***เรื่องเล่าของชายคนหนึ่ง ***

เรื่องเล่าของชายคนหนึ่ง

เมื่อ 8 ปีก่อน . . .
ผมตื่นเช้ามา อย่างเดียวดาย บนเตียงเล็กๆ เก่าๆ
ผมทำกิจวัตรประจำวันทุกอย่าง อย่างที่เคย ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ผมออกจากบ้านไปยังออฟฟิศ ตอนเก้าโมงเช้า พร้อมกับกระเป๋าเอกสารใบเล็กๆ
เมื่อผมไปถึงที่ทำงาน ผมได้พบกับเธอ เช่นทุกวันเธอเป็นเพื่อนร่วมงานของผม
โต๊ะทำงานของผมติดกับเธอทุกเช้าที่ผมเข้ามาที่ทำงาน ผมจะเจอเธอเป็นคนที่สอง
รองจากพีอาร์หน้าออฟฟิศ พร้อมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม และเสียงอันแจ่มใสของเธอ
ที่ทักทายผมทุกครั้งที่ผมก้าวเข้ามา เธอไม่ใช่คนสวยเลย
เธอดูแย่กว่าสาวๆหลายคนในออฟฟิศผมด้วยซ้ำไป แต่ทุกๆ คนในออฟฟิศชอบและเอ็นดูเธอ
ด้วยความที่เธอเป็นคนอัธยาศัยดี พูดจาไพเราะ มีมารยาท อีกทั้งยังเป็นคนมองโลกในแง่ดีเอามากๆ
จนบางครั้ง มันทำให้เธอ ตามโลกของคนอื่นไม่ค่อยจะทันเท่าไหร่นัก น่าแปลก ที่ผมจะรู้สึกเขินๆ
ทุกครั้งที่ผมจ้องหน้าเธอนานๆ ผมรู้สึกว่าเธอมีอะไรบางอย่างที่น่ารักอย่างบอกไม่ถูก
เธอไม่ใช่คนช่างพูด แต่เธอไม่เคยเงียบเวลาอยู่กับผม เธอไม่ใช่คนยิ้มเก่ง
แต่เรามักจะยิ้มเวลาที่อยู่ด้วยกัน เธอไม่ใช่คนมีเสน่ห์นัก แต่ผมกลับอยากอยู่ใกล้เธออย่างไม่มีเหตุผล
เธอไม่ใช่คนคุยโทรศัพท์เก่ง แต่เธอไม่เคยเป็นฝ่ายบอกผมว่า "แค่นี้นะ" ก่อนเลย
และที่สำคัญ . . . เธอไม่ใช่คนสวย แต่ผมรักเธอ วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ
เพื่อนที่ทำงานของผมก็เริ่มแต่งงานไปทีละคู่ๆ ผมได้ไปงานแต่งงานบ่อยครั้งมาก
โดยจะมีเธอไปกับผมในทุกๆ ครั้ง จนทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เราเป็นแฟนกัน
ทั้งๆ ที่เรายังไม่เคยพูดเลยสักครั้ง ว่าเราเป็นแฟนกัน เจ้าสาวของเพื่อนผม สวยๆ กันทั้งนั้น
หน้าตาบางคนเทียบได้กับนางแบบหรือดาราทีเดียว เธอมักจะพูดทุกครั้งว่า อิจฉาเจ้าสาวเหล่านั้นเหลือเกิน

ถ้าเธอใส่ชุดเจ้าสาว เธอจะสวยเช่นเจ้าสาวเหล่านี้บ้างมั้ย เธอพูดพร้อมกับทิ้งรอยยิ้มเพ้อฝันไว้
ให้ผมเก็บมานึกถึงทุกครั้ง หลังงานเลี้ยงจบลง รอยยิ้มของเธอ ดูชุ่มชื่นกว่าทุกครั้งที่เธอยิ้มให้ผม ดูสดใส เพ้อฝัน อย่างบรรยายไม่ถูก ผ่านไปนับร้อยกว่างานแต่งงาน จนผมคิดว่า
มันถึงเวลาเสียที ที่ผมจะเป็นเจ้าบ่าวบ้าง ผมเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วตั้งแต่เมื่อคืน
ผมตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ ผมจึงลุกขึ้นมาเตรียมตัว ผมวาดภาพจินตนาการว่าผมเจอเธอ
ใต้ต้นไม้ใหญ่ . . . เสื้อผ้าชุดเก่ง ดูเรียบร้อย และเหมาะกับรูปร่างอย่างผม . . .
ให้เธอได้เอ่ยชมเสื้อของผม น้ำหอมขวดใหม่ ที่ผมไม่ค่อยจะใช้นัก . . .
ให้เธอประหลาดใจ และถามว่า "วันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่า" มือผมที่ทาโลชั่นอย่างดี . . .
ให้มันนุ่มและคู่ควรพอที่จะกุมมือเล็กๆ ของเธอไว้ คำพูดสั้นๆ รวบรัด ที่ผมพร้อมจะบอกกับเธอ . . .
ให้เธอยิ้ม และน้ำตาเอ่อเล็กๆ ดอกไม้สีขาวช่อเล็กๆ กลิ่นหอม . . . พร้อมกับ . . .
แหวนแต่งงาน สำหรับเธอ ผมไปหาเธอตามที่นัด ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

ผมรอเธออยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ 1 ชั่วโมงผ่านไป . . . เธอไม่มา ผมยังรอ
2 ชั่วโมงผ่านไป . . . เธอไม่มา ผมก็ยังรอ 4 ชั่วโมง 12 นาทีผ่านไป . . .
เธอไม่มา ผมชักกังวลแล้วสิ เกิดอะไรกับเธอหรือเปล่า 4 ชั่วโมง 27 นาที
เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น มันเป็นเบอร์โทรศัพท์ของเธอ
เสียงผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่คุ้นหูกำลังคุยกับผมอยู่ ผมถามถึงเธอ
เขาบอกว่า เขาเป็นเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เธอถูกรถชน !
ขณะที่เธอกำลังถือดอกไม้สีขาวช่อหนึ่ง ข้ามถนนหน้าหมู่บ้านเธอ
ที่โรงพยาบาล เธอกำลังอยู่ในห้องผู้ป่วยฉุกเฉิน พยาบาลที่หน้าห้องสั่งห้ามเข้าเด็ดขาด
หลังจากนั้นพ่อกับแม่ของเธอ วิ่งมาถึงยังหน้าห้อง พร้อมกับถามไถ่ว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง
ผมตอบไม่ได้ ผมไม่มีคำตอบ และไม่มีแม้แต่เสียงที่จะตอบ มีแต่น้ำตาแห่งการรอคอย
น้ำตาที่เป็นเครื่องขอพรพระเจ้าของผม ให้เธอปลอดภัย และออกมามอบรอยยิ้มให้ผมอย่างเคย

สองชั่วโมงผ่านไป พ่อกับแม่ของเธอนั่งรออย่างอ่อนล้า พ่อต้องคอยปลอบแม่ โอบไหล่
และเช็ดน้ำตาแม่เป็นระยะๆ ผมมองเห็นภาพนั้นแล้ว น้ำตาผมแทบจะอดไม่ไหวที่จะหลั่งรินลงมา
ไม่น่าเลย . . . ผมไม่น่าเรียกเธอออกมาวันนี้ ไม่อย่างนั้น เธอคงไม่ต้องมารับเคราะห์อย่างนี้

 

นำตาไหลพรากเลยล่ะ บอกรักกันทุกวันนะทุกคน ทุกนาทีที่มีอยู่ ทำดีต่อกันให้มากๆ พูดคุยกันอย่าให้มันมีอะไรค้างในใจเลยนะ

 

เฮ้อ!

เวลาอ่านบทความแบบนี้

มันทำให้เรารู้สึกดีขึ้นอีกเป็นกองเลย

ที่เรายังมีคนให้รัก มีคุณพ่อให้รัก มีคุณแม่ให้รัก

มีเพื่อนๆ ที่เรารัก และยิ้มให้กับโลกใบนี้

ขอบพระคุณครับ

 

มีจริงอ่ะ อยากเจอบ้างจัง

 

อ้ะ เจอละ

 

เจอก็จะกราบงามๆ แถมเหรียญรางวัลบุรุษดีเด่นแห่งปี

 

อย่ารอให้ถึง 8 ปีเหมือนกับในเรื่องนะคุณฝุน บอกคุณBirdSoul อย่าช้าๆ
(||) (||) (||)

 

บุษบาชิงตัดหน้าเล้ย
ช้าดีนัก

 

ชอบบทความนี้จังเลยค่ะ นาฬิกาบนข้อมือเราสามารถย้อนมันหรือเลื่อนมันได้ แต่เวลาชีวิตของเราไม่มีใครทำแบบนั้นได้ วันนี้คนที่เรารักยังอยู่ก็บอกเค้าทุกวันเราจะได้ไม่เสียใจเมื่อเค้าจาก และแน่นอนที่สุดว่าคนๆนั้นคือพ่อแม่ของเรา จริงไหมค่ะ

 

เวลาและวารีไม่เคยไหลย้อนกลับ

 

ไม่ใช่ทอมนะ จะไปบอกคุณBirdSoul ได้ไงเดี๋ยวฟ้าผ่า
(tm-love) (tm-love) (tm-love)

 

ฟ้าไม่ผ่าหรอกคุณบุษฯ ถ้าผ่าก็ผ่าไปนานแล้ว
เมื่อวานดูในทีวี เห็นดาราเค้าหันมาคบเพศเดียวกัน
ตั้งหลายคน แถมพูดเหมือนกันว่า ผู้ชายหาดีไม่ด้าย ไว้ใจไม่ด้ายยย
ลองมะ จะได้ไม่เอ้าท์ อิอิ
(bb-flower

 

เอางั้นนะ คุณBirdSoul
:555: :555: :555:

 

เห็นบทความนี้แล้วนึกถึงน้องสาวที่รู้จักกัน แต่วันนี้เขาจากไปแล้ว ขออนุญาตอัพขึ้นไปนะคะ อยากให้อ่านกันเยอะๆ

 

อ้าวเสียใจด้วยนะคะ คุณtitawan น้องเค้าไปดีแล้วค่ะ

 

เรื่องสะเทือนใจมากเลย

 

ฟ้าเองก็เพิ่งทราบไม่กี่วันที่ผ่านมานี้เองคะ
แปลกใจว่าทำไมเขาไม่ติดต่อเลยนานหลายเดือน
พอได้ข่าวปรากฎว่าน้องเขาเสียแล้ว
เท่าที่ทราบมาเขาไปด้วยอาการสงบดีคะ