จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

​

 

​

 

ยั่วยวนและหลอกล่อ จะทำให้เราหลงใหล

อุปสรรค และขวากหนาม จะมาเบี่ยงเบนเรา

ความทุกข์และความท้อ จะทำให้เราเบื่อหน่าย

เยาะเย้ยและถากถาง จะทำให้เราไม่ก้าวเดินต่อ

แต่เรายังคงมั่น ที่จะเดินไปด้วยใจที่แ็ข็งแกร่ง

ไม่มีอะไรดึงเราออกจากสายทางธรรมได้แน่นอน.

ถ้าเรามีความความศรัทธามั่นคง เชื่อมั่นในตนของตน

ไม่ต้องไปสนใจไม่ว่าอะไรจะเกิด ท่านทั้งสองสอนว่า

ทำใจของตนให้เป็นธรรมดา ไม่ว่าจะทำอะไรให้ทำใจ

ให้เป็นธรรมชาติ และธรรมดาความธรรมดาของเรานี่แหละ

จะเป็นสิ่งที่ทำให้เรารู้ว่ามันไม่ธรรมดา ขอกราบขอบพระคุณค่ะ

ขอน้อมรับค่ะและจะนำมาปฏิบัติเพื่อที่จะได้มีดวงตาเห็นธรรมยิ่งๆขึ้นไปสาธุ.

 

อานิสงส์ของธรรมดา ๕
๑.อานิสงส์ของการเกิด ๑๑ มืด ตาย ฯลฯ เรียกว่า ปัจจัยการ ๑๑
๒.อานิสงส์ของความแก่ ๑๐ ไม่ติดวัย เริ่ม ๑๐ ปี ถึง ๑๐๐ ปีนั้นเอง
๓.อานิสงส์ของความเจ็บ ๑๐ไม่หลงโรค ธัมมานุคติ ๑๐ นั้นแหละ
๔.อานิสงส์ของความตาย ๑๐ ไม่ติดชีวิต เสมือนนํ้าค้าง ฯลฯ ชิ้นนื้อนาบไฟ
๕.อานิสงส์การพรากจาก ๑๐ ไม่ติดภพภูมิ ภพ ๓ ภูมิ ๔ วัฏฏะ ๓ นั้นเอง
นี้ก็คือ "ธรรมดา ธรรมดา" ของผู้เกิดมาแล้วต้องพบเจอเป็นแน่นอนจึงขอให้ท่านได้มองทุกๆสิ่งเป็นแค่ธรรมดา. ที่มา หนังสือ ธรรมะสาระของชีวิต.

 

ทุกข์เพราะใจ...อันเดียว หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี.

ทุกข์เพราะใจ คนเราที่จะพ้นจากทุกข์ได้ พ้นจากโลกนี้ได้

พ้นจากกรรมได้ ก็เพราะใจอันเดียว จงยึดใจถือใจเป็นสำคัญ

จะมาเกิดก็เพราะใจ เกิดแล้วจะมาสร้างกิเลสขึ้นก็เพราะใจ

ถ้าใจไม่เป็นทุกข์ใจไม่ยึดถือปล่อยทิ้งเสีย

กายนี้ก็เป็นไปตามเรื่องของกาย

ใจก็เป็นไปตามเรื่องของใจ หมดเรื่องหมดราวกันที.....

 

ความคิด
การปฎิบัติการฝึกจิตในช่วงแรกๆ ข้าพเจ้าจะมีปัญหากับเรื่องของนิวรณ์ตัวหนึ่ง
ก็คือตัวฟุ้ง ไม่ว่าจะทำอะไรความคิดมักจะเข้ามาสิงสู่เป็นอะไรที่รักกั๊น รักกันซะจริงๆ
นั่งสมาธิก็มาซะบ่อย ปฎิบัติระหว่างวันก็มาซะเรื่อย จนเมื่อรู้กลอุบายในการ
ตามดูจิตโดยเน้นในเรื่องของสติมากๆเข้า ก็ทำให้เกิดการเห็น ความคิด และ
ก็ได้ความว่า อันคนเรานี้เสียเวลา เสียรู้ ให้กับความคิดมาตลอด ทั้งวัน
บางครั้งทั้งเดือน บางเรื่องทั้งปี บางทีตลอดกาล บางท่านตลอดชีวิต
เช่นเขาตายไปแล้วเราก็ยังคิดถึ๊ง คิดถึง คิดถึงจนวันตายของเรา
พอตัวเองตาย สมน้ำในใครหนอจะคิดถึง ความคิดมีอิทธิพลต่อการ
เดินจิต,ฝึกจิตอยู่มิใช่น้อย บางครั้งคิดเรื่องแมว ไหงไปจบที่ก้อนน้ำแข็ง
ขั้วโลกเหนือก็มิทราบได้ ก็เพราะความคิดมันสามารถพาจิตเราเดินตาม
เส้นเป็นไปตามสาย ไหลไปแล่นไปในโลกจินตนาการ หรือแม้ไม่จินตนาการ
ก็ไปเรื่อยเปื่อย ความคิด...การปรุงแต่ง เมื่อไม่มีสติการปรุงแต่ง ก็ออก
ลวดลาย ตวัดสายลายเส้นเป็นกิ่งก้านสาขา มารู้ตัวอีกที ต้องหามีดคมมิด
มาคอยตัดคอยเฉือน มีดที่บอกก็คือสติ นั่นเอง
บางท่านนั่งทำกับข้าว แต่จิตวิ่งไปโน่น หาลูกสาว เราก็ทัก ท่านก็ต๊กกะใจ
เออ ทำไงดีที่จะหยุดคิด เราบอกหยุดไม่ได้หรอก คิดก็ปล่อยมันคิดไปสิ
แต่ให้รู้ว่า กำลังคิดอยู่พอเรารู้ว่า เออนี่เราคิดอยู่นะ เดี๋ยวคิดมันวิ่งจู๊ดหาย
ไปในกอไผ่ แต่ซักแป๊บมันก็จะไปแปลงโฉม โผล่มาในเรื่องใหม่อีก เราก็
เอาสติดูว่า เออมาเรื่องนี้อีกแล้วเหรอ มันหันมาเห็นเราดูมันอยู่มันก็จะกระโดด
หลบสายตาเพชรฆาตของเราไป มันจะมาอยู่เรื่อยแล้วเราก็จะต้องดูมันอยู่ตลอด พอเห็นมันบ่อยเข้า จากที่มันพากันมะรุมมะตุ้ม มันก็จะค่อยๆทยอย
ออกไปจากจิตเราที่ละเรื่องสองเรื่อง จนในที่สุดจะเหลืออยู่ไม่กี่เรื่อง
หากเอาสติดูไปเรื่อยๆแม้มันจะเข้ามาเหมือนดาวกระจายของนินจาฮาโตริ
เราก็จะสามารถใช้พลังฝ่ามือพิฆาตปัดมันออกไปจนหมดเหมือนชอลิ้วเฮียง
จนในที่สุด
มันก็เข้าวงในไม่ได้ พอคิดปั๊บ เห็นปั๊บ จบปั๊บ...คิดปุ๊บ เห็นปุ๊บ จบปุ๊บ
กระบวนการทำงานของสติมันช่างอัศจรรย์พลันแล่น ทำการเจริญสติไป
เรื่อยๆยิ่งเห็นอะไรๆต่อมิอะไรไปเป็นเรื่องๆ เราเห็น เราก็ต้องรู้จบ
รู้วาง ไม่ไปยึดไปยืดไปเยื้อไปรั้งเป็นสังคังในจิตให้เหนื่อย
ฉะนั้น ใครที่มีจริตคิดมาก ก็ต้องใช้สติฝึกสติให้มาก ลับคมมีดให้เมี่ยม
ไว้คอยเชือดเฉือดกิ่งก้านสาขา ที่โผล่ออกมาให้รกในจิตตน
ฝากไว้เป็นเรื่องเตือนจิตซึ่งกันและกันมา ณ โอกาสนี้
โมทนาสาธุ

 

พวกเราทุกคนรักและคิดถึงพี่ภูเหมือนเดิมเสมอครับ
ที่สุดของที่สุด คือจุดเริ่มต้น​

 

ธรรมะนี้โดนใจมากคะ ขอบคุณ ปลื้มก็เป็นอีกคนหนึ่งที่จะเดินทางตาม สมเด็จพ่อคะ
สติ สติ จิตเกาะพระคะ

 

จดหมายจากเด็กคนหนึ่ง

กราบเสด็จพ่อ สมเด็จองค์ปฐมด้วยความเคารพอย่างสูง
ลูกมาหาเสด็จพ่ออีกค่ะเหมือนทุกๆวัน ตอนนี้ลูกยังทําตัวเป็นคนดีของเสด็จพ่อด้วยการถือศีลห้าและการ พูดดี คิดดี ทําดี ทําหน้าที่เป็นลูกที่ดีของพ่อและแม่ด้วยการไปโรงเรียนทุกๆวัน มาวันนี้ลูกไม่ค่อยสบายใจเลย เรียนหนังสือก็ไม่รู้เรื่อง เพราะพ่อและแม่เขาทะเลาะกันเสียงดัง หน้าตาบูดบึ้งต่างคนต่างออกจากบ้านไม่พร้อมกัน เวลาเขาทะเลาะกัน ลูกไม่มีความสุขเลย เขาเคยหยอกล้อกันนิดๆหน่อยๆและช่วยกันทํางานบ้าน และช่วยลูกทําการบ้านด้วยค่ะ ลูกทําความผิดอะไรหรือเปล่า? เสด็จพ่อเจ้าขา ได้โปรดช่วยให้พ่อกับแม่ของลูกกลับมารักและเมตตาต่อกันเหมือนเดิมเถิดเจ้าค่ะ โลกนี้คงจะมีความสุข ถ้าคนเรามีความเมตตา ปราณีซึ่งกันและกันเจ้าค่ะ
ด้วยความรักและเคารพอย่างสูง
ลูก

 

ธรรมะของพระพุทธเจ้า

ท่านสอนตามหลักธรรมชาติโดยตรง

ร่างกายของเราทุกคนเป็นธรรมชาติ

ปรุงแต่งมาจากธรรมชาติ

ที่เรามานั่งอยู่ เดินอยู่ หรือนอนอยู่

นี้ก็เป็นเรื่องธรรมชาติทั้งหมด.

 

ญาณทัสสนะ คือ เห็นแจ้งไปทั่วทุกทิศทางในโลก คน สัตว์ ชนิดไม่มี ปกปิดเอาไว้
หัว ๑ ยกให้ญาณทัสสนะ
แขน ๒ ยกให้วิมุตติ ปัญญา
ขา ๒ ยกให้สมาธิ ศีล
ศีล๕ หัว ๑ แขน ๒ ขา ๒ ที่ล้อมตัวอยู่
สมาธิ ๓ เบื้องบน กลาง ล่าง องค์ฌาน
ปัญญา ๒ โลกีย์ โลกุตตระ ติด วาง
วิมุตติ ๒ โลกีย์ โลกุตตระ ติด วาง ที่มา หนังสือ ธรรมะสาระของชีวิต.

 

จิตนี้พร่องอยู่ตลอดไป ใจนี้ไม่อิ่มโต มโนนี้บกแห้งเป็นอาจิณ วิญญาณนี้หิวกระหายไม่เคยหยุด
เชื่อจิตเกิดภัย แต่เชื่อสติดับภัยกายที่อาศัยอยู่
เชื่อใจเกิดโง่ แต่เชื่อปัญญาหายโง่ที่อาศัยจิตอยู่
เชื่อมโนเกิดบิ่น แต่เชื่อญาณสิ้นบาปที่อาศัยจิตอยู่
เชื่อวิญญาณเกิดหมัน แต่เชื่อวิมุตติเกิดมรรคที่อาศัยจิตอยู่
จิต เวทนา รับ มันสติขาด ราคะครอบงําไว้
ใจ สัญญา จํา มันปัญญาหาย โทสะครอบงําไว้
มโน สังขาร คิด มันญาณสิ้น โมหะครอบงําไว้
วิญญาณ รูป รู้รอง มันวิมุตติหมด มานะครอบงําไว้
ภพ ๓ อาศัยอุปทาน ฯลฯ อวิชาเลยท่วมทับห่อหุ้มเอากาย วาจา ใจ ของคนสู้อบายภูมิ ๔
ที่มา หนังสือ ธรรมะสาระของชีวิต (หลวงปู่ทองใบ ปภัสฺสโร) วัดนาหลวง จ. อุดรธานี.

 

คำสอนหลวงพ่อพระราชพรหมยาน.

คำนินทา และคำสรรเสริญ

หนีไม่พ้นอารมณ์ สุขและทุกข์

เมื่อหนีไม่พ้น ท่านจึงไม่ให้เราหนี

ให้ใช้ปัญญาพิจารณาว่า สิ่งเหล่านี้

เป็นของธรรมดา หาํธรรมดาให้พบ

ในสิ่งที่ชาวโลกเขาไม่เห็นว่าธรรมดา

หากหาพบแล้วใจเราจะเป็นสุข.

ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น.

 

เวรคือการเป็นศัตรูคู่อาฆาต เวรนี้อาจทำให้ไร้ความสุข

เวรอาจพาเราให้เข้าคุก เวรก่อทุกข์อย่างยิ่งทั้งหญิงชาย

เวรไม่ได้หนีไปให้ไกลสุด เวรเมื่อหยุดผลดีมีมากหลาย

เวรระงับดับสนิทจิตสบาย เวรจะหายก็ต้องไม่จองเวร.

บุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องให้อภัย

ถ้าผูกใจเจ็บ จะเจ็บใจเรา

ถ้าเมตตาเขา ใจเราจะสบาย.

ธรรมะรักษา.

 

คิดถึงพ่อ..ผู้เป็นที่รักของลูก​

ลูกรัก........
พ่อรักลูกทุกคน พ่อจำลูกของพ่อได้ทั้งหมด พ่อรู้ว่าเราตามกันมานานแสนนาน พ่อรู้จักผมทุกเส้นของลูก พ่อรู้นิสัยของลูกทุกคน พ่อเตรียมทุกสิ่งไว้พร้อมเพื่อจะพาลูกของพ่อกลับบ้าน พ่อรู้จักเส้นทางกลับบ้านดีและพ่อเตรียมเส้นทางไว้แล้ว เพียงแต่...สังขารของพ่อมันไม่อาจจะทรงตัวอยู่ได้จนถึงลูกคนสุดท้าย แต่พ่อก็เตรียมทุกอย่างไว้ให้ลูกหมดแล้ว ระหว่างที่ลูกยังไม่ถึงเวลาที่จะกลับบ้านหากลูกคิดถึงกายสังขารของพ่อก็ไปหาพ่อ พ่อจะนอนรอลูกอยู่ที่วัดท่าซุง ธรรมใดที่องค์สมเด็จให้พ่อไว้พ่อให้ลูกหมดแล้ว ปฏิปทาใดที่ชอบและไม่เหลือวิสัยขอลูกจงทำ อีกไม่นานเราคงได้พบกันบนพระนิพพาน พ่อรักลูกทุกคนเสมอกัน

กราบแทบเท้า พระเดชพระคุณ หลวงพ่อฯ ... ​

 

♥พรอันยิ่งใหญ่ของพ่อ ♥
﹊﹊﹊﹊﹊﹊﹊﹊﹊﹊
น้อมกาย วาจา ใจ ให้อยู่ในเขตข่ายของกุศล ทำจิตให้มีกำลัง พร้อมน้อมรับพรอันประเสริฐ

❋ ❋ ฉันขอตั้งสัตยาธิษฐาน อ้างคุณพระศรีรัตนตรัย มีองค์สมเด็จพระจอมไตร บรมศาสดา สัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประมุข พร้อมด้วยพระอริยสงฆ์ทั้งหมดและพระพรหม และเทพเจ้าทั้งหมด ขอทุกท่านจงกำหนดจิต จดจำลูกหลานของฉันไว้ ว่าบุคคลใดก็ตาม เมื่อเวลาจะตายขอให้สติสัมปชัญญะสมบูรณ์ มีจิตน้อมไปในกุศลกรรม และขอให้ได้รับผลที่ฉันได้ทำไปแล้วทุกประการแก่ลูกหลานของฉันทุกคน

เวลานี้ฉันมองดูแล้วนะ ตรวจดูแล้ว สิ่งที่ฉันต้องการมันสมใจนึกแล้ว ฉันมีความอิ่มใจบอกไม่ถูก ปลื้มใจที่ความปรารถนาสมหวัง ที่ฉ้นตั้งใจไว้นาน ปรารถนาไว้นาน คิดว่าจะทำไม่ได้ แต่เวลานี้ทำได้แล้ว ลูกหลานของฉันทุกคน มีศรัทธาเป็นอจลศรัทธาแล้ว มีความมั่นคงในพระพุทธศาสนาแล้ว มีความดีพอสมควรแล้ว ❋ ❋

พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน​

​

 

อ่านแล้วกลั้นนํ้าตาแทบไม่อยู่เลยค่ะ ขอบคุณ คุณแนทค่ะ อ่านทีไรก็เป็นแบบนี้ทุ้กกกที เมตตาไม่มีประมาณค่ะหลวงพ่อ

 

พระพุทธศาสนาจากพระโอษฐ์

233 ประโยชน์ของการเดินจงกรม

ปัญหา วิธีการบำเพ็ญสมถกรรมฐาน เพื่อทำจิตให้สงบระงับนั้น มีอยู่หลายวิธี การเดินจงกรมก็เป็นวิธีหนึ่ง อยากทราบว่าพระพุทธองค์ทรงเห็นประโยชน์อย่างไร จึงทรงแนะนำให้ภิกษุเดินจงกรม ?

พุทธดำรัส ตอบ “......ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อานิสงส์ในการเดินจงกรมมี ๕ ประการ ๕ ประการเป็นไฉน คือภิกษุผู้เดินจงกรมย่อมเป็นผู้อดทนต่อการเดินทางไกล ๑ ย่อมเป็นผู้อดทนต่อการบำเพ็ญเพียร ๑ ย่อมเป็นผู้มีอาพาธน้อย ๑ อาหารที่กิน ดื่ม เคี้ยว ลิ้มแล้วย่อมย่อยไปโดยดี ๑ สมาธิที่ได้เพราะการเดินจงกรมย่อมตั้งอยู่ได้นาน ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อานิสงส์ในการเดินจงกรมมี ๕ ประการฉะนี้แลฯ”


จังกมสูตร ป. อํ. (๒๙)
ตบ. ๒๒ : ๓๑ ตท. ๒๒ : ๒๘
ตอ. G.S. III : ๒๑

 

พระพุทธศาสนาจากพระโอษฐ์

483 พระพุทธองค์กับชราภาพ

ปัญหา พระกายของพระพุทธองค์สง่างามอยู่ตลอดพระชนมชีพหรือรู้จักแก่ชราคร่ำคร่าเหมือนคนทั่วไป ?

คำตอบ “สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ ปราสาทของนางวิสาขาบิดามารดา ในบุพพาราม ใกล้นครสาวัตถี ก็สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคเสด็จออกจากที่พักผ่อนในเวลาเย็น แล้วประทับนั่งผินพระปฤษฎางค์ ผิงแดดในที่มีแสงแดดส่องจากทิศตะวันตกอยู่ ครั้งนั้นท่านพระอานนท์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค... ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้ว บีบนวดพระกายของพระผู้มีพระภาคด้วยฝ่ามือ พลางกราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ น่าอัศจรรย์เวลานี้พระฉวีวรรณของพระผู้มีพระภาคไม่บริสุทธิ์ผุดผ่องเหมือนเมื่อก่อน พระสรีระก็หย่อนย่นเป็นเกลียว พระกายก็ค้อมไปข้างหน้า และความแปรปรวน ของอินทรีย์ คือ ตา หู จมูก ลิ้น ก็ปรากฏอยู่”
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า “ดูก่อนอานนท์ ข้อนี้เป็นอย่างนั้น ในความเป็นหนุ่มสาวก็มีความแก่อยู่แล้วตามธรรมชาติ ในความไม่มีโรค ก็มีความเจ็บไข้อยู่แล้วตามธรรมชาติ ในชีวิตก็มีความตายอยู่แล้วตามธรรมชาติ....”

ชราสูตร มหา. สํ. (๙๖๒-๙๖๔ )
ตบ. ๑๙ : ๒๘๗ ตท. ๑๙ : ๒๗๑
ตอ. K.S. ๕ : ๑๙๑-๑๙๒

 

อย่าเดินหลงทาง!

เมื่อไหร่ ถ้าหากรู้ตัวว่าเดินหลงทาง
เมื่อไหร่ มีสติระลึกรู้ตัวมาก ก็ขอให้กลับมาเดินเส้นทางเดิมกันใหม่
เพราะทุกคนเกิดมาแล้ว ล้วนย่อมเคยเดินหลงทางหรือมีความเห็นผิด
มาด้วยกันแทบทั้งสิ้น
และนั่นไม่ใช่ปัญหา ปัญหาอยู่ที่ว่า เมื่อเรามีสติปัญญาเมื่อไหร่แล้ว
จึงจะรู้คำว่า "หลง" เป็นอย่างดี
เดินผิดก็เดินใหม่ได้ ไม่เห็นเป็นไร ไม่มีเสียหน้า ไม่มีฟอร์ม
เพราะถ้าเราคิดว่าละอัตตาตัวละเอียดของตนเองได้แล้ว (จริงไหม๊?)

เมื่อผู้ใดหลงหรือมีความเห็นผิดไปแล้ว ไม่มีผู้ใด จ้องจะซ้ำเติมหรอก
ตัดมันออกมา คลายมันออกมาเสีย อัตตาหรือมานะ
โดยเฉพาะอัตตาตัวละเอียดนี่ จำเป็นต้องใช้สติปัญญามาก หรือปัญญาญาณ
และไม่มีกิเลสขนาดใด จะไปปิดบังปัญญาญาณได้เลย

ท้ายที่สุด ผู้ปฎิบัติจะต้องมองเห็นและกำจัดอัตตาตัวละเอียดด้วยตนเอง
ด้วยปัญญาญาณของตนเอง เท่านั้น มิใช่ปัญญาของใครเลย
แต่ถ้าหากไม่มีปัญญาญาณเป็นของตนเอง ถึงมีใครพูดปากจะฉีก ก็ไม่มีทางฟัง!

ขอให้พวกเรารู้หน้าที่ แต่ถ้าผู้ใดทำเกินหน้าที่ พี่ภูจำเป็นจะต้องออกมาปกป้องเพื่อส่วนรวม
ยอมเจ็บกาย แต่ไม่เจ็บใจ ยอมทำทุกอย่างเพื่อท่านพ่อ หรือพวกเราทุกคน
ขอพวกเราเปิดใจให้กว้าง ยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นบ้าง
สมัยนี้ประชาธิปไตยแล้ว
และอย่าไปคิดว่าเราเป็นอะไรเล๊ย อย่าไปหลงตนเองเล๊ย
แต่ถ้าเมื่อไหร่ เราคิดว่าเราเป็นอะไรแล้ว
นั่นแหล่ะ! อัตตาตัวเบ่อเริ่มเลย

โลกธรรม๘ พวกเราพยายามก้าวข้ามให้พ้นกัน
(บอกไปแล้วว่า ตำหนิหรือติ-ชม พี่ภูได้ ถ้าเห็นว่าผมผิด อย่าให้ผมหลง)

เกิดเป็นคน ก็ต้องทน ให้คนด่า
จะทำดี หรือทำบ้า ถูกด่าหมด
ทำซื่อซื่อ คนก็ด่า ว่าไม่คด
ทำเลี้ยวลด คนก็ด่า ว่าไม่ตรง

ดร.สิริ กรินชัย