ถอดจิตทำอย่างไร

ถอดจิตออกมา เห็นกายหยาบตัวเองนั่งอยู่ เดินไปข้างนอกก็เห็นเปรต หรือลงไปดูนรก
ใช้สมาธิขั้นไหน กำหนดจิตอย่างไร ทำอย่างไรครับ

เคยได้ยินว่าแค่อุปจารสมาธิก็ทำได้
แต่เวลาลงไปดูนรก แค่เกือบถึงได้ยินเสียงกรีดร้องก็ขนพองสยองเกล้าก็ไม่ไหวแล้ว

ขอบคุณครับ

 

คนฝุ้งซ่านเนียะ จะมี ต้นทุนในการ ถอดจิตอยู่แล้ว

คนฝุ้งซ่านนั้น จะถอดจิต ง่ายมักว์ๆ !!

แต่ ..............ความสามารถในการ ถอดออกไปแล้ว มีสติบริสุทธิ จะมีน้อย

เมื่อ สติบริสุทธิมีน้อย ศีลก็จะมีน้อย ดังนั้น พอถอดจิตออกไปได้ มันจะ
ผิดศีลค่อนข้างไปทาง ร้อยละร้อย

หรือ

ต่อให้ มีสติบริสุทธิก็ตาม เวลาถอดออกไปแล้ว ศีลบรสุทธิดี ไปเสวนากับ
ใครก็ได้ จะเหาะไปไหนก็ได้ จะดำดินไปดูนรกก็ได้ แต่ .......เนื่องจาก
มี สติบริสุทธิ มันจะเห็น สิ่งที่เห็นนั้นเป็นของลวงทั้งหมด !!

เพราะ สติมีหน้าที่ในการ ตัดภพ ตัดชาติ ดังนั้น การไปเห็น ภพชาติ เมื่อ
กลับมายังภูมิปรกติ จะรู้สึกว่า ไม่ได้เห็นอะไรมาเลย เป็นรส เป็นกิจของ
คนที่มี ปัญญา มีสติสมบูรณ์ แต่กระนั้น ก็ทราบได้ว่า ไปเห็นอะไรมา

แต่ถ้า โง่สุดๆ สติไม่มี ไปเห็น ภพ ชาติ อะไร ไปฟังอะไรเขามา มันก็จะ
กลับมา ร้องแร่แห่กระเชิง ข้ารู้ !! ข้าเห็น !! ข้าเป็นสหายนสัตว์ภพนั้น
ภพนี้ ..................โง่บรม !! ไม้ได้รู้เรื่อง กิจในพระพุทธศาสนาเลย
ว่า " เห็นหนะเห็นจริง แต่สิ่งที่เห็นหนะไม่จริง" ครูบาอาจารย์แท้ๆ เขาก็กล่าว
แบบนี้ทั้งนั้น

 

ทีนี้มาดู วิธีการ ถอดจิต ของคนฝุ้งซ่าน

เวลา ที่จิตเรากำลังฝุ้งซ่าน สังเกตให้ดีๆ มันจะมี " โอภาส " สว่างวับๆๆๆๆๆ
ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไวมัว์กๆ !!

ถ้าทะลึ่งไป เพ่ง โอภาส ตะก็จะยิ๊บบบบบบบบบบบ เกิดอาการ ขวาร้าย ซ้ายดี
นี่ก็มีสิทธิเป็นไปได้ว่า ทะลึ่งเอาจิตไปปักในโอภาสเข้า แต่ กำลังสมาธิมันอ่อน
ปวกเปียก มันเลยไม่รู้ไม่เห็นอะไร แต่ก็คล้ายๆว่า รู้ว่าเห็น แต่ ความที่มันทรง
ไว้ไม่ได้ มันก็เลย ดับไป โดยไม่ต้องจำเป็นต้องรู้ว่า รู้อะไร

จริงๆ รู้ที่ ว่า จิตไม่รู้ว่ารู้อะไร รู้ตรงนี้ จะทำให้เป็น ความรู้ได้ แต่ ถ้ากามตัณหา
กำเริบ พยาบาทวิตกกำเริบ วิหิงสาวิตกกำเริบ จิตมันจะแล่นไปสู่ การรู้ว่ารู้อะไร

ซึ่งหมายถึง คุณโดนกิเลส ลากไปแดก ให้รู้เป็นเรื่อง เป็นราว เห็นภพ เป็นชาติ โหลยโถ้ยทันที

ทีนี้

ถ้าสังเกตุ ว่า โอภาสนั้น มีอยู่แล้ว ไม่ต้องไปสร้าง คนฝุ้งซ่าน มีโอภาสขวาง
กั้นมรรคผลอยู่แล้ว ก็แค่ ทำความเป็นกลางต่อการเห็น โอภาส นั้นไปเรื่อยๆ
อย่าปัก อย่าจับ อย่าสำคัญขึ้นมา

พอมันเห็นโดยไม่ปัก ตาก็ไม่ขยิบ ตูดก็ไม่ขยับ จิตมันจะค่อย รำงับ เห็น
กายรำงับ เห็นจิตรำงับ จดจำสภาวะนั้นไว้ให้ดีๆ แล้ว มันจะโน้มเข้าไปอยู่
เข้าไปเป็น และ โน้มออกมาได้

พอกายรำงับ จิตรำงับ ไม่มีอุปกิเลส ควรแก่การงาน ....มันก็ พอโน้มจิต
ออกไปได้

แต่...........

เตือนแล้วนะว่า ศีลอาจจะไม่บริสุทธิ สติอาจจะไม่บริสุทธิ ดังนั้น ไปเห็นแล้ว
ความที่ ศีลไม่ดี สติไม่บริสุทธิ คนโง่เท่านั้น จะออกไปทั้งๆที่ สติไม่ดี ศีล
ไม่บริสุทธิ

ดังนั้น ออกไปแล้ว โง่10000000000000% กลับมาแน่นอน

 

ตามไม่ทันความคิดของตนเองที่มันปรุงแต่งอยู่ในมันสมอง หลงไปว่าเป็นเราเป็นเขาท่านเป็นตัวเป็นตน อย่างไม่มีที่สิ้นสุดจบสิ้นลง หนำซ้ำยังพาคนอื่นหลงไปตามตัวเอง อย่างไม่มีวันรู้ความจริง

 

หมายถึงอะไรครับ ไม่เข้าใจ ช่วยขยายความหน่อยครับ

 

น้องเ๋๋อ๋ย ตั้งกระทู้แบบนี้เดี๋ยวก็มาตอบกันเต็ม...

 

ภาพเรื่องราวต่างๆที่เห็นในขณะทำสมาธิ มันมาจากความคิดในหัวสมองนี่ละครับ มันไม่ได้วิเศษพิสดารอะไรหรอกครับ มันทำหน้าที่ของมันอย่างนี้มาแสนนานแล้ว แต่คนไม่เข้าใจแต่กลับคิดว่าภาพนั้นเป็นความจริงมันมีตัวตนจริงๆ แท้จริงมันคือความคิดในหัวสมองนี่เอง ดังนั้นการที่เราจะหลุดออกมาจากตรงนี้ได้ ต้องใช้กำลังมาก อย่างที่กล่าวเราเข้าใจอย่างนี้มาแสนนานแล้วจะตัดทวนกระแสของมันในชาตินี้ได้ต้องมีกำลัง คือต้องเข้าใจตามที่ผมบอก จึงจะเดินต่อได้ถูก ไม่อย่างนั้นก็จะหลงในความคิดนี่ละตลอดกาล
เจริญในธรรมครับ

 

ผมก็ว่าอย่างนั้นล่ะครับ
ถามออกทะเลไปหน่อย
เข้าใจเพียงแค่ว่า มันเป็นแค่ของแถม จากการปฏิบัติเท่านั้น
แต่ว่าอยากรู้มานานแล้วอ่ะครับ ผมว่าในนี้ต้องมีท่านที่ทำได้แน่

ขอปิดกระทู้ดีกว่าครับ ขอบคุณครับ