ทิ้งผ้ากาสาวพัตร แพ้ธิดาพญามาร

.......ทำไมทุกข์ควรกำหนดรู้ และ ตัณหาเป็นทุกข์สมุทัย....จริงจริงขันธิ์5เป้นสมมุติหรือแม้จะเห็นเป็นปรมัตถ์ก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่....ถ้าสามารถละตัณหาอันเป็นสมุทัยได้.....ทุกข์(สิ่งนั้นที่ทำให้เกิด ภพ ชาติ ชรา มรณะ ทุข์โทมนัส อุปายาส)เลยต้องกำหนดรู้...เมื่อรู้จะได้ไม่หลง...แต่ เราท่านยังหลงเสมอ เลย ต้อง วิริยะกันไป..

 

ทุกข์คือเวทนาคือความรู้สึก
สุขเช่นนั้น

ท่านตัณหาแล้วสมตัณหาท่านเป็นทุกข์หรือสุข
ท่านสมมุติเอาเอง
ว่าการเป็นทุกข์คือสุข
ท่านสมมุติว่าท่านเป็นสุขทุกวันนี้แตกต่างจากสุขของคนอื่นคือทุกข์

สุขทุกข์ตือความรู้สึกเท่านั้น
ความรู้สึกเขาเป็นสุขกับท่านไหมเป็นทุกข์กับท่านไหม
เขาเป็นเพียงรู้
แล้วสึกไป
มีใครมั่งรู้แล้วไม่สึก
คือลืม

ผมถามว่าท่านจะรู้สึกสุข
ในเรื่องม่วนสามนาทีนอนสลีสามเดือนคือ
สุขตลอดอยู่อย่างนั้นได้หรือไม่

ไม่มีเที่ยง

 

ปล่อยวางเถอะ จขกท.

 

สิ่งมีชีวิตมีกรรมที่ต้องพกพา.ต้องชดใช้.ห้ามอุทรณ์.ห้ามฎีกา.
ไม่ถึงกาลอันควร ไม่มีทาง.ขอบอก.
ปล.ดู.รับรู้ แล้ว ปล่อยวาง.(หัดไว้ให้ชิน ชีวิตจะดีไปข้างหน้าครับ)

 

เพราะสัจจะธรรมอยากจะบอกว่า "อย่าหาที่พึ่งภายนอก อย่าเอาความหวังไปฝากไว้กับสายลม--อยากเจอพระอรหันต์ ให้ปฎิบัติเอา"

 

จงอย่าไปตำหนิติเตียนท่าน อาจพลาดพรั้งยั้งจิตคิดกุศล
ความไม่รู้ย่อมเป็นเหตุกิเลสตน อย่าสับสนประมาทวิลาสไป
สัตว์ทั้งหลายย่อมมีเหตุเป็นของเขา แม้นตัวเราหารู้สู้อยู่เฉย
ดำเนินไปตามวิถีปราชญ์กล่าวเปรย ทุกคนเคยเสวยกรรมทีทำมา
ขอจงอย่ารำพึงถึงพ่อพระ ขอจงละความยึดติดคิดให้มั่น
อย่าไปปองมองเป็นภัยกล่าวโทษทัณฑ์ อย่าจาบัลย์เพราะร่วมภักดิ์ปฎิบัติมา
เรื่องของเหตุผลของกรรมมันซับซ้อน มันจะจรหรือจากไปใครรู้หนา
แม้นตัวเรายังไม่รู้เขลาปัญญา อุเบกขาวางไปในกงกรรม

 

คนทุกคน มีสิทธิเลือกทางเดินที่ถูก ของตนเอง
พวกคุณจะอาศัยคนอื่น ว่า เป็นตัวอย่างที่ดีอย่างเดียวไม่ได้หรอก เพราะ คนดีนั้น คุณต้องเป็นเอง ทำเอง จะมัวมาชื่นชมความดีของคนอื่น มันได้อะไรครับ

ไม่มีธิดาพญามาร มีแต่ มรรคาที่ถูกต้อง ของความเป็นมนุษย์ผู้ประเสริฐ ทำตามหน้าที่ ที่ได้เกิดมาจากพ่อแม่ ก็ต้อง มาทำหน้าที่เป็นพ่อแม่ ผู้ให้กำเนิด แก่ ผู้อื่นได้เกิดเช่นกัน นี่คือ ความจริงอันประเสริฐ หาไช่ ราคะ ครอบงำไม่

พวกคุณ หัด เข้าใจและยอมรับ หน่อยว่า เมื่อเขาสิกขา ไปมีครอบครัว ที่มีความสุข เป็นเจตนาดี นี่คือการ ออกจากธรรม เพื่อเรียนรู้ ธรรมที่ยิ่งใหญ่ กว่า
เพราะความดีในการเป็นพระเป็นสมมุติสงฆ์ก็ทำถึงที่สุดแล้ว
แต่ความดีของการเป็นฆราวาส เป็นมนุษย์ที่ประเสริฐ ทำหรือยัง

จะเห็นว่า สมมุติไหนคือสมมุติที่แท้จริง ต่างหาก
ผู้รู้โลก ผู้ชนะโลก ต้อง ชนะ ในบทบาทหรือสมมุติไหนเล่า
ถ้าไม่ไช่ ความเป็นมนุษย์ ที่แท้จริง ไม่ไช่ ในสมมุติอื่น ที่ สมมุติขึ้นมา

เป็นฆราวาส ทำดี สู้ เป็นพระไม่ได้ เชียวหรือ พวกคุณคิดแบบนี้หรือ
ตอบผมหน่อยสิ

 

ถ้าเป็นการ ออกมา เป็นชู้กับเมียชาวบ้าน หรือ หลอกลวงลูกสาวชาวบ้าน แบบนี้ถึงเรียกว่า ธิดาพญามาร เพระถ้าฝ่ายหญิง ต้องการเงินทอง ต่างหาก คือธิดาพญามาร

อย่าได้ตัดสิน คนอื่น เลย ถ้าคุณ ไม่ต้องการให้คนอื่นมาตัดสินคุณ
เพราะคุณเองก็ต้องการเลือกทางของตนเอง คนอื่นก็เช่นกัน

อย่าได้ ก้าวก่ายสิทธิเสรีภาพ ในความเป็นมนุษย์ ของคนอื่นเลย
ไม่งั้น กรรมจะเข้าตัวนะครับ อิอิ

 

หนทาง ของทางโลก กับทางธรรม ที่จริงมันไม่มี แบ่งแยก แต่ ว่า
ถ้าจะประพฤติพรหมจรรย์ ก็ ต้องลาทางโลก แล้วเข้าไปอยู่ทางธรรม
แต่ถ้าอยากออกจากธรรม ก็ต้อง กลับไปยังที่ที่ตนเองมา นั่นก็คือ ทางโลก

ถามว่า ทั้งทางโลก เวลาเป็นมนุษย์โลก หลงโลกมั้ย
ถามว่า ทั้งทางธรรม เวลาอยู่ในธรรม หลงธรรมมั้ย

หลงก็คือไม่เข้าใจ สงสัย หรือ รักโลภ โกรธ หลง นั่นเอง

ดังนั้น เส้นทางแห่งการรู้แจ้งก็คือ เส้นทาง ที่ไม่ทุกข์ นั่นเอง ไม่หลงสุข แต่คือ มรรคแปด
ดังนั้น สิ่งเหล่านี้ จึงเป็น สมมุติที่ต้อง เข้าใจ และ ผ่าน ให้ได้

ผู้รู้โลก ผู้ชนะสามโลก เขาชนะสิ่งใดกันเล่า

 

เมตตาธรรมค้ำจุนโลก

แล้วทำไม ธรรมกับโลก ต้องเกื้อกูลกัน จะมาแบ่ง อันนั้นทางโลก อันนี้ทางธรรม เพื่อสิ่งใดกัน นั่นเพราะ อยู่กับทางโลก เพื่อให้เห็นทางธรรมที่เด่นชัด เวลาอยู่กับทางธรรม เพื่อให้เห็นชนชาวโลกได้เด่นชัด ตกลง สมมุติที่เป็นอยู่ ความเป็นมนุษย์ที่เป็นอยู่ คือ อะไร

จะเห็นว่า ความจริงที่ซ่อนอยู่ใน ระหว่าง ทางโลกและทางธรรมนั้น มี ความเป็นมนุษย์เป็นผู้ อยู่ตรงกลาง ที่จะ เลือกที่ จะกระทำ กรรม ทางโลกด้วยธรรม หรือ กระทำธรรมเพื่อชนชาวโลก ซึ่งทั้งหมด บอกให้รุ้ว่า

คนจะเป็นคนดีได้ ทำดีได้ ด้วยความเป้นสมมุติสงฆ์เท่านั้นหรือ ความเป็นมนุษย์ นี่ ประเสริฐ เป็นคนดี ทำดีไม่ได้หรือ เพราะ การเข้าไปบวช ก็เอาร่างมนุษย์ คนเดียวกันนี่แหล่ะ เข้าไปถือศีล ปฏิบัติธรรม หรือว่า พระดีดี ถ้าสึกออกมาแล้ว จะดีไม่เท่า ตอนที่เป็นพระ งั้นหรือครับ

แล้วพ่อแม่คุณ เป็นคนดีเปล่าล่ะ ท่านไม่ได้เป็นพระ นะ แล้วท่านดีมั้ย สำหรับพวกคุณ

 

พอเป็นพระ ก็กราบไหว้ ว่าดี
พอเป็นฆราวาส หรือว่า ดีจะไม่มีแล้วหรือไง

คุณพ่อคุณแม่ ของเราที่เป็นฆราวาส มีดีมั้ยครับ

ตกลงคนที่หลง ดี ในคนอื่น หลงดีในสมมุติ ที่ตนเองยึดว่าต้องดี หรือครับ

มนุษย์เป็นพระ ว่าดี กราบไหว้
ฆราวาสออกจากพระ ก็ดีอยู่ ทำไมไม่กราบไหว้ ล่ะครับ

ใจใครหรือครับ ความคิดใครหรือครับ ความเชื่อใครหรือครับ ที่เปลี่ยนแปลงไปกับ สมมุติเหล่านี้ ผมว่า นี่ยังยึดติดกับ สมมุติที่เปลี่ยน นะครับ

ความไม่เที่ยงเหล่านี้ เปลี่ยนแปลงความรู้ ความเข้าใจ ศรัทธา ของคุณหรือครับ

คนที่เคยบวชพระ ว่าดี พอสึกออกมานี่ หมดดี เลยหรือครับ

 

ไม่ยักกะรู้ว่า ใคร มีความคิด ชั่ว กว่า กัน
ตกลง จะให้ เขาต้องบวชพระจนตาย โดยที่คุณ ก็นั่ง นอนกับลูกกับเมียที่บ้าน หรือครับ
โหคนเรา กรรม จริงๆ

 

อย่างน้อยท่านก็ทำประโยชน์แก่โลก สามอย่าง...
ขณะเป็นพระ ท่านเป็นพระดี... ท่านได้ทำประโยชน์แล้ว
ขณะที่ท่านรู้ว่า ท่านไม่อาจรักษาพระธรรมวินัยได้ ท่านจึงลาสิกขา...ท่านได้ทำประโยชน์แล้ว
การที่ท่านไม่อาจปฏิบัติได้อย่างที่เคยเทศน์สอน...ท่านก็ได้ทำประโยชน์แล้ว ตรงที่ทำให้เห็นความไม่เที่ยงของสรรพสิ่ง
อยู่ที่เราจะเห็นหรือไม่ว่า...ทุกอย่างในโลกล้วนแต่อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา...
อย่ายึดติดตัวบุคคลเลย ธรรมมีให้เห็นอยู่ทุกขณะ...
ท่านก็มีทางของท่าน เราก็มีทางของเรา...
การตำหนิโดยไม่รู้เหตุที่แน่ชัด ก็ไม่ได้บทสรุปที่แน่ชัด... สำหรับเรา เราปล่อยไป

 

วิบากกรรมของแต่ละท่านมีความเข้มข้นต่างกัน
บารมีที่จะมาหักล้างวิบากกรรม มีพอกันบ้างไม่พอบ้าง
อันไหนต้านไหวก็ต้านไป ต้านไม่ไหวก็ชดใช้กันไป
ชั่วดีแค่ไหน ไม่มีใครหยั่งเห็นของผู้อื่นได้ ของตัวเองก็ยังไม่รู้เลย!!!

 

บางทีก็เรื่องของเขาค่ะ คนทุกคนจะทำอะไรคงมีเหตุผลของตัวเองพระจะสึกก็เรื่องของพระเราคิดแทนไม่ได้หรอก เป็นเพราะหลายคนยึดติดเกินไปรึเปล่า อายุเยอะแต่งงานมาแล้วใช้อะไรวัดว่าเขาเป็นคนไม่ดี คิดมากก็ปวดหัวค่ะช่างมันเถอะ

 

ผมมีหนังสือที่ท่านเขียน เขียนได้ดีมากเลยครับ

 

ก็ยังดีกว่าฝืนล่ะนะ หมายถึงดีกว่าไปรักในสภาพที่บวชอยู่แบบนั้นน่ะ ส่วนพระที่ท่านผ่านมาได้นี่ท่านเผ่นอย่างเดียวเลยนะคือเจอหน้าไม่ไหว ย้ายวัดหนีเลย คนนะไม่ใช่พระพุทธรูป