ยิปซีพยากรณ์ การกุศล สมทบทุนไถ่ชีวิตโคกระบือ ตามแต่ศรัทธา

ทุกคนต่่างก็มีสิ่งที่ิคิดจะทำเพื่อคนที่คุณรักแตกต่างกันไป ส่วนต้นพุทธนั้น อย่างแรกเลยคือ ทำใจตัวเองก่อนค่ะ สำรวจความพร้อมของตัวเราก่อน เพราะคิดเสมอว่าเราควรจะต้องแข็งแรงทั้งร่างกายและจิตใจมากกว่าคนที่เรารักซึ่งกำลังจะจากไปให้ได้ เพราะมีหลายๆครั้งที่ต้นพุทธเคยเห็น ว่าคนป่่่วยระยะสุดท้าย ต้องกลับกลายมาเป็นคนปลอบใจคนที่อยู่ข้างหลัง จนกลับกลายเป็นว่า คนที่เรารักและกำลังจะจากไปกำลังพูดจาและเป็นกำลังใจให้คนที่ต้องอยู่ต่อไปข้างหลัง..สรุปคือ คนที่อยู่นอกจากจะไม่ได้ทำอะไรให้คนที่เรารัก(ซึ่งกำลังจะจากไปแล้ว)ตรงข้ามกลับสร้างความวิตกกังวลให้คนที่กำลังจะไปซะนี่
ด้วยเหตุนี้ต้นพุทธ จึงเลือกที่จะเครียใจตัวเองก่อน แล้วความคิด คำพูดและการกระทำของเราก็จะสื่อออกไปเป็นพลังที่จะโอบอุ้มคนที่เรารักได้ทั้งร่างกายและจิตใจค่ะ ยากไหม๊ ยากมากค่ะ แต่ก็ไม่ยากเกินไปหากเราตั้งใจจะทำมันจากสติและความรู้สึก รัก จากภายใน....
ส่วนที่เหลือค่อยมาว่ากันตอนต่อไปค่ะ

 

วันนี้เงียบดีจังค่ะ ทั้งฝั่งดูดวงและทำนายฝัน และฝั่งบริการดูดวง

 

เงียบแบบบรรยากาศมาคุ

 

ป้าน่ะเงียบแบบใจจดจ่อรอคำทำนายจากอาจารย์

 

ขอร่วมอนุโมทนาบุญในกุศลนี้นะคะ ยินดีร่วมด้วยค่ะ เมื่อโอนแล้วจะแจ้งให้ทราบค่ะ

 

น้องดอกพุดจ๋า เสียดายสุดชีวิตที่ดอกข้าว หมดแล้วทั้งพ่อและแม่ ทุกวันนี้ได้แต่คิดถึงๆๆๆๆ แต่ไม่รู้จะไปหาท่านที่ไหน จับต้องก็ไม่ได้ อยากกอดก็ไม่ได้ คิดถึงเหลือเกิน คนที่ยังมีพ่อแม่อยู่ ขอให้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ตักตวงความรักที่มีต่อท่านให้เต็มที่นะคะ

 

เรามีแขน และมือ ของเรา ที่ยาวพอให้กอดเราเอง ให้กำลังใจตัวเอง ยามที่ไม่มีใคร แต่เราก็ยังมีเรา เป็นกำลังใจให้คุณดอกข้าวนะครับ

 

ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ ขอบคุณนะครับที่ให้กำลังใจและให้ความไว้วางใจเป็นอย่างดีครับผม
ผมจะดำเนินการส่คำพยากรณ์ไปให้นะครับ แต่อาจมีความล่าช้า ต้องขออภัย ณที่นี้ด้วยครับ

 

สงสารรองเท้า

ดอกข้าว;น้องดอกพุดจ๋า เสียดายสุดชีวิตที่ดอกข้าว หมดแล้วทั้งพ่อและแม่ ทุกวันนี้ได้แต่คิดถึงๆๆๆๆ แต่ไม่รู้จะไปหาท่านที่ไหน
ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกลค่ะ ท่านก็อยู่ในใจ ในความทรงจำของพี่นี่ค่ะ และหากท่านรับรู้ได้ตอนนี้ท่านก็คงยินดี ที่มีลูกสาวดีๆคนนึง ที่ยังคิดถึงท่านอยู่เสมอ
จับต้องก็ไม่ได้ อยากกอดก็ไม่ได้ คิดถึงเหลือเกิน....พี่ดอกข้าวคิดถึงดังจังเลยค่ะ หนูหละเป็นปลื้มแทนคุณพ่อคุณแม่ของพี่จังเลยค่ะ ต้นพุทธแนะนำให้พี่ลองตักบาตรทำบุญปล่อยปลาแล้วกรวดน้ำ อุทิศบุญให้ท่านซิค่ะ แล้วพี่จะรู้สึกดีแทบไม่ต่างอะไรกับการได้กอดกายเนื้อของท่านเลยค่ะ ขณะกรวดน้ำก็ตั้งจิตอธิฐานให้นิ่ง สงบ เป็นกระแสเย็นเหมือนน้ำที่พี่กำลังเทลงไปแล้วฝากญาณของพระแม่ธรณีให้ท่านช่วยนำส่งบุญกุศลจากความตั้งใจของพี่ไปถึงคุณพ่อคุณแม่ แล้วปิติ จะร้อยเรียงเป็นกระแสผุดขึ้นภายในใจพี่จนปลื้มไปหลายวินาทีเลยหละค่ะ ลองดูนะค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ของพี่ใจดีรึเปล่าค่ะ ยิ้มเก่งยิ้มง่ายแล้วก็รักพี่มากด้วย หากวันนี้ท่านมองดูพี่อยู่ ต้นพุทธเชื่อค่ะ ว่าท่านคอยดูพี่อย่างให้กำลังใจ แต่ไม่มีห่วงกังวลใดๆเพราะท่านรู้ดีว่าลูกสาวของท่านคนนี้ แกร่งพอจะเดินบนถนนของชีวิตเส้นนี้ได้อย่างทุกข์ร้อนน้อยที่สุด

.[COLOR="rคนที่ยังมีพ่อแม่อยู่ ขอให้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ตักตวงความรักที่มีต่อท่านให้เต็มที่นะคะ..[I][COLOR="DarkOrange"]ใช่เลยค่ะ..ต้นพุทธเห็นด้วยกับพี่ดอกข้าวอย่างยิ่ง แต่คนเราส่วนใหญ่ อยู่ด้วยกันไป ยิ่งใกล้ชิดกัน ก็มักไม่ต่างอะไรกับรองเท้า 2 ข้าง ใช้ไปใส่ไป ไม่ค่อยจะสนใจดูแล ขอแค่มีใช้เดินไม่แสบร้อนปวดเท้าเป็นพอ....แต่...แต่ลองหายไปสักข้างซิคะ เราจะเดินเหมือนหนูติดจั่น หาแล้วหาอีก และเมื่อผลสุดท้ายคือหาไม่เจอ เราก็จะพบว่า ความเจ็บปวด แสบร้อน ในตอนที่เดินด้วยรองเท้าข้างเดียว หรือต้องเดินเท้าเปล่านั้นมันรู้สึกกันยังไง ที่เขียนมาทั้งหมดต้นพุทธไม่เคยมองรองเท้าเป็นของต่ำต้อยด้อยค่า หรือมองว่าเป็นของชั้นต่ำแล้วคิดจะเอามาเปรียบเทียบกับพ่อแม่นะค่ะ ต้นพุทธอยากให้มองในมุมของ ความสำคัญที่เรามักจะมองเห็นคุณค่ากันก็ต่อเมื่อเกิดการสูญเสีย แต่รองเท้ายังหาเปลี่ยนใหม่กันได้ไม่ยาก แต่คุณพ่อคุณแม่ไม่ใช่รองเท้า ไม่มีเปลี่ยน มีแต่ต้องทำใจยอมรับค่ะ[/COLOR][/I]

สงสารรองเท้านะค่ะ หลายๆคนมองมันเป็นแค่ของใช้ชั้นต่ำ ทั้งๆที่ คนตัวเตี้ยบางคน เขาคงลืมไปด้วยซ้ำว่า...ที่เดินทำตัวสูงเชิดหน้าอยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะรองเท้าที่คุณมองว่าต้อยต่ำนั่นแหละ ที่ทำหน้าที่ของมันอย่างดี คือรองรับทุกอย่างที่เป็นคนอย่างคุณ

 

มีเพื่อนคนนึงค่ะ เรียนพยาบาล ตลอดเวลาที่เรียนและขอเงินมาที่บ้าน คุณแม่ไม่เคยบอกลูกเลยว่า...มีปัญหาเรื่องการเงิน คุณแม่ทำทุกทาง กระทั่งกู้เงินนอกระบบและลงเอยด้วย การเอาบ้านเข้าจำนองธนาคาร เพียงเพื่อส่งเงินให้ลูกตามที่ขอ ...ลูกก็ไม่เคยรู้สภาวะทางการเงินที่แ้ท้จริงของทางบ้าน รู้แค่ขอเมื่อไหร่และเท่าไหร่ ก็ได้ตามที่ขอ
จบมาก็พบว่า บ้านกำลังจะโดนะธนาคารยึด ทั้งพ่อและแม่มีแต่เจ้าหนี้ทั้งนอกและในระบบทวงถามตลอดทั้งวัน สรุปคือ เพื่อนของต้นพุทธก็ต้องทำงานไปพร้อมๆกับกู้เงินมาปลดหนี้นอกระบบ และต้องปล่อยให้บ้านโดนยึด ทุกวันนี้พ่อกับแม่ก็ต้องเช่าบ้านเล็กๆอยู่ และท่านก็เครียด ลูกก็จบมาแล้วรับราชการพร้อมกับสถานะลูกหนี้รายใหญ่ของเจ้าหนี้มากมาย และเพื่อนต้นพุทธก็ต้องทานข้าวกับปลากระป๋อง และมาม่าเพื่อประหยัดเงินมาใช้หนี้ และใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ตามมาด้วยภาวะล่าสุดคือ พ่อล้มป่วย แม่เครียด ที่เห็นสภาพลูกต้องเป็นแบบนี้ .....
..คำถามจากสังคมรอบข้างคือ ใครผิดค่ะ
สำหรับต้นพุทธแล้ว ปัญหามันเกิดขึ้นแล้ว จะมาหาความผิดถูกไปก็แก้ไขอะไรไม่ได้ แก้ปัญหาที่รออยู่ตรงหน้าจะดีกว่า
การบอกกล่าวความเป็นจริงของสถาวะของครอบครัวไม่ใช่เรื่องผิดที่ทุกคนที่เราเรียกว่า "ครอบครัว" ควรจะรับรู้ไปพร้อมๆกัน ซึ่งคนกลุ่มใหญ่มองว่า ไม่ได้หรอกเดี๋ยวลูกเครียด ก็เลยเริ่มต้นด้วยพ่อแม่เครียดก่อน จากนั้นเมื่อมันบานปลายมากขึ้น คนที่จะเครียดต่อมาก็คือ ลูก ที่พ่อกับแม่บอกว่าไม่อยากให้เครียด แล้วสุดท้ายทุกคนก็แย่ไปตามๆกัน ...การบอกกล่าวกัน เสมือนให้ความสำคัญของคนในครอบครัวที่เท่าเทียมกัน ต้นพุทธมองว่ามันน่าจะนำมาซึ่งความเห็นใจกันมากกว่านะค่ะ หากการบอกกล่าวนั้นๆเป็นประโยคที่ขอความเห็นใจ ไม่ใช่กระแทกแดกดันคนฟัง อย่างเช่น
....ช่วงนี้ครอบครัวเราต้องประหยัดกันนะ เพราะเปิดเทอมมันมีค่าใช้จ่ายอีกมากมายรออยู่ (อันนี้บอกกล่าว และแจ้งให้ทราบค่ะ)
....ใช้จ่ายให้มันน้อยๆกันหน่อย ไม่ได้พิมพ์แบ็งค์เองนะ ไหนจะค่าเทอมอีก ไม่ได้เกิดมาเป็นลูกคนรวยนะ จำไว้หละ (อันนี้กระแทกแดกดัน ค่ะ)


มีอีกครอบครัวค่ะ ต้นพุทธเรียกเขาว่า ครอบครัว 3 ศุนย์ เพราะอ้วนกันทั้งพ่อแม่และลูก ก่อนหน้านี้ แม่คิดเหมือนคุณแม่ข้างบน แต่พอได้คุยกันแล้วต้นพุทธก็เล่าเรื่องเพื่อนพยาบาลให้ฟัง ..แม่คนนี้ ก็คิดใหม่และลองปรับใช่กับลูกสาวตัวเอง น้องอายุ 3 ขวบค่ะ ฉลาดมาก แกชื่อข้าวฟ่างค่ะ
แม่พูดก่อนไปส่งบ้านย่า ว่า เดี๋ยวขนม ต้องซื้อพรุ่งนี้นะค่ะ คืนนี้จะนอนแล้วไม่ได้ใช้พลังงานกินไปเราก็อ้วนกันอีก ที่สำคัญคุณแม่ต้องประหยัดเงินเอาไว้ซื้อข้าวสารกับค่าเทอม ค่าขนมของน้องไปโรงเีรียนอีกไม่งั้นเงินเราจะไม่พอ

อีก2 ชั่วโมงต่อมา แม่ไปรับลูกบ้าน ย่า ข้าวฟ่่างเดินออกมาพร้อมลากข้าวสารถุงขนาด 5 kg แม่งงกับสิ่งที่เห้นแล้วถามลูกว่าน้องจะเอาไปไหน
น้องขอย่าแล้ว แม่ไม่ต้องไปซื้อแล้วนะ จากนั้นก็ล้วงหยิบเหรียญสารพัดขนาดออกมาจากกระเป่ากางเกงมีทุกเหรียญค่ะ(คุณย่าน้องเป็นคุณครุและท่านชอบวางเหรียญไว้ ตามโต๊ะ ชั้นวางเสมอๆ) และกระเป๋าสะพายใบเล็กของแก พร้อมกับเอาออกมากองตรงหน้าแม่แล้วพูดว่า
"น้องขอย่ามาให้แม่ พรุ่งนี้น้องจะได้มีเงินกินขนมแล้วก็ซื้อแกงให้พ่อด้วย"
ย่ายืนมองด้วยความเอ็นดูหลาน ส่วนแม่ก็งงๆกึ่งปลื้มใจ พ่อยิ้มที่เห็นลูกทำเพื่อครอบครัว ปู่ก็พูดออกมาว่า ฝากผีฝากไข้ได้แล้วหละมั้ง....

 

ขอบคุณ อ.ตรัล และน้องดอกพุด มากๆ เลยค่ะ ซึ้งฝุดๆ อิอิ ปรกติพี่ชอบทำบุญอยู่สม่ำเสมอค่ะ ยินดีน้อมรับคำแนะนำของน้องค่ะ เฮ้อ...มีแต่เรื่องดราม่าเลย พี่นำเรื่องแท้ๆ เน๊อะ น้องดอกพุด

 

เปล่าเลยค่ะ พี่จุดประเด็นดีๆมาคุยต่างหากค่ะ ยินดีค่ะ มาเยี่ยมกันบ่อยๆนะค่ะ

 

วันนี่ได้อยู่ร่วมพิธีเบิกเนตรองค์พระพิฆเนศด้วยนะค่ะ อนุโมทนาบุญให้ปู่พิฆเนศคุ้มครองเพื่อนๆทุกคนที่แวะเวียนกันเข้ามาเยี่ยมเยียนกระทู้ด้วยจ้า
ก่อนไปแดดร้อนค่ะ แต่พอเริ่มทำพิธีลมพัดเย็นสบายเวลาดีที่เริ่มพิธีคือ

09.45 น.....จ้า​

 

มีใครได้ไปบ้างจ้า ออก 458 ถ้าโต๊ดหละก็ใกล้เชียวขาดไปแต้มเดียว ชิมิชิมิ ตัวสีแดงๆข้างบนหนะจ้า

 

เห็นด้วยกับน้องต้นพุทธนะ ถ้าเป็นตัวเราจะทำใจให้แข็งแรงก่อน และมีสติอยู่เสมอ เพื่อเราสามารถจะทำให้เค้าคนนั้นมีความสุขในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตค่ะ
(ปล . ยังคิดถึงเสมอ )
ป้าเล็ก

 

แหมเกือบดังระเบิดแล้วน้องเรา งวดหน้าขอใหม่นะ

 

ไม่ได้มีทุกงวดหรอกค่ะ phalek ก็แค่สนุกๆกันไปตามวาระ หนะคะ ต้นพุทธเองก็ไม่ได้กะจะเอาดีด้านนี้หรอกจ้า ฮาๆ ขำๆหนะค่ะ

 

จัดไปเลยนะคับคุณพี่ ขอทุกงวด ใกล้เคียงมากมาย ลดไปแต้ม เที่ยวหน้าขอเน้นๆๆๆๆ

 

เมล์ไปยังไม่ตอบนะคะ

 

เมล์ได้รับแล้วครับ กำลังดำเนินการพยากรณ์ตามลำดับไปครับ ต้องขออภัยด้วยนะครับ ที่ล่าช้า และขอบคุณที่ให้ความไว้วางใจครับ ขอบพระคุณมากนะครับ