยโพธิสัตว์ (ส่วนใหญ่ท่านจะอยู่ในเพศของสงฆ์ เช่นหลวงปู่ทวด)

พุทธภูมิคือผู้ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตกาลครับ

แต่พุทธภูมิก็มีทั้งสัมมาทิษฐิและมิจฉาทิษฐิ พุทธภูมิที่เป็นมิจฉาทิษฐิยังมีโอกาสลงนรกได้ครับ ดังนั้นเราต้องเป็นสัมมาทิษฐิเอาไว้ครับ

ข้อปฏิบัติของท่านผู้ปรารถนาพุทธภูมิก็คือ การทำ บารมีทั้งสามสิบทัศน์ให้เต็มบริบูรณ์ครับ

ดุเหมือนย่อๆแต่รายละเอียดเยอะมากครับ ต้องย้อนไปอ่านในกระทู้นี้ตอนกลางๆค่อนมาทางท้ายหน่อยครับ

 

ขอบคุณพี่คณานันท์มากครับ ผมจะพยามทำดียิ่งๆขึ้นไปครับ

วันนี้มีเพื่อนมาปรึกษา+ระบายอารมณ์เรื่องเลิกกับแฟน ฟังแล้วก็คิดถึงชีวิตคนเรามีรักเป็นปัจจัยในชีวิต มีทุกข์จากความรัก ยอมตายเพื่อรัก
ผมก็แนะนำให้เค้าเห็นทุกข์จากความรักที่มีราคะ ให้เค้าตัดสินใจ ทบทวนรักของตัวเองที่ผ่านๆมา ว่าควรจะทำยังไง อย่างน้อยก็ให้เค้าระบายอารมณ์ให้สบายใจ ผมใช้หลักธรรมช่วยชี้แนะบ้าง แต่ก็งูๆปลาๆ
ผมเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องธรรมมะสักเท่าไหร่ รู้สึกเสียดายอยู่นิดๆว่าถ้าผมสามารถใช้หลักธรรมในการให้คำปรึกษาคนอื่นได้ดีกว่านี้ ลึกซึ้งกว่านี้ก็คงจะดี พี่ๆเพื่อนๆคนใดมีหลักธรรมมะแนะนำผมบ้างมั้ยครับ เอาแบบเข้าใจง่าย แก้ปัญหาได้ดี ศึกษาเข้าใจง่าย อยู่ในหนังสือใดบ้าง
ผมอยากใช้ธรรมมะเป็นสารให้คนอื่นได้รู้เห็นถึงสภาพและความจริงของชีวิตมากขึ้น และตัวของผมด้วย พออยากใช้ธรรมะเพื่ออธิบายทุกข์ให้คนอื่นๆเข้าใจ แล้วมันคิดไม่ค่อยออก มันตื้อไปหมด ก็เลยพูดแค่ธรรมมะพื้นฐานแบบพอเข้าใจ
ขอความกรุณาด้วยครับ รบกวนบ่อยๆ ขออภัยด้วยครับ

 

หนังสือธรรมมะที่ผมอ่านอยู่ตอนนี้เป็นของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ซื้อมาอ่านตอนฝึกมโนมยิทธิครับ มีเรื่องพรหมวิหารสี่ สังโยชฯ10 บารมี10
ทางสายนิพพาน หนีนรก มหาสติปัฐานสี่ วิธิฝึกกรรมฐานแบบง่ายๆ
เรื่องไหนควรศึกษาเป็นพิเศษ ควรใช้เรื่องไหนเป็นเกณฑ์บ้างครับ หรือว่ามีธรรมมะอื่นๆที่ตรงประเด็นมากกว่านี้บ้างมั้ยครับ

 

คือว่า ผมเองก็มีเพื่อนของผมซึ่งมีปัญหากับความรักหลายท่าน ผมก็เลยลองให้เขา แผ่เมตตา ซึ่งเป็นความรักบริสุทธิ์ ความรักที่แท้จริงครับ แล้วจะพิสูจน์ได้ว่า หากเรารักใครซักคนด้วยรักบริสุทธิ์ รักด้วยพรหมวิหาร4 เราจะมีความสุขครับ และคนที่เรารักก็จะค่อยๆสัมผัสได้ถึงความรักที่สะอาด รักจริงๆที่ไม่เจือด้วยราคะครับ ก็ไม่ทราบว่าจะมีประโยชน์หรือไม่นะครับ หากทำแล้วไม่เวิคก็ไม่เป็นไรครับ

 

<TABLE class=tborder id=post914084 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>พัฒนาตน<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_914084", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 04:44 PM
วันที่สมัคร: Jun 2007
อายุ: 21 ปี
ข้อความ: 41 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 276 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 487 ครั้ง ใน 36 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 0


</TD><TD class=alt1 id=td_post_914084 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->ขอบคุณพี่คณานันท์มากครับ ผมจะพยามทำดียิ่งๆขึ้นไปครับ

วันนี้มีเพื่อนมาปรึกษา+ระบายอารมณ์เรื่องเลิกกับแฟน ฟังแล้วก็คิดถึงชีวิตคนเรามีรักเป็นปัจจัยในชีวิต มีทุกข์จากความรัก ยอมตายเพื่อรัก
ผมก็แนะนำให้เค้าเห็นทุกข์จากความรักที่มีราคะ ให้เค้าตัดสินใจ ทบทวนรักของตัวเองที่ผ่านๆมา ว่าควรจะทำยังไง อย่างน้อยก็ให้เค้าระบายอารมณ์ให้สบายใจ ผมใช้หลักธรรมช่วยชี้แนะบ้าง แต่ก็งูๆปลาๆ
ผมเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องธรรมมะสักเท่าไหร่ รู้สึกเสียดายอยู่นิดๆว่าถ้าผมสามารถใช้หลักธรรมในการให้คำปรึกษาคนอื่นได้ดีกว่านี้ ลึกซึ้งกว่านี้ก็คงจะดี พี่ๆเพื่อนๆคนใดมีหลักธรรมมะแนะนำผมบ้างมั้ยครับ เอาแบบเข้าใจง่าย แก้ปัญหาได้ดี ศึกษาเข้าใจง่าย อยู่ในหนังสือใดบ้าง
ผมอยากใช้ธรรมมะเป็นสารให้คนอื่นได้รู้เห็นถึงสภาพและความจริงของชีวิตมากขึ้น และตัวของผมด้วย พออยากใช้ธรรมะเพื่ออธิบายทุกข์ให้คนอื่นๆเข้าใจ แล้วมันคิดไม่ค่อยออก มันตื้อไปหมด ก็เลยพูดแค่ธรรมมะพื้นฐานแบบพอเข้าใจ
ขอความกรุณาด้วยครับ รบกวนบ่อยๆ ขออภัยด้วยครับ
</TD></TR></TBODY></TABLE>



ทำให้ธรรมมะในใจของเราเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ที่ให้ความร่มเย็น แก่จิตดวงอื่น ครับ


รดน้ำหล่อเลี้ยงด้วย เมตตาพรหมวิหารสี่ ริดกิ่งเสียกิ่งตาย ที่เป็นกิเลสออกไปทีละน้อย

ใส่ปุ๋ยที่เป็นบารมีทั้งสามสิบทัศน์ ให้สมบูรณ์เต็มครับ

พอเราเจริญในธรรม ก็เอื้อเฟื้อในธรรมให้ท่านผู้อื่นได้เข้าถึงความดี เช่นเดียวกับที่เราได้รับครับ

ต่อไปเมื่อมโนมยิทธิคล่องตัวก็จะช่วยคนได้อีกมากขึ้นมากๆครับ

หนังสือ ที่ได้ซื้อมานั้น นับว่าเลือกปูพื้นฐานเอาไว้ดีแล้วครับ

ขอโมทนาบุญด้วยครับ เที่ยวหน้าฝึกสมาธิ จะจัดสอนเรื่อง มโนมยิทธิ การฝึกญาณแปดเพื่อการนำไปใช้ร่วมกับวิปัสนาญาณครับ จะตรงกับที่หลวงพ่อท่านต้องการครับ เพราะฝึกแบบนี้จะไม่มีตัวหลง ตัวยึดติดมาด้วย มีแต่ความก้าวหน้าในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ

ขอโมทนาบุญด้วย

ส่วนที่Xorce ได้แนะนำว่า "การเจริญเมตตาพรหมวิหารสี่นั้นเพื่อให้เขารู้จักจิตใจแบบนี้ก่อนเป็นสิ่งที่ถูกต้องครับ"


"หากคิดจะรัก ก็ต้องเรียนรู้และสัมผัสกับความรักที่บริสุทธิ์จากเมตตาเสียก่อน

และหากแม้น ไม่พานพบผู้ที่มีรักแท้และบริสุทธิ์ ก็อย่าได้มีรักเสียดีกว่า เพื่อที่เราจะดำรงความรักที่บริสุทธิ์ต่อเพื่อนมนุษย์และสรรพสัตว์ตลอดไป

ถึงไม่มีผู้ใดรักเราเลย แต่เราก็ต้องพร้อมที่จะรักเพื่อนมนุษย์ทุกคนได้อย่างไม่มีเงื่อนไข"

 

ได้ทราบมาว่ามีสมาชิกท่านหนึ่ง ไล่กรรมฐานสี่สิบกองจน จบแล้ว ต้องขอกราบโมทนาบุญในความตั้งใจในการปฏิบัติด้วยครับ

เราๆเองอีกหลายท่านก็อยู่ในวิสัยครับ ยิ่งท่านที่เป็นพุทธภูมิปรมัตถ์บารมีแล้ว ไม่ยากเกินกำลังใจครับ ต้องคล่องในกรรมฐานสี่สิบกองครับ

ส่วนท่านที่ทำได้แล้วนั้นก็ขอให้คล่องและละเอียดยิ่งขึ้นไปอีก ครับ สาธุ

 

-ขออนุญาติตอบปัญหาเกี่ยวกับความรักครับ ผมมีมีประสบการณเช่นนั้นมาก่อน ตายเพราะรัก ยิ่งกว่านั้นครับเป็นปัญหามาก เรื่องกรรมล้วนๆ ท่านที่ทีปัญญาผ่านตรงนั้นมาได้ก็โมทนาครับ ตัวผมตอนนั้นสิ่งที่ทำให้อยู่ได้คือการใคร่ครวญคับ
เรารักเขามากทำเพื่อเขาได้แม้สละชีวิต เขาให้อะไรเราบ้าง?ตอนนี้เรากำลังทรมานแทบเป็นแทบตายเพราะใคร?คิดมันบ่อยๆครับ
มันไม่หายร้องไห้ร้องมันหนักคิดมันดีทำไมทุกข์ขนาดนี้ เริ่มเสียใจคิดทำมันบ่อยดื้อมันไม่เกิดปัญญาต้องสู็กับมันครับ เอาประสบการคนอกหักนั่งคิด คิดถ้าเราตายเพราะความรักจะไปไหน?ใจเศร้าหมองต้องตกนรก คิดจนเกิดปัญญายอมรับจนหมดอยาก ควรปฎิบัติพรหมวิหาร4ควบคู่ครับแรกๆอาจยากแต่ต้องสู็้นะครับ เราปารถนาให้เขามีความสุขทำเพื่อเขาทุกอย่าง ช่วยเหลือเมื่อเขามีทุก เขาได้ดียินดีกับเขา สุดท้ายแต่กฏแห่งกรรมพาเขาไปเเบบนี้เราไม่อาจฝืนต้องวางเฉย สุดท้ายรักทุกคนเสมอกัน ไม่ฝืนกฎธรรมดาเกิด ตั้งอยู่ ดับไปเป็นปกติ
พิจารณษอสุภะก็ได้ครับ เห็นมันสะอาดลองเพ่งดูผิวหนังมองใกล้ๆจะเห็นมันขน
หรือลองคิดดูนำ้ลายมันสะอาดหรือสกปรก ควบคู่ภาพตับไตไส้ปอดภายในตัวคนมีแต่ของสกปรก จนเกิดปัญญาหมดอยากทางที่ดีจับภาพอสุภะให้เป็นณาน เพื่อความไม่ประมาทยิ่งดีครับ พิจารณามันไม่มีอะไรเป็นของเรามันก็แค่เกิดขึ้นตั้งอยู่เปลี่ยนแปลง สลายเป็นปกติ มีfileอสุภะมาฝากด้วยครับ ขออนุญาติพี่คนานันมันอดไม่ได้เคยเป็นเหมือนกัน

 

ความรู้สึกของผม

ผมไม่รู้ว่าเพื่อนๆ จะรู้สึกเหมือนกันรึเปล่า ผมรู้สึกว่าช่วงนี้จะมีพี่น้องเข้ามาร่วมพันธกิจกันมากขึ้น และพยายามฝึกฝนตนเองกันมากขึ้น แต่ละคนไม่ยอมปล่อยตัวเองไปตามอำนาจกิเลส แต่ต่อสู้ฝ่าฟันเอาชนะกันให้ได้ เรียกได้ว่า เตรียมตัวเตรียมจิตให้พร้อมต่อสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายหน้า

พี่คณานันท์พี่ใหญ่ของเรา ก็มีความวิริยะอุตสาหะ ให้คำปรึกษากับพี่ๆ น้องๆ แบบไม่ยอมเหน็ดเหนื่อย (ทั้งๆ ที่ในระหว่างวันก็คงเหนื่อยมากพอแล้ว) ทำให้เห็นถึงความเพียรของพี่คณานันท์ที่มีต่อกลุ่มพลังจิตพิชิตภัยฯ และเห็นถึงแบบอย่างของการมีพรหมวิหารสี่ของพี่คณานันท์ ที่สามารถเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่สมาชิกในกลุ่มได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์

ในขณะเดียวกัน ก็จะมีคนบางกลุ่ม ที่คอยยุแหย่ ค่อนแคะ ดูถูก ให้มาทดสอบจิตอยู่เรื่อย ซึ่งผมเชื่อเหลือเกินว่า ผู้ที่ติดตามข่าวสารในกลุ่มของเราอย่างสม่ำเสมอนั้นมีความหนักแน่นพอ และมีจิตรับสัมผัสรู้ว่าใครมาดีมาร้าย

ผมเอง เป็นคนที่สมัครเข้าร่วมกลุ่มตั้งแต่ต้น แต่ด้วยความที่อยู่ไกลและมีภาระต้องเรียนหนังสือหนัก จึงไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก เห็นกลุ่มเดินหน้าไปไกลเรื่อยๆ ก็ได้แต่นั่งมองและให้กำลังใจอยู่ตลอด ผมเองหวังว่าจะสำเร็จการศึกษาในเดือน ต.ค.ปีนี้ และคงจะได้ช่วยงานอะไรได้มากขึ้น

ขอให้พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกคนเดินหน้าต่อไปด้วยใจมุ่งมั่น เราจะเดินไปพร้อมกัน วันหนึ่งคงได้เจอกัน

โมทนากับทุกท่านด้วยนะครับ สาธุ

 

ยินดีและโมทนากับน้อง Xorce เค้าด้วย เมื่อปีก่อนได้เดินไปผ่านโรงเรียนอัสสัมชัญในวันอาทิตย์ ได้เห็นทางโรงเรียนจัดให้มีการบวชเณรกันด้วย โดยมีการปลงผมกันในโรงเรียนเลย

ปัจจุบันโรงเรียนที่เป็นโรงเรียนคริสต์แต่รู้สึกว่าคนพุทธจะเยอะกว่าคนคริสต์อีก

 

ขออนุโมทนากับน้องxorceด้วยจ้ะที่ปฏิบัติก้าวหน้ามากๆ วันนี้พี่พึ่ง

กลับจากการปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน ขอนำบุญมาฝากน้องและพี่ๆชาว

พลังจิตทุกคน (มารายงานตัวค่ะ):love:

 

*** อย่าลืม ****

นิสัย สันดาน เรายังไม่หมด
อย่าลืม...ขจัดกิเลสนิสัย ด้วย "สัจจะ"
ทำให้เกิดขึ้นจริง วันละชั่วโมง
ผลการกระทำ ไม่ตายไม่สูญสลาย จะติดตัวเราไปตลอดกาล

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน...พึ่งการกระทำของตนเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เห็นด้วยกับพีเกษมเป็นอย่างยิ่งค่ะ โมทนาสาธุ

 

ปัจจุบันผมยังคิดไม่ออกเลยครับ ว่าจะทำยังไงถึงจะทำให้คนอื่นๆสนใจการฝึกสมาธิได้ ผมสอนเพิ่มได้วันละประมาณ2คนครับ แต่หากเทียบกับเยาวชนทั้งหมดแล้ว รู้สึกว่ายังช้าไปมากครับ แต่ว่าผมรู้สึกว่าพระท่านจะคอยสนับสนุนและเหมือนเปิดช่องทางให้ผมเรื่อยๆครับ วันนี้คล้ายท่านให้ผมลงแข่งประธานรุ่นครับ อีก2วันถึงจะรู้ผลครับ ยังไงก็อวยพรให้ผมด้วยนะครับ หากผมชนะละก็ งานทุกอย่างคงจะง่ายดายขึ้นมากๆเลยครับ เพราะผมจะคุมนโยบายต่างๆ แล้วผมก็จะค่อยๆปลูกรากฐานแห่งสัมมาทิฏฐิเข้าไปช้าๆครับ ขอบพระคุณทุกท่านมากครับ ผมจะพยายามลุยทำงานให้ดีที่สุดครับ อีกข้อที่ผมกลัวก็คือ ภาระต่างๆทางโลก จะทำให้เยาวชนทิ้ง วิชาต่างๆไปจนหมด เพราะบางคนก็เรียน7วัน วันละ 8 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ฟังแล้วผมอยากจะบ้าแทน ดีนะที่ผมไม่มีเรียนอะไรครับ

 

ถ้าสำนึกได้ว่าหน้าที่ของตนคืออะไรก็เร่งทำตามกำลังใจกำลังบุญ
ส่วนกลุ่มคนหรือบุคลต่างๆที่เราคิดว่าคอยบั่นทอนกำลังใจอาจจะเป็นหน้าที่ของเค้าก็ได้ บุคลเหล่านี้อาจจะต้องการการแผ่เมตตามากถึงมากที่สุด
การสอบยังต้องมีการออกข้อสอบ ถ้าข้อสอบยากควรโทษผู้ออกข้อสอบดี
หรือว่าโทษตัวเองที่มีความรู้ไม่เพียงพอที่จะผ่าน
สมาชิกส่วนใหญ่รับรู้ถึงข้อนี้ดี จึงมีจิตไมตรีต่อผู้มาทดสอบ
หลายต่อหลายครั้งเห็นเพื่อนสมาชิกออกมาแสดงแนวผ่าซากแต่ก็ยอมถอยไปโดยดีเพราะความเป็นมิตรที่หาได้ยากจากเวปอื่น
คำด่าทอไม่เคยเห็น การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นย่อมมีขัดแย้งบ้าง
เปิดใจให้กว้างรับฟังผู้อื่นบ้าง ต่างคนต่างความเชื่อ ต่างมีวาสนาต่อกันจึงได้มาสานต่อกันในชาตินี้
ตัวผมเองยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเป็นฝ่ายที่จะมุ่งไปหรือเป็นผู้มาทดสอบกันแน่ 55555

 

เรียน คุณคณานันท์

ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงสำหรับคำชี้แนะ ซึ่งดิฉันนึกเอาเองว่า ตรงเป้าเลยค่ะ
รู้ตัวว่า ตัวเองคือใจอ่อน ขี้สงสาร เมตตาเค้าไปทั่ว แต่จุดอ่อนคือ ถ้าช่วยไม่ได้ ก็จะเกิดความทุกข์ใจ โทษตัวเอง ทำให้จิตใจเศร้าหมอง ซึ่งก็ทราบดีว่า มันไม่ถูก ไม่ใช่หนทางที่ถูกต้อง

คุณคณานันท์ แนะนำมา ทำให้กลับไปนึกถึงความฝัน คืนก่อน ฝันว่าเรายืนอยู่บนระเบียงคอนโดฯ สูงมาก มองลงมาชั้นล่างถัดลงไปจากเรา เห็นเด็กผู้หญิงสองคน กำลังเล่นกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่ ก็เป็นห่วงว่าจะเป็นอันตราย เพราะราวระเบียงต่ำมาก (แค่เอวเอง) อยากจะตะโกนร้องบอกว่าให้หยุดเล่น แต่ไม่ทันซะแล้ว เด็กคนนึง พลัดตกลงไป มือคว้าราวผ้าเอาไว้ แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ขณะที่มองดูร่างที่กำลังลอยละลิ่วลงไปนั้น แว่บนึงรู้สึกเสียใจ ว่าทำไมเราช่วยอะไรเค้าไม่ได้เลย อยากจะร้องไห้ แต่พอเห็นร่างนั้นกองแน่นิ่งอยู่บนพื้นดิน เลือดนอง แขนขาหักบิดเบี้ยว ... จิตใจกลับสงบลง ไม่ใช่ไม่สงสาร ไม่ใช่ไม่เวทนา แต่กำหนดรู้ว่า นั่นคือกรรมของเค้า เราคงทำได้แค่แผ่เมตตา ให้เค้าไปสู่ภพภูมิที่ดี .....

พระท่านคงมาช่วยบอกสอน ให้ยึดอุเบกขา อย่างเดียวกับที่คุณคณานันท์ กรุณาแนะนำนั่นเอง แต่ดิฉันนึกไม่ออก จนมาอ่านในกระทู้นี่เอง

ส่วนเรื่องมโนมยิทธินั้น ก็น่าจะจริงตามนั้น เพราะดิฉันตั้งใจเพ่งเกินไปนั่นเอง ประกอบกับมีโรคไมเกรนเป็นโรคประจำตัวอยู่ด้วย เลยพากันเครียดหนัก
คงต้องหาโอกาส ไปเป็นลูกศิษย์คุณคณานันท์และน้อง ๆ (คุณ Xorce)
ให้เป็นเรื่องเป็นราวซะที

ขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ