ความนานแห่งกัป (นัยที่ ๑) อุปมาด้วยภูเขาหินลูกใหญ่

ความนานแห่งกัป (นัยที่ ๑)

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ !
กัปหนึ่ง นานเพียงไรหนอแล ?

ภิกษุ ! กัปหนึ่งนานแล มิใช่ง่ายที่จะนับกัปนั้นว่า
เท่านี้ปี เท่านี้ ๑๐๐ ปี เท่านี้ ๑,๐๐๐ ปี หรือว่าเท่านี้ ๑๐๐,๐๐๐ ปี.

ก็พระองค์อาจจะอุปมาได้ไหม พระเจ้าข้า !

อาจอุปมาได้ ภิกษุ !

ภิกษุ ! เหมือนอย่างว่า ภูเขาหินลูกใหญ่ยาวโยชน์หนึ่ง(1)
กว้างโยชน์หนึ่ง สูงโยชน์หนึ่งไม่มี่ช่อง ไม่มี่โพรง เป็นแท่งทึบ
บุรุษพึงเอาผ้าแคว้นกาสีมาแล้ว ปัดภูเขานั้น ๑๐๐ ปีต่อครั้ง
ภูเขาหินลูกใหญ่นั้น พึงถึงการหมดไป สิ้นไป
เพราะความพยายามนี้ ยังเร็วกว่าแล ส่วนกัปหนึ่งยังไม่ถึงการหมดไป
สิ้นไป กัปนานอย่างนี้แล

บรรดากัปที่นานอย่างนี้ พวกเธอท่องเที่ยวไปแล้ว มิใช่หนึ่งกัป
มิใช่ร้อยกัป มิใช่พันกัป มิใช่แสนกัป.

ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ?

เพราะเหตุว่า่ สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้น เบื้องปลายไม่ได้
เมื่อเหล่าสัตว์ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏ
สัตว์เหล่านั้นได้เสวยทุกข์ ความเผ็ดร้อน ความพินาศ
ได้เพิ่มพูนปฐพีที่เป็นป่าช้าตลอดกาลนานเหมือนฉะนั้น.

ภิกษุ ! ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ ก็พอแล้วเพื่อจะ
เบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง พอแล้วเพื่อจะคลายกำหนัด
พอแล้วเพื่อจะหลุดพน้ ดังนี้.

....................................
(1). ๑ โยชน์ = ๑๖ กิโลเมตร.

นิทาน. สํ. ๑๖/๒๑๕/๔๒๙-๔๓๐.


ฉบับ ๑๑ ภพภูมิ หน้า ๓๙๗ เรื่องที่ ๑๐๔
http://download.watnapahpong.org/data/books/pobpoom_20130130.pdf

๑๐๔-ความนานแห่งกัป (นัยที่ ๑)

 

กัปโดยหลวงปู่โลกอุดร

๑ กัปเท่ากับโลกเกิดและแตกดับไป ๑ ครั้ง

เจริญในธรรมครับ

 

ช่างยาวนาน ช่างน่ากลัว.....นี่เราจะแบกคราบร่างสังขาร ข้ามภพชาติ อีกสักเท่าไหร่กันหนอ และระหว่างเส้นทางเดินนั้น อาจจะพลาดพลั้งไปสักกี่มากน้อย และทำให้เสียเวลาไปอีก .....เนิ่นช้าไปอีก ได้แต่บอกกับตัวเองว่า อย่าประมาทในการใช้ชีวิตตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป พยายามข้ามฝั่งให้เร็วที่สุด ซึ่งไม่มีใครทำแทนเราได้ ตนนั่นแล เป็นที่พึ่งแห่งตน