ทุกอย่างถูกลิขิตไว้ทั้งหมดหรือเปล่า??

การที่เราจะเป็นคนดีหรือคนชั่ว จะมีนิสัยอย่างไร เป็นผลมาจากสภาพแวดล้อมต่างๆ รอบตัวของเรา พ่อ แม่ ญาติ พี่ น้อง
เราถูกกำหนดมาแล้วใช่ไหมว่าจะต้องเป็นลูกของคนๆนี้ มีรูปลักษณ์แบบนี้ มีนิสัยแบบนี้ วรรณะแบบนี้ มีคุณธรรมแบบนี้ มีเชื่อชาติแบบนี้ มีศาสนาแบบนี้ มีพี่น้องกี่คน และ ต้องเป็นคนแบบนี้ มีเพือนกี่คน และ ต้องเป็นคนแบบนี้
เมื่อเราโตมาก็จะถูกบ่มเพาะ โดยสิ่งแวดล้อม เหล่านี้ มันจะหล่อหลอมเราให้เป็นไปในทางที่ถูกกำหนดไว้
หากพ่อเป็นคนเลว ลูกก็ต้องมีนิสัยไม่ต่างจากพ่อหากถูกดูแลและเลี้ยงดูโดยพ่้อ ตรงนี้ เราถูก กรรม กำหนดมาให้เกิดมาเจอสภาพที่ถูกเลี้ยงดูโดยคนๆนี้
แล้วทุกวันนี้ผมและใครหลายๆคนที่ได้มาอาศัยใต้ร่มศาสนาพุทธ ก็ไม่ใช่เพราะ สิ่งแวดล้อมต่างๆ ทำให้เราได้มาอยู่ตรงนี้เหรอ
หากเราไม่เจอสภาพ ความทุกข์ และมีแต่ ความสุข เราจะมาอยู่ตรงนี้เหรอ

ข้างต้นคือสิ่งที่ผมเข้าใจนะครับ ทุกสิ่งทุกอย่างแม่แต่ความคิดของเราถูกกำหนดมาโดนกรรมเก่าหรือครับ ถูกกำหนดให้อยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบนั้นและกำหนดให้เรามีนิสัยแบบนั้นตามมา

 

เบื้องต้นอาจเพราะกรรมตกแต่ง กรรมสัมพันธ์ กรรมส่งผล แต่สุดท้ายเราคือคนลิขิตกรรม
จากความคิดเห็นส่วนตัวครับ

 

ข้อสงสัยที่ว่า เรากำหนดเอง หรือ เราถูกกำหนด นั้นเป็นเรื่องกรรมวิสัย
อย่างไรก็ตามจะอธิบายให้ฟังในเบื้องต้นดังนี้

การที่เราสามารถ เลือกคิด เลือกพูด เลือกกระทำ ได้นั้นแสดงว่า เรามีอิสระในการเลือกที่จะกระทำ กำหนดทิศทางได้ในระดับหนึ่ง
แต่อีกส่วนหนึ่ง เมื่อเราคิด เราพูด เรากระทำอะไรไปแล้ว บางเรื่องที่ทำอาจจะผูกมัดทำให้เราขาดอิสระภาพหวนกลับมาเป็นเหมือนก่อนกระทำ เช่น การกระทำความผิดต่างๆ ที่จะต้องได้รับโทษทัณฑ์
นั้นแสดงว่า เรามีอิสระ แต่สิ่งที่เรากระทำ คิด พูด ไปนั้นย่อมผลักดันให้เราเป็นไปตามทางของการกระทำนั้น

ในส่วนของ รูปร่าง หน้าตา ชาติตระกูล วรรณะ ก็ล้วนแล้วแต่เป็นผลของการกระทำที่เราเคยกระทำไว้แต่อดีตผลักดันให้เรามาอยู่ในเส้นทางที่เราเคยสร้างของเราไว้ แต่จะบอกว่าเราถูกกำหนดไปทั้งหมดก็ไม่ได้ มิฉะนั้นแล้วเราจะเลือกสร้างบารมี หรือเลือกสร้างเวรกรรมได้อย่างไร ถ้าในเมื่อทุกอย่างถูกกำหนด

การประกอบกรรมดี ด้วยการเจริญสติปัญญา กุศลผลบุญ นั้นแลจะเป็นเครื่องผลักดันให้เราสามารถเลือกทิศทางได้ถูกต้องและเป็นอิสระ พ้นออกจากการผูกมัดในผลกระทำของเราที่ไม่รู้ว่าอะไรบ้างที่คอยมัดตัวเราไว้ให้ต้อง รัก โลภ โกรธ หลง และนำไปสู่ข้อผูกมัดอย่างอื่น จนกลายเป็นเสมือนว่าเราถูกำหนดไปเสียทุกอย่าง
นั้นแลเพราะความไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ

เจริญในธรรม

 

อาจจะมีปัจจัยอื่นอีกที่ทำให้เราไม่เป็นไปตามสภาพแวดล้อมที่ถูกเลี้ยงดูมา

ทุกวันนี้รู้สึกว่าถ้าเราเจอทุกข์แล้ววางใจให้ถูกเราก็จะพบธรรมในทุกๆเรื่องที่เราประสบ

"เราอาจจะเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะเป็นได้ จากทุกการการทำของเราเองในวันนี้"

 

ไม่มีใครหรืออะไรกำหนดอะไรๆในที่ใหนๆอันเป็นความเชื่อในแบบลัทธิมีผู้สร้าง ..ไม่มีในคำสอนของพระพุทธศาสนา...

..ทั้งหมดทั้งสิ้น... มีแต่การไหลสืบเนื่องกันไปของเหตุปัจจัย จำนวนมาก... ทั้ง ภายใน ภายนอก ไกล ใกล้ และผลที่สลับคละเคล้ากัน..เป็นไปอยู่ตลอดเวลา..ไม่ขาดสาย...จึงไม่มีอะไรถูกกำหนดไว้ล่วงหน้า ไม่มีใครบันดาลให้เกิดสิ่งไรๆได้โดยไร้เหตุผล..



เราทั้งหลายต่างทำกรรมดีบ้างชั่วบ้างสลับคละเคล้ากันมาตลอดเวลาในสังสารวัฏอันหาเบื้องต้นไม่พบ..ผลกรรมเหล่านั้นย่อมมาส่งให้ได้รับในอัตภาพปัจจุบัน ในขณะที่รับผลกรรม ก็ทำกรรมใหม่ต่อทันทีสลับกันไปอยู่ตลอดเวลา..ตลอดกาลที่ผ่านมาย่อมสั่งสมอุปนิสสัยสันดานต่างๆมากมายที่พร้อมจะแสดงออกในปัจจุบันชาติ...เมื่อได้เหตุปัจจัยใหม่กระตุ้น...จึงไม่อาจสรุปได้ว่าถ้าพ่อแม่เลวแล้วลูกจะเลวตามไปด้วย คงเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า พ่อแม่เลวแต่ทำไมลูก ดีนักหนา หรือกลับกัน พ่อแม่แสนดี ทำไมลูกเลวได้ใจ?..


หรือที่เราเลือกจะมีเพื่อน จะนับถือศาสนา...นี้เป็นกรรมใหม่ ที่เกิดจากเหตุปัจจัยมากมายหลายอย่างทั้งไกลคืออดีตชาติ และใกล้คือปัจจุบันชาติ รวมถึงสื่งแวดล้อมด้วยก็มีส่วน...


ในคำสอนของศาสนาพุทธ ปฏิเสธหลักการว่า สิ่งใดสิ่งหนึ่งไม่ได้เกิด จากเหตุใดเพียงเหตุเดียว.. เพราะโดยหลักความจริงขั้นสูงสุดแล้ว สิ่งทั้งปวงเกิดจากเหตุปัจจัยจำนวนมากที่ประชุมพร้อม...จึงไม่มีหรือเป็นไม่ได้ที่จะมีอะไรหรือใครมาบันดาลว่าใครจะต้องเป็นเช่นนั้นเช่นนี้..เหมือนในคติของลัทธิอื่นที่มีผู้สร้าง..



หากท่านจขกท เป็นชาวพุทธ ก็ใคร่เรียนแนะนำให้ศึกษาคำตรัสสอนของพระพุทธเจ้าให้มาก ย่อมเข้าใจในสิ่งต่างๆที่ตนเกี่ยวข้องได้อย่างถ่องแท้ถูกตรง .. การนั่งคิดสุ่มคะเนเอาเอง ไม่ใช่ฐานะที่จะได้ความรู้ที่ถูกต้องแท้จริง ..เป็นพระวิสัยแห่งพระพุทธเจ้าเท่านั้นจะทรงคิดเอาเองได้ เราในฐานะสาวกควรแต่จะศึกษาพระธรรมที่ทรงค้นพบแล้วนำมาเปิดเผยให้เราทราบ..ย่อมพ้นจากความลังเลสงสัยอันจะพาตนตกไปจากประโยชน์สูงสุดที่ควรมีควรได้เสีย...

 

หากแม้นเลือกเกิดเองได้ คนทุกคนเลือกเกิดอย่างไรก็ตามใจเขาปรารถนา...แท้จริงแล้วอดีตไม่มีตัวตนอนาคตก็ไม่มีจริงเรามีชีวิตในปัจจุบันเท่านั้น ชีวิตวันนี้เป็นอย่างไรล้วนบอกไว้หมดแล้วทั้งเมื่อวานและวันพรุ่งนี้พร้อมสรรพในปัจจุบันขณะ ถามว่าใครลิขิต ตราบใดที่ยังเป็นผู้เล่นวัฎจักรก็ย่อมหมุน กรรมหนัก กรรมเบา กรรมเดี่ยว กรรมหมู่ กรรมตัดรอน กรรมดี กรรมชั่ว กรรมใดก็แล้วแต่ล้วนปรากฎผล กรรมคือการกระทำ ทุกการกระทำย่อมมีผล ผลนั้นก็ย่อมมาจากเหตุ เรารับผลกรรมมาด้วยและสร้างกรรมไปด้วยในตัวทุกปัจจุบันขณะ อย่างนี้แล้วจะเรียกว่าลิขิตมาทั้งหมดได้ไหมครับ
ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

เมื่อเกิดมาเป็นมนุษย์ ทุกสิ่งทุกอย่างก็ถูกกำหนดเอาไว้ทุกอย่างแ้ว หลีกหนีไปไม่พ้น

 

คนลิขิตกรรม กรรมลิขิตคน

ต้องตั้งมั่นว่าเราจะต้องเป็นผู้ลิขิตชีวิตของตน ส่วนเรื่องที่เราต้องเผชิญหรือหลีกหนีไม่พ้น ก็ควรยอมรับความจริงและต่อสู้กับสิ่งไม่ดีทั้งหลาย ขอให้หนักแน่นมั่นคงในความดี ในจิตใจของเราที่จะต้องลิขิตชีวิตตนเองให้ได้ ครับ

กรรมในอดีตก็ส่วนกรรมในอดีตให้ผลอย่างไรไม่ต้องไปวิตก แต่กรรมปัจจุบันก็สำคัญมาก ขอให้ทำปัจจุบันให้ดีครับ

 

เข้าใจผิดไปมาก มนุษย์เราเกิดมาตามตามแรงกรรมก็จริง แต่แรงนั้นไม่ได้บังคับให้เราต้องทำตามทุกอย่าง

เช่นช่างตีมีดก็เพื่อใช้ถากฟันหญ้า มิได้มีจิตคิดว่าต้องใช้ไปทำร้ายคน ฉันใดก็ฉันนั้น

เกิดเป็นมนุษย์เราก็สามารถเลือกที่จะเป็นคนดีหรือคนไม่ดี

แต่ฐานะแห่งการกำเนิดเป็นผลกรรมเก่า ทำให้เกิดในตระกูลต่ำ่หรือตระกูลสูง โรคมากหรือโรคน้อย มีเงินหรือไม่มีเงิน ฯลฯ

การดำเนินชีวิตง่ายหรือลำบากก็เป็นเพราะกรรมเก่า

แต่การเลือกที่จะเป็นคนดีหรือไม่ อยู่ที่ตัวเราเลือกเอง เรากำหนดได้ ถ้าไม่งอมืองอเท้า

สัตว์ทั่วไปหรือคนที่ไม่พัฒนาคัวเอง ทำตัวเป็นแมงกะพรุน ลอยไปเรื่อยๆ ก็พูดถูก ที่ไปตามกรรมที่เคยทำไว้

ไม่ใช่กรรมเลือกให้แน่นอน สำหรับมนุษย์หริอสัตว์ที่พยายามพัฒนา พัฒนายังไง

เราสามารถพัฒนาตัวเราได้ด้วยการ ต้านกิเลส ปรับสูงขึ้นได้ ด้วยการสร้างกรรมดี มีศีล

สัตว์นั้นมีแค่สัญชาติญาน(instinct) ต่างจากมนุษย์ที่มีปัญญา(intellectual) สามารถขบคิด แก้ไขปัญหาได้

ดังนั้นคนที่ไม่ยอมพัฒนาก็ยังไม่ใช่สัตว์ประเสริฐ คนที่ไม่พัฒนาตนให้สูงขึ้น ก็อาจย้อนกลับไปเป็นสัตว์ได้อีก

เช่นเดียวกันกับพวกที่ไม่ละกิเลสก็ไปนิพพานไม่ได้นั่นแล

ถ้าเพียงแต่คิดแต่ไม่ลงมือ ก็ยากที่จะประสพผล

คิดว่าจะทำความดีแต่ไม่เตยทำ คิดจะไม่เกิดแต่ยังทำกรรม

เปรียบเสมือนคนที่หิว คิดถึงอาหารต่างๆ มันจะอิ่มได้ไหม

มีเรื่องมาเล่าเพิ่มเติม และได้ข้อคิดนะครับ เป็นเรื่องที่เกิดในครั้งโบราณที่มีเมืองอยู่สองเมืองมีอาณาเขตติดกัน

สมมติว่าเป็นเมือง ก และ เมือง ข นะครับ

วันหนึ่งพระราชาเมือง ก ก็เกิดอยากได้เมือง ข เป็นเมืองใต้อำนาจ ก็ไปสอบถามฤาษีผู้มีฤทธิ์

ว่าถ้าไปรบกับเมือง ข แล้ว ใครจะชนะ ฤาษีนั้นเป็นผู้เก่งกล้ามีฤทธิ์ ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีจากพระราชา ก็อาสา เหาะไปบนสวรรค์ เพื่อ

สอบถาม พระอินทร์ผู้รู้ทุกสิ่ง ถ้าเป็นสมัยนี้ก็ง่ายแต่โทรไปไม่ต้องเสียเวลาถามคนอื่น

พระอินทร์ก็ตรวจดู แล้วก็ตอบว่า พระราชาเมือง ก ชนะแน่

หลังจากทราบคำตอบ ฤาษีก็กลับลงมาโลกแล้วแจ้งพระราชาว่า ท่านชนะแน่ในศึกครั้งนี้

หลังจากทราบก็เป็นที่รู้กันทั่วว่า ชนะแบบสบายๆ บรรดานายทหารทั้งหลายก็รู้สึกสบายใจ ไม่สนใจในการฝึกตามที่เคย

ในขณะเดียวกันที่ เมืองของพระราชา ข เมื่อทราบเช่นนั้นก็เกิดความรู้สึกฮึดสู้

ตระเตรียมอุปกรณ์และฝึกซ้อมเอาจริงเอาจังอย่างเข้มแข็ง เตรียมสู้เต็มที่แบบไว้ลาย

ลองเดาดูซิครับ เมื่อวันรบกัน ใครหรือฝ่ายเมืองไหนชนะ

แน่นอนว่า เมือง ข เป็นผู้เอาชนะศึกครั้งนี้

เจ้าเมือง ก ก็โกรธว่า ฤาษีนี่ใช้ไม่ได้ พูดโกหก ทำให้เสียหน้า

ฝ่ายฤาษีก้รีบเหาะขึ้นไปบนสวรรค์ ต่อว่าพระอินทร์เช่นกัน ว่าท่าน พูดผิด ทำให้ตัวท่านฤาษีเสียชื่อไปด้วย

พระอินทร์เมื่อได้ยินก็ตอบกับฤาษีว่า

ความพยายามของมนุษย์นั้น ถ้าตั้งใจและทำจริงจังอย่างเต็มที่แล้ว ไม่มีอะไรมาขวางได้

คนเราเิกิดตามแรงผลักของกรรมก็จริง แต่ถ้าพยายามอย่างเต็มที่แล้วก็สามารถเปลี่ยนชะตาตัวได้ ดังในพระสูตรที่กล่าวยกมานี้ เอวังก็มีด้วย

ประการะฉะนี้

/SIZE]

 

โลกนี้ไม่มีอะไรเหนือกฎแห่งกรรม ทุกข์หรือสุขคอยชักนำตามวิบากกรรมที่ตนได้ก่อไว้ ตายแล้วต้องเกิด กำเนิดในภพภูมินานา

พระมหาบุรุษพระพุทธองค์ทรงรู้แจ้งเห็นจริง ทรงห่วงใยสัตว์โลกทั้งหลาย ตั้งแต่วันตรัสรู้โลกวิทูแน่นอน ทรงรู้แจ้งโลกสรรพสัตว์ ถึงมรรคผลและพระนิพพาน นรกสวรรค์สารพัด ทรงแจกแจงแจ้งชัดไม่มีคลาดเคลื่อนเที่ยงตรง ด้วยพระเมตตาพระกรุณาปัญญาวิสุทธิ์สูงส่ง โอวาทพระพุทธองค์ดำรงคงอยู่นิรันดร์

บุญบาปตราบจนนรกสวรรค์ถึงชั้นพรหมและพระนิพพานไม่มีวันสิ้นกาลสูญหาย สัตว์และคนเกิดก็เพราะกรรมที่ตนเองทำไว้หรอกหนา หามิใช่ใครอื่น ชาตินี้เราได้เกิดมาก็ด้วยวาสนาและบุญที่มี

สวากขาตธรรม ตามหลักสัจธรรมคือหลักความจริงทรงตรัสไว้ชอบแล้วทุกกรณี หากพระองค์ได้ตรัสออกคำใด หนึ่งไม่มีสองย่อมเป็นหนึ่งตลอดไป มิอาจจะเปลี่ยนผันไปได้เลย

ภพชาติของเราเกิดมานับว่ามีค่าที่ได้เกิดมาเป็นคน บาปบุญมีแท้แน่นอน นรกหลายขุมไม่เคยเมตตาและปราณี ใครเคยทำความชั่วโดยไม่กลัวบาปกรรมต่ำช้า เครือข่ายนรกคอยไม่ให้หนีหลุดลอยสูญหายไร้ร่องรอย บาปมากบาปน้อยคอยลงโทษให้ทรมานอย่างสมเหตุสมผล

บาปบุญเก่าที่เราเคยก่อตั้งกัปป์กัลป์มารอ นั่นแหละหนอใช่อื่นไกล ตลอดวันเดือนปีใดแม้โลกจะหมุนเวียนเปลี่ยนแปรไป เสื่อมหรือเจริญเช่นไร? หลักธรรมมิได้เอนเอียง กิเลสแสนฉลาดคม ภายนอกดูรื่นรมย์แสนสุขสมสำราญ แต่ภายในนั้นร้อนดั่งไฟ เผาผลาญตลอดคืนวันไม่เคยว่างเว้นเหมือนเหนึ่งเป็นกองไฟ

ส่วนธรรมนั้นฉ่ำเย็นเห็นได้เป็นน้ำดับไฟได้จริง กุศลสูงยิ่งคือทำความดีทั้งกาย วาจา ใจ ด้วยการทำทานถือศีลภาวนา แบ่งสมบัติอันพอมี บริจาคด้วยใจยินดี แผ่เมตตาและปราณี ผลแห่งความดีจะยิ่งมีมา เลิศล้ำทำเถิดความดี ผลบุญสุคโตจะพาสุขสถาพรตลอดนิจนิรันดร


ขอนอบน้อมอภิวาทสักการะบูชา แด่พระผู้มีพระภาคเจ้า พร้อมทั้งพระธรรม และพระสงฆ์ ผู้ทรงสง่างาม หมดความสงสัย ชนะโลกทั้งมวล ทรงรู้แจ้งเห็นจริง เป็นนาถะแห่งโลก เป็นสรณะอันเกษม เป็นเนื้อนาบุญของโลก ผู้เป็นวงศ์อริยะ ผู้ไกลจากบาปธรรม ข้ามสังสารวัฏฏ์ ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์และเทวดา ผู้ทรงนำความสุขเกษม อันไพบูลย์ แก่เทวดา และมนุษย์ทั้งหลาย..

 

กรรม กำหนด รูปแบบ
คน กำหนด ทิศทาง

 

กมฺมุนาวตตีโลโก​

 

ถูกลิขิตมาในเบื้องต้นด้วยการกระทำของตน(กรรม) ลิขิตอนาคตโดยการกระทำของตน(กรรม)ในปัจจุบัน สรุปว่าอยากได้แบบไหนทำแบบนั้นเดี๋ยวได้แน่ (แค่เร็วหรือช้า)

 

กรรมเป็นแค่ จิ๊กซอ ตัวนึงครับ ตัวนี้ กำหนด พันธุกรรม กำหนดรูปร่างหน้าตา
วันเดือนปีเกิด สามารถ ตรวจสอบกำในอดีตชาติได้

ส่วน ปัจจุบัน เป็นกรรมอดีตชาติ+กรรมชาตินี้
ส่วน อนาคต ตัวเราเป็นผู้กำหนด จุดหมายครับ กรรมแค่เป็นบทสอบ