ถ้าทะเลาะกับแฟนบ่อย ควรทำไงค่ะ ไม่อยากผูกกรรรมไม่ดีในชาติหน้า

ถ้าเรามีแฟน รักๆเลิกๆ พยายามปรับความเข้าใจกัน แต่ก็รู้สึกเหมือนคุยไม่รู้เรื่อง ลึกๆเริ่มรู้สึกว่าเขามีความสุขที่ได้ทะเลาะ แต่ใจเราไม่ชอบการทะเลาะ เพราะไม่อยากผูกกรรมไม่ดีให้กันในชาติหน้า พยายามจะเลิก แต่ไม่รู้ทำไมถึงตัดใจเลิกไม่ได้ซักที พยายามจะเมตตาเขา แต่พอเขาพูดจาประชดประชันว่ากล่าว เราก็อดที่จะโมโหไม่ได้ เราควรทำอย่างไรค่ะ ถึงจะมีกระแสเย็นให้กัน อยากให้มีกระแสเย็น เกื้อหนุนกันมากกว่ากระแสร้อนการคอยจับผิดกันค่ะ

ลึกๆมีความรู้สึกว่า เขาไม่ได้เลวร้ายอะไร แต่คงมีแผลใจ ในเมื่อเราก็รักเขาแล้ว ก็อยากช่วยเหลือ เกื้อหนุนกันค่ะ อยากเติมเต็มให้เขาดีขึ้น แต่พอเราเริ่มคบกัน ก็ทะเลาะกันบ่อยมาก เมื่อก่อนเรานั่งสมาธิทุกคืน เดี๋ยวนี้ เครียด ไม่มีสมาธิ ไม่ได้สมาธิเลยค่ะ

ปล.เพิ่งเริ่มคบกันไม่กี่เดือนค่ะ

 

แบบบางทีเราเฉยๆ อีกฝั่งก็หาเรื่องทะเลาะ เราจะได้สนใจ หรือไม่มีอะไรก็หาเรื่องเรียกร้องความสนใจ พอสนใจมากๆ เขาก็ทำไม่สนใจเราจะได้ยิ่งสนใจ เราก็รู้สึกไม่ดี จะดีด้วยมันดันทำไม่สนใจ มีเรื่องไม่เว้นวัน

ยิ่งแฟนเป็นพวกหึงหวง พวกไม่มั่นใจในตัวเอง กลัวเราไม่รัก ก็อาจจะมีแต่ดราม่าบ่อยเราเป็นนักปฏิบัติเราอาจจะอยากจะวางเฉย ไม่ชอบแนวทะเลาเอามัน ทะเลาะหวังเพิ่มความรักมากขึ้น แต่พอเราพยายามวางเฉย ดูจิตดูใจ ไม่ไปตามอารมณ์ เดี๋ยวก็หาว่าไม่สนใจ ไม่รัก...

สรุป ผมว่าคุณมีคำตอบอยู่ในใจ

 

น่าจะใช่น่ะค่ะ แต่ปัญหาคือ ยังไม่แน่ใจว่าจะเอายังไงดีค่ะ

 

อ้าว ผมไม่เกี่ยวนะครับ อิๆๆ ผมคนนอก ก็แล้วแต่คุณจะเอายังไง ที่พูดไปก็ถือว่าฟังขำๆ ละกัน

 

ลองคุยกันตรงๆว่าเราไม่นิยมการทะเลาะเพราะเป็นเรื่องบั่นทอนความสัมพันธ์ ...การทะเลาะเกิดเพราะจิตที่เป็นไปกับโทสะ เป็นอกุศล หากควบคุมไม่ได้..ย่อมไม่ยุติด้วยการเบียดเบียนกันเพียงด้วยวจีทุจริต แต่จะตามมาด้วยมโนทุจริตคืออาฆาตพยาบาท คิดจะเอาชนะกันตลอดเวลาเมื่อมีโอกาส และถ้าหนักยิ่งขึ้นก็อาจถึงขั้น เบียดเบียนกันทางกายมีการทุบตีหรือขว้างปาวัตถุใส่กันตามมา..

เมื่อคุยกับเขาให้ชัดเจนว่าเราไม่นิยมสัมพันธภาพที่บู๊เสี่ยงเช่นนั้นแล้ว หากเขาำไม่คิดจะปรับตัวให้หันมานิยมความสมานฉันท์ปรองดองกัน พูดกันด้วยถ้อยคำอ่อนหวานมีเหตุผล อดทนอดกลั้นต่อกัน ท่านผู้ถามพึงทราบว่า ท่านกำลังนำตนเสี่ยงภัยอันตรายอยู่.. อย่างแรกคือจิตใจของตนเองระส่ำระสายหาความสงบไม่ได้.. จิตตก เป็นไปกับโทสะตลอดเวลา ..สภาพจิตที่เครียดเช่นนี้ย่อมยังความเสียหายมาสู่ตนเองอย่างยิ่งทั้งทางกายและทางจิต...กลายเป็นคนคิดมาก วิตกกังวลว่านี่เขาจะทะเลาะอะไรกับเราอีกในวันพรุ่ง เเละเราจะโต้กลับอย่างไร..ระบบการทำงานของกายพลอยเรรวนไปด้วย อาจถึงกับปวดหัว ปวดท้อง...ฯลฯ

ถ้าสัมพันธภาพเป็นไปโดยครรลองนี้แต่แรก ยิ่งนานไปก็ยิ่งจะเลวร้ายลง เพราะแรกๆยังไม่เกรงใจกันแล้วต่อไปนานเข้าคุ้นเคยกันจนเบื่อหน่าย ความเกรงใจย่อมลดหรือหมดไป....

ท่านผู้ถามเมื่อคิดจะช่วยเขาก็อย่าลืมนึกถึงตนเองด้วยว่าบัดนี้จิตใจของท่านควรได้รับความช่วยเหลือก่อนบ้างหรือไม่ เพราะจิตใจหากเสียหายไปเเล้ว อย่าว่าแต่จะช่วยเขาเลย แม้ตนเองก็อาจช่วยไม่ทันทีเดียว..พิจารณาดูนะครับ..

ขอให้ผ่านพ้นความทุกข์ด้วยดีโดยเร็วครับ

 

อยู่ดีๆ อย่าหาเหาใส่หัว อย่าแกว่งเท้าหาเซี่ยน
คบหากันแค่เดือนเดียว เราก็ทุกข์แล้ว ครบกันปีเดียว เราก็อาจฆ่าตัวตาย..
..เมื่อมันไม่ใช่ ก็เลิกเสีย ยังมีผู้ชายดีๆอีกมากมายในไทยหรือในโลก เดี๋ยวก็ได้พบ....
...เหมือนเราเดินๆไป เจองูเห่าหนาว เราสงสารเก็บมาอุ้มแนบอก เดี๋ยวพอมันอุ่นมันก็ฉกเราตาย....
..เราเจองูหนาว แค่เอาเท้าเขี่ยๆให้มันไปอยู่ในกอหญ้า จะได้อุ่นและอาจรอดตาย ให้ทำแค่นั้น อย่าไปเมตตาบ้าบอ เอามันมาอุ้ม....

ผู้ชายเดือนเดียวก็เหมือนกัน นี่ขนาดมันไม่หนาว มันยังขู่ฟ่อๆ แล้วยังไปเมตตามันอีก...นี่ใช้สมองคิดหรือใช้อะไรคิดนี่ ฮา

 

เราเป็นแบบคุณเลย เราเลยตัดสินใจดีทุกอย่าง
แต่ว่าเขากลายเป็นได้ใจ ให้ทุกอย่างก็ต้องให้ให้ถึงที่สุด ให้ไปเรื่อยๆ ทดสอบนู่นนี่ไม่รู้จักพอ เพราะต้องการให้เรารัก ให้ไม่มีเพื่อน ให้เปลี่ยนเบอร์โทร แต่เชื่อไหม เขาไม่ได้ตอบแทนอะไรกลับมาเลยล่ะนะ คนพวกนี้ยังไม่รู้จักความรักหรอก

คิดดูก่อนนะ ก่อนถลำลึกเจ็บหนักเลย

 

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำน่ะค่ะ หนูจะลองพูดตรงกับกับเขาอย่างที่พี่ ddman บอกก่อน ส่วนจะได้ผลหรือไม่ได้ผล ก็อยู่ที่กรรมของเขา เพราะพออ่านคอมเม้นของพี่ๆ เริ่มตระหนักว่า ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ใจเขาร้อน แต่ปัญหาอยู่ที่ เมื่อเราอยู่ใกล้ของร้อน เราเองก็ร้อนไปด้วยต่างหาก เพิ่งสังเกตุจิตใจของตัวเองอย่างจริงจัง และเห็นแล้วว่า จิตใจหนู ก็เริ่มเปลี่ยนไปด้วย พออ่านที่พี่ๆแนะนำ หนูก็ได้สติอีกครั้ง แต่หนูคงไม่เก่งกล้ามากพอที่จะมีสติ ไม่โกรธเขาได้ตลอดเวลาค่ะ

 

มันเป็นความรักที่ให้แต่ตัวเอง หาความสุขให้ตนเองอยู่ฝ่ายเดียวไงคะ

ให้คนอื่นตามอารมณ์ตัวเองเพื่อที่จะให้ตนเองมีความสุข ไม่ได้คำนึงถึงอีกฝ่ายว่าเขาจะเป็นทุกข์เพียงใด

เคยได้ยินไหมคะคนดีกับคนเลวรักกันได้เสมอ..ขอแค่มีความเข้าใจกันก็พอ
^_^

 

ให้เขาปฏิบัติธรรม จนเห็นต้นตอของปัญหาในใจเขาเอง

 

จริงทีเดียว เพราะการคบคุ้นกับบุคคลเช่นไร ไม่ช้าเราจะมีอุปนิสสัยเหมือนหรือคล้ายบุคคลผู้นั้น ..ความสามารถในการแยกแยะได้ว่าบุคคลที่ตนคบอยู่เป็นพาลหรือปิยมิตรจึงเป็นสิ่งแรกที่สำคัญที่สุด ในสัมพันธภาพทั้งหลาย...เพราะถ้าแยกแยะตรงนี้ไม่ออกแล้ว ก็ย่อมวิบัติเพราะคบพาลโดยไม่รู้ตัว..

ลักษณะของพาลบุคคลคือผู้ที่นิยมการเบียดเบียนคนอื่นทั้งทางกายวาจาและใจ อันเนื่องมาจาก การเป็นผู้ห่างไกลศีล ไม่มีคุณธรรมคือหิริโอตตัปปะ ขาดเมตตาพรหมวิหาร..

พึงทราบตามจริงว่า ในชีวิตจริง การที่คน2คนตกลงรักใคร่เสน่หาต่อกันจนถึงกับแต่งงานกันหรือสัมพันธ์กันด้วยรูปแบบอื่นๆที่นิยมว่าทันสมัยก็ตาม หาใช่การเริ่มต้นของจุดจบที่เรียกกันว่า Happy Ending อย่างที่ละครน้ำและอากาศเน่าสร้างภาพให้เห็นไม่ ที่แท้แล้ว นี่คือจุดจบของความสุขเดิมที่แต่ละบุคคลเคยมี...และเป็นจุดเริ่มต้นของปัญหาที่จะเบ่งบานจนถึงที่สุดระหว่างคน2คนนั้น..

เพราะเขาทั้งคู่ย่อมต่างกันด้วยสภาวะทางจิต อันสืบสานมาจากสิ่งแวดล้อมที่หล่อหลอมตนมาในวัยเยาว์บ้าง...ต่างกันด้วยconcept ที่พ่อแม่ปลูกสร้างไว้ในสำนึกของเขาบ้าง ต่างกันด้วยมุมมองที่ตนรับและสั่งสมมาในปัจจุบันบ้่าง..ความต่างเหล่านี้ยังไม่ใช่ปัญหาหนักหนาที่ต้องฝ่าฟันเลย ที่สาหัสคือต่างกันเพราะเหตุแห่งศีลนี่ ชีวิตคู่รายใดก็รายนั้น ย่อมอัับปางลงทั้งนั้น เพราะศีลคือโล่ห์วิเศษคุ้มครองกันและกันมิให้ถูกเบียดเบียนได้โดยง่าย...คนนอกที่จะมีโอกาสเบียดเบียนเรานั้นมีไม่มาก คนใกล้เบียดเบียนกันง่ายที่สุด..

จึงต้องสืบค้นให้ดี...ให้ดีอย่างยิ่ง...เพื่อจะได้ไม่เปลืองเวลา เปลืองกายและใจทั้งชีวิต...

เมื่อเป็นปุถุชนที่ยังละโทสะไม่ได้ นี่เป็นเรื่องไม่แปลก ใครๆที่ได้อารมณ์ไม่น่าพอใจย่อมเกิดโทสะทั้งนั้น..การหลีกห่างจากอารมณ์ที่ไม่น่าปรารถนาเป็นวิธีเร่งด่วนในการคุ้มครองใจมิให้ทำบาปเรื่อยๆเพราะมีโทสะ..คิดดูเถิดว่าหากตายขณะจิตเศร้าหมองด้วยโทสะ จะไปที่ใหนกัน?..เราเท่านั้นที่ไปอบาย คนอื่นไม่ได้ไปด้วยเลย และความตายนั้นมีติดตัวเราตั้งแต่เกิดแล้ว เพียงแต่ยังไม่ทำกิจเท่านั้น ใครจะรู้ว่าเขาจะนึกครึ้มใจทำกิจของเขาเมื่อใด จึงไ่ม่ควรประมาทเลย...

 

เราคนนึงที่ทะเลาะกับแฟนบ่อยมาก บอกเลิกกันหลายครั้ง รักๆเลิกๆวนเวียนไม่รู้จักหยุด ปวดหัวมากแต่ก็รักเค้ามากเช่นกัน เคยดูหมอใครก็บอกไม่ใช่เนื้อคู่กันแน่ เลิกกันไม่มีทางได้กลับมาแน่ ดูกี่คนๆก็เป็นเช่นนั้น จนกระทั่งได้เลิกกันเพราะอารมณ์เราร้อนมากขี้หงุดหงิดโวยวายเราก็คิดว่าเป็นเพราะที่หมอดูบอกแน่ๆ เราร้องไห้เลยเกือบ3วันเพราะเค้าปิดเครื่องหนี สุดท้ายเราจิตฟุ้งเฟ้อมาก ไปเจอสมุดสวดมนต์มียอดพระกันฑ์ไตรปิฎก มีคาถาิชินบัญชร แล้วก็สวดอิติปิโสมากกว่าอายุตัวเอง1รอบ เราสวดทุกวันก่อนนอนสวดจนน้ำตาแห้งไปเลยทำอยู่เกือบๆ1อาทิตย์ สมาธิ สติ เรามีมากกว่าเดิม แล้วแฟนเราเค้าก็กลับมา เราก็ชวนเค้าสวดมนต์ด้วยเป็นบางวัน หาเวลาทำบุญใส่บาตร ไปวัดบ้าง เราไปถวายแจกันคู่ เชิงเทียนคู่ (ความเชื่อส่วนตัวนะคะ) หลังจากนั้นมาเราก็ไม่ทะเลาะกันจุกจิกอีกเลยคะ

 

ง่ายนิดเดียว ก็เลิกทะเลาะซะก็สิ้นเรื่อง พูดง่ายแต่ทำยาก ก็ต้องฝึกตัวเองทุกวัน โดยใช้คาถา 3 ย. คือ ยิ้มแย้ม เยือกเย็นและยืดหยุ่น เมื่อไม่้ถือไม่สามันก็ไม่หนัก

 

คบแล้วไม่สบายใจ ก็เลิกกันเลยครับ /เห็นคนมีคู่แล้วอิจฉา

 

อนุโมทนาครับ

 

ทะเลาะอะไรกับแฟนก็แก้ตรงนั้นเป็นเปราะๆไป

เพิ่งเริ่มคบกันและต่างคนก็ต่างมีที่มาแตกต่างกันไป นิสัยก็จะให้เป็นเหมือนใจเราต้องการทุกอย่างมันก็เป็นไปได้ยาก
มันก็ต้องมีการเรียนรู้นิสัยใจคอกันและกัน แต่เราก็ต้องใช้3ย.เหมือนท่านข้างบนบอกด้วย
ชีวิตคู่บางทีก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป
บางคนดีตอนต้น บางคนดีตอนปลาย เขาไม่ดีอย่างไร เราก็อย่าเอาความไม่ดีนั้นมาใส่ตัว พอยืดหยุ่นได้ก็ยืดหยุ่นให้อภัยกันค่ะ

 

ขอบคุณทุกความเห็น ทุกคำแนะนำมากเลยน่ะค่ะ เรามาลองคบทบทวนตัวเอง และ ดูที่ปัญหาว่าเกิดจากตรงไหน ค่อยๆแก้ ค่อยๆช่วยเหลือกันไปค่ะ หากเกิดจากเรา เราก็จะปรับตัว หากเกิดจากความอยาก ความเห็นแก่ตัวของเขา ถ้าช่วยเหลือไม่ได้ เราก็จะวางเฉยค่ะ

 

แต่ก่อนเคยมีแฟนเป็นคนอ้วนค่ะอดีตเขาโดนทิ้งมา และได้มีโอกาสคบกับผู้ชายคนนี้มีแต่เรื่องปวดหัว ร้องไห้ ประชดกระแทกเเดกดัน สามวันดีสี่วันทะเลาะ ก็อดทนมาตลอด ขี้หึงไม่ดูตาม้าตาเรือ ฉันเองก็ไม่ใช่คนสวย เที่ยวก็ไม่ได้ไป
ยังหาเรื่องเข้าใจผิดมาทะเลาะกันเรื่อยๆ โกรธกันทีไรเขาบอกเลิก ทะเลาะกันฉันก็ง้อบางทีไม่ผิดก็ต้องง้อเพราะอยากประคับประคองความรักไว้เพราะหมอดูเคยทำนายไว้ว่าไม่ใช่คู่กัน ฉันก็พยายามทำบุญเพื่อฝืนคำพูดหมอดู แต่สุดท้ายไปไม่รอดค่ะเพราะฉันเริ่มรำคาญความเอาแต่ใจของผู้ชาย ทะเลาะกันบ่อยจนเพื่อนเอือม เพื่อนรอบข้างที่เป็นผู้ชายเลยบอกว่า "ขนาดกูเป็นผู้ชายกูไม่ได้ดีเด่อะไรกูยังต้องง้อผู้หญิงเลย" เลยนั่งคิดเวลาที่ผ่านมา สี่เดือนที่คบกันทุกข์มากกว่าสุข และแล้ววันที่เลิกกันก็มาถึงวันนั้นเป็นวันเสาร์ที่สิบสี่ ฉันกับเค้ามากินข้าวที่โรงอาหาร พอดีเพื่อนเดินมาบอกว่างานกลุ่มรีบมาช่วยกันทำนะ หลังจากนั้นแฟนก็โกรธว่าคุยกะผู้ชายอื่นหาว่าเป็นชู้ ยังไม่เคยได้เสียเป็นผัวเมียเป็นชู้ได้ไง กับเพื่อนก็ไม่ได้มีอะไรเพื่อนแค่บอกแต่ภาพในสมองเค้ากลับเห็นว่าเพื่อนเอามือมาลูบไหล่ฉัน

หลังกินข้าวเสร็จก็ทำงานกลุ่มต่อจนเย็นด้วยความยุ่งเลยไม่ได้รับโทรศัพท์แฟนเลยโกรธว่าอยู่กะชู้เลยไม่รับโทรศัพท์ แถมขุ๋จะทำร้ายร่างกายเพื่อน เพื่อนก็ตกใจเพราะเสียงลอดมาให้ได้ยิน แถมคิดว่าเป็นต้นเหตุให้ทะเลาะกับแฟนหลังจากนั้นพยายามทำความเข้าใจกับแฟนแต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น แฟนก็บอกเลิกก็เลยตกลงเลิก แต่หลังจากนั้นพี่ๆที่ทำงานด้วยกันก็ช่วยพูดให้คืนดีกันจากนั้นก็คบต่อ คบได้ไม่นานเค้าก็เป็นแบบเดิมอีก ทะเลาะแล้วบอกเลิก ไม่ฟังเหตุผล และก็เลิกกัน

เมื่อเลิกกันหลังจากที่ทำใจให้สงบเลยจะคุยกันเป็นครั้งสุดท้าย ที่แน่ๆเขาเป็นคนมีปม อ้วน คบใครผู้หญิงทิ้งตลอด เลยคุยกะเขา ว่าทำไมถึงโดนทิ้งตลอด
ก็เพราะว่าตลอดเวลาที่คบกันมาไม่เคยให้ความเชื่อใจเลย มีแต่ความหวาดระแวง ไม่ให้เกียรติกันต่อหน้าคนอื่น ไม่ฟังเหตุผลเอาแต่ใจตัวเองใครจะทนพี่ได้ต่อให้คบผู้หญิงเป็นพันคนเขาก็ทิ้งพี่ มันไม่เกี่ยวที่หน้าตาหรือฐานะหรอก พอพูดจบเขาก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น ที่พูดแบบนี้ฉันไม่ได้อยากทำร้ายใจใครแต่มันคือความจริง


สรุปเรื่องนี้แล้ว ที่ผ่านมาฉันพยายามช่วย พยายามที่จะอยู่ข้างเขา แต่ชีวิตคู่คือการปรับตัวเข้าหากันทั้งสองฝ่าย ต้องมีความเชื่อใจกันบ้าง บัวมีหลายเหล่าคนมีหลายประเภทแบบไหนช่วยได้ควรช่วยแบบไหนเกินเยียวยาก็ต้องปล่อยให้เป็นอาหารสัตว์น้ำ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม จะสุขหรือทุกข์ก็ตัวคุณเองที่เลือก ตลอดสี่เดือนที่ผ่านมาคบกันก้พอที่จะทราบแล้วค่ะว่าถ้ายังคบกันจะสุขหรือทุกข์มากกว่ากัน การเป็นโสดถือได้ว่าเป็นลาภอันประเสริฐถึงเหงาบ้างที่ไม่มีใครเคียงข้างแต่คนที่รักเราก็ยังมีอีกมากค่ะชีวิตเรายังมีอะไรอีกเยอะที่ต้องทำจะรีบหาอะไรไปพันธนาการตัวเองเพื่ออะไร

ขอให้คุณมีความสุขนะคะ:VO