อยากคิดดีตลอดเวลาทําไงครับ

พระพุทธเจ้าตรัสไว้ ว่า
"มโนปุพพัง คมา ธัมมา มโนเสฏฐา มโนมยา ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นใหญ่ มีใจเป็นประธาน สำเร็จลงแล้วด้วยใจ"

ถ้าผมคิดดี ได้ก็สร้างบุญกุศลตลอดเวลา แต่มันไม่ง่ายเลยเพราะผมยังมีกิเลสอยู่

แต่อยากทราบวิธีที่จะคิดดี คือทรงพรหมวิหาร4 ตลอดเวลาเลย ประมาณนี้

ที่ผมเคยทําคือตั้งอานาปานุสติ แล้วดูลมหายใจ แต่บางครั้ง สมาธิหลุด ไปตามกิเลสเลย

 

ตั้งกระทู้แบบนี้ ก้อเป็นคนคิดดีอยู่แล้ว การที่จะเป็นคนดีไม่มีกิเลสหลงเหลืออยุ่เช่นอริยะบุคคุลที่หลุดพ้นไปแล้ว เป็นไปไม่ได้ คนเรามีกิเลสกันทุกคน ถ้ายังไม่จบกิจ บรรลุอริยะธรรม
การครองตนให้เป็นคนดี รักษาศิล ทำบุญกริยาวัตถุ10 ให้มั่น จนเกิดความเคยชินชำนาญ
ก้อเป็นคนดีแล้ว

 

พยามเข้าล่ะกันครับ
ไม่ต้องถึงกับให้คิดดีตลอดเวลาหรอก ไม่มีใครทำได้หรอก
เอาแค่เมื่อคิดอกุศลให้รู้ตัว แล้วระลับ
และหากมีโอกาสช่วยเหลือเอื้อเฝื้อผู้อื่น
ก็ทำตามความเหมาะสม ให้ตามอัตภาพ
แค่นี้ก็พอครับ

 

ขอโมทนากับเจ้าของกระทู้ครับ ขอฝากคำถามเพิ่มเติมด้วยครับ เวลาพูด ทำงาน มันชอบเผลอ ความคิดดีไม่ต่อเนื่อง มีเทคนิคแก้ไขยังไงบ้างครับ

 

หายใจเข้า..คิดดี หายใจออก..คิดดี ทำให้ได้ตลอดเวลาแค่นี้พอ..

 

ศีลครับ ตั้งใจรักษาศีลให้บริสุทธิ์ ก็จะทรงความคิดดีเอาไว้ได้ ค่อย ๆ รักษาไปจนถึงกรรมบถ 10 ก็จะบริสุทธิ์ยิ่งขึ้น สมาธิก็จะทรงด้วยครับ อนุโมทนา

 

อยากคิดดีตลอดเวลาต้องทำอย่างไร คำตอบคือต้องทำอย่างพระอริยะครับ

ต้องทำอย่างไร ต้องเริ่มจากการ ศึกษาเรียนรู้ ก่อนว่า อะไรคือ การคิดดี ความดีคืออะไร อะไรคือความไม่ดี ต้องมีปัญญาให้รอบรู้ลึกซึ้ง ที่กล่าวแบบนี้เพราะเรื่องบางเรื่อง คนที่ฉลาดๆอย่างเราๆยังไม่สามารถตอบได้เลยว่า เรื่องนั้นดีหรือไม่ดี เรื่องบางอย่างที่คิดว่าดี อาจจะไม่ได้ในอีกมุมมองหรืออีกด้านหนึ่งก็ได้ ดังนั้นต้องเริ่มด้วยการฝึกปัญญา รู้ทัน ก่อให้เกิดวิชา ทำลายความไม่รู้ทั้งหมดก่อน

เมื่อมีปัญญารู้แจ้งในความดีทั้งปวงแล้วจึงสามารถคิดดีและทำดีต่อไปได้อย่างไม่มีข้อสงสัยครับ

ทีนี้การฝึกให้คิดดี สม่ำเสมอตลอดก็ต้องฝึกเรื่องสติและสมาธิ ให้ชำนาญเป็นรากฐานของจิต เพื่อใช้ควบคุมให้คิดดีเป็นปรกติครับ ตรงนี้ต้องอาศัยการฝึกฝนให้มากๆต้องใช้เวลามากครับไม่ง่ายครับ แต่จะเห็นพัตนาการของจิต คือความคิดทั้งหลายจะเป็นความดิดดีเพิ่มมากขึ้นไปเรื่อยๆครับ จนในที่สุดคือมีแต่ความคิดดีล้วนๆ

เมื่อฝึกฝนต่อไปตามแนวทางของพระพุทธเจ้าก็จะพบจุดสูงสุดของความดีทั้งหลายคือ ความคิดที่ดีที่สุดจะเห็นว่า จิตที่ดีที่สุดคือต้องเป็นจิตที่ไม่ยึดติดในความดี คือต้องเป็นจิตที่สะอาดบริสุทธิ์นั่นเอง ตอนนั้นท่านก็จะคิดดีแบบใหม่ แบบพระอรหันต์ ที่ยิ่งกว่าการคิดดีแบบปุถุชนครับ มันเป็นไปตามลำดับขั้นของมันอย่างนั้นนั่นเองครับ สาธุ

 

การไม่คิด หรือต้องการให้คิดในทางกุศล คือจิตต้องอยู่ในสมาธิทรงอารมณ์กุศลไว้กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
ขอแชร์ประสบการณ์ ที่ลองทำแล้วได้ผลคือ การสวดมนต์ในพุทธศาสนา บทใดก็ได้ กลับไปกลับมา สิบครั้ง ร้อยครั้ง หมื่นครั้ง ...
จะพบว่าจิตจะค่อยๆ นิ่งขึ้น โดยเฉพาะ บทสรรเสริญพุทธคุณ จิตจะคลายความกังวล ความกลัวต่าง ๆ
เมื่อถอนจิตออกมา อาจจะต้องพบเรื่องราว หรือ ได้เห็นสิ่งที่ก่อกิเลส ชัดเจน
ก็เลี่ยงที่จะไม่ ดู ไม่ฟัง หากเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ก็ให้เพียงสักแต่ว่าเห็น แต่ไม่ได้ดู
ได้ยิน แต่ไม่ได้ฟัง พูดง่ายๆ ว่าเราไม่เอาจิตไปเกาะกับสิ่งที่เป็นอกุศลทั้งหลายทั้งสิ้น
พยายามอยู่อย่างนี้เรื่อยๆ จะเห็นภาวะจิต
และกระแสอกุศลที่กำลังก่อตัวขึ้นได้เร็วและเท่าทัน

 

ถ้ามือถือ ใฃ้ระบบ android ใช้โปรแกรม Mindfulness Bell https://play.google.com/store/apps/details?id=com.googlecode.mindbell&hl=th ตั้งเตือน ทุก 5 นาที 10 นาที แนะนำให้ตั้งแบบสั่น กันเราเผลอ เวลาเราพูดคุย หรือทำงาน โปรแกรมจะเตือนให้หันกลับมาอยู่กับลมหายใจ หรือพรหมวิหาร ก็ช่วยได้ดีระดับหนึ่งสำหรับผู้เริ่มต้นภาวนา ขอโมทนาครับ

 

ทำจิตให้เกิดสมาธิก่อน..เขาจะทรงอารณ์กุศลธรรม ได้เท่าที่กำลังจิตจะพึงทำได้ตั้งสัมมาทิฏฐิให้ได้ ใช้เป็นฐานของจิตไปเลยครับ สาธุ

 

อยากคิดดีตลอดเวลา ต้องมีความเพียร เพียรอย่างสม่ำเสมอ

ความเพียรที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ มี ๔ อย่าง คือ

๑. เพียรละ บาปที่เกิดขึ้นแล้ว
๒. เพียรระวัง บาปใหม่ไม่ให้เกิดขึ้น
๓. เพียรรักษา กุศลที่เกิดขึ้นแล้ว
๔. เพียรเจริญ ในกุศลกรรมให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป

ถ้ามีความเพียร และตั้งใจฝึกฝนดังนี้แล้ว ก็ถือว่าใช้ได้นะ

 

เขาเรียก สัมมัปทาน4..ใช่ไหมครับท่านt-boon

 

ส่วนตัวจะแนะนำว่า.การที่เราตั้งใจจะคิดให้ดีอย่างนี้ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะครับ.
.แต่ว่ามันจะเป็นการปิดกลั้นตัวเราเองครับนั่นก็คือจะปิดกลั้นใจได้ครับ.
.ให้ลองเปลี่ยนการคิดดีๆอย่างนี้มาเป็นการสร้างสติทางธรรม
จากการเจริญสติในชีวิตประจำวันด้วยวิธีใดๆก่อน
ก็ได้ครับขอให้อยู่ที่ฐานกาย...เพื่อเข้าไปคอยควบคุมความคิด ณ ตรงจุดนี้
เพื่อให้คลายใจออกจากความคิด ออกจากอารมย์.ออกจากขันธ์ ๕ ส่วนนามธรรมก่อนครับ.
..ความคิดถ้าเค้าจะเกิดเราต้องไม่ให้เค้าเกิดครับ.
ต้องมีกำลังสติทางธรรมตัวนี้เค้าไปควบคุม..
ความคิดตัวนี้ก่อน.เพื่อไม่ให้จิตเกิด.จิตเป็นธาตุรู้เราปล่อยให้เค้ารับรู้ได้
แต่ว่าไม่ปล่อยให้เค้าเกิด(คือมีความคิดเข้าไปร่วมปรุงแต่ง หรืออาการจิตกระเพื่อม)
.พอปล่อยให้เค้ารับรู้ตามความจริงในสภาวะปัจจุบัน
จะเกิดปัญญาทางธรรมขึ้นมาได้..พอเกิดปัญญาทางธรรมขึ้นมา
ต่อไปเราก็ใช้สติตัวนี้กับปัญญาทางธรรมให้ทำหน้าที่แทนความคิด..
เพราะปัญญาทางธรรมนี้จะทำให้รู้ว่า
เรื่องอะไรควรหรือไม่ควร อะไรเป็นกุศลหรืออกุศล.
พอเค้ารู้ว่าเรื่องอกุศลนั้นๆไม่ดี เรื่องความคิดนั้นๆก็ไม่ดี.
ปัญญาตัวนี้ก็จะหาเหตุผลจนทำให้จิตยอมรับในเรื่องนั้นๆได้
ถ้ายอมรับได้แล้ว.
.ความคิดฝ่ายอกุศลในเรื่องนั้นๆก็จะไม่ผุดขึ้นมาอีกครับ..
ไม่งั้นเด่วความคิดอกุศลเรื่องนั้นๆแม้ว่าด้วยความตั้งใจของเราที่คิดดี.
พอเวลาผ่านไปอีกซักระยะพอเราเผลอมันจะผุดขึ้นมาได้อีกครับ​

 

ขออนุญาตขยายความเข้าใจตรงนี้สักเล็กน้อยนะครับ เผื่อจะเป็นประโยชน์อยู่บ้าง

หมายความว่า ปกติเวลาเราคิดอะไร เดิมทีเราไม่รู้เลยว่า คิดเพราะจิตเกิด มีอารมณ์ เช่น รัก โลภ โกรธ หลง เข้ามาปรุงร่วมด้วยอยู่หรือไม่ หรือว่า มีสติ รู้คิดวิเคราะห์ตามเหตุตามผลตามความเป็นจริงจริง ๆ ตรงนี้เรายังไม่รู้ แยกไม่ออก ตรงนี้แหละมีความสำคัญมาก ต้องเจริญสติสัมปชัญญะ เข้ามาแยกแยะตรงนี้ให้ออก ให้เห็นชัดเจนจริง ๆ

(คำว่า มีสติ คือ กลับมาระลึกได้ คำว่า มีสัมปชัญญะ คือ รู้ตัวทั่วพร้อม หมายความว่า นอกจากต้องฝึกสติให้กลับมาระลึกได้ ได้เร็วขึ้น ไวขึ้น บ่อยขึ้นแล้ว การรู้ตัวหรือการมีสัมปชัญญะ ต้องให้มีความชัดเจนด้วย อย่าเพียงแค่รู้แวบ ๆ เบลอ ๆ แล้วผ่านไป ต้องฝึกให้การกลับมารู้สึกตัวมีความชัดเจน สติสัมปชัญญะถ้ามีกำลัง การระงับยับยั้งชั่งใจจึงได้ผล ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา กำลังทั้ง ๕ นี้ทิ้งไม่ได้ ควรฝึกให้เข้มแข็งเข้าไว้ ทาน ศีล ภาวนา ศีล สมาธิ ปัญญา ค่อย ๆ ต่อยอดเรียนรู้ไป)

การฝึกทวนกระแส ไม่คิดตามความเคยชินนั่นแหละคือการฝึกสมถะ ซึ่งถ้าควบคุมได้จริง แยกออกได้จริง มันก็จะเริ่มรู้ว่า ลักษณะของจิตที่เกิดและไม่เกิดเป็นอย่างไร มีจุดให้สังเกต สติจะตามรู้เอง เห็นจุดที่ควรจะดู จะรู้ จะละ จะควบคุม ความหลงเป็นอย่างไร ในเบื้องต้นตรงนี้ จะพอเริ่มเห็นแนวทางบ้างแล้ว ฝึกสัมปชัญญะตามให้มาก ๆ ด้วย มีสติก็ต้องมีปัญญา รู้จักระงับยับยั้งชั่งใจให้มาก อะไรเป็นกิเลส ตัณหา อุปาทาน ต้องอ่านตัวเองให้ออกเสมอ ๆ คลายความเห็นผิดออกไป

จริง ๆ เมื่อเริ่มเข้าใจแล้ว มันเป็นการรู้แต่ไม่ยึด รู้สึกไม่อินเหมือนเคย นั่นโฉมหน้าใหม่ของการศึกษาเริ่มมาให้เรียนรู้แล้ว รู้แต่ไม่ยึด แต่อย่าไปสนใจมากว่า จิตเป็นธาตุรู้ เพราะมันจะทำให้เกิดอัตตาขึ้นมาได้ ว่ามีจิตที่เที่ยงแท้ ไม่ต้องไปสนใจตรงนั้นก่อน พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ชัดเจนแล้วว่า ธรรมทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น ดังนั้นหน้าที่ที่จะต้องฝึกฝนอย่างต่อเนื่องคือการมีสติและสัมปชัญญะ ไม่หลงความคิด ติดอยู่ในมุมใดมุมหนึ่ง ห้วงใดห้วงหนึ่ง หรือภพใดภพหนึ่งนั่นเอง ไม่ปล่อยให้เค้าเกิด คือ ให้รู้เท่าทันการหลงสร้างภพในทางใดทางหนึ่ง แม้แต่การคิดว่า ไม่ให้เค้าเกิด ก็ต้องระวังว่า จะหลงสร้างภพ ไม่เกิด ขึ้นมาอีกหนึ่งภพโดยไม่รู้ตัว ตรงนี้ค่อย ๆ ศึกษาไป มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน กำลังใจถ้าไม่ถึง บางทีจะว่ายุ่งยาก หาว่ากลัวโน่นกลัวนี่ แต่จริง ๆ ที่ว่า ไม่กลัว ๆ จริง ๆ มันก็ยังกลัวกันอยู่นั่นเอง ความกลัวมันมีกันทุกคน ค่อย ๆ ทำความเห็นให้ถูกตรงไปโดยลำดับ อย่าใจร้อน อ่านตัวเองให้ออกเสมอ ก็จะค่อย ๆ เข้าใจตนเองตามความเป็นจริงไปโดยลำดับเอง

ในที่สุดก็ต้องวางปัญญาด้วย ปัญญาก็เป็นของไม่เที่ยง ผู้รู้เองก็ไม่เที่ยง ถ้ายังเห็นว่า เที่ยงอยู่ ก็แสดงว่า ยังไม่เห็นตรงตามความเป็นจริง ยังไม่ตรงตามคำสอนของพระพุทธองค์ ยังไม่ใช่ หน่อพุทธางกูรโดยแท้


**ครูบาอาจารย์ท่านเคยเมตตาสอนไว้ว่า เรื่องของจิตก็เป็นเหมือนภาพยนตร์เรื่องยาวเรื่องหนึ่ง มีรักโลภโกรธหลงปัญญาญาณการตรัสรู้อยู่ในนั้นครบหมด ครั้นเมื่อพ้นกิจธุระไปแล้ว ก็คือ ภาพยนตร์นั้นได้ฉายจบเรื่องไปแล้ว ท่านไม่พูดว่ามีอะไรต่อไปหลังจากนั้นอีก


ขออนุโมทนาในความตั้งใจดีครับ

สาธุ..

 

ขอบคุณที่ช่วยขยายความครับ /\

 

ไอ้คิดไม่ดีนี่ มันคือไร ประมาณไหน วันๆๆคิดไร อยากรู้อะ แบบไหนคือไม่ดี

 

ความคิดในจิตเรา นี่มันเป็นขันธ์ ไหม?

มันอยู่ภายใต้การควบคุมของเราได้โดยสิ้นเชิงไหม?

แล้วการจะไปบังคับมัน อยากให้มันเป็นอย่างที่เราต้องการ นี่มันจะทำให้เกิดทุกข์ไหม?

 

ก็ต้องรักษาจิตใจเราให้ดี(คิดดี ทำดี พูดดี) แต่คงตลอดเวลานั้นคงยาก เอาทำที่เราพอทำไหวก้พอแล้ว โพสท์สิ่งดีๆไว้ในนี้ ก้ทำให้เราเปนคนคิดดี
ถ้าอยากจะทำได้ตลอดเวลา ก็ต้องมี ศีล สมาธิ ปัญญา เป้นฐานกำลังไว้คอยหนุน
จะได้แยกแยะสิ่งที่ไม่ดี แล้วเลือกคิดแต่สิ่งดีๆแทน
ถ้าในภาษาทางโลกง่ายๆเขาว่า.."ให้มองโลกและคนอื่นในแง่ดี (ซึ่งเปนสิ่งที่ทำได้ลำบาก)" แต่ถ้าทำได้เหมือนชนะใจตัวเอง

 

ธรรมดาของจิต มีสภาพเกาะ...

ดังนั้น ใช้อนุสติ10 ให้จิตเกาะ

 

เราทำได้เท่าที่เราทำได้เพราะเรายังเป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง ย่อมมีกิเลสในใจ และในตัว เพียงแค่ว่าเราจะทำยังไงให้กดกิเลสตัวนั้นให้ได้นานที่สุด จขกท.ทำดีแล้วให้ทำต่อไปนะครับ (ผมเองก็พยายามกดกิเลสตัวนี้อยู่ บางที่มันก็ชนะ บางทีมันก็แพ้ สู้กับมันต่อไป )