ไสยศาสตร์ฉบับชาวบ้าน..มี.สาระ แบบกันเอง

เรียนถามพี่คำรณ

ในภาคเหนือ พี่เข้าป่าบ่อยๆ เจอสัตว์ใหญ่ๆ บ้างหรือป่าวครับ หรือว่า หมดประเทศแล้วมั้ง สำหรับสัตว์ใหญ่ในป่าภาคเหนือ

 

รูปที่ถ่ายกับหลวงปู่โง่น และ โยคี นี่

ความจริงโยคีในภาพนี่ ตอนก่อนถ่ายคือ พระเถระรูปนึง แต่ตอนถ่าย ล้างภาพมาแล้ว ภาพพระเถระท่านนั้น กลายเป็นโยคี ใช่มั้ยครับ

 

..
ขอบพระคุณ เสธ มากครับ.

ตอนแรกผมก้นึกว่า ต้องสร้างมโนภาพ จะได้เหมือน สายส่งสัญญาณ ..แต่พอมาอ่านข้อมูล บางครั้งให้ ทำสมาธิ ซึ่งสมาธิก็คือจิตว่างๆ แล้วท่องคาถา ผมเลย งง ว่า ควรจะทำอย่างไรดี...

งั้นผมจะลอง วางสมาธิ แล้วท่องคาถาไปเรื่อยๆละครับ สงสัย มีบุพกรรม เราทำกรรมกับเขาไว้มากกับ หญิงนางนี้ ถึงพยายามตัดอย่างไรก็ไม่ขาด ซักกะที....

 

เท่าที่เจอมาเป็นทางรอยต่อไทย-พม่า แม่ฮ่องสอน สัตว์ใหญ่ก็แค่หมูป่า เก้ง ช้างได้ยินแต่เสียง..ส่วนเชียงรายไม่มีแล้วสัตว์ใหญ่.
.เสือนี่หายาก สมัยนี้จึงไม่ต้องกลัวแล้วเสือ ๕๕ คงมีแต่ชื่อไปแล้ว
ส่วนเสือสมิง(วิชาของชาวกระเหรี่ยง)ยังมีแถบทาง แม่ฮ่องสอน แต่ไม่เคยเห็นตัว..ที่ทราบเพราะเคยเดินป่าไปกับญาติกันเพื่อไปยิงสัตว์(ผมแค่ติดตามแค่อยากรู้วิชาพรานป่า..เพราะเรื่องป่าต้องศึกษาจากพรานป่าจริงๆจึงจะรู้จริง)..ก็ได้หลายเคล็ดลับวิธีการอยู่รอดในป่า..เช่น ถ้าจะไปยิงสัตว์ห้ามพกอาหารดีๆ จะมีแค่พริกเกลือข้าวสารนิดหน่อยเท่านั้น ก่อนไปห้ามพูดสิ่งไม่ไดี ก่อนเข้าป่าต้องสมมุติประตูป่่า.(ชาวบ้านจะรู้เขตพื้นที่นั้นๆ) จะต้องขอขมาเข้าพื้นที่.วางกระทงเซ่นไหว้..ขึ้นห้างบนต้นไม้ต้องขึ้นก่อนพระอาทิตย์ตกดิน(เสกก้อนดินวางป้องกันภัยรอบ๔ทิศ) และห้ามลงจนกว่าอาทิตย์ขึ้น เพราะเสือสมิงจะมาหาพวกพรานเพื่อลองวิชา เช่นปลอมเป็นเพื่อน/ญาติมาเรียก ให้ลงไปหา..ตอนผมไปก็ไม่มีเหตุการณ์อะไร มีเพียงบางอย่างที่ปรากฏให้เห็น(แต่ไม่ใช่เสือสมิง) พรานบอกว่าน่าจะเป็นวิญญาณสัตว์ใหญ่..ร้องเสียงแปลกๆประมาณตี๒.(ผมไม่ได้หลับเลย๕๕)..ก็มี ปสก.ดีครับ แต่ไปกับพวกพรานก็ต้องทำใจเรื่อง ปานาติบาทฯ แต่เราก็วางใจของเราไม่ยินดีเรื่องการฆ่า ..และไม่กินเนื้อสัตว์ที่ยิงมาได้ ก็ไม่มีผลครับ..เพราะอยากแค่ศึกษาวิชาพราน(การแก้/กันอาถรรพ์ป่า)เท่านั้น

 

ขอบคุณครับพี่ tang_2536 รบกวนเรียนถามต่อเลยนะครับ พี่พอแนะนำผู้ทรงให้หน่อยพอได้มั้ยครับ ผมอยู่แถว เด่นห้า เมืองเชียงรายนี่เองครับผม

 

เรื่องโยคีรูปนี้ไม่แน่ใจ..เรื่องจริงๆครับ แต่ท่านครูบาบอกว่า น่าแปลกใจที่ท่านผ่านทะลุกำแพงออกมาได้ เพราะอยู่ๆก็เดินพรวดออกมาแบบไม่มีใครเห็นมาทักทายกับ ลป.โง่น และ ครูบา..แล้วก็เดินๆหายไป..พอไปดูทิศทางที่ท่านเดินไป ปรากฏว่าทางตันมีแต่กำแพงก็แปลกดีท่านว่า..แต่ผมไม่ได้ซั้กอะไรมากกว่านั้นครับ..ท่านว่า อินเดียมีอะไรแปลกๆเยอะในสิ่งที่เราไม่เคยเห็น/รู้ เพราะนักปฏิบัติ นั้นหลายแนว หลายชาติ และมีเรื่องเหลือเชื่อหลากหลายครับ..

 

ที่ว่าทำ สมาธิ ก็ถูกแล้ว คือเอาสมาธิ(จิตว่างๆนั่นแหละ)ไปท่องตัวคาถา..เพราะถ้าท่องคาถาไม่มีสมาธิ มันก็จะแว้บไปแว้บมาเรื่องอื่น..พอท่องแล้วมันก็จะดิ่งไปที่ตัวคาถาอย่างเดว พอท่องแล้วถ้ายิ่งมีปิติ(ขนลุกบ้าง/ตัวลอยบ้าง) ก็ยิ่งดี..จากนั้นก็นึกไปตามมโนภาพแล้วกำหนดจิตเป่าลงไป..

คำว่า สมาธิ คือการทำงานอย่างใดอย่างหนึ่งเพียงหนึ่งเดวนั่นเอง..จะว่าเพ่งก็ใช่อยู่.นะ..แต่ว่า ถ้าเลยลงไปถึง อัปนาฯจะใช้งานไม่ได้ คือ จิตนิ่งว่างเฉยจะคิดจะนึกอะไรไม่ได้..จะใช้วิชาคาถาก็ต้องค่อยๆถอยมาที่ อุปจาระ..แล้วจึงท่องคาถาออกไป แบบนี้ขลังแน่..
แต่สำคัญ..อย่าไปสร้างความอยากเสียก่อนทำ เพราะ ความอยากนั้นจะปิดกลั้นความสำเร็จไว้..
เรื่องคาถาอาคมนี่จะว่ายากก็ไม่ยาก จะว่าง่ายก็ไม่ง่ายเสียทีเดว ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงครับ..ต้องฝึกไปทดสอบไป..จะเข้าใจเรื่อยๆครับ..

ขอยกตัวอย่างเรื่องจริงให้ฟังหน่อย ครูท่านเล่ามา มีคนหนึ่งขี้กลัวมากๆ มาเรียนวิชากันปืนกับท่านเพราะรู้ว่ามีญาติที่ทะเลาะกันจ้างคนมาฆ่า..เรียนแล้วก็ยังไม่มั่นใจ มีอยู่วันหนึ่งมีคนมาบอกว่า เห็นมือปืน(คาดว่า)จะมาแถวๆนี้ แกก็กลัวจนสั่นไปหมดไม่ออกจากบ้านไปไหนทั้งวันทั้งคืน(๓วันเลย)ท่องคาถาสั่นไปหมด สุดท้ายก็ทนไม่ไหวเพราะหิวข้าวตาลาย(ข้าวสารหมด สมัยก่อนบ้านมันตั้งห่างกัน) สุดท้ายมาคิดได้ว่า ถ้ามันไม่ยิงเราเราก็ต้องตายอยู่ดี หรือถ้าเราไม่ออกไปไหน ก็อดตายอยู่ดี คิดไปแต่เรื่องตายก็เลยคิดว่า ตายเป็นตาย..ท่องคาถาไปเรื่อยๆใจก็เลยนิ่งเฉยๆ..จนถึงที่เขาซุ่มยิงก็โดนจริงๆ แต่มือปืนยิงเท่าไหร่ก็ไม่ออก..แกเล่าว่าตอนนั้นใจมันไม่กลัวเสียเลย(เดินไปภาวนาไป) แถมใจกล้าเดินเข้าไปถามมือปืนว่ามายิงทำไม มึงไม่มายิงกูก็ตายอยู่ดี.ไม่ต้องมาฆ่ามาแกงกันหรอกฝากไปบอกคนจ้างมึงด้วย..มือปืนก็รีบหนีไป..สุดท้ายมาเล่าให้ครูฟัง ว่าความกลัวนี่ก็ทำให้ขลังได้ว่างั้น กลัวตายจนนึกถึงแต่เรื่องตาย

 

เย้ๆๆๆ...เดินทางมาถึงหน้าที่ 100 แล้วคร้าบบบบบบ ยินดีด้วยครับพี่คำรณ ใน 100 หน้านี้มีเรื่องราวดีๆ มากมายให้จดจำ และยังมีอยู่ต่อไปอีกนะครับบบบบบ

 

พอดีอ่านเพชรพระอุมาแล้วอยากเข้าป่าบ้างครับ อิอิ ก็เลยมาขอความรู้หน่อยครับ

เสือคงหมดป่าไปแล้วมั้งครับ สู้มนุษย์ไม่ไหว:''''(

 

แหม ไม่คาดคิดว่าจะมีคนสนใจมาติดตามกันขนาดถึงหน้า๑๐๐ นะ...
แค่อยากมาเล่าขานสู่กันฟัง..เพราะบางสิ่ง บางอย่าง ที่เห็นในปัจจุบันดูไม่เป็นไปตามวิถีไสยฯแบบโบราณ..จะสุกเอาเผากินกันไปครั้งคราว พอจะอ้างอิงเอาเข้าจริงจังดูจะกล่าวอ้างกันแทบไม่ได้..สงสารคนที่สนใจแต่ไร้ทิศทาง
และอย่างน้อยได้จุดประกายปัญญา(ถึงอาจจะมีแค่น้อยนิด) คอยป้องกันคนที่จ้องหาแต่ผลประโยชน์จากสิ่งลี้ลับเหล่านี้แบบไม่รู้จริง..แต่อ้างอิงไปทั่ว

เพราะครูอาจารย์ที่รู้จริง ท่านดูนิ่ง ลึกซึ้ง..ไม่พึ่งพาผลประโยชน์..ไม่ไปโกรธพาลผู้ใด..
ดังนั้นเราศิษย์ท่านควรใซร้ ช่วยกันป้องมิให้ครูฯ(คาถาอาคม)ท่านต้องมาหม่นหมองมนทิน.กับการหากินบนกลิ่นอายแห่งไสยศาสตร์ของนักปราชญ์ไทย เราเอยฯ (.ก็เท่านั้น)

 

..

ขอบคุณคับ....

ก้อย่างว่าละคัรบ คาถานี้กะจะใช้กับ คนที่เรา รัก เท่านั้นครับ...แต่เมื่อรักมาก ใจมันเลยไม่นิ่งครับ...5555.....คงต้องฝึกทำใจกันจิงๆละครับ.....

 

กระทู้เดินมาถึง 100 หน้าแล้ว ยินดีด้วยครับพี่คำรน

 

มาร่วมฉลองหน้าที่100ด้วยคนนะครับ
สำหรับผมเด็กรุ่นใหม่เชื่อเรื่องพวกนี้ครับ
ประสบการณ์เคยเจอสิ่งล้ลับตอนไปอยู่หอที่ฉะเชิงเทราเหมือนกัน
แต่ผลสุดท้ายก็อยู่ด้วยกันได้เพราะการสวดมนต์และแผ่เมตตาให้เขา

 

ยินดีด้วยครับเดินทางมายาวนาน 100 หน้าพอดีได้ความรู้เยอะเลยครับ

 

สวัสดีครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค้าบบบ

เด็กมหาลัยแบบผมสนใจธรรมะเพราะกระทู้อา เลยครับ

 

สวัสดีครับ 100 หน้าแล้ว เร็วเหม็นกันนะครับcool:

พี่เคยเจอ โจรผู้ร้ายที่มีวิชาอาคม หนังเหนียว อะไรแบบนี้มั้ยครับ อยากรู้ว่าพวกนี้เค้ามีวิชาอะไรกัน หรือ พกเครื่องรางอะไร บางครั้งยังสงสัยว่า ทำไม เครื่องราง หรือ สิ่งศักดิ์ศิทธิ์ ยังคุ้มครอง คนที่ทำไม่ดีได้อยู่อีก yimm

 

ต้องค่อยๆติดตามไปครับ เพราะเรื่องเหล่านี้มันเล่ากันวันเดวไม่มีจบ..และถ้าจะเข้าใจเพียงวันเดวก็ไม่ได้เช่นกัน..

ในโลกเรานั้น..ยังมีสิ่งที่เราไม่รู้ ไม่ทราบ อีกมากมายครับ.สิ่งที่ผมรู้ แล้วคนที่ไม่รู้มาอ่านจะคิดว่าผมมีความรู้มากมาย เปล่าเลยครับ..ผมก็ยังต้องศึกษาอีกมากมายเช่นกันกับ ครูอาจารย์ที่รู้มากกว่าผม..

ดั่งคำสอนพระพุทธเจ้า ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ นั่นแหละ..แค่เราศึกษาแค่ธรรมข้อเดวอาจจะใช้เวลาเป็นปีถึงจะเข้าใจถ่องแท้ หรือหลายๆปีด้วยซ้ำไป..

ดังนั้น สิ่งที่เราคิดว่า ใช่ อาจจะไม่ใช่..หรือจะกลับด้านก็ได้..อย่างสมัยก่อน เรียก โจร/เสือ ว่าพ่อ แล้วเขาก็มีวิชาอาคมขลัง..แต่ก็ฆ่าคน ปล้นทรัพย์ แล้วเหตุใด ถึงอยู่รอดปลอดภัยมาได้ ไม่ตายด้วยลูกปืน อาวุธ ที่คอยจ้องทำร้าย ทั้งฝ่ายศรัตรู/ จนท. สุดท้าย ก็มาใช้ชีวิตบนเส้นทางปกติทั่วไป..แต่ก็ไม่สามารถทิ้งร่องร่อยแห่งกรรมไปได้...เพราะ วิชาเหล่านั้น คุ้มครองป้องกันแค่ ภยันตราย ในทางโลก..มิได้คุ้มครองป้องกันกรรม ที่เป็นเรื่องของทางธรรม(สิ่งที่เหนือโลก)..

ไสยฯนั้นมีทั้งขาว ทั้งดำ บางครั้งแทบแยกแยะไม่ออกด้วยซ้ำไป..จะแยกออกด้วยตัวผู้ทำเอง คือแยกด้วยคุณธรรม ว่าควรกระทำลงไปไหม..เพราะสิ่งเหล่านี้ ถ้าจิตของคนที่มีสมาธิแล้วได้กระทำลงไปย่อมมีผลตามมาอย่างแน่นอนไม่ว่าน้อย/มาก..ถ้าปัจจัยสนับสนุนกันและกัน เช่น มีบุพกรรมร่วมกัน(คู่เวรกรรม) จิตตก ดวงต่ำ ..มันจะเกิดขึ้นส่งผลทันที..เพราะตัวคาถาอาคมนั้น ต้องยอมรับว่า มีพลังจริง มีผล จริง...คนโบราณ จึงพูดเสมอว่า ไม่เชื่ออย่าลบหลู่.

แต่สมัยก่อนนั้น ครูบอกว่า คำสั่งครูคือถ้าไม่ถูกทำจนน้ำตาตกเป็นสายเลือดจะไม่กระทำคุณไสยฯ ใส่..นั่นก็หมายถึง อยากให้คิดแล้วคิดอีก..เพราะคนเราร้องไห้อย่างไรก็คงไม่ถึงกับเลือดออกตา..

ครูท่านเล่าว่ามีคนมาเรียนวิชาเมตตาไป..เรียนแล้วถูกสาวดูถูก พูดใส่จนทนไม่ไหว..(คงพูดถึงขั้นรุนแรงละมั้ง๕๕)..แค่เสกดอกจำปีท้าให้ดม..สาวเจ้าก็ดม..๓ วันหอบผ้ามาถึงบ้าน แต่เจ้าตัวไม่รับเข้าบ้าน สาวร้องห่มร้องไห้..สุดท้ายผู้ทำถอนวิชาให้ ญาติต้องพามาขอขมา..ส่วนสาวไม่เสียตัว เพราะผู้ทำมีคุณธรรม.(ตั้งจิตอธิษฐานไว้ว่าขอครูให้สอนหญิงรายนี้ให้รู้คุณค่าวิชาคาถานี้ แต่ลูกจะไม่ขอล่วงเกินแม้แต่น้อย..เพราะข้อห้ามคือทำแล้วต้องรับเลี้ยง) ...

นี่คือบางเรื่องที่นำมาเล่าสู่กันฟัง..

 

โอ้ว..........คาถาจำปี สุดยอดครับ ขอเรียนครับพี่คำรณ อิอิอิ

 

โมทนา ครับพี่ ว่างๆมาต่อภาค 2 นะ อ่านแล้วสนุกอะครับ

 

๕๕ น้องนัน จะเอาไปให้ใครดม เหรอ..

กลัวเสกแล้ว คนที่บ้านจะแย่งดมซะก่อนนะสิ..๕๕