แย่งสมบัติของโลก เหมือนเด็กแย่งของเล่น(หลวงพ่อครูบาเจ้าเพชร)

::: แย่งสมบัติของโลก เหมือนเด็กแย่งของเล่น :::

“... เรานี่หลงกันอยู่ เราไม่เข้าใจ รูปโฉมโนมพรรณ คือร่างกายของเรานี้ จะเป็นร่างผู้หญิงก็ตาม จะเป็นร่างผู้ชายก็ตาม สุดท้ายมันจะทยอยเข้าไปสู่ความเหี่ยวเฉา ความร่วงโรยลงไป... ทำไมเราถึงจะได้ยังมีความยึดติดพัวพันกันอยู่ในร่างกายของเรา ในร่างกายของบุคคลอื่น ซึ่งไม่ทราบเลยว่าร่างกายเหล่านี้มีแต่คร้านว่าจะร่วงโรยลงไป เสื่อมสลายลงไป ทุกวันๆๆ จะหาความสดชื่นอย่างเดิมนั้นไม่มีแล้ว... ถ้าเราไม่รู้จักร่างกายของเราว่ามันเป็นของเสื่อมแล้ว เราจะหลงร่างกายของเราอย่างมากทีเดียว หลงร่างกายของเราแล้ว ก็หลงร่างกายของคนอื่นอีก หลงไปทั่วหมด วัตถุสิ่งของข้าวของก็หลงไปหมด ตอนนี้แหละ เมื่อหลงร่างกายประเภทนี้แล้วนะ มันจะไม่ทำกรรมดีแล้ว มันจะทำกรรมชั่ว จะก่อกรรมทำเข็ญล่ะคราวนี้ เพราะมันรักตัวของมัน มันอยากให้ตัวของมันคงสภาพ อยากให้ตัวของมันมี อยากให้ญาติของมันมี มันก็ทำทุกอย่าง แม้ว่าความเอารัดเอาเปรียบกับคนอื่นก็ทำ พี่น้องกันก็เอารัดเอาเปรียบกันได้ เพราะอาศัยคือห่วงตัวเอง ห่วงร่างกายตัวเอง สนองร่างกายของตัวเอง สุดท้ายมันก็เอาไปไม่ได้ บังคับไม่ได้ มันก็เหี่ยว ต้องแก่ต้องเฉา สุดท้ายก็ต้องร่วงโรยไป จนสุดท้ายก็เข้าโรงกันทุกคนไป ต้องตายนั่นเอง ตายแล้วก็เอาอะไรไปไม่ได้ ทรัพย์สมบัติ ข้าวของเงินทอง บ้านช่องห้องหอ ที่ทางทั้งหลายตกเป็นสมบัติของโลกไป เพราะที่เราแย่งกันนี้ เราแย่งสมบัติของโลก เหมือนเด็กแย่งของเล่นกันนั่นแหละ เมื่อเสร็จเลิกเล่นแล้วจะกินนมแล้ว ทิ้งของเล่นหมด ไม่เอาแล้วของเล่น... ”

ตอนหนึ่งของพระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อครูบาเจ้าเพชร วชิรมโน

 

สาธุครับ