เปิดตำนานหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ภาค 2

เพิ่งได้มีเวลามาย้อนอ่าน...เรยเพิ่งเห็น.... 55555
พี่ก้อทำตามสัญญาที่ให้กับผมสิคับ...ผมได้รู้จักน้องเค้าซะที แล้วจาระมัดระวังการใช้ที่ซู๊ดดดด ^ ^
..
........ส่วนเรื่องงาน..ช่วงนี้ไม่มีไปไหนคับ...ไปอีกที วาเลนไทน์เรยคับ...ไปอุดรฯ...ทิตย์หน้ามีคอร์สต้องอบรม เซลล์กับเซอร์วิสทั้งอาทิตย์...คง...ไม่ได้ออนเหมือนเคย...คงต้องมาอ่านย้อนหลังเอาแบบวันนี้คับพี่...

 

สวัสดีครับ พี่ทหารเก่าขอให้รวยๆๆๆ จะได้มีเงินไปทำบุญเยอะๆๆ....นะ..5555
พระของหลวงปู่อยู่ที่ศรัทธาครับ ถ้าใจตั้งมั่น....ก็จะบรรลุผล.......(k)

 

ครับ พี่เมลพี่ก็เจริญก้าวหน้าได้เป็นผู้จัดการภาคโดยเร็ววันนะครับ หลวงปู่ท่านเมตตาพวกเราเสมอครับพี่

 

ได้ครับ แต่พี่เตรียมสมเด็จหลังยันต์ เอาไปเลี่ยมให้เขาอยู่บ่ายๆคงออกไปเอาครับ ทำเพื่อชาติ ประชาชน ผมเต็มที่ครับ ผมทำได้แค่กองหนุนครับ

 

แจ่มเลยครับพี่ อ่านจากสารานุกรมของน้าต๋อย บอกว่าพิมพ์นี้ประสบการณ์แคล้วคลาดครับ ขออนุโมทนากับพี่ลีโอด้วยนะครับ สาธุ สาธุ ....

 

เพิ่งว่าไปหยกๆเอาอีก ไม่เข็ด เบาๆลงบ้าง ไม่ใช่ข้าวน่ะครับจะได้ต้องกินทุกวัน เอางานเอาเงินก่อน

 

... สมเด็จหลังยันต์ .... เยี่ยมเลยครับ .....

... งั้นผมเก็บรอไว้ก่อนแล้วกันครับ ... .. ^_^

 

อนุโมทนาล่วงหน้าครับ เยี่ยมครับ

 

องค์นี้สวยสู้ของพี่ไม่ได้ พี่สนใจหรอครับ

หากสนใจ จะจัดให้

 

ผมแซวเล่นครับ คุณก้องเก็บไว้แจกท่านอื่นๆที่ยังไม่เคยมีพระเนื้อขาวของหลวงปู่ทิมนะครับ สาธุ .... (smile)(smile)(smile)

 

กราบหลวงปู่ทิม คุณลุงสาย แก้วสว่าง สวัสดีครับอาจารย์แก้วสว่าง น้าต๋อย พี่โต้ง พี่รัก พี่เดชา พี่ภู พี่คนบนเกาะ พี่เตอร์ พี่ทหารเก่า คุณโอ๊ดและพี่ๆเพื่อนๆลูกศิษย์หลวงปู่ทิมทุกท่าน สบายดีกันทุกคนนะครับ และขอแสดงความยินดีกับท่านที่โชคดีร่ำรวยในวันนี้ด้วยนะครับ

 

กราบหลวงปู่ทิม ลุงสาย แก้วสว่าง

 

กราบหลวงปู่ทิม
คุณลุงสาย แก้วสว่าง
สวัสดีครับพี่ๆทุกท่าน
มารายงานตัว และติดตามครับ หนีไปเที่ยวป่ามาหลายวันเลยครับ

 

หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่

มาอ่านนิทานสอนใจกันเรื่อง....ยันต์สามดอก

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีชายชาวลานนาคนหนึ่ง อยู่กับพ่อผู้ยังชีพด้วยการทำสวน
แม่ของเขาตายเสียตั้งแต่เมื่อเขายังจำความไม่ได้ ความสงสารลูกประกอบทั้งความยากจน ชายผู้พ่อก็มิได้แต่งงานใหม่เลี้ยงลูกจนเติบใหญ่ด้วยมือของตัวเอง ช่วยกันรดน้ำพรวนดิน
เก็บพืชพักผลไม้ขาย บางทีก็อดมื้อกินมื้อ ฐานะขัดสนพยายามเลี้ยงลูกชาย มาจนลูกชายนั้นอายุได้ 15 ปี อยู่มาวันหนึ่ง ชายผู้พ่อรู้สึกตัวว่าไม่สบายมาก และมีลางสังหรณ์ว่าตัวนั้น คงจะอยู่ได้ไม่นาน จึงมีความเป็นห่วงลูกชายเป็นอย่างยิ่ง เพราะยังโตไม่พอที่จะเลี้ยงตัวได้ ชายผู้พ่อแข็งใจทำตะกรุดขึ้น 3 ดอก เป็นตะกรุดใหญ่
ถักเชือกขั้นเป็นเปราะ 3 ดอก แล้วยื่นให้แก่ลูก พลางบอกลูกด้วยเสียงอันแหบแห้งว่า
"อ้ายหนู เอ็งเอาตะกรุดนี้แขวนคอไว้ อย่าให้ถอดออกจากตัวได้ เมื่อไหร่เอ็งตกยากเข้าที่อับจน เอ็งก็แกะตะกรุดดอกแรกทางขวามือออกคลี่แล้วอ่านจารึกในตระกรุดดู ความทุกข์ยากจะหายไปทั้งสิ้น หมดบุญพ่อแล้วก็มีแต่ตะกรุดนี่แหละ ที่จะคอยช่วยเหลือเอ็งได้"

ลูกชายเอื้อมมือไปรับเชือกที่ร้อยตะกรุด 3 ดอก พลางร้องไห้สะอึกสะอื้นไปพลาง แข็งใจตอบไปตามคำสั่ง ไม่ต้องห่วงฉันดอกหลับเสียบ้างจะได้พัก แล้วจะได้หายเจ็บ ว่าแล้วชายหนุ่ม ก็เอาสร้อยเชือกเส้นนั้นแขวนที่คอไว้ แล้วในที่สุดพ่อเขาก็ตาย ลูกชายจึงจัดการเผาศพพ่อตามประเพณี อย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อเสร็จพิธีศพพ่อแล้ว ชายหนุ่มมาคิดว่า
"เราจะอยู่ที่เก่าทำสวนกินคนเดียว คงเป็นไปไม่ได้ เราไปหากินตายเอาดาบหน้าจะดีกว่า พ่อก็ดูเหมือนอยากจะให้เราทำอย่างนั้น"
คิดแล้วชายหนุ่มก็เก็บข้าวของห่อผ้าขาวม้า ออกเดินมุ่งหน้าลงมาทางใต้ เขาไปที่ไหนก็พยายามหางานทำ โดยไม่เลือกงาน แต่ก็หาไม่ได้ เร่รอนผ่านเมืองต่างๆ ลงมาหลายเมือง เงินทองเล็กๆ น้อยๆ ที่พ่อทิ้งไว้ให้และเอาติดตัวมาก็ร่อยหรอจนหมดตัว ต้องเอาแรงงานแลกข้าวชาวบ้านกิน

วันหนึ่งเขาไปขอข้าวบ้านใครกินไม่ได้ เพราะแต่ละบ้านก็ยากจนด้วยกันทั้งนั้น ผ่านลำธารหรือคลอง เขาก็ก้มลงช้อนน้ำกินดับความหิว ในที่สุดหิวจนทนไม่ได้ เกิดอาการหน้ามืดเดินต่อไปไม่ไหว เขานึกถึงคำที่พ่อสั่งขึ้นมาได้ เขาจึงแก้ตะกรุดลูกที่ 1 ออกมาคลี่ดู
ปรากฎว่าเขาอ่านตัวอักษรในตะกรุดนั้นไม่ออก ต้องไปขอให้สมภารวัดข้างทางอ่านให้ คาถาในตะกรุดนั้นเขียนไว้แปลได้ว่า
"หากเห็นพระสงฆ์องค์ใดอยู่ใกล้ๆ ให้ขอข้าวสุกท่านกิน และขออยู่กับท่าน"
พระผู้อ่านจารึกในตะกรุด จึงชวนชายหนุ่มให้อยู่ที่วัดเสียระยะหนึ่งก่อน จะได้มีทั้งที่กินและที่นอน ไม่ต้องตุหรัดตุเหร่ต่อไป
ชาย หนุ่มก็ปรนนิบัติพระ ด้วยความขยันขันแข็ง จนพระสมภารเกิดความเมตตาสอนหนังสือให้ จนอ่านออกเขียนได้คล่องแคล่ว ชายหนุ่มจึงคิดในใจว่า
"พระอาจารย์ก็มีความเมตตากรุณาตัวเราเป็นอย่างยิ่ง แต่ถ้าเราจะอยู่อย่างนี้
ก็คงจะต้องเป็นลูกศิษย์พระไปจนตาย จะลองนำความคิดนี้ไปปรึกษาพระอาจารย์ดู"
พระ อาจารย์เมื่อฟังลูกศิษย์ปรารภก็เกิดเห็นด้วย จึงอนุญาตให้เขาลาเดินทางผจญโชคต่อไป แต่โชคไม่ช่วยทั้งๆ ที่เขาเป็นคนดี และขยันขันแข็ง
ยิ่งเดินทางไปๆ ก็ยิ่งจนลงๆ หางานอะไรทำก็ไม่ได้ จะถึงต้องอดมื้อกินมื้อ จนในที่สุดเดินไม่ไหว เขาจึงตัดใจแกะตะกรุดดอกที่สองออกมา
คลี่อ่านข้อความในตะกรุดนั้นเป็นภาษาหนังสือธรรมดา บอกไว้ว่า"ต้นไม้เป็นเงินเป็นทอง" ชายหนุ่มเข้าใจความสั้นๆ นี้เป็นอย่างดี จึงเข้าป่าตัดฟืนมาขายได้เงินทองมาซื้ออาหารกิน เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ สิ้นทุกข์ไปอีกระยะหนึ่ง ในที่สุดฟืนก็หมดป่าทำให้เขาตกอับต้องยากจนอย่างเดิมอีก เมื่อหมดหนทาง เขาจึงแกะตะกรุดดอกสุดท้ายออกมาคลี่ดู ความที่จารึกไว้สั้นๆ มีว่า "ของที่แน่นอนอยู่ในไร่" พออ่านจบเขาก็เข้าใจทันที เสียใจที่ตนทิ้งไร่และสวน อันเป็นสมบัติของพ่อแม่เสีย หากเขาหยุดการเร่ร่อน กลับไปยังที่ดินของตัว หักล้างถางพง เริ่มทำสวน ปลูกผัก ปลูกต้นไม้ ทำจริงจัง หยุดเร่ร่อนก็จะตั้งหลักแหล่งได้
เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงเกิดความปลอดโปร่งใจ รีบเดินทางกลับมาอยู่บ้านเดิม ชาวบ้านแถวนั้นก็คุ้นเคยกันมาก่อนเดินผ่านบ้านไหนต่างก็เรียกชายหนุ่ม ให้ขึ้นไปกินข้าวบนเรือน และมิได้เรียกแต่ปาก ขยั้นขยอให้ร่วมรับประทานอาหารตามอัธยาศัยของชาวบ้านไทย ชายหนุ่มเกิดความรู้สึกเสียดายเวลาที่ผ่านไป และที่ตนตัดสินใจทิ้งถิ่นเดิม ไปในที่ใหม่
ขาดทั้งความจัดเจนในพื้นที่ ขาดทั้งคนชอบพอคุ้นเคยเพื่อนและญาติ จึงทำให้เขาต้องลำบากอยู่นาน หลังจากได้รับความอบอุ่น จากการต้อนรับของเพื่อนบ้าน ที่รู้ว่าเขาเป็นคนกำพร้าทั้งพ่อและแม่เขาก็เกิดกำลังใจ หักล้างถางพง ชาวบ้านก็นำเอาเม็ดพืชพันธุ์ มาบริจาคให้ตามมีตามเกิดไม่ช้าไม่นานเขาก็ได้เก็บผักขาย ต่อมาต้นไม้ทั้งเก่าและใหม่ก็ได้ผล หลังจากเขาแต่งงาน กับลูกสาวชาวบ้านหน้าตาหมดจดและขยันขันแข็งแล้ว สองคนผัวหนุ่มเมียสาวก็ช่วยกันทำมาหากิน จนเก็บเงินทองได้ ไม่ลำบากอีกจนตาย ทั้งลูกชายลูกสะใภ้ ได้ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้พ่อ เขาเอาตัวรอดได้เพราะตะกรุดของพ่อแท้ๆ เขาจะลืมบุญคุณ และความรักห่วงใย ของพ่ออย่างไรได้

 

เข้ามาอ่านนิทานจากท่านอาจารย์แก้วสว่างครับ เรื่องนี้อ่านแล้วชอบมากๆเลยครับ สาธุ สาธุ ....

 

สิ่งที่ประทับใจอีกคำพูดหนึ่งของหลวงปู่ทิม “ ท่านบอกว่าต้องทำให้ดี เพราะของที่เราให้เขาไปนี้เปรียบเสมือนสิ่งที่คอยคุ้มกันภัยให้แก่ผู้ที่นับถือนี่ ถ้าของนั้นไม่ดีจริงบาปนั้นจะตกอยู่ที่ตัวท่าน แต่ถ้าบุคคลนั้นมีของท่านหมดอายุขัยแล้ว ท่านก็ช่วยไม่ได้เช่นกัน และถ้านำของของท่านไปใช้ในทางทุจริต เป็นผู้ร้ายหรือบุคคลที่ไม่ดี ของของท่านก็ไม่สามารถคุ้มได้เช่นกัน ” ฉะนั้นผมจึงคิดว่าอยากได้ลูกอมหลวงปู่ทิม เพราะท่านจะตั้งใจทำเป็นสองเท่า ซึ่งในคำพูดของท่านก็จะแฝงแง่คิดให้เราได้คิดอีกด้วยว่า ของขลังของศักดิ์สิทธิ์ จะใช้ได้ดีกับคนดีมีศีลธรรมเท่านั้น แต่สุดท้ายแล้วคงไม่มีอะไรที่จะศักดิ์สิทธ์ไปมากกว่า “บุพกรรมของแต่ละคน” ซึ่งต่อให้มีของศักดิ์สิทธิ์หรือดีเพียงใดก็ไม่อาจช่วยได้ ซึ่งต้องเป็นไปตามกฎไตรลักษ์ ซึ่งจะคล้ายๆกับของหลวงปู่ดู่ก็ให้แนวคิดที่แฝงไว้ด้วยธรรมว่า “ติดวัตถุมงคลดีกว่าติดวัตถุอัปมงคล” สุดท้ายก็ไม่มี “ใครจะใหญ่เกินกรรม” ( KIRATI_99 )

สวัสดีอ.แก้วสว่าง อาจารย์ต๋อย อาจารย์รัก ท่านทหารเก่า ท่านโต้ง และศิษยานุศิษย์ทุกๆท่าน ขออนุญาตเอาข้อความมาให้อ่านกันเป็นข้อคิดที่ดีมากครับ

 

สวัสดีครับ ท่านเมืองโบราณ โชคดีจังครับวันนี้ได้อ่านข้อมูลจากท่านเมืองโบราณ ชอบมากครับ ขอบคุณมากนะครับ

 

วันนี้ผมได้ส่งของขวัญท่านที่ใช้ชื่อ โศรยา RX 0079 8499 8 TH และ อีกท่านหนึ่งที่อยู่เชียงใหม่ชื่อผมอ่านไม่ชัด RX 0079 8500 4 TH แล้วนะครับเป็นของขวัญ เป็นพระที่น้อง TKboys มอบให้มานะครับ ขอให้ท่านผู้รับจงมีแต่ความสุข ความเจริญยิ่งๆขึ้น ร่ำรวยเงินทองเหลือกินเหลือใช้ ครับ และขออนุโมทนากับน้อง TKboys ที่มีน้ำใจแบ่งปันมาลูกศิษย์หลวงปู่นี่ช่างน้ำใจงดงามจริงๆครับ

 

กราบหลวงปู่ครับ
สวัสดีครับทุกท่าน วันพรุ่งนี้ก็ได้หยุดแล้วรู้สึกดีจังครับ

 

ท่านใดมีพระเนื้อขาวๆ อยู่ อย่าลืมเอามาแขวนใช้บูชานะครับ
ใช้ด้วยความยึดมั่นและศรัทธา ผมเชื่อว่าสิ่งดีย่อมเกิดขึ้นแน่นอนครับ
ขอให้ทุกท่านมีความสุขมากๆ นะครับ