กรรมจากการปิดทางเดินของชาวบ้าน

เป็นเรื่องที่ยายซึ่งเป็นเพื่อนกับป้าคนที่เกิดเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง
ป้าดำ(ชื่อสมมุติ)จัดว่าเป็นมีฐานะคนนึงในซอยที่ผมอยู่ เพราะเป็นแม่ค้าขายทอดมันอยู่ในตลาดและก็ขายดีเสียด้วย ที่ดินในซอยที่ป้าดำอยู่นั้นเป็นที่เช่ารวมทั้งละแวกบ้านที่ผมกับยายอยู่ก็เหมือนกัน เมื่อมีคนประกาศขายบ้านพร้อมที่ดินในย่านใกล้เคียงนั้นจึงไม่รอช้าไปจัดการตกลงซื้อมาเป็นของตัวเองเพื่อจะได้ไม่ต้องลำบากไปไกลถ้าเกิดโดนไล่ที่ขึ้นมาและสะดวกในการทำมาหากิน แต่เดิมบ้านหลังใหม่ที่ป้าดำซื้อนั้นหน้าบ้านของแต่ละหลังใกล้เคียงกันนั้น ก็เป็นทางเดินของทั้งคนทั่วไปและพระสงฆ์เดินเชื่อมไปตลาดหรือออกถทนนใหญ่ ซึ่งถ้าไม่ออกทางด้านนี้ก็สามารถเดินเลาะออกไปอีกทางได้เหมือนกันแต่เป็นตึกร้างเดินกันไกลพอสมควร ซึ่งก็ไม่ค่อยมีใครเดินและแถมเป็นแหล่งมั่วสุมของพวกขี้ยาดมกาว ซ้ำร้ายยังเคยมีคดีฆ่าแขวนคอวิ่งราวกันอีก จึงไม่ใคร่มีใครเดินผ่านแม้จะเป็นเวลากลางวัน พอป้าดำซื้อบ้านหลังนี้พร้อมที่ดินซึ่งก็รวมทั้งทางเดินแคบๆนี้ด้วย ป้าดำก็จัดการปิดทางเดินซะและปิดป้ายบอกให้ชาวบ้านร้านตลาดทั้งหลายไปเดินอ้อมทางด้านหลังตึกที่ว่านั้นแทน ผมเองยังงงเลยปิดทำไมเดินเข้าเดินออกตั้งแต่เด็กแล้วแต่ทำไงได้ จำได้ว่าต้องเดินอ้อมอยู่อย่างนั้นร่วมๆครึ่งปีผ่านไป คุณป้าจึงยอมเปิดทางผมไปรู้เรื่องสาเหตุจากการที่ป้ายอมเปิดทางให้ก็จากยาย ยายเล่าให้ฟังว่าอยู่ๆหลังจากที่ป้าดำปิดทางแล้วนั้นแกก็เกิดอาการปวดขาเดินเหิรไม่สะดวกไปหาหมอรักษาเท่าไหร่ก็ไม่หายเสียที จึงไปหาหมอพระๆท่านก็สงเคราะห์และบอกให้ว่าเกิดจากกรรมที่ไปปิดทางเดินของชาวบ้าน ขอให้เปิดทางเสียแล้วโรคลึกลับที่ว่าก็จะหายไปเอง แปลกแต่จริงพอป้าดำเปิดทางให้ชาวบ้านรวมทั้งผมได้ใช้อย่างแต่ก่อนเท่านั้น โรคที่ป้าดำเป็นอยู่นั้นก็หายไปเองไม่ต้องไปหาหมอที่ไหนด้วย จนปัจจุบันนี้ทางเดินนั้นก็ยังเปิดอยู่เพียงแต่ป้าดำแกทำเป็นเสาเหล็กกั้นมอไซค์ไม่ให้วิ่งผ่านเพราะหนวกหูผมและชาวบ้านเลยได้อานิสงค์ไม่ต้องลำบากเดินไปไกลเพียงแต่ถ้าเป็นคนเฒ่าคนแก่ก็ลำบากยกแข้งยกขาข้ามเครื่องกีดขวางที่ว่าซึ่งก็สูงประมาณศอกเห็นจะได้ ก็ฝากเตือนไปถึงท่านๆทั้งหลายที่ชอบรุกล้ำที่สาธารณะอมของหลวงนะ กรรมมีจริงโดนจริงหมอไหนๆก็ช่วยไม่ได้

 

เห็นอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ

คนแถวบ้าน ก็เหมือนกัน ทำอย่างนี้แหละ

แต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ

แต่เชื่อเรื่องนี้

ลองนึกดูนะ คนเรากันท่า กันที่ สร้างความลำบากต่อเพื่อนมนุษย์ ยิ่งถ้าเขาเป็นคนดีล่ะ หรือเขาเป็นพระโพธิสัตว์ล่ะ ใครจะไปรู้ จริงไหม?

 

คุณลองศึกษาเรื่อง ทางจำเป็นกับภาระจำยอมดูครับ เรื่องนี้ไม่ต้องรอกฎแห่งกรรมแล้ว ใช้กฎหมายได้เลย กฎหมายท่านมีเมตตากับผู้เสียเปรียบในเรื่องนี้อยู่แล้วครับ ใจเย็นๆ

 

อุโมทนากับอุทาหรณ์เรื่องการปิดถนนค่ะ เลยนึกขึ้นได้ ถึงเรื่องที่คล้ายๆกัน แต่เป็นเรื่องของผู้ที่เดือดร้อน/ได้รับผลกระทบจากการปิดเส้นทางสาธารณะ

เมื่อซัก 3-4 ปีที่ผ่านมา ที่มีการปิดเส้นทางสาธารณะทั้งทางถนนและทางอากาศครั้งใหญ่

เป็นเรื่องที่ได้ยินมากับตัวเอง คือเรื่องของเพื่อนฝูงและผู้ใกล้ชิดที่เล่าให้ฟังถึงผลกระทบจากการปิดเส้นทางสาธารณะ

คือ พ่อของเพื่อนที่ประสบอุบัติเหตุ เสียชีวิตระหว่างทาง เพราะไม่สามารถใช้เส้นทางปกติได้(ต้องอ้อมไปอ้อมมา กว่าจะถึงโรงพยาบาล)

ผู้ที่ได้รับผลกระทบจากการประกอบอาชีพทั้งหลายแหล่ทั้งหาเช้ากินค่ำ ผู้ค้ารายย่อย รายเล็ก รายใหญ่ ฯลฯ

อย่างผู้ส่งออกสินค้า ส่งสินค้าออกตามออเดอร์ไม่ได้ บางรายถึงกับมีหนี้สินล้นพ้น

เยาวชนต่างชาติจากเกาหลีกลุ่มหนึ่งเข้ามาเป็นอาสาสมัครบำเพ็ญประโยชน์ (ให้กับมูลนิธิแห่งหนึ่ง) โดยมาช่วยสร้างบ้านให้กับผู้ที่ไม่มีบ้าน

ไม่สามารถกลับประเทศได้ ต้องติดต่อกับผู้ปกครองทางบ้านกันจ้าละหวั่น เพราะผู้ปกครองเป็นห่วง เนื่องจากถึงกำหนดกลับแล้ว (เรื่องนี้อยู่ในเหตุการณ์เอง )

และที่สำคัญมีครูบาอาจารย์ท่านหนึ่งท่านจะไปโปรดคนยากจน (ไปทำบุญบริจาคสิ่งของ) ที่อินเดีย ก้อไม่สามารถเดินทางไปได้

และก้ออีกหลายๆ กรณีที่ต้องได้รับผลกระทบจากการปิดทางสาธารณะ ซึ่งผู้ที่ทำและมีส่วนร่วมในการทำ อาจจะไม่ได้คิดถึงผลกระทบที่ตามมามากมาย

อย่างน้อยๆ ก้อ 4 ข้อ คือ 1.ทำให้ผู้ป่วย/ผู้บาดเจ็บ ไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที (สุขภาพ,ความเป็นความตาย)

2.ผู้คนไม่สามารถทำมาหากิน/ประกอบอาชีพได้ตามปกติวิสัย (ปากท้อง)

3.สร้างความทุกข์ใจกับพ่อแม่ที่ห่างลูก/ลูกก้อคิดถึงพ่อแม่ (สร้างความทุกข์ใจให้กับครอบครัวชาวบ้าน)

4.ปิดกั้นเส้นทางบุญผู้ที่จะสร้างกุศลคุณงามความดีทั้งภิกษุและฆราวาส (ปิดเส้นทางบุญผู้อื่น)

ก้อคิดซะว่าเค้าคงมีกรรมร่วมกันมารึป่าวหนอ ??

 

สมัยที่เกิดเรื่องขึ้นนี้นานมากแล้วร่วมๆยี่สิบปีผมยังเด็กๆอยู่เลยและอีกอย่างก็คนในซอยเดียวกันไปฟ้องร้องถึงชนะได้ก็มองหน้ากันไม่ติด เพราะคุณป้ากับยายก็รู้จักกันไปทำบุญด้วยกันบ่อยและคนอื่นๆในย่านนั้นก็ไม่ยักกะมีใครโวยวายและก็คงเห็นว่าเรื่องลำบากเล็กน้อย(แต่ก็เล่นเอาเหงื่อตกเหมือนกัน)ก็เลยหยวนๆไปขี้เกียจขึ้นโรงขึ้นศาลเสียเวลาเปล่า ส่วนตัวผมเองก็เพียงแต่ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าป้าแกนึกยังไงก็ทราบถึงทำอย่างงั้นได้ ทุกวันนี้ผมก็เดินผ่านข้ามเครื่องกีดขวางของคุณป้าเมื่อกลับไปที่ซอยนั้นครับและไม่ติดใจอะไร(ย้ายออกมาแล้ว)เอามาเล่าสู่กันฟังเป็นประสบการ์ณให้เพื่อนๆพี่น้องชาวเว๊บพลังจิต

 

ที่บ้านก้เป็นเหมือนกัน..แต่ทางเดินเป็นของเขา เราใ้ช้ทางกันมากว่า20ปีพอเรามีธุรกิจส่วนตัวลูกค้าเยอะเค้ารำคาญเลยปิดทางไม่ให้ผ่านเลย..จนต้องมีการฟ้องร้องให้เปิดทางเพราะเราเข้าออกไม่ได้เลย..ทุกวันนี้ไปอาศัยคนอื่นเข้าออกแต่ต้องอ้อม อยากรู้จริงๆว่าเขาจะได้รับกรรมบ้างไหมเราลำบากขนาดนี้!!!

 

กรรมที่ปิดทางเดินของชาวบ้านจะรับวิบากกรรมอย่างไรก็แล้วแต่ว่าผู้ได้รับความเดือดร้อนมากน้อนแต่ไหนและอย่างไร แต่หลักๆก็เช่น
ทำให้คนอื่นเดินไกลขึ้น ต้องเหนื่อยเกินความจำเป็น ผลกรรมจะทำให้อ่อนแอเหนื่อยง่าย
ทำให้คนอื่นประกอบอาชีพไม่สะดวก ผลกรรมจะทำให้ลำบากในการทำมาหากิน
ผลต่อสุขภาพกรรมนี้จะทำให้ถ่ายไม่ออกท้องผูกเรื้้อรัง หรือคลอดยา่กอย่างมารดาของพระสิวลีเป็นต้น