เชิญแลกเปลี่ยนเรื่องเล่าและแบ่งปันภาพความประทับใจในไทยและต่างแดนคร่า

เดินเข้าซุ้มประตูไปมองไปทางขวามือจะพบกับเจดีย์แบบญี่ปุ่นที่งดงามนี้ค่ะ

 

วัดนิตไทยจิ เป็นวัดสำคัญในเมืองนาโงย่า สร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ 1904 ตรงกับสมัยรัชกาลที่ 5 โดยพระองค์ได้มีพระราชศรัทธา

บริจาคพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ร่วมกับประชาชนและรัฐบาลญี่ปุ่นสร้างขึ้น เพื่อประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ ส่วนที่แบ่งจาก

พระบรมบรรพต (ภูเขาทอง) ให้เป็นของขวัญแก่ญี่ปุ่น ซึ่งตรงกับสมัยจักรพรรดิเมจิ

 

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ

ได้เสด็จฯ ที่วัดนิตไทยจิ เมื่อปี พ.ศ. 2506 และเมื่อปี พ.ศ. 2530 ในโอกาสเฉลิมฉลอง 100 ปี

ของการสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูต ระหว่างไทย-ญี่ปุ่น วัดนิตไทยจิได้จัดสร้างพระบรม-

ราชานุสาวรีย์ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ประดิษฐานที่บริเวณหน้าพระวิหาร

ซึ่งสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร ได้เสด็จฯ มาทรงเปิดแพรคลุมพระบรม-

ราชานุสาวรีย์ เมื่อวันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2530



ในวันปิยะมหาราช หรือตรงกับวันที่ 23 ตุลาคม ของทุกปี เจ้าหน้าที่หน่วยงานไทย และชุมชนไทย

ในประเทศญี่ปุ่น จะร่วมกันถวายสักการะ พระบรมราชานุสาวรีย์ พระบาทสมเด็จ

พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เพื่อน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณ ณ วัดแห่งนี้ด้วย

 

พระพุทธรูปหินสลักที่อยู่ภายในบริเวณวัดค่ะ

 

วัดนิตไทยจิ ก็มีต้นซากุระค่ะ แต่ยังบานแค่ต้นสองต้น นำภาพต้นที่ยังไม่บานมาฝากค่ะ

 

ด้วยความสงสัยเมื่อเข้าไปอาคารหลักของวัด ไม่เห็นพระบรมสารีริกธาตุประดิษฐานอยู่ในอาคารใดๆ เลย จึงเข้าไปถามพระท่าน

ไม่มีพระญี่ปุ่นท่านใดพูดภาษาอังกฤษคล่องๆ เลย แต่ท่านบอกให้รอ สักพักก็มีพระฝรั่งออกมา ช่างโชคดีจริงๆ ก็เลยได้คำตอบ

ว่าที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุจะอยู่อีกส่วนหนึ่ง ซึ่งเกือบจะเหมือนคนละวัดเลยค่ะ เราก็เลยเดินไปยังที่นั่น ระหว่างทางที่

เดินเพื่อไปสักการะ พระบรมสารีริกธาตุ ใช้เวลาเดินไปประมาณเกือบ 1 กิโลเมตร เลยเก็บภาพมาฝากด้วยค่ะ

 

ในที่สุดก็มาถึงค่ะ วัดในส่วนที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ จากภาพเป็นบริเวณหน้าวัดค่ะ

 

ช่วงนี้พอดีเขาปิดเพื่อบูรณะ ซ่อมแซมวัดค่ะ เขาจึงไม่ได้เปิดให้เข้าไปค่ะ เลยไหว้ และอธิษฐาน ตรงรั้วข้างนอกนี้ ...............

สาธุ ขอให้ลูกได้มาญึ่ปุ่นอีกนะคะ.....คำอธิษฐานเป็นจริงด้วยค่ะ เดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมาก็ได้ไป เมืองเซนได

ถ้าดูภาพตั้งแต่แรกก็จะเห็นบรรยากาศที่เมืองเซนไดหละค่ะ

 

สงสัยค่ะ ทำไมต้องมีผ้าคาดที่พระพุทธรูปหินด้วยอ่ะคะ มีความนัยอะไรไหมคะ

 

พี่ตาคะ เรื่องนี้เท่าที่ทราบนะคะ มีด้วยกัน 2 ตำนานค่ะ ซึ่งว่าไว้ดังนี้ค่ะ

ตำนานแรก พระพุทธรูปหินแกะสลักองค์เล็กๆ ซึ่งคอมักผูกผ้ากันเปื้อนเหมือนของเด็ก จะพบเห็นอยู่ตามข้างทาง ทุ่งนา ตามวัด ศาลเจ้า หรือสุสานต่างๆ คนญี่ปุ่น เรียกพระพุทธรูปหินเหล่านี้ ว่า "จิโส" ซึ่งเป็นคำที่มาจากคำว่า Kritigarbha ในภาษาสันสกฤตที่หมายถึง "พระโพธิสัตว์กษิติครรภ์" อันสะท้อนความเชื่อทางศาสนาพุทธนิกายมหายาน

ชาวญี่ปุ่นเริ่มนับถือจิโสกันมาตั้งแต่สมัยเฮอัน ด้วยความเชื่อที่ว่า จิโสเป็นผู้พิทักษ์ดูแลเด็กๆ โดยเฉพาะเด็กที่เสียชีวิตก่อนพ่อแม่ของพวกเขา ซึ่งวิญญาณของเด็กๆ เหล่านี้จะไม่สามารถข้ามแม่น้ำซันสึ ไปยังโลกหลังความตายได้ เพราะเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย ยังไม่ได้สะสมกรรมดี และการเสียชีวิตของพวกเขายังทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจด้วย ดังนั้น จิโสจึงช่วยคุ้มครองวิญญาณของพวกเด็กๆ ให้ข้ามผ่านไปโลกหลังความตายได้

ลักษณะโดยทั่วๆ ไปของจิโสที่พบเห็นมักจะเกิดจากการแกะสลักหินมากกว่าการหล่อหรือปั้น มีทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่เท่าตัวคน และลักษณะท่าทางมีทั้งรูปนั่ง รูปยืน อาจมีของมีค่าอยู่ในมือข้างซ้ายและมือข้างขวาถือไม้เท้าที่มีห่วง 6 ห่วงไว้ บ้างพนมมือ บ้างก็อุ้มเด็กไว้ในอ้อมแขน (คงจะเหมือนพระพุทธรูปมีปางต่างๆ หนะค่ะ) ส่วนพ่อแม่ของเหล่าเด็กๆ ก็จะนำผ้ากันเปื้อนของเด็กมาตกแต่งไว้รอบลำคอ บ้างก็นำหมวก เสื้อคลุม หรือขนม ของเล่น และเครื่องประดับต่างๆ มาตกแต่งให้กับจิโสช่วยดูแลปกป้องดวงวิญญาณลูกของเขาที่อยู่ในปรโลก หรือบางครั้งก็เพื่อขอบคุณจิโสที่ช่วยคุ้มครองเด็กๆ ให้หายจากอาการป่วยไข้

นอกจากจิโสจะเป็นผู้พิทักษ์ของเด็กๆ และผู้คุ้มครองดวงวิญญาณแล้ว ยังมีความเชื่อว่า จิโสเป็นเทพเจ้าผู้ดูแลเหล่านักเดินทาง หรือแม้แต่เหล่าพนักงานดับเพลิง ก็ยังเชื่อว่า ได้รับการคุ้มครองจากจิโสด้วยเช่นกัน

 

ส่วนตำนานที่สอง ของพระพุทธรูปหินจิโส เป็นเรื่องราวที่มาจากนิทานพื้นบ้านของญี่ปุ่น เรื่องราวมีดังนี้ค่ะ

นานมาแล้ว ณ หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งในญี่ปุ่น มีคุณตาคุณยายยากจนสองคนอาศัยกันอยู่ตามลำพัง... ทั้งคู่หาเลี้ยงชีพด้วยการสานหมวก

ในช่วงที่เทศกาลปีใหม่กำลังจะมาถึง คุณยายปรึกษากับคุณตาว่า... ตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนแทบจะไม่เหลือข้าวสารอยู่เลย แถมหิมะก็หนาจนหาหญ้ามาสานหมวกได้ยากลำบากเหลือเกิน แล้วจะสานหมวกไปขายกันได้อย่างไรล่ะ?

ทันใดนั้น ลูกหนูตัวหนึ่งก็โผล่หน้าออกมาจากรูข้างผนัง แล้วร้องว่า “หิวจังเลยยยยย” พ่อหนูและแม่หนูจึงเอ็ดลูกชายว่า “บ้านนี้ยากจน จนแทบไม่มีอะไรเหลือให้เรากินเลย อดทนหน่อยก็แล้วกันนะลูก” คุณตาจึงกล่าวว่า “เจ้าหนูตัวน้อย... น่าสงสารจังเลย พวกเรานี่แย่เหลือเกิน แม้แต่หนูก็ยังต้องมาทนหิวไปกับเราด้วย” ด้วยความรู้สึกผิด คุณตาจึงมอบข้าวสารที่หลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิดให้กับครอบครัวหนูไป

เช้าวันต่อมา หลังจากกินอาหารเช้าซึ่งมีเพียงผักดองและชาแล้ว พวกหนูก็ออกเดินไปในกองหิมะ และเก็บหญ้าแห้วหมูซึ่งใช้สำหรับทำหมวกคะสะกลับบ้านมาได้จำนวนหนึ่ง พวกมันมอบฟ่อนหญ้าให้กับสองตายาย แล้วกล่าวว่า “พวกเราขอตอบแทนสำหรับอาหารเมื่อคืนนี้ด้วยหญ้าฟ่อนนี้ก็แล้วกันนะ...” คุณตาคุณยายซาบซึ้งใจมาก พร้อมทั้งกล่าวขอบคุณครอบครัวหนู

ถ้าพวกเขาสานหมวกและนำไปขายในเมือง พวกเขาน่าจะสามารถซื้ออาหารกลับมาได้มากพอสำหรับเทศกาลปีใหม่นี้ ดังนั้นทั้งหนูและคนต่างช่วยกันลงมือสานหมวกอย่างขะมักเขม้น เมื่อทำเสร็จหมดแล้ว ชายแก่ก็แบกหมวกเหล่านั้นขึ้นหลัง และลุยหิมะมุ่งหน้าเข้าเมืองทันที

มื่อเดินมาถึงชานเมือง คุณตาก็สังเกตเห็นรูปปั้นหินจิโส ตั้งเรียงรายอยู่ บนเศียรมีหิมะปกคลุมอยู่เต็มไปหมด คุณตาเห็นดังนั้น จึงกล่าวว่า “ท่านจิโส… ดูเหมือนเศียรของท่านจะหนาวมากนะ” จากนั้นคุณตาก็นำผ้าขนหนูที่คาดศีรษะไว้ มาบรรจงเช็ดหิมะออกจากเศียรของรูปปั้นจิโสจนหมด

ขณะที่ในเมือง ผู้คนกำลังเตรียมตัวสำหรับเทศกาลปีใหม่กันอย่างสนุกสนาน และอึกทึกครึกโครม เมื่อเข้าเมืองไปแล้ว ชายแก่ที่พยายามตะโกนขายหมวกสาน จึงไม่ค่อยได้รับความสนใจเท่าที่ควร เวลาผ่านไปจนเริ่มค่ำ ถนนเริ่มไร้ผู้คน คุณตาก็ยังไม่สามารถขายหมวกได้แม้แต่ใบเดียว จนกระทั่งเขาต้องตัดสินใจแบกหมวกสานขึ้นหลังอีกครั้งเพื่อมุ่งหน้ากลับบ้าน ระหว่างทาง.. เขาก็ได้แต่รำพึงรำพันอย่างหดหู่ว่า “ข้าทำอะไรไม่ได้เลย… ไม่มีอะไรเลย แม้กระทั่งของที่สามารถมอบให้ท่านจิโสได้”

เมื่อเดินกลับมาถึงบริเวณที่รูปปั้นหินจิโสตั้งอยู่ ชายแก่ก็สังเกตเห็นหิมะที่ตกมาคลุมเศียรของรูปปั้นอีกครั้ง เขาก็ทำเช่นเดิม คือปัดหิมะออกจากรูปปั้นทั้งหมด คุณตากล่าวกับรูปปั้นจิโสว่า…“ข้าขายหมวกสานไม่ได้เลย ไม่มีเงินมาซื้อข้าวปั้น ข้าจึงไม่มีอาหารมาถวาย ถ้างั้น… ข้าจะสวมหมวกสานเหล่านี้ให้กับพวกท่านแทนก็แล้วกันนะ” หลังจากสวมหมวกลงบนเศียรของรูปปั้นจนหมด ปรากฎว่าหมวกมีไม่พอ รูปปั้นจิโซนั้นมี 6 ขณะที่หมวกสานมีแค่ 5 คุณตาจึงนำผ้าขนหนูของเขามาพันเศียรรูปปั้นจิโสองค์สุดท้าย แล้วจึงเดินกลับบ้านท่ามกลางหิมะตก โดยไม่มีอะไรคลุมศีรษะ

เมื่อกลับถึงบ้าน พวกหนูเห็นคุณตาไม่มีหมวกสานแบกขึ้นหลังกลับมาด้วย ก็ตื่นเต้นดีใจคิดว่าคุณตาขายหมวกจนหมดเกลี้ยง คุณตาได้แต่กล่าวว่า “ให้อภัยข้าเถอะ ข้าไม่สามารถขายหมวกได้แม้แต่ใบเดียว” ก่อนที่จะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้คุณยายและครอบครัวหนูฟัง

หลังจากได้ฟังเรื่องทั้งหมด คุณยายก็บอกว่า “นั่น! เป็นการกระทำที่ดี มีน้ำใจงามมากๆ เลยนะ งั้นเรามาฉลองปีใหม่กันด้วยผักดองและน้ำอุ่นกันเถอะ”

กลางดึกคืนนั้น มีเสียงร้องอยู่ด้านนอกบ้านว่า “มีของปีใหม่มาส่ง! มีของปีใหม่มาส่ง! บ้านคนแก่ขายหมวกอยู่ไหน?” สักพักก็มีเสียงดังต่อมาว่า “คนขายหมวก... ขอบคุณสำหรับหมวกสาน เราวางของฝากเพื่อแสดงความขอบคุณไว้ให้ สุขสันต์วันปีใหม่นะ”

นั่นเป็นเสียงของรูปปั้นหินจิโสนั่นเอง.. พวกท่านนำของขอบคุณมามอบให้คุณตา แล้วจึงเดินกลับไปที่ชานเมืองเช่นเดิม

เมื่อสองตายายเปิดประตูออกไปก็พบกับข้าวสาร มิโซะ และอาหารการกินอีกมากมายวางอยู่ด้านนอก พวกเขาและครอบครัวหนูช่วยกันเตรียมอาหาร

แล้วนำกล่องอาหารปีใหม่ที่พวกเขาช่วยกันทำไปถวายแด่รูปปั้นจิโซที่ชานเมือง คุณตากล่าวว่า “ตอนนี้ข้าสามารถนำของมาถวายท่านได้แล้ว ขอบคุณมากครับ”

หลังจากนั้นทั้งคุณตาคุณยาย และครอบครัวหนู ก็ฉลองปีใหม่ด้วยกันอย่างมีความสุข

จิโส เป็นพระพุทธรูปหินที่นิยมตั้งไว้ตามทาง และเชื่อว่าจะคอยปกป้องคุ้มครองผู้คนทั่วไปที่สัญจรไปมาได้

 

ไปเที่ยวและเก็บรายละเอียดได้ดีจริงๆค่ะ

 

พี่บุษ มีโอกาสพาครอบครัวไปนะคะ สวยงามมากๆ ค่ะ พอดีมณีไปเพราะได้ทุน ถ้าไปเองเงินเก็บคงหมดอะค่ะ อิอิ

 

ยายเล่นตัดสินใจแล้วว่าไม่ไปเองแล้วละ ให้คนสวยเก่งแบบมานี่เป็นไกด์ละกัน....5555555555555

 

ได้เลยค่ะคุณเล่น เดี๋ยวจัดให้ค่ะ อิอิ แต่แหมน่าเสียดายคุณเล่นไม่ได้ไปเองค่ะ ไม่แน่น้า.....วันข้างหน้า คุณเล่นอาจได้ไปกับหวานใจในอนาคตก็ได้ค่ะ

 

เปลี่ยนบรรยากาศกับวิวธรรมชาติ มาเป็นอาคารทันสมัยในนาโงย่าค่ะ จากภาพจะเห็น เจ้าตึกรูปวงรีนี้ เรียกว่า Oasis 21 เป็นศูนย์รวมร้านค้า ร้านอาหาร และสวนสนุกในร่ม Spaceship Aqua ค่ะ

 

จากภาพข้างบน ภาพนี้ เป็นส่วนด้านล่างชั้นใต้ดินของ Oasis 21 ค่ะ จะเห็นเหมือนอยู่ใต้น้ำ เนื่องจาก บนตึกวงรี Oasis 21 นี้ จะสร้างด้วยแผ่นเหมือนเป็นกระจกนะคะ ไม่แน่ใจว่าใช่ไหม อาจเป็นวัสดุอื่นก็ได้ค่ะ ละแวกนั้น ไม่มีใครสอบถามด้วยภาษาอังกฤษได้ค่ะ และมีน้ำอยู่บนแผ่นกระจกนั้นค่ะ ดังนั้น เมื่อเรามองลงไปก็จะเหมือนอยู่ใต้น้ำค่ะ

 

มองจากด้านบนของ Oasis 21 ไปด้านล่าง จะเห็นสวนหย่อม ที่จัดไว้เพื่อให้ประชาชนได้มาพักผ่อนหย่อนใจค่ะ

 

มองอีกด้านก็จะเห็น TV Tower ค่ะ





ภาพข้างล่างนี้มาถ่ายภาพ TV Tower ตอนลงมาจากด้านบนของ Oasis 21 แล้วค่ะ