พุทธศาสนาสอนเหตุผล มากกว่าศรัทธา

พุทธศาสนาสอนเหตุผล มากกว่าศรัทธาfficeffice" /><O></O>​

<O></O>​

วันนี้ขอเริ่มต้นด้วยการตอบจดหมายจากท่านผู้อ่านอีกครั้ง หลังจากว่างเว้นด้วยงานบุญกุศลของวัดป่าชนะสงครามมานานพอสมควร<O></O>
จดหมายของคุณอันธิกา ผลากิจ จากกรุงเทพฯ ถามสั้น ๆ ดังนี้ครับ<O></O>
คุณภูเตศวรที่นับถือ<O></O>
ในฐานะชาวพุทธที่ได้สดับรับฟังข่าวคาวของพระภิกษุในพุทธศาสนาซึ่งเกิดขึ้นอยู่เป็นประจำ จนบางครั้งนึกรำคาญใจจนไม่อยากทำบุญกับพระอีกต่อไป อยากให้คุณช่วยวิพากษ์วิจารณ์ข่าวของพระอิสระมุนีที่ทางสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่งทำการเปิดโปงด้วยว่าเป็นอย่างไรกันแน่ จริงหรือไม่ ควรหรือไม่ควรอย่างไร<O></O>
ครับ ถามมาอย่างนี้ ผู้เขียนก็ต้องสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วก็พิจารณาด้วยสติปัญญาเท่าที่มีเพียงน้อยนิดของตน<O></O>
คำตอบมีอย่างนี้ครับ<O></O>
เรื่องการทำผิดวินัยของภิกษุใช่ว่าจะเกิดขึ้นเฉพาะยุคนี้สมัยนี้เท่านั้น หากเรื่องนี้มีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลแล้วครับ ผู้เข้าบวชในบวรพุทธศาสนาจะมาจากความศรัทธาหรือบวชด้วยเหตุใดก็ตาม ล้วนมาจากปุถุชนที่ยังไม่สามารถละกิเลสได้ทันทีที่ครองผ้าเหลือง ซึ่งแต่ละรูปก็ต้องพยายามละลดไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะปลดและวางกิเลสตัณหาลงได้ในที่สุด<O></O>
เพราะการก้าวสู่เพศบรรพชิตเพื่อมรรคผลนิพพานต้องฝ่าฟันกับกิเลสตัณหาตั้งแต่ขั้นหยาบ ๆ จนถึงขั้นละเอียดประณีตเป็นของยาก<O></O>
พระบรมศาสดาจึงทรงกำหนดศีลและวินัยของพระภิกษุไว้อย่างละเอียดถี่ถ้วน ถึงสองร้อยยี่สิบเจ็ดข้อ<O></O>
สองร้อยยี่สิบเจ็ดข้อ ครอบคลุมทั้งภายนอกและภายในของนักบวชอย่างหนาแน่น<O></O>
ถ้าบุคคลผู้เข้าบวชเรียนสามารถกระทำได้ครบถ้วนไม่บกพร่อง จึงเป็น

 

ทำดี 100 ครั้ง ทำผิดครั้งเดียว ยังไม่มีคนให้อภัยก็เป็นไปได้นะ คงต้องพิจารณาดู เหตุและผล ว่าไหนร้ายแรงกว่ากัน ซึ่งเป็นเรื่องยากสำหรับบุคคล

 

ธรรมะ มีทั้งอย่างต้น อย่างกลาง อย่างสูง เป็นสิ่งที่ทุกคนอาจนำมาปฏิบัติให้เป็นประโยชน์แก่ตนได้ อย่างชั้นต้นๆ ก็มุ่งประโยชน์สุขในการอยู่ร่วมกันโดยทางสันติ อย่างกลาง เพื่อทำประโยชน์ให้ตนในด้านให้ก้าวหน้า เป็นการฟอกจิตให้สะอาด อย่างสูง เป็นทางเกิดปัญญา การรู้แจ้งเห็นจริง และถอนความหลงผิดในโลกออกได้หมด ไม่มีความทุกข์แม้แต่น้อยเกาะจับใจตนอีกต่อไป สาธุ สาธุ สาธุ