อยากทราบว่ามีวิธีใดในการประคองตัวเราให้ไม่ล้มเลิกการปฏิบัติธรรม

ขออธิบายหน่อยนะค่ะ
เพราะจริงๆแล้วดิฉันนิสัยเหมือนคุณดัชค่ะ ตรงมาก น่าจะมากกว่าด้วย เพราะดิฉันใช้ชีวิตประจำวันแบบนี้ เป็นคนตรง สังคมไม่ชอบค่ะ
น้อยคนมากๆ ชอบ
แต่อีกหลายๆคน ไม่ชอบมากๆ อาจจะถึงเกลียดหรือเปล่าไม่ทราบ


แต่เมืองไทย ชอบคนใส่หัวโขนค่ะ ดิฉันอยู่ในนี้ไม่ได้ใส่ แต่โพสต์อะไรต้องคิดมาก (ทำให้ไม่ค่อยได้ตอบ) เพราะความเกรงใจของญาติธรรมดีๆ ค่ะ

พอไม่พูดอะไร ก็บอก จน เหม็นคนจน
ทนชักไม่ได้(เพราะหลายที) เคยย้อนกลับไปว่า อ้าว แล้วไม่รู้หรือว่า+++
..เป็นเรื่องค่ะ..

ถ้าจะเตือนกันในฐานะคนหวังดี ก็ขอให้เป็นเรื่องใจเย็นๆนะค่ะ กับเรื่องที่ทนทุกข์ทรมาณมากเกินไป คิดเรื่องเก่าๆ มากเกินไป

 

ทำไมกะทู้นี้คนถูกแบนมีเยอะจัง

เสียดายเจ้าของกะทู้ก็ถูกแบน

จะบอกเจ้าของกะทู้ว่า ข้าพเจ้าก็เคยไปเกือบทั้งยุโรปและเมืองแขก

ไปจนขี้เกียจไปแล้ว พอจะสำนึกได้ว่า " กรูไม่น่าโง่เกิดมาบนโลกใบนี้เลย ชาติต่อไปไม่ขอเกิดมาอีกแล้ว " ไม่มีที่ไหนในโลกใบนี้เป็นสุขอย่างแท้จริง ทุกวันนี้ก็กำลังตามหาความสุขที่แท้จริงจากภายใน

 

ความสุขที่คุณได้รับมาทั้งหมด นั่นเป็นแค่ความทุกข์ที่ลดลงเท่านั้น

ไม่ใช่ว่าคุณจะสิ้นทุกข์ไปอย่างถาวร คุณควรละสุขให้ได้ด้วย

ไม่เช่นนั้นคุณก็จะไปทางฝ่ายข้างสุขนิยม ความเป็นสุขแบบนี้ เป็นความสุข

ของเทพเทวดา พรหมเค้า ซึ่งมาติดในสุข จึงไม่อาจหลุดพ้นจากกองทุกข์

พระพุทธเจ้าก็ดี ท่านมาตรัสรู้ ก็มารู้ ทุกข์ กับ สุข สุดท้ายพระพุทธเจ้าทุก

พระองค์ท่านก็ต้องละทั้งทุกข์ทั้งสุข ไม่เช่นนั้นก็เป็นครูสอนโลกไม่ได้