เมื่อพี่สาวข้าพเจ้า ได้ช่วยพ่อที่กำลังรอคำตัดสินทีนรก ที่ถูกโซ่ตรวนรัดถึงคอ

ในห้อง 'กฎแห่งกรรม - ภพภูมิ' ตั้งกระทู้โดย หมูดิน1, 27 กุมภาพันธ์ 2014.

  1. หมูดิน1

    หมูดิน1 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    14 มกราคม 2011
    โพสต์:
    544
    ค่าพลัง:
    +863
    [​IMG]

    ..เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงทีเกิดกับ ครอบครัวของข้าพเจ้า

    ก็คือพี่สาวของตัวข้าพเจ้า มีปัญหาในชีวิต มีมรสุมชีวิตถาโถมเข้ามา

    ปัญหาการเงิน ทำธุรกิจอะไรก็ขาดทุนเสียหาย ลูกก็เติบโตขึ้นทุกวัน

    ปัญญาจะส่งเลี้ยงดู ก็ไม่มี ก็ต้องเอาไปให้ แม่ สามี เป็นคนที่รับภาระไป

    สามีก็มีปากเสียงกัน ทะเลาะกันได้แทบทุกวัน สาเหตุก็น่าจะมาจากเรื่องเงิน เรื่องงาน


    ... เลยอะไร อะไรก็ดูติดขัดไปหมด ชีวิตมีแต่ขวากหนาม มีแต่อุปสรรค

    พี่สาวข้าพเจ้า ก็เริ่มหาที่พึ่ง หาทางออกให้กับชีวิตของตนเอง เพราะไม่เช่นนั้น

    แล้ว อาการทางประสาท ถามหาเอาแน่ๆ พึ่งเจ้าที่ เจ้า เจ้าป่า เจ้าเขา

    ดูเลข ดูดวง รดน้ำมนต์ สะเดาเคราะห์เอามันทุกทาง แต่ก็ดูเหมือนว่า เป็นแค่

    เพียงให้ลืมปัญหาที่กำลังเผชิญอยู่ ได้ชั่วขณะ เท่านั้นเอง สุดท้ายก็ไม่ใช่

    ทางออก แกก็ดิ้นหาทางของแกต่อ สุดท้าย แกก็ได้พบ ทางออก ของชีวิต

    ก็ปล่อยวาง เบนเข็มชีวิต เข้าหาทางธรรม หันมาปฏิบัติธรรม แบบเอาเป็นเอาตาย

    ก็คือ ชีวิตจริงแกก็อยากตายอยู่แล้ว อยากฆ่าตัวตาย วันละ สามรอบ เจ็ดรอบ

    ว่างั้นนะ

    ได้ปฏิบัติธรรมอยู่สำนัก สำนักหนึ่ง พระัอาจารย์ ก็สอนชี้ให้เห็นว่าร่างกาย

    ชีวิต การเกิด การใช้ชีวิต มันเป็นทุกข์ มันมีความสุขจอมปลอม หลอกล่อ

    อยุ่แค่เพียงน้อยนิด ให้บรรดาสัตว์ หลงไปติดบ่วง สุดท้ายเจ้ากิเลส ตันหา ก็ชุด

    กระชากลากถู เสียดแทง บีบคั้น สรรพสัตว์ ให้ได้รับความทุกข์อย่างแสนสาหัส

    เพราะว่า เรามีร่างกายนี้เอง มันถึงได้รับทุกข์ พระท่านสอนไห้ตัดร่างกาย

    ให้ได้จริงๆ ในขณะที่เจริญพระกรรรมฐาน อยา่สนใจในกาย มองให้เห็นโทษ

    ของการมีร่างกายหาให้เจอ

    พี่สาวของข้าพเจ้านั้น มันรถที่ติดเครื่องสตาร์ท รออยู่แล้ว พร้อมตาย อยากตาย

    ไม่กลัวตาย ประมาณนั่นนะครับ

    ทำวิปัสสนากรรมฐาน ตามพระอาจารย์ แนะนำ อย่างเต็มกำลัง จิตดิ่งลงสู่สมาธิ

    จิตร่วมตัวตั้งมั่น ตายเป็นตาย จะไม่หวั่นไหว ไม่ว่าเหตุการณ์ อะไร จะเกิดขึ้น

    ในขณะเจริญพระกรรมฐาน พอจิตดิ่ง ก็มีสภาวะ แสง สี เสียงต่างๆเข้ามา

    พี่สาวข้าพเจ้า ก็หาได้หวาดหวั่นตกใจ แม้แต่น้อยนิด เพราะหันดูชีวิตเบื้อหลัง

    ทางโลกแล้ว ถ้าตายได้สะตอนนี้เลยจะดีมาก!

    ..พี่สาวข้าพเจ้าเล่าว่า พอสมาธิตั้งมั่น จิตรวมตัวมีกำลัง สิง่ที่ไม่ได้คิดไว้ล่วง

    หน้า ไม่เคยได้มีในหัวเลย ในหัว ในความคิด มีแต่อยากหนีปัญหา หรือหา

    ทางออกให้กับปัญหาให้ได้

    ..สิ่งที่ปรากฏอยู่เบื้อหน้าของพี่สาวข้าพเจ้า ก็คือ พ่อ! ผู้ที่เป็นพ่อ!

    ที่ตายจากโลกใบนี้ไปแล้ว เกือบจะ 30กว่าปี นั่งก้มหน้า ไม่ยอมเงย

    โซพันธนาการ รัดตังแต่ข้อเท้า ยันถึงคอเลย ดูสภาพแล้ว ได้รับความทุกข์

    เวทนาอย่างแสนสาหัส ก้มหน้านิ่ง ไม่ยอมพูดจา

    พี่สาวข้าพเจ้า เห็นเช่นนั้นแล้ว น้ำตามันไหล ไหลพราก สงสารพ่อ ว่า ทำกรรรม


    อะไว้หนอถึงได้รับคงวามทุกข์เวทนา ถึงเพียงนี้

    มีเสียงก้องมาในอากาศ บอกว่า พ่อของเจ้า สมัยมีชีวิตอยู่ ชอบฆ่าสัตว์ตัดชีวิต

    ขาดความเมตตา ใจคอโหดร้ายยิ่งนัก ฆ่าไม่เลือก ไม่ว่า นก กระต่าย กระจง

    เม่น กวาง ไม่วา่สัตว์เหล่านั้น จะมีลูกอ่อน ลูกเล็ก ก็ไม่เคยปราณี เพราะความ

    มักมาก ติดในรสชาติของรสอาหารสัตว์ป่า เลยฆ่าไม่เลือก

    (พี่สาวของข้าพเจ้า ก็เห็นจริงตามนั้น เพราะพ่อ ชอบมาก ชอบล่าสัตว์

    เข้าป่าทุกครั้ง จะต้องเอาปืนลูกซองติดตัวไปด้วยทุกครั้ง สุดท้ายพ่อของพวก

    ข้าพเจ้า แกก็ตายตั้งแต่พวกข้าพเจ้ายังเล็กๆ)

    พระอาจารย์ ที่นั่งคุมสามธิ ของผู้ปฎิบัติ ตามดูวาระจิตพี่สาวของข้าพเจ้าอยู่

    รู้และทราบดี เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเฉพราะหน้า

    จึงบอกกับพี่สาวข้าพเจ้าว่า แผ่เมตตาได้เลย บุญกุศล บุญกรรมฐานนี่

    มีอนิสงฆ์มาก แผ่ให้ตรงเลย ออกชื่อ ออกนามสกุลเลย

    พี่สาวข้าพเจ้า แแกก็นึกทุกอย่างบุญกุศลที่ทำมาในอดีต บวกบุญพระกรรมฐาน

    ขออุทิศตรงให้บิดาผู้บังเกิดเกล้าทั้งหมด พอแผ่เสร็จ อุทิศกุศล ให้พอเสร็จ

    มองดูที่พ่อ ก็ยังเหมือนเดิม โซ่ตรวน รัดถึงคอ

    พระอาจรย์ ถามว่า ได้รับไหม พี่สาวข้าพเจ้าตอบไม่รู้ค่ะ เพราะพ่อยังอยู่ใน

    สภาพเหมือนเดิม พระอาจารย์บอกเอาใหม่ จับเข่าพ่อได้ไหม พี่สาวเอื้อมมือไป

    จับได้ แกก็ตอบว่าจับได้ งั้นเอาใหม่ อุทิศส่วนกุศลใหม่ ลองอีกทีสิ

    โห..พอจับเข่าแผ่อุทิศส่วนกุศลให้เท่านั้นละ พ่อของพวกข้าพเจ้า หลุดออกจาก

    เครื่องพันธนาการ โซ่ตรวน หลุดออกหมดสิ้น กลายเป็นคนนุง่ขาวห่มขาว

    หนา้ตาสดชื่นขึ้นทันที แกยึ้มอย่างมีความสุข อย่งาบอกไม่ถูก 30กว่าปี

    โลกมนุษย์ ที่พ่อตายไป แกต้องไปรอ คำตัดสิน ที่สำนักพยายมราช

    ที่นั่งก้มหน้า โดนโซ่ตรวนรัดถึงคอ พี่สาวข้าพเจ้าได้รู้ในเวลานั้น

    ก็คือรอการพิพากษา )

    ... พ่อและพี่สาวข้าพเจ้า โผเข้าสวมกอด กันด้วยความดีใจ ร้องให้ดว้ยกันทั้งคู่

    (เห็นในสมาธินะ) พี่สาวดีใจมากที่ช่วยพ่อได้ ช่วยพ่อให้พ้นจากทุกข์เวทนา

    นานเกินสามสิบปี

    พี่สาวข้าพเจ้า เข้าวัดเพราะทุกข์ เอาวัดเป็นที่พึ่ง แต่ไม่เคยคิดว่า จะไปเจอ

    เหตุการณ์อย่างที่ไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อนเลย










     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 3 มีนาคม 2014
  2. tharathan

    tharathan เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    27 ธันวาคม 2013
    โพสต์:
    816
    ค่าพลัง:
    +7,129
    สาธุ สาธุ อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

    อ่านแล้วมีความปลื้มปิติและตื้นตันใจแทนค่ะ
    ด้วยบุญกุศลที่ได้ทำมาและบุญบารมีจากการนั่งปฏิบัติกรรมฐานของพี่สาวของคุณหมูดิน1
    สามารถช่วยเหลือคุณพ่อให้หลุดพ้นจากโซ่ตรวนที่รอการตัดสินโทษเป็นเวลานานถึง 30 ปีได้
    ยินดีด้วยอย่างยิ่งค่ะ และขออนุโมทนากุศลบุญครั้งนี้ด้วยทุกประการค่ะ
     
  3. sirigul

    sirigul เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    27 เมษายน 2012
    โพสต์:
    805
    ค่าพลัง:
    +2,515
    ดีใจด้วยคนคะ พี่สาวคุณหมูดิน คงคิดได้แล้วซินะ ว่าที่เรามีชีวิตอยู่เพราะต้องสร้างบุญกุศลเท่านั้น ถ้าคิดฆ่าตัวตายไปก่อนหน้านั้น คงพูดไม่ออกจริงๆ ตอนนี้คงรู้แล้วชีวิตนี้มันมีค่า และก็ไม่ได้ยาวนานด้วย รีบสร้างบุญกุศลกันเถิดนะคะ เวลาในนรกนี่มันนานแสนนานจริงๆ สามสิบปีในโลกมนุษย์ เท่ากับสามสิบวันในนรก แล้วผู้ที่ต้องทรมานอยู่ในนรกมันทรมานแค่ไหนละ แต่ก็ยังแย่งกันลง ไม่รู้จะช่วยอย่างไง
     
  4. หมูดิน1

    หมูดิน1 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    14 มกราคม 2011
    โพสต์:
    544
    ค่าพลัง:
    +863
    ใช่ครับ ตอนนี้แกก็ชอบสวดมนต์ ชอบภาวนา จะเดิน จะทำอะไรก็แล้วแต่

    ก็จะภาวนาไปด้วย เดี๋ยวว่างๆจะเล่าสู่กันฟังนะครับ มีอีกหลายเรื่องของพี่สาวของ

    ข้าพเจ้า..
     

แชร์หน้านี้

Loading...