ชีวิตเยี้ยงละครน้ำเน่าไม่คิตว่าจะเกิดกับตัวเรา

เอารูปบรรยากาศมาฝากค่ะ สวยไหมค่ะ!?

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=IpNuIh02NVs]สงกรานต์ เชียงใหม่ 13 เมษายน 2556 (ยูทูปแก้ไขกล้องสั่น) - YouTube[/ame]
อันนี้ป็นบรรยากาศจริงรอบคูเมืองเชียงใหม่ค่ะ

 

จากนี้ก็จะเอาถ้อยคำดีๆที่ได้พบได้อ่านน้ำมาลงให้เพื่อนที่ได้มาเยี้ยมชมกะทู้นี้ได้อ่านกันนะค่ะคิดว่าอ่านแล้วตัวเองก็ซึ้งก็อินไปด้วยเลยนะค่ะเลยอยากจะนำมาลงให้อ่านกัน
เรื่อง "เมื่อรักแท้กลายเป็นแค่ความทรงจำ"
วินาทีแรก.....ของความทรงจำวันนี้ที่ไม่มีเขาอยู่เคียงข้างอีกต่อไปแล้ว
หัวใจเราแสนจะเจ็บปวดเพราะภาพของวินาทีแรก..วินาทีนั้นยังคงตามหลอกหลอนให้เราจมอยู่กับความคิดถึง
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เราก็ยังคงจดจำความรู้สึกในวินาทีแรกที่ความรักได้ก่อตัวชึ้นในหัวใจของเราได้
ในวินาทีที่เราได้พบกับใครคนนั้น
คนที่เพียวแค่มองตา...เราก็รู้ว่าเขาคือคนที่ใช่
คนที่เรารู้สึกว่า..
ความฝันเพ้อเจอของเรากำลังจะกลายเป็นจริง
หากหัวใจเรายังคงเฝ้าจดจำเพียงวินาทีแรกของความรัก
ความเจ็บปวดในใจเราคงไม่มีวันจางหาย
จนกระทั่งถึงวินาทีสุดท้ายของลมหายใจ
เราก็ยังไม่อาจกลับมาเป็นคนเดิม บางทีอาจดูเหมือนว่าเราคงไม่มีวันลบเลือนเรื่องราวดีๆและความทรงจำทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นในวันวานได้ แต่ไม่ว่ามันจะยากเย็นแค่ไหนก็ตามเราก็คงไม่มีทางเลือกอื่นใดไป นอกจากต้องยอมรับ และ อยู่กับความเป็นจริงที่เขาผู้ชายคนนั้น เลือกให้เราเอง!ความหวังทุกความหวังเกิดขึ้นในใจเราทำให้เราเฝ้าทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างจนสุดตัวสุดหัวใจเพราะเชื่อมันในตัวเขา เพราะเราเชื่อมันในตัวของเรา
เราจึงไม่เคยเผื่อใจไว้กับความเจ็บปวดหรือความเปลี่ยนแปลงที่อาจจะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า
เส้นทางของเราเอง นับตั่งแต่ความรักเข้ามาเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตเราก็เริ่งจะเดินหลงทาง ไกลออกไปเรื่อยๆ เราลืมที่จะหันมามองเส้นทางของเราและถามตัวเองว่า ยังมีความฝันใดที่เราต้องให้ความสำคัญอีกไหม
ในที่สุด..เมื่อวันที่เขาต้องการผลักไสเราออกไป
เพื่อจะได้เดินบนเส้นทางของเขา เราจึงกลายเป็นคนที่ไม่มีจุดมุ่งหมาย
และเป็นคนที่ไม่เหลืออะไรเลย

 

ความคิดถึง[/SIZE]
ครั้งหนึงความคิดถึงเคยเป็นความรู้สึกที่หอมหวาน ในเวลาที่เราได้คิดถึงคนที่เรารัก ได้โทรหาได้ ส่งข้อความให้มันชั่งเป็นอะไรที่หวานซึ้งและอบอุ่นถึงหัวใจ
แต่วันนี้ความคิดถึงกลับกลายเป็นความรู้สึกที่ทรมาน เมื่อเราเฝ้าคิดถึงคนที่เรารัก แต่ก็ไม่มีทางบอกให้เข้ารับรู้ได้เลย
ไม่มีหนทางใดที่เราจะได้พบหน้าเขา เพื่อที่จะบอกเขาว่าเราคิดถึงมากมายแค่ไหน ไม่หนทางที่จะได้ยินเสียงเขาพูดว่าคิดถึงเรา หรือแม้แต่จะถามเขาว่าคิดถึงเราบ้างไหม ไม่รู้ว่าเขาลืมเราแล้วหรือยังมันไม่ง่ายที่จะยอมรับว่าสำหรับเขา เราไม่มีค่าอะไรต่อไปแล้ว
แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่จะเฝ้าคิดถึงเขา มันคุ้มค่าไหม กับการที่เราจะเฝ้ากระวนกระวายร้อนรนคิดถึงแต่หน้าคนที่ไม่มีใจเหลือให้เราแล้ว
อย่าคิดถึงเขาอีกเลย จงยินยอมให้เวลาช่วยให้เราลืมเชาให้ได้ หากวันพพรุ่งนี้เราไม่มีภาพเขาเหลืออยู่ในใจ อะไรๆอาจจะดีกว่าเดิม

 

เราไม่ได้เกิดมาคู่กัน
เมื่อเราและเขาไม่ได้เกิดมาเพื่อจะเป็นคู่กัน ไม่ว่าเราจะทุ่มเทและเพียรพยายามแค่ไหน มันก็ไม่อาจทำให้ความรักคงอยู่ตลอดไปได้ไม่ว่าจะเพราะอะไรอย่างไร วันนี้...ที่ความรักต้องจบลง อาจไม่ใช่ความผิดของใคร หากแต่เป็นความตั่งใจของโชคชะตา(ขอขัดนิดนึ่ง เคยมีคนบอกว่าโชคเราได้มาชะตาเราเป็นผู้กำหนดก็มีนะ)
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราเฝ้าทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อความรัก แต่สุดท้ายมันก้ไม่มีอะไรเป็นอย่างใจหวัง เขาไม่เคยรักเราเท่ากับที่เรารักเขาเขาไม่เคยเห็นคุณค่าของเรา บางทีเราอาจไม่ควรแม้แต่จะรักเขาเลย บางทีความรักของเราอาจมีค่ามากกว่านี้ถ้าเรามอบมันให้กับคนอื่น
ไม่แน่ที่เราและเขาต้องจากกัน เพื่อจะด้พบคนที่ใช่มากกว่า ต่างจะได้พบคู่แท้คนที่สามารถดูแลรักเราตลอดไปได้ด้วยหัวใจจริงๆ

 

อยู่คนเดียวให้ได้
ความรู้สึกของการต้องอยู่คนเดียว กลายเป็นเรื่องใหม่ที่เราต้องทำใจยอมรับอีกครั้ง ทุกอย่างไม่ง่ายเลยเหมือนวันที่เราเคยมีเขาอยู่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมาเนิ้นนาน แต่วันที่ไม่มีเขาอยู่ข้างๆจึงกลายเป็นวันที่โหดร้าย...ที่สุดแล้วมันก็คือความจริงที่เราต้องยอมรับ วันนี้ที่เราไม่อาจหันไปข้างๆเพื่อมองหาใครเราจำเป็นที่จะต้องอยู่คนเดียวให้ได้ และอยู่ต่อไปด้วยหัวใจที่หนักแน่นเข็มแข็ง
เพราะเรายังคงมีชีวิต...และเรายังคงมีลมหายใจ เพราะชีวิตที่เหลือยังคงมีความหมายและมีค่า เราจึงต้องยืนหยัดและก้าวเดินต่อไป แม้ชีวิตจะไม่มีใครเลยก้ตาม

 

สิ่งที่ขาดหายไป
วันนี้ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องเอาสิ่งเหล่านั้นกลับคืนมา ทั้งความสุข ชีวิตชีวา ทั้งความหวังและความฝันที่หล่นหาย แม้เขาจะไม่อยู่ตรงน้เพื่อมอบสื่งเหล่านั้นให้กับเราอีกต่อไปแล้ว เราก็ต้องตามหามันกัยคืนมาให้ตัวเองให้ได้
เรื่องราวดีๆที่เราไม่อาจจะสร้างมันกับใครคนอื่น รอยยิ้มแห่งความสุข ความผูกพันธุ์ ความรัก ความอบอุ่น เรื่องราวปาฎิหารมากมาย ทั้งหมดที่มันขาดหายไป เรารู้สึกเหมือนว่าชีวิตมันไม่เต็ม ไม่มีเขาหัวใจเราก็ยังคงต้องเข็มแข็ง แม้ชีวิตจะเหลือแค่ความว่างเปล่า เราก็ต้องเติมมันให้เต็มได้ด้วยตัวของเราเอง

 

ชีวิตของเขา
ความห่วงใยและความใส่ใจของเรา วันนี้มันไม่มีความหมายสำหรับเขาอีกต่อไปแล้ว เขาเพียงต้องการจะเดินไปข้างหน้าเพื่อค้นหาสิ่งที่เขาต้องการ เพื่อจะตามหาความสุขให้ตัวเอง..
แค่ลองกลับมามองดูตัวเรา วันนี้เรากำลังทำอะไรอยู่ ทำไมเราจึงยังสนใจชีวิตของเขา ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่มีความหมาย มันเป็นเรื่องยากที่เราจะลบเลือนสิ่งเหล่านนี้ ที่เรายังคงสนใจเรื่องของเขา แม้เขาจะไม่สนใจเราอีกแล้ว เราก้ยังคงใส่ใจความเป็นไปของเขาอยู่ อยากรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ทำอะไร เฝ้าแอบมองเขาด้วยความห่วงใย อยากรู้ว่าเขาสะบายดีไหม มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาบ่าง คอยช่วยเขาทั้งที่เขาไม่รู้เลย และยังคิดว่าเป็นสิ่งอื่นที่คอยช่วยเขา ในวันที่เราต้องอยู่อย่างเจ็บปวด เราไม่แม้จะสนใจชีวิตของตัวเองแต่กลับยังห่วงใยและใส่ใจชีวิตของเขา คล้ายกับว่าเรา...ไม่รับรู้ว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้วนะ คล้ายกับว่า...เราไม่เข้าใจอะไรเลย ว่าเราไม่จำเป็นต้องทำเช่านนั้นอีกแล้ว
นับแต่วินาทีแรกที่เขาไม่ต้องการเราในชีวิต เราควรจะรับรู้ว่า...เราต้องทำอะไรต่อไป เมื่อการสนใจชีวิตเขา...ไม่เคยทำให้เรามีค่าอะไร แล้วทำไมเราถึงไม่หันกลับมาสนใจชีวิตของตัวเอง

 

ผู้ให้
วันที่เขาไม่ต้องการเราอีกต่อไป เราได้แต่เฝ้าทวงถามถึงสิ่งที่เราเคยให้ แล้วเขาสนใจจะรับฟังมันหรือเปล่า ในที่สุดเขาก้พูดเพียงว่าเขาไม่เคยร้องขอให้เราทำให้ แต่เราให้เพราะความเต้มใจของเราเองนับตั่งแต่วันแรกที่เรารู้ว่าเรารักเขา เราก็รู้จักกับผู้ให้ อะไรก้ตามที่เรารู้ว่าเราจะทำให้เขามีความสุข เราก็พร้อมจะทำมัน แม้ตัวเองจะตต้องเจอความทุกข์ อะไรก้ตามที่เขาบอกว่าเขาต้องการ เราก้พร้อมจะให้มันกับเขาโดยไม่สนใจแม้แต้การสูญเสียของตัวเอง เรายิ้มได้ที่เห้นว่าเขามีความสุขไม่ใช่เพราะตัวเรามีความสุข เราดีใจที่ได้ทำอะไรเพื่อเขา ไม่ใช่เพราะได้เห็นเขาทำอะไรเพื่อเรา ไม่ใช่เพียงให้เพราะแค่รักอย่างเดียวมันคือการให้ทุกสิ่ง แม้แต่สิ่งที่ไม่ควรให้ แม้ต้องโดนเหยีอดหยามสักแค่ไหน แม่ว่าต้องเจอกับคำพูดเลวร้ายเสียดแทงใจมากเพียงใด เราก็ยังอดทนใด้เพื่อเขาแต่เราก็ยังคงภูมิใจกับการที่ทำลงไปไม่ได้หวังอะไรตอบแทน ในที่สุดเขาก็ทำให้เรารู้ซึ้งว่า การเป็นผู้ให้ อาจไม่ได้มีคุณค่าเสมอไป และถ้าเราให้ใครและเขาไม่เคยมีความสำนึกใดๆในใจ มันก็จะเท่ากับว่าเราทำเรื่อง งี่เง่าที่สุดในชีวิต

 

เมื่อไม่ใช่...ก็ไม่มีวันดีพอทุกความบกพร่องของเราจะไม่เคยปรากฏในใจเขา หากเขาเฝ้าแต่มองเราในแง่ดีๆ สิ่งดีเพียงเล็กน้อยที่เราทำ จะเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่เกินจะมีอะไรมาเปลียบ ถ้ากาหเขามองเราเป็นคนที่มีความหมาย แต่ที่ผ่านมามันใช่ไหม ถามใจตัวเองดูเถิด
ทุกความงดงามภานในตัวเรา....ที่เราพยายามแสดงให้เขาเห็น มันไม่เคยน่าประทับใจ เพราะเขาได้แต่มองเห็นคนอื่นงดงามกว่า ทุกความดีทุกสิ่งดีๆที่เราทำ มันไม่เคยมีความหมายหรือน่าซึ้งใจ เพราะเขาคิดเสมอว่า..มีคนอื่นมากมายที่ดีกว่านี้ หากเขารักและชื่นชมเราด้วยหัวใจ ไม่ว่าจะงดงามหรือไม่เขาก้จะมองว่าเรางดงามเสมอ ไม่ว่าเราจะร้ายอย่างไร เข้าก็จะรู้สึกว่าเราดีเสมอ ไม่วาจะพยายามแค่ไหนใช้เวลานานเท่าไหร่ เราก้ไม่มีวันจะดีพอได้หรอก เมื่อรู้ตัวดี ก็จงบอกหัวใจว่า...พอสักทีเถอะ

 

ยิ่งรัก...ยิ่งเหนื่อย
สิ่งเดียวที่เราได้เห็นก้คือ...ยิ่งเรารักเขามากเท่าไหร่ เราก้ยิ่งเหน็ดเหนื่อยมากเท่านั้น แม้ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน เราก้ไม่เคยบ่น แม้ว่าจเท้อแค่ไหน..เราก้ไม่เคยยอมให้หัวใจเราท้อแท้ เรายืนยันที่จะรัก ที่จะทุ่มเท โดนไม่สนใจว่า ตัวเองจะต้องเหนื่อยล้าหรือต้องสูญเสียแม่แต่เกีรย์ติหรืออะไรไปมากแค่ไหน

 

คนช่างเรียกร้อง
ครั้งหนึ่งเราอาจเคยทำผิดพลาดครั้งใหญ่ ที่ปล่อยให้ตัวเองกลายเป็นคนช่างเรียกร้อง และในทีสุด เมื่อเขาตัดสินใจสั้นๆแค่เพื่อตัวเขาเท่านั้น มันก็ไม่เหลืออะไรให้เรียกร้องได้อีก แม้แต่การจะขอความเห็นใจจากเขา เราก็ยังไม่มีสิทธิ์ที่จะทำได้ แม้แต่การจะขอให้เขาอย่าลืมเรา อย่าทอดทิ้งเรา เราก็ยังไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะพูดได้ เป็นเรื่องหน้าเศร้า ที่สุดท้าย เราต้องเจ็บและไม่เหลืออะไรเลย

 

ขอโทษที่รักมาก แต่ดันไม่เข้าใจแม้ในตอนที่เขากำลังจะบอกลา เราก็ยังได้แต่พร่ำบอกว่าเรารักเขามากยิ่งกว่าชีวิต เรายังคงต้องการจะใช่คำว่า รักมาก เป็นเหตุผลในการดึงรังเขาไว้ แต่แม้เพียงเหตุผลว่าทำไม ทำไมเขาจึงอยากจากไปแม้เรื่องที่ว่าเขารู้สึกอย่างไร เราก็ไม่เคยเข้าใจเลย ในเมื่อเราไม่อาจมอบความเข้าใจให้กับความรัก คนที่เรารัก ก็คงไม่อาจอยู่กับเราได้
แต่หลังจากได้ผ่านความเจ็ปปวดครั้งนี้ เราคงจะเริ่มเข้าใจ และได้เรียนรู้ว่า...รักมาก ไม่ช่วยอะไร แต่รักด้วยความเข้าใจ....นั้นคงทน ได้ยิ้นไหมว่าเข้าใจแล้ว!เพียงเท่านี้ก็ไม่ให้โอกาสกันเลยทั้งที่ไม่ได้ทำผิดอะไรร้ายแรง

 

ปล่อยให้เขา เดินจากเราไปวินาทีที่ยากที่สุดของความรัก คือเราต้องปล่อยเขาไป มันคงไม่มีอะไรที่จะเจ็บไปมากกว่านี้ มากกว่าการที่เรากำลังมองดุคนที่เรารักมาก คนที่เคยผูกพันธุ์ กำลังเดินหายไปลับตา และไม่มีวันย้อนกลับมาในชีวิตเราอีก แม้นาทีนั้นเราอาจไม่มีแรงหายใจ แต่มันก็ยังดีกว่าอยู่ด้วยกันต่อไปด้วยลมหายใจที่มีแต่ความกีดกันและเหยีดหยาม...ทุกอย่างที่ร้ายๆจะจบลงจริงหรือที่แก้ไขอะไรไม่ได้ เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจในวินาทีนี้ ลองคิดดูให้ดี....

 

หลังจากเอาข้อความดีๆมาลงให้อ่านกัน ก็ไม่ได้เข้าเสียนานเลยค่ะ วันนี้เอาข้อคิดดีๆมาลงอีกแล้วค่ะ
โลกนี้จะสวยมากขึ้นอีกหลายเท่า
ถ้าเรามองทกอย่างที่เราเห็น เป็นสิ่งที่ดีทั้งหมดเอามาจากถ้อยธรรมให้กำลังใจนะค่ะ

 

มาอีกแล้วค่ะเอาข้อความกำลังใจมาลงให้อ่านกันค่ะ
อย่านิยาม ความเข้าใจ ให้วิเศสวิโสเกินไป ความเข้าใจ ไม่ใช่ความสมบูรณ์แบบ แต่มันคือการพยายามที่จะยอมรับ ในกันและกัน และอยู่รวมกันให้ได้ต่างหากเหมือนตัวเองจะเข้าใจทำนองนี้นะค่ะ:VO

 

คนเรามักไม่ค่อยมองต่ำ มัวแต่มองสูง สิ่งเล็กๆน้อยๆบางอย่าเลยมองข้ามไป บางครั้งสิ้งเหล้านั้น มันก็กลับมาทำประโยชน์ หรือ โทษให้ตัวเราได้เช่นกัน

 

มากมือสูงๆชูจั๊กแร้สองข้าง ว่า สู้ๆๆๆๆ

ขอเป็นเพื่อน เป็นกำลังใจให้ค่ะ

นางพญาต้องเข้มแข็งนะค่ะ

 

ละครเรื่องเก่าปิดฉากลงแล้วละครเรื่องใหม่กำลังดำเนินสืบเนื่อง เมื่อชีวิตเป็นเช่นนี้เราเลือกที่จะแสดงหรือเป็นผู้ดู!

 

มีสติอยู่กับปัจจุบัน นั้นล่ะคือชีวิตจริง...หากปราศจากสติ ชีวิตจริงย่อมคลุกเคล้ากิเลส เหมือนปมด้ายหาปลายไม่เจอ...เริ่มใหม่ ณ ปัจุบันพร้อมสัมมาสติขอให้ท่านได้พบเจอกับสิ่งที่ดีๆๆๆ