ผู้ที่บริจาคเงินทำบุญ

ผมได้ไปไหว้พระในอุโบสถที่ยังสร้างไม่เสร็จแห่งหนึ่ง เห็นบางคนที่มาบ้างก็นั่งสวดมนต์บางคนก็อธิษฐานเอาปัจจัยทำบุญร่วมสร้างอูโบสถ มองไปที่ป้ายผู้มีจิตรศรัทธา มีชื่อผู้ร่วมบริจาคติดตามเสา ผนัง เต็มไปหมด ตอนกลับ พอเดินออกมาก็เห็นคนงานกำลังปูกระเบื้องพืื้นบริเวณรอบๆโบสถ์ บางคนก็หล่อพิมพ์ ติดผนัง บางคนก็ติดกระจกแผ่นเล็กๆตามเสาโบสถให้ สวยงาม บางคนกำลังดัดเหล็ก เคล้าปูน เดินออกมาไกลหน่อยหันกลับไปมองโบสถ์ทั้งหลัง ที่กำลังสร้าง ก็สวยงามดี....ก็คิดสงสัยว่า คนงานที่กำลังสร้างหรือคนบริจาคปัจจัยใครจะได้บุญมากกว่ากัน

 

ยังตอบไม่ได้ทั้งหมด เพราะบุญมากหรือน้อยกว่ากันนั้นต้องอาศัยเหตุปัจจัย เจตนาของเขาเหล่านั้น ว่าเกิดขึ้นอย่างไร การทำบุญด้วยการสร้างวิหาร จะด้วยกำลังกาย วาจา หรือใจ และจะด้วยปัจจัยทางวัตถุหรือ กำลังกาย ก็มีอานิสงค์เป็นบุญด้วยกันทั้งนั้น ส่วนวิบากกรรมคือผลบุญก็แตกต่างกันเช่นกัน

แต่สิ่งสำคัญคือ เมื่อท่านได้ร่วมสร้างวิหารทานแล้ว ผลบุญย่อมบังเกิดเป็นวิหารทิพย์เกิดแก่ท่าน เมื่อท่านดับกายสังขารไปแล้ว หากมีกำลังบุญกุศลมาก จิตเป็นกุศล ย่อมได้ไปสุขคติสุขเสวยทิพย์วิมานแห่งนี้ แม้ทรายแค่เม็ดเดียวที่ได้ร่วมทำบุญก็ตามครับ
สาธุครับ

 

มีคนมาขอเงินเศรษฐีสร้างวัด เศรษฐีใจบุญเซ็นเช็คให้หนึ่งล้าน ลงขันกับเศรษฐีอื่นๆ ใช้เวลาครึ่งนาที รู้สึกดีที่ได้ทำอยู่หลายวันในฐานะมีส่วนร่วมช่วยสร้างวัด จากนั้นก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องหรือรับทราบความเคลื่อนไหวของทางวัดอีก

อีกกรณีหนึ่ง มีกำนันชักชวนลูกบ้านจนๆให้ช่วยกันสร้างวัด ชาวบ้านยินดีเอาแรงกายแรงใจมาลงแขกร่วมกับชาวบ้านอื่นๆ ใช้เวลาเป็นปี ตั้งแต่ลงเสา ก่ออิฐ ฉาบปูน มุงหลังคา คุ้นเคยกับท่านสมภาร เห็นปฏิปทาของท่าน ได้ฟังธรรมจากท่าน เมื่อวัดสร้างเสร็จก็มาวัดเรื่อยๆ ใจรู้สึกอยู่ตลอดว่าตนเองมีส่วนลงแรงในการสร้างวัด ยังจดจำได้ว่าก่อนจะเป็นผนังโบสถ์ ก่อนจะเป็นหลังคากุฏิ เคยมีแต่ความว่างเปล่าอย่างไร

อย่าถามว่าระหว่างเศรษฐีกับคนจน ใครได้บุญมากกว่ากัน ควรถามว่าใครมีความสุขนานกว่ากัน กรณีตัวอย่างนี้ ชี้ได้ดีว่าถ้าไม่มีเงิน จะทำบุญที่ให้ผลทางใจได้ยิ่งกว่าเศรษฐีได้อย่างไร

แต่ละชาติ แต่ละชีวิต มีโอกาสทำบุญต่างกัน ชาติไหนเกิดเป็นเศรษฐี ก็คงไม่มีโอกาสไปลงแขกเพื่อได้ความรู้สึกว่า ‘วัดสร้างสำเร็จเพราะกำลังกายของเรา’ แต่ถ้าชาติไหนเกิดเป็นคนจน ก็คงไม่มีโอกาสลงขันเพื่อได้ความรู้สึกว่า ‘วัดสร้างได้เพราะกำลังเงินของเรา’

ไม่ว่าทำบุญแบบไหนไว้กับพุทธศาสนา ในชาติถัดมาย่อมได้อยู่กับพุทธศาสนา หรือศาสนาที่สอนเรื่องเหตุผลต้นปลายของชีวิตอันเป็นไปตามกรรม และด้วยใจที่เป็นใหญ่ในการให้ทาน ในการสืบสานพระศาสนา ทำความดำรงอยู่ของพระเณรชีให้เป็นที่สบาย ก็ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะมีความเป็นอยู่ลำบากยากแค้น

บางคนอยากทำบุญกับสถานสงเคราะห์เด็ก แต่ไม่มีเงิน ก็ไปช่วยสอน บางคนอยากทำบุญปล่อยสัตว์ แต่ไม่มีเงิน ก็ตั้งใจรักษาศีล ไม่ทำร้ายแม้สัตว์เล็กตลอดชีวิต โอกาสทำบุญมีอยู่ทั้งนั้น

แต่หากติดอยู่กับความคิดที่ว่า อยากทำบุญ แต่ไม่มีเงิน จึงไม่มีโอกาส ก็เท่ากับยอมให้ความคิดนั้นปิดทางทำทาน ปิดโอกาสได้บุญ ปิดกั้นความสุขความชุ่มชื่นอันพึงได้ในปัจจุบัน อย่าต้องพูดถึงผลในภายภาคหน้า ที่จะต้องประสบกับความแห้งแล้ง ตามการปรุงแต่งทางใจอันเป็นไปในปัจจุบันกัน​

-ดังตฤณ-​

 

รายชื่อที่ติดตามเสาหรือผนังนะท่านรู้ไม๊เขาเขียน หรือเขาติดไว้ทำไม คืออย่างนี้ เวลาเราไปที่วัดหรือที่แ่ห่งใดก็ตาม เมื่อเจอรายชื่อที่เขาร่วมบริจาคหรือผู้สร้างขอจงได้อนุโมทนาบุญกับเขาเิถิดตัวเองและผู้มีรายชื่อก็จะได้บุญจากการอนุโมทนา อนิสงค์มากกมายนัก ไม่รู้จักหมดจักสิ้น นะครับ อนุโมทนา

 

ไม่เฉพาะชื่อ แค่เห็นการทำบุญ เห็นอาคารสถานที่ ก็อนุโมทนาได้ เพราะจิตมันเข้าไปเห็นว่า สาธารณะประโยชน์ที่สร้างขึ้น มันดีงามก่อให้เกิดประโยชน์มากมาย จิตมันก็อิ่มเอม มันก็อนุโมทนา มันก็ได้รับบุญด้วยเช่นกันครับ สาธุ

 

ถ้าผู้บริจาคปัจจัย ไม่ได้มีใจเป็นกุศล ไม่ได้ศรัทธาในการบริจาค สักแต่ว่าบริจาคทั้งก่อนบริจาค ขณะบริจาค และหลังบริจาค

บุญก้อไม่น่าจะเกิดขึ้น ถึงแม้จะบริจาคเป็นแสนเป็นล้านก็ตาม

แต่ถ้าคนงานก่อสร้าง ปูกระเบื้องพืื้นบริเวณรอบๆโบสถ์ หล่อพิมพ์ ติดผนัง ดัดเหล็ก เคล้าปูน ติดกระจก ตามเสาโบสถให้สวยงาม

ถ้าจิตเกิดศรัทธาเลื่อมใสขณะทำงานของตน คิดว่าตนเองถึงแม้จะไม่ได้ร่วมบริจาค แต่ได้ใช้แรงกายร่วมสร้างศาสนสถานฝากไว้ในพระพุทธศาสนา

ไม่ใช่สักแต่ว่าทำงานให้เสร็จไปวันๆ บุญก้อเกิดในใจกับคนงาน(ซึ่งแต่ละคนระหว่างทำงานอาจคิดไม่เหมือนกัน)

บุญสำเร็จได้ที่ใจ ถึงแม้จะไม่ได้ร่วมบริจาคเงิน ไม่ได้ช่วยลงแรงกายสร้างแต่มีใจเป็นกุศล

ร่วมอนุโมนาบุญกับผู้ที่ทำความดีทั้งหลายเหล่านั้น ก้อยังได้บุญไปด้วยค่ะ

 

ดูที่เจตนาของแต่ละคนที่เกี่ยวข้องครับ..จริงอยู่อาการที่แสดงออกนั้น บอกได้เลาๆ แต่ไม่ชัดเจนเท่ากับ"เจตนา"ที่แต่ละคนตั้งไว้

ถ้าว่าคนงานตั้งเจตนาว่า "ดีละหนอ วันนี้เราจะได้ทำการสร้างพระอุโบสถ เพื่อความสะดวกแก่พระและญาติโยมในกุศลกิจทางพระพุทธศาสนา เพื่อความเจริญของพระศาสนาสืบไป " แล้วยังปิติโสมนัสให้แล่นไปเนือๆด้วยอาการนั้น..

ส่วนคนที่มาทำบุญต ั้งเจตนาว่า "เราจะบริจาคเพื่อจะได้มีชื่อบันทึกไว้ในสมุดหรือแผ่นจารึกติดผนังโบสถ์..แล้วก็อธิษฐานขอให้ถูกหวยรางวัลที่๑หรือให้สวยหล่อรวยโชคดี สำเร็จในธุรกิจการงานฯลฯ " แล้วก็บริจาคไปด้วยความหลง ไม่มีจิตคิดได้ว่า เราประสงค์ให้การสร้างพระอุโบสถนี้สำ้เร็จลงด้วยดีเพื่อให้พระสงฆ์แลสาธุชนสามารถประกอบกุศลกิจได้ด้วยดีโดยสะดวกเพื่อสืบทอดพระศาสนาให้ยืนยาวต่อไป..

ในกรณีทั้งสองนี้ ก็กล่าวได้ว่าคนงานได้บุญมากกว่า..

นี่ว่าโดยหยาบที่สุด ซึ่งที่จริง จิตนั้นพิศดารมากมายจนคิดตามได้ไม่หมด จึงเป็นอันว่า คงต้องย้อนมาเช็คที่ใจของท่านจขกทเองว่า ..แล้วข้าพเจ้าเล่า..ได้บุญบ้างหรือไม่จากการไปวัดนั้นมา และ...ได้ด้วยอาการใด..?..น่่าสนใจนะครับ..

 

[การติดชื่อ สลักชื่อไว้ตามผนัง ตามเสา โบถส์ วิหาร องค์พระพุทธรูป อะไรก็แล้วแต่
ล้วนเป็นการประกาศอุปาทาน ความยึดมั่นถือมั่น ว่าตนได้บริจาค ได้ทำสิ่งนี้ สิ่งนั้นไว้

โดยส่วนตัวแล้ว เห็นว่าการทำบุญ ไม่ต้องขอ ไม่ต้องคาดหวัง ทำแล้วเกิดปิติสุข อิ่มเอมใจที่ได้ทำ นั้นคือบุญสูงสุดแล้วค่ะ[/SIZE]

 

ตอบตรงคำถามเลยครับ

คนงานที่มาสร้าง เขามารับจ้าง เป็นอาชีพ ขายแรงงาน ถ้าไม่จ้าง ไม่ให้เงินเขา คนงานเหล่านี้เขาก็ไม่ทำ เขาต้องการแต่เงิน เพื่อนำไปเลี้ยงชีพ เลี้ยงครอบครัว เขาไม่ได้ศรัทธา เขาจะได้บุญไหม ลองคิดเอาเอง

คนที่มาทำบุญ บริจาค แล้วก็ เดินทางกลับบ้าน เขาเดินทางมาด้วยความศรัทธา บางคณะบางคนเดินทางมาแต่ไกล ๆ เพื่อต้องการถวายปัจจัยให้วัดที่ยากจน เพื่อวัดจะได้นำเงินไปจัดจ้างคนงานมาก่อสร้าง เพื่อเป็นสถานที่ปฏิบัติของพระพุทธศาสนาสืบต่อไป แบบนี้คุณว่า เขาจะได้บุญน้อยกว่าคนมารับจ้างสร้างไหม

ก็คงเหมือนคนรับหล่อพระประธาน ถ้าไม่ให้เงินเขา เขาจะหล่อให้ไหม อาชีพของเขา ไม่ต้องสงสัยเลย เขาทำเพื่อหาผลกำไร ต้องการเงินอย่างเดียว

 

ตามนี้เลยครับ...ท่านเจ้าคุณ

บุญขึ้นอยู่กับเจตนาและการกระทำ
ผู้ขายแรงงานส่วนใหญ่ไปสร้างโบสถ์วิหารก็เพื่อหาเงินมาเลี้ยงชีพ
ไม่ได้ไปทำเพราะศรัทธา ถ้าไม่จ่ายเงินก็ไม่ไปทำ
ผิดกับผู้มีจิตศรัทธา ที่ทั้งบริจาคและบางครั้งลงมือทำด้วยตนเอง

ลองไปสังเกตพวกช่างหล่อพระดู นะครับ
คนพวกนี้น่าจะได้บุญกุศลมหาศาล เพราะหล่อพระเป็นอาจิณเกือบทุกวัน
แต่ใจไม่ศรัทธา ไม่มีศีลเพราะส่วนมากตกเย็นกินเหล้าทั้งนั้น
แล้วจะไปได้อะไร

 

มีอีกวิธีที่อนุโมทนาแล้วได้บุญกุศล

ลองเปิด ที.วี. ดูการถ่ายทอดงานบำเพ็ญกุศล
บางงานใหญ่โตระดับเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินมาทำบุญ
บางครั้งมีการสวดมนต์โดยพระภิกษุสงฆ์นับพันรูป

แค่เปิด ที.วี. อยู่หน้าจออนุโมทนา ก็ได้บุญหลายแล้ว ครับ