ผมมีข้อสงสัยครับ เกี่ยวกับการทำสมาธิของฝรั่ง

ผมมีข้อสงสัยครับ เกี่ยวกับนั่งสมาธิของฝรั่ง
ฝรั่งก็ได้มีวิธีนั่งสมาธิหรือทำสมาธิของเขา อยากรู้ว่าเขาทำเหมือนเรามั้ยครับ

แล้วฝรั่งที่นับถือพุทธ หรือ ทำสมาธิแบบชาวพุทธ แต่พูดภาษาเราไม่คล่อง เขาจะภาวนาโดยใช้ภาษาของเขา หรือภาวนาโดยใช้ภาษาของเราครับ

 

เท่าที่เคยได้ยิน ฝรั่งนิยมสมาธิแบบ TM นั่งๆไปมีกระโดด โดดทั้งที่อยู่ในท่าขัดสมาธิ
ฝรั่งส่วนนึงก็ฝึกแบบเราๆในเมืองไทยที่หลวงปู่ชา วัดหนองป่าพง หลวงพ่อวิริยัง วัดธรรมมงคล หลวงตาสายวัดป่า หลวงพ่อสนองวัดสังฆทาน สายธรรมกาย และอีกหลายจากเมืองไทยไปเผยแพร่ไว้ จนมีฝรั่งสนใจจำนวนมาก จนมาบวชเมืองที่เมืองไทยมากมาย ส่วนเรื่องคำบริกรรม คงเป็นอุบายในการฝึก คงขึ้นกับความเหมาะสมครับ

สมาธิแบบฝรั่งแท้ๆก็ไม่รู้เป็นไง ส่วนใหญ่คิดว่าน่าจะได้รับอิทธิพลจากตะวันออก ทั้ง พุทธนิกายต่างๆ จากศาสนาพราหม์ โยคี อินเดีย ไสบาบา ฯลฯ

 

ฝรั่งอีกส่วนนึงก็ฝึกสมาธิแบบทิเบต

 

เรื่องฝรั่งพักไว้นิสส์นึง..เรื่องสมาธินี่ มันมีมานาน ก่อนพระพุทธเจ้าของเราจะอุบัติขึ้นอีกครับ ฤาษีในป่า โยคีในอินเดียสมัยโบราณพวกนี้ก็ทำสมาธิกันได้ มีฤทธิ์อีกต่างหากแต่ไปได้แค่เพียงอภิญญา๕ สมาบัติ๘ ยังเป็นฌาญโลกีย์ไม่เป็นไปเพื่อการละกิเลส
เสื่อมได้ คำภาวนามีหลากหลายเป็นเพียงให้จิตจดจ่อในคำภาวนาไม่ไปแส่ส่ายไปข้างนอกทำอย่างนี้สมาธิก็เกิด หากจะไม่มีคำภาวนาเล่า ก็ต้องกำหนดเอาลมหายใจเป็นที่ตั้ง จับให้มั่นในลมหายใจไม่สนใจใครในโลกนี้ลมหายใจนี้เท่านั้น หรือประเภทจิตแข็งรวมสมาธิยากกระสับกระส่ายเป็นว่าเล่นก็ควบกันทั้งลมทั้งภาวนาสมาธิก็เกิด และยังมีอีกหลากหลายวิธีที่จะทำให้เกิดสมาธิ ทั้งการเพ่ง เพ่งอะไรก็ได้เพ่งแล้วจำภาพไว้ในใจ อธิบายไม่หมดเยอะมากๆๆๆๆๆๆ ถ้าต้องการหลุดพ้นก็ต้องกรรมฐาน ๔๐ กอง กองใดก็ได้ตามใจชอบ......
...คราวนี้พวกฝรั่ง...มันจะทำอีท่าไหนก็แล้วแต่ถ้ามันเอาจริงสมาธิเกิดได้แน่ ฌาญเกิดขึ้นแน่ เราผู้ซึ่งอยู่ในทะเบียนบ้านระบุชัดว่าศาสนสพุทธ เราทำได้แค่ไหนกันหนอ อันนี้น่าคิดกว่านะ...ผมเองก็งมโข่งยังเป็นชาวบ้านธรรมดา แต่ก่อนก็มีความสงสัยไม่ได้น้อยไปกว่าคุณว่ามันทำได้จริงหรือ เห็นเค้าล่ำลือกันว่าเกลือมันเค็ม ก็เลยลองชิมดู เออ..เค็มจริงๆด้วย คุณปัญญาลองชิมดูนะ ตั้งใจเข้าเกลือมันติดอยู่ที่ปลายจมูกคุณนะลองๆชิมดู แล้วมาตั้งกระทู้กันใหม่ว่าเกลือไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก

 

- บทสวดมนต์เป็นภาษาอังกฤษก็มีนะคะ เค้าทำเหมือนภาษาคาราโอเกะอ่ะ
- ที่เราเคยเห็น เค้าจะโพสรูปพระพุทธรูปศิลปะทางญี่ปุ่น จีน แนวๆ นั้นนะ
- ท่านั่งสมาธิก็ออกแนวๆ จีบหงาย นั่งขัดสมาธิ มือวางบนหัวเข่า
- นุ่งขาว ห่มขาว เหมือนพรามณ์
- เราก็ไม่เคยถามเค้าซักที อีกอย่างกลัวเค้าตอบกลับมาแล้วเงิบ(ภาษาอังกฤษไม่ค่อยแข็งแรงน่ะ 555)

 

ฝรั่งก็ภาวนาโดยใช้ภาษาของเขา นั้นแล เพราะก็มีการแปลคัมภีร์ต่างๆๆเป็นภาษาอังกฤษหรือภาษาต่างๆๆมากแล้ว แทบจักทุกศาสนา ฮินดู ซิกส์ พุทธ

ยกเว้นบางช่วงบางตอนที่แปลมาแล้วดูเปร่งๆๆ(หรือไม่ขลัง) ก็จะภาษาโดยใช้ภาษาต้นฉบับของบทสวดหรือคัมภีร์นั้น นั้นแล เช่นฝรั่งถือพุทธมหายานหรือพุทธวัชรยาน

ก็จักมีการสวดหฤทัยสูตรเป็นประจำ ก็จักมีการสวดเป็นภาษาอังกฤษ ส่วนสุดท้ายที่ว่าด้วยมนตราของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร เขาก็จักสวดเป็นภาษาสันสกฤต เหมือนวัดจีนที่สวดเป็นภาษาจีน พอถึงส่วนสุดท้ายที่ว่าด้วยมนตราของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร เขาก็จักสวดเป็นภาษาสันสกฤต เพราะแปลเป็นภาษาจีนแล้วดูไม่ขลัง

นั้นแล อันที่จริงก็เป็นการใช้ภาษาอังกฤษเทียบเสียงเอา แล้วสวดตามนั้น
เรียกว่าปรับตามสถาณการณ์ คือจะสวดเป็นภาษาอะไรก็ได้ทั้งนั้นขอเพียงแค่เนื้อหาสาระถูกต้องเป็นใช้ได้ มีประโยชน์ในการภาวนาเหมือนกันหมด แต่ถ้ารู้สึกว่าอักษรเดิมภาษาเดิมสวดแล้วมีความขลัง หรือ มีพลัง เป็นอุบายได้ดีกว่าเขาก็จักสวดตามนั้น(โดยมีข้อแม้ว่าต้องออกเสียงให้ถูกต้องตามอักขระจักวิบัติไม่ได้)

ส่วนการนั่งฝรั่งมักนั่งเก้าอี้ไม่เคยนั่งพื้นขัดตะหมาด ก็จะลำบากเวลานั่งเพราะขาแข้ง ส่วนเรื่องการภาวนาเดิมที่เขาก็มีในวัฒนธรรมของเขาคือคริสต์แต่ก็เป็นบทภาวนาในไบเบิ้ลนั้นแหละ เขาก็ภาวนาตามนั้น ส่วนถ้าไปโบสถ์แล้วโบสถ์ก็มีการใส่ทำนองลงไปด้วย ในการสวดร่วมกัน

 

อีหนูเขาเรียกว่าการทำมุทรา ไม่ใช่จีบหงาย เอ็งเรียกจีบหงาย มันยังไงๆๆอยู่(หัวเราะ) มุทราก็คืออุบายในการทำให้จิตสงบนั้นแล ปกติเขาจักปฏิบัติมุทราหลายๆๆท่าต่อเนื่องกันไปแล้วมีรูปแบบที่ซับซ้อนเล็กน้อยแลมีมนต์กำกับทุกท่า เพื่อให้จิตของผู้ทำสงบลง ก็จัดว่าเป็นการทำสมถภาวนารูปแบบหนึ่ง มุทราแบบไทยก็มีนะ ลุงจักยกตัวอย่างให้ การรำมโนราห์ นั้นแหละใช่เลย แม้กระทั้งท่าไหว้ครูของมวยไทย ในอดีตก็มีระบำลพบุรี ระบำศรีวิชัย


มุทราซึ่งมีต้นกำเนิดในอินเดียนั้นแลเป็นต้นกำเนิดแห่งนาฏยศิลป์ไทยแล้วประเทศแถบนี้ โดยไทยนั้นเรารับมาตั้งแต่สมัยขอมแล้ว พูดง่ายๆๆว่านาฏยศิลป์ ไทยได้อิทธิผลจากขอมซึ่งรับจากอินเดียอีกที อาจกล่าวได้ว่า ท่าร่ายรำ หรือ นาฏยศาสตร์ ที่เผยแพร่เข้ามาในดินแดนอุษาคเณย์นั้นมีต้นกำเนิดจากลัทธิพราหมณ์ฮินดูเป็นปฐม ก่อนจะผสมผสานผ่านแนวคิดแบบตันตระรวมกับพุทธศาสนาแบบมหายานที่หลั่งไหลเข้ามา

โดยเฉพาะความนิยมในการทำมุทรานั้นรุ่งเรืองสุดขีดเมื่อกระแสตันตระในอินเดียเบ่งบาน แต่ก่อนหน้านั้นก็มีความนิยมทำอยู่แล้วในศาสนาฮินดูเรียกว่าเป็นโยคะแบบหนึ่ง วึ่งสะท้อนผ่านท่วงท่าต่างๆๆที่ชาวอินเดียรู้จักกันในนามพระศิวะทรงร่ายรำ108 ท่าหรือ “ศิวะนาฏราช (Cosmic Dance)” คือเป็นท่วงทำนองของจักรวาล

แลเนื่องจากทิเบต และประเทศแทบหิมมาลัยทั้งหลายรับพุทธตันตระไป ก็จะเห็นว่าลามะ จะนิยมทำมุทราและร่ายรำในพิธีสำคัญๆๆ โดยเขาเชื่อว่าท่าร่ายรำที่สืบทอดมาจากท่าร่ายรำของ นางตารา และ นางโยคินี ส่วนมุทรา” โดยการทำมือจีบนิ้วสืบทอดมาจากพระโพธิสัตว์ต่างๆ


นอกจากจะใช้ในการเป็นอุบายในการภาวนาแล้ว แต่บางครั้งก็ใช้ในความหมายอื่นคือ ใช้ในพิธีกรรมต่างๆๆ โดยมีความเชื่อว่าเป็นการทำท่วงท่าของพระพุทธเจ้าหรือพระโพธิสัตว์แต่ละองค์ผู้ปฏิบัติจักเป็นเสมือนตัวแทนอำนาจเหล่านี้ ในการขับไล่สิ่งชั่วร้าย

ส่วนเรื่องใส่ทำนองนี้ก็มีมานานแล้ว......แต่ยุคใหม่ทางนั้นก็พยายามจักทำเอาใจคนรุ่นใหม่ วัยรุ่นก็เลยมีทำนองที่ออกแนวสนุกสนาน มีพลังแล้วเร้าอารมณ์ จริงๆๆ ทำนองก็มีผลต่อจิตใจอย่างสูง ยกตัวอย่างเช่น บทสวดบางอย่างของมหายานซึ่งจริงๆๆก็คัดมาจากพระสูตรมหายาน บางตอนจะมีการพูดถึงอุดมการณ์ของมหายานคือจะถึงพระนิพานเป็นคนสุดท้ายหลังจากช่วยส่งสรรพสัตว์ทั้งมวล ทีนี้พอใส่ทำนองลงไป คนสวดก็อาจจะมีอารมณ์ร่วมยิ่งถ้าเข้าใจความหมายก็กล้าทิ้งกระทั่งพระนิพพานจริงๆๆ แล้วรู้สึกอยากช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่น เป็นความประทับใจในขณะนั้น ดนตรีเป็นการเร่งเร้าพลังได้ เมื่อเราได้ยินดนตรีที่จัดระเบียบโน้ตไว้อย่างดีแล้วก็เกิดอารมณ์ มันก็ส่งผลกระทบระบบบางอย่างในร่างกายให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้ เหมือนที่พระสูตรของเถรวาทบอกไว้ว่า เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างทางจิตใจนั้น ความร้อนในกายจะลดลง ระบบหายใจจะเปลี่ยนไป

แลเป็นอุบายอย่างหนึ่งเพราะคนเราชอบหมกมุ่นกับตัวเอง ชอบที่จะเห็นว่าตัวเองมาก่อนคนอื่นแล้วนี่คือรากเหง้าของความทุกข์ คือความเห็นแก่ตัว ท่านก็ให้คิดถึงคนอื่นให้มากเสีย เห็นแก่ตัวให้น้อย ก็จะได้เองคือมีความสุขมากขึ้น เช่นนี้แล

นี้เป็นสิ่งที่แปลกแลเกินเลยไปหรือไม่ คำตอบคือไม่ ย้อนกลับไปในพระไตรปิฎกฝ่ายเถรวาท พระสูตรที่ชื่อว่าอภิภายตนะ ว่าด้วยการครอบงำอายตนะเพื่อเข้าถึงวิโมกข์ เมื่อบุคคลสามารถครอบงำอายตนะแล้วสามารถเห็นความงามได้ หมวดนี้เรียกว่าหมวดวิโมกข์ การหลุดออกจากอันหนึ่งโดยสร้างสถานการณ์ใหม่ขึ้นข่ม แลการทำมุทราก็อาศัยสาระอันนี้นั้นเองเป็นหัวใจ

 

เค้ามีทำสมาะิกันมานานแล้ว แต่สมาธิทำได้หลายท่า นิ่งๆนิ่งระลึกถึงพระเจ้า เป็นต้น

 

นึกถึงอันนี้เลย แต่อันนี้เค้าทำกันเล่นๆ นะ

<iframe src="//www.youtube.com/embed/HjWZz839T8w" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" width="560"></iframe>

 

555 ก็เค้าไม่รู้จริงๆ หนิ ศัพท์ใหม่เลยนะเนี่ย ตกลงอ่านว่าอะไรคะ...

มุท-ทา
มุท-ทรา
มุท-ทะ-รา
มุท-ซา

ทุกทีเราจะชินกับการนั่งแบบมือขวาทับมือซ้ายและขาขวาทับขาซ้าย แต่วันก่อนเพิ่งจะมาเจอการนั่งแบบสมาธิเพชร ก็เลยลองนั่งดู...นั่งไม่ได้อ่ะค่ะ ขาอีกข้างไม่ยอมประสานกันอ่ะ

นึกการทำสมาธิแบบอิคิวซังออกไม๊คะ ใช้หมองนั่งมาธิ(ใช้สมอง นั่งสมาธิ) ด้วยการเอานิ้วแตะน้ำลาย แล้วมา วนๆ ที่ศีรษะ แล้วถึงจะนั่งสมาธิแบบที่เราทำ >>> อันนี้เค้าเรียกเป็นการทำสมาธิแบบไหนคะ หรือว่า เป็นแค่การ์ตูนเฉยๆ (จำได้ว่าตอนเป็นเด็กๆ ก็เคยทำเลียนแบบอิคิวซังเหมืิอนกันนะ 555)