หากไม่มีนางแก้วฯพระโพธิสัตว์จะยังมหาปณิธานให้บริบูรณ์ได้หรือไม่?

ขอแถมอีกเล็กน้อยนะคะ...จากประสบการณ์ส่วนตัว
พระโพธิสัตว์ที่เราบำเพ็ญบารมีด้วย ตั้งแต่บารมีต้น จนถึงบารมีกลาง
ท่านก็ไม่มีนางแก้วเป็นตัวเป็นตนนะคะ ส่วนใหญ่เท่าที่ทราบ ท่านมักจะออกบวชค่ะ
บวชเป็นฤาษีประพฤติพรหมจรรย์ตลอดชีวิตบ้าง โยคีบ้าง
บวชเป็นพระในพระพุทธศาสนาบ้าง จนกระทั่งท่านเข้าสู่เขตปรมัตถบารมี
ล่วงเลยมาถึงสองอสงไขยจึงได้มาพบเราในฐานะนางแก้วค่ะ
(เมื่อก่อนเคยเป็นเพื่อนชายและปรารถนาพระโพธิญานด้วยกันมาก่อน)


ดังนั้นถ้าให้เราสรุปจากประสบการณ์ส่วนตัว เราก็จะบอกว่า
พระโพธิสัตว์ไม่สนใจสตรีเพศหรือการหานางแก้วนี่ไม่แปลกค่ะ
เพราะอาจจะอยู่ในเขตบารมีต้นหรือบารมีกลาง
แต่เมื่อเข้าเขตปรมัตถบารมีแล้ว อย่างไรเสีย นางแก้วก็ต้องโผล่หน้าเข้ามาในชีวิตค่ะ
เพราะนางแก้วมีความจำเป็นอย่างยิ่งในการสร้างบารมีในฐานะพระโพธิสัตว์ค่ะ

 

หากไม่มีนางแก้วฯพระโพธิสัตว์จะยังมหาปณิธานให้บริบูรณืได้หรือไม่?

ได้ชัวร์....แต่ต้องยกให้คนอื่นก่อน..หรือไม่ก็ต้องเลิก..ไม่เลิกก็ต้องหนี rabbit_run_away

 

เรียน คุณ Miss Brown

ตามที่คุณ Miss Brown โพส "ล่วงเลยมาถึงสองอสงไขยจึงได้มาพบเราในฐานะนางแก้วค่ะ (เมื่อก่อนเคยเป็นเพื่อนชายและปรารถนาพระโพธิญานด้วยกันมาก่อน)"

จะมีความหมายอื่นใดไม่ได้ นอกจากคุณ Miss Brown ได้กลายมาเป็นนางแก้ว ให้กับพระโพธิสัตว์องค์ที่คุณ Miss Brown ได้กล่าวถึง

เพื่อยกเป็นอุทาหรณ์ตัวอย่าง ให้เพื่อน ๆ พุทธภูมิโพธิสัตว์ ได้ศึกษาเรื่องบุญกรรม ของผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมิด้วยกัน เพื่อเป็นวิทยาทาน ในการไม่ประมาท

กระผม จึงใคร่ขอตั้งประเด็นคำถาม เพื่อขอความกรุณาจากคุณ Miss Brown ในการตอบคำถาม แต่ถ้าหากเห็นไม่สะดวก ก็อยู่ในดุลยพินิจของ Miss Brown ที่จะไม่ตอบคำถามก็ได้ หรืออาจจะตอบให้ผมเป็นการส่วนตัวโดยไม่เผยแพร่สาธารณะก็ได้ เพราะไม่ได้มีข้อบังคับอะไร

คำถามคือ

1. พระโพธิสัตว์องค์นั้น ที่คุณ Miss Brown ร่วมบำเพ็ญบารมีมาด้วย ขณะนี้อยู่ในเพศอะไร
1.1 ถ้าเป็นบรรพชิต มีชื่อฉายาทางพระว่าอะไร บวช-จำพรรษาอยู่ที่วัดไหน
1.2 ถ้าเป็นคฤหัสถ์ มีชื่อ Login ในเว็บพลังจิตว่าอะไร
ข้อ 1 อาจจะตอบยากไม่ต้องตอบก็ได้ครับ

2. เพราะบุญกรรมอันใดหรือ ที่ทำให้คุณ Miss Brown ต้องมาเกิดเป็นหญิงในชาตินี้

3. เพราะเหตุใดถึงลาพุทธภูมิ ก็ในเมื่ออดีตชาติเคยปรารถนาพระโพธิญาณ หรือเป็นเพราะในชาตินี้ที่ได้เกิดเป็นหญิง เลยอธิฐานลาพุทธภูมิ และขอเป็นนางแก้วของพระโพธิสัตว์องค์นั้น

4. ถ้าพระโพธิสัตว์องค์ที่ว่านั้น ขณะนี้ถือครองเป็นคฤหัสถ์ หมายความว่าในปัจจุบันได้อยู่ร่วมครองเรือนกับนางแก้ว (คุณ Miss Brown) แล้วใช่ไหม

ที่กระผมสนใจ และตั้งประเด็นคำถามเหล่านี้ ก็เพื่อจะบอกให้เพื่อนๆ พุทธภูมิให้ทราบว่า ทั้งพระโพธิสัตว์และนางแก้ว(คุณ Miss Brown) คู่นี้ ถือเป็นคู่ตัวอย่างที่แท้จริงและมีความแน่นอนเป็นไปได้สูง ที่นางแก้ว (คุณ Miss Brown) จะช่วยเกื้อกูลสนับสนุนให้พระโพธิสัตว์พระองค์นั้นได้สำเร็จพระโพธิญาณอย่างเที่ยงแท้ในอนาคต ด้วยเหตุที่คุณ Miss Brown เคยปรารถนาพุทธภูมิ ย่อมมีผลทำให้เป็นนางแก้วที่มีกำลังใจยิ่งใหญ่เข้มแข็ง

กระผมจึงขออนุโมทนาสาธุ ในคุณธรรมของท่านทั้งสอง

 

เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ท่านอื่น ๆ ขอตอบคำถามคุณ Sirius Galaxy ดังนี้ค่ะ
(ได้ขออนุญาตท่านแล้ว ท่านบอกว่าไม่ห้ามค่ะ)


ข้อ ๑ ท่านไม่ได้อยู่ทั้งในเพศบรรชิตและคฤหัสถ์ค่ะ

ข้อ ๒ เพื่อมาทำบารมีในส่วนของนางแก้ว เติมเต็มในทานบารมีให้พระโพธิสัตว์ค่ะ
ส่วนบารมีส่วนตัวนั้น มาเติมในด้านวิริยะบารมีและปัญญาบารมีค่ะ
ตั้งแต่เด็กก็เฝ้าถามตนเองเหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นหญิง
ทั้ง ๆ ที่ชาติที่แล้วยังเกิดเป็นชายและบำเพ็ญบารมีพุทธภูมิอยู่เลย ตอนนี้เข้าใจแล้วค่ะ

ข้อ ๓ อธิษฐานลาพุทธภูมิเพราะบารมีนางแก้วเก็บได้เกิน ๙๐% มากกว่าพุทธภูมิที่ได้เพียงไม่เกิน ๑๐% ค่ะ
อยากเข้าพระนิพพานเร็ว ๆ ค่ะ ไม่อยากเกิดอีก และที่สำคัญการปรารถนาพุทธภูมิของตนเองนั้น
เกิดจากความต้องการเก่งเหนือคนอื่น มิได้ปรารถนาเพราะต้องการให้บุคคลอื่นพ้นทุกข์เข้าสู่พระนิพพานอยางแท้จริง จึงต้องลา...

ข้อ ๔ ขณะนี้ไม่ได้ครองเรือนร่วมกับท่านค่ะ ครั้งแรกที่ทราบคือเกิดมาชาตินี้เพื่อถูกยกให้เป็นภรรยาคนอื่นค่ะ
แต่ตอนนี้ได้รับหน้าที่บางอย่างจึงไม่ต้องแต่งงานกับใครค่ะ


ถ้าถามว่ากำลังใจเข้มแข็งไหม ก็จะตอบว่าท่านไปไหนก็ไปกับท่านก็เท่านั้นค่ะ
ท่านให้ทำอะไรก็ทำ สมัครใจทำเองเพื่อท่านทุกอย่าง เพราะความดีของท่านที่เรายอมรับ
เพราะท่านนั้นเป็นพี่น้อง เป็นเจ้านายที่จงรักภักดีสุดหัวใจ เป็นทั้งคนรัก
และเป็นทั้งเพื่อนที่ร่วมเป็นร่วมตายด้วยมานาน...

 

ขอโมทนากับธรรมทานที่คุณ Miss Brown ได้ให้ไว้
ทำให้คิดได้ว่าพุทธภูมิไม่ใช่ทางของผู้ที่ต้องการถนนโรยกลีบกุหลาบจริงๆ....

 

อาห้า!....ใครว่านางมารไม่มีอยู่จริง?

 

สาธุ ขออนุโมทนา

ขอบคุณครับ ที่กรุณาตอบคำถาม

ด้วยสัจจะอธิฐานผลบุญกุศลที่เราบำเพ็ญมาแล้วตั้งแต่เบื้องต้น ท่ามกลาง และจะบำเพ็ญต่อไปในเบื้องปลาย ขอให้มาเป็นตบะเดชะบุญฤทธิ์ประสิทธิประสาทพรให้คุณ Miss Brown จงสำเร็จในสิ่งที่ปรารถนาตั้งใจไว้ทุกประการเทอญ

 

คุณ DuchessFidgette ผมจำได้ว่าผมเคยไปกดไม่เห็นด้วยกับกระทู้คุณแค่ครั้งเดียวนะ และที่คอมเม๊นนั่นก็ว่าตามที่หลวงพ่อฤาษีลิงดำและครูบาอาจาีย์อื่นๆในสายโพธิญาณท่านสอนศิษย์มาอย่างนั้น และผมก็เห็นด้วยอย่างนั้น และก็ไม่ได้กลับไปโต้แย้งอะไรอีกเลย ไม่เข้าใจว่าฝังใจอะไรนัก ?

ส่วนรื่องนางแก้วของพระโพธิสัตว์ผมมองว่ามันเป็นเรื่องที่พวกพุทธภูมิเขาต้องศึกษาพิจารณาให้เข้าใจ และที่ถามตอบกันในกระทู้นี้ก็ไม่เห็นใครเขาเอานางแก้วมาอวดประกวดอะไร น่าจะกระทู้อื่นมากกว่า ซึ่งทั้งหมดในกระทู้นี้เขาแชร์มุมมองแง่คิดให้พิจารณากันทั้งนั้น ผู้ที่เขาเข้ามาศึกษาเขาจะใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นจริงตามสมควรแก่เหตุแก่กาลและสถานะธรรมของตัวมันเอง

เช่นอย่างที่ คุณบุญทรงพระเครื่องกล่าวก็ไม่ได้ผิดเลย พระโพธิสัตว์เขาต้องมีนางแก้ว มีลูกหลาน ลูกศิษย์ลูกหาเยอะ และผมมองว่าในส่วนนี้เป็นของพระโพธิสัตว์ที่บารมีปรมัติหรือได้รับพุทธพยากรณ์แล้วจะต้องเข้าไปเกี่ยวเนื่อง เพราะพระโพธิสัตว์นั้นเกี่ยวเนื่องด้วยโลกและสังคมมนุษย์ ต้องช่วยเหลือโลกทั้งทางโลกทางธรรม ต้องเกิดเป็นมหาจักรพรรดิ์ ต้องเกิดมาเป็นศาสดาศาสนา ต้องบำเพ็ญกันไม่รู้กี่อสงไขย ไม่ได้เอาในชาติเดียวหรือไม่กี่ชาติ ไม่เหมือนการมุ่งสู่อริยมรรค-อริยผล

ในส่วนของผู้ที่แย้งว่านางแก้วไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาฝักใฝ่ ก็ถูกอีก พุทธภูมิบารมีต้นและบารมีกลาง สิ่งที่จะต้องมุ่งก็คือการสร้างบารมีสิบให้เต็ม เรื่องนางแก้วเมื่อถึงเวลาที่จำเป็นต้องมีจะมีเอง ปฏิเสธก็ไม่ได้ ซึ่งเชื่อว่าผู้ที่เข้ามาอ่านเขาก็จะใช้ปัญญาพิจารณาเอง และนำไปปรับใช้กันตามสมควรแก่ฐานะของตน

กิเลสนั้นใครที่ไหนเขาก็มีเป็นของธรรมดา ถ้าเห็นจริยาผู้อื่นแล้วมีอคติก็ไม่มีประโยชน์อะไร แต่การให้ธรรมทานเพื่อให้เกิดปัญญาที่จะไปปิดกั้นกิเลสนี่สิสำคัญยิ่ง สำคัญที่ตัวเราหรือผู้อื่นจะตักตวงได้มากน้อยแค่ไหน ถ้าเขาไม่ถามปัญหากันในส่วนนี้ คนที่เขามีคติที่เห็นผิดเรื่องนางแก้วจะได้มีโอกาสกลับมามีคติที่เห็นถูกในส่วนนี้กันหรือ?

ส่วนเรื่องของการไม่เห็นด้วยหรือขัดแย้งกันนั้น นั่นเป็นเรื่องของอคติในใจแต่ละบุคคลเท่านั้น อยู่ที่จะมองไปในทางใด ที่ทุกท่านกล่าวเขากล่าวถูกทั้งหมด แต่ถ้าใส่อคติลงไปมันก็เจือด้วยพิษ ถ้าไม่ใส่อคติลงไปก็เป็นยาวิเศษล้วนๆ มันก็แค่นั้นเอง


แต่ผมคงไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพุทธภูมิวิสัยนะ ผมแค่มาสอดรู้สอดเห็นเรื่องของพุทธภูมิเฉยๆ อิอิ

 

ผมขอพูดให้เข้าใจนะครับ ไม่ได้ต่อว่าอะไร และถ้าเคยไปทำให้ท่านขุ่นเคืองใจอะไรไว้ ก็ขอขมากราบแทบเท้าท่านเลยนะครับ _/\_

คือว่าที่คนเขาปรารถนาพระโพธิญาณกันนั้นมีเหตุสืบเนื่องกันมาช้านาน คือตามที่หลวงพ่อฤาษีฯและครูบาอาจารย์ทั้งสายโพธิญาณทั้งสายที่มุ่งมรรคผลนิพพาน ท่านสอนว่าทุกครั้งที่พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นจะมีการหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งพุทธภูมิในหมู่สัตว์ ของพระโคดมพุทธเจ้าได้เปิดสามโลกในช่วงหลังออกพรรษาคือวันที่เสด็จกลับจากการโปรดพุทธมารดาบนสวรรค์ชั้นดาวดีงส์ (วันที่ตักบาตรเทโวฯ) พระพุทธเจ้าจะเปิดสามโลกให้เห็นกันแม้แต่ในนรกก็หยุดชั่วคราวและเปิดให้เห็นพระพุทธเจ้า ในขณะนั้นสัตว์โลกที่ปรารถนาพุทธภูมิมีนับไม่ถ้วนแ้ม้แต่ มด แมลง หรือสัตว์นรกก็อยากจะเป็นพระพุทธเจ้ากันทั้งสิ้น เหตุที่ทำอย่างเพราะเพราะเป็นการคัดเลือกหน่อพุทธภูมิ ถ้างอกเงยขึ้นมาแล้วไม่แข็งแรงพอก็จะเหี่ยวเฉาไปเอง เหลือแต่ผู้ที่กำลังใจเข้มแข็งและบริสุทธิ์เพียงน้อยนิดเท่านั้น เพราะหากไม่ทำอย่างนี้แล้ว อนาคตกาลจะว่างเว้นจากพระพุทธเจ้า จะไม่มีพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นเพื่อขนสัตว์ออกจากวัฏกสงสารอีกเลย..

คือใครจะปรารถนาอะไร ก็เหมือนเป็นกระบวนการคัดสรรตามธรรมชาติครับ ถ้ากำลังใจไม่พอหรือมีเหตุที่จะต้องลา เขาก็จะลาเป็นสาวกเอง ไม่ควรไปถือคติ ปรามาสเขาให้เป็นบาปเป็นกรรม เพราะพุทธภูมิวิสัยมันต่างจากสาวกปกติหรือปัจเจกวิสัยมาก มันไม่มีใครบิดเบือนอะไรหรอก มีแต่ว่าเรานั้นไม่เข้าใจในการบำเพ็ญของแต่ละเส้นทาง หากเราโมทนากับเขา จิตเราก็เป็นบุญ

 

ว่าไปเรื่อยตามความคิดผมนะท่าน ผมว่าที่ต้องมีนางแก้วก็เพื่อวัดกำลังใจว่าเราสามารถสละได้แค่ไหน ถ้าสามารถสละสิ่งที่รักที่สุดได้แล้ว ย่อมจะสามารถสละความสุขของตัวเองได้เพื่อผู้อื่นอย่างไม่ยากเย็นนัก ลองรักใครมากๆดูแล้วจะรู้ว่ามันยากมากยิ่งพระโพธิสัตว์ที่บำเพ็ญกับนางแก้วมานานยิ่งรักและผูกพันธ์ลึกซึ้งมาก ซึ่งถ้าไม่สามารถสละสิ่งที่เป็นที่สุดได้ก็ไม่สมควรที่จะได้มีสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในจักรวาลไป ก็คือถ้าจะเป็นพระพุทธเจ้าจะต้องหยั่งลงทุกความทุกข์ หยั่งลงให้ลึกซึ้งที่สุดของความรัก หยั่งลงให้ลึกสุดๆความเจ็บปวดเพื่อที่สุดของความรู้แจ้งรู้ใจเขาใจเราเข้าใจในโหมดลึกที่สุดของสรรพสัตว์ทั้งมวล เมื่อหยั่งแล้วการละก็เป็นความทรมานอย่างยิ่งเพื่อวัดความสามารถของท่านเอง ก็พูดไปเรื่อยตามความคิดผมนะท่าน

 

บารมี แปลว่ากำลังใจ กำลังใจถึงที่สุดคือสามารถรับได้ทุกความเจ็บปวด(เจ็บปวดจากการเสียทรัพย์,เสียคนรัก,เสียอวัยวะ,เสียชีวิต ฯลฯ) ค่อยจะคู่ควรกับสิ่งที่มีค่าที่สุดอย่างพระโพธิญาณ


อ่าวคนเถียงกันเยอะเลย ผมขอหายแว้บล่ะ ไม่อยากยุ่งเยอะ อิอิอิอิ

 

ไม่รู้นะ ดิฉันคิดว่า ฟังดูมันสุดโต่งเกินไป เหมือนเจือด้วยกิเลส แต่ถ้าถามดิฉันว่าพระพุทธเจ้าท่านอุบัติมาจากการอยากเป็นพระพุทธเจ้าจนต้องสั่งสมบำเพ็ญเพียร หรือ มาจากการที่ท่านเป็นผู้ที่มีจิตเมตตาต่อมวลมนุษย์มาจากพื้นฐานดวงจิตหรือ สัญชาติญาณ ท่านเป็นผู้มีพื้นฐานเป็นคนดีมากจากวิญญาณอยู่แล้วจึงทำให้ได้มีโอกาส อยู่ในหมู่กัลญาณมิตร พัฒนาด้วยการทำคุณงามความดีไปเรื่อยจนเป็นเหตุได้เป็นพระพุทธเจ้าเอง อย่างที่สองยังฟังมีเหตุมีผลกว่า การทีจะเป็นนิยาย แอพพิโซด ภาคหนึ่งภาคสองแบบ หนังลอร์ดออฟเดอะริงค์ หรือ แฮรี่ พอตเตอร์? มันเป็นไปได้ไหมว่า พุทธประวัติ เรื่อง นางแก้ว เรื่อง การแข่งขัน คัดพันธุ์คนจะเข้าสู่พุทธภูมิอะไรพวกนี้ เป็นนิยายชาดก แตกกันขึ้นมาทีหลัง โดยพวกสาวกอินเดียในยุค สังฆยณาพระไตรปิฏกครั้งที่สอง เพราะถ้าท่านลองศึกษาเรื่องนางแก้วให้ดี จะรู้ว่าเป็น คำที่มาจากวัฒนธรรม ความเชื่อแบบ พราหมณ์ ฮินดู ของอินเดียเต็มๆ อินเดียนั้นมีความครั่งไคร้เรื่องพิธีแต่งงาน และจับคู่ให้ผู้หญิงผู้ชาอย่างยิ่ง จนมีคำว่า นางแก้ว, ช้างแก้ว, ขุนศึกแก้ว ฯลฯ และสอดแทรกเรื่องรักๆใคร่ๆแบบฮินดูเข้ามาในพุทธศาสนาไม่น้อย ในความเห็นดิฉันก็อย่างที่เรียนให้ทราบไม่เห็นว่า การสละนางแก้วหรือเมียให้คนอื่นจะเป็นเรื่องยิ่งใหญ่จนแลกกับการเข้าพุทธภูมิ ตรงไหน เพราะอย่างที่บอก มีคนมากมาย รวมทั้งท่าน ดิฉัน และคนอื่น จะมีวันที่สูญเสียกันทุกคน เพราะคนเราทุกคนต้องตาย พ่อแม่พี่น้องวันนึงก็ต้องตายกันทั้งนั้น อย่างดิฉันอายุไม่เท่าไร ก็ผ่านเรื่องคนที่เรารักที่สุดในโลกตายไปแล้ว ไม่เห็นว่าการสูญเสียไม่ว่ากรณีใดๆจะเป็นการพิสูทย์พุทธภูมิคะ ยิ่งคนระดับพระพุทธเจ้ายิ่งไม่สะทกสะท้าน และ เรื่องนางแก้วเนี้ย มานั่งพูด นั่งแข่งขัน อยากจะเป็นกัน มีแต่เสียมากกว่าได้ มีพระดังๆที่เป็นข่าวกับสีกาหลายคนก็มีเรื่องนางแก้วนี้แหละเอามาอ้าง หากการปรารถนาพุทธภูมิจะทำให้เกิดความเสื่อมเสียมาสู่ศาสนา สู้เราปฏิบัติของเราเงียบๆ ให้ถึงนิพพานเร็วๆ ในความเห็นดิฉันยังว่าจะดีกว่า ส่วนคนอื่นๆก็คงต้องปล่อยให้วาระขอเขามาถึงเอง อาจจะช้าหน่อย แต่มันต้องมีสักวันคะ ที่ดวงจิตทุกดวงจะกลับคืนสู่สภาวะที่มันเคยเป็น

 

ครับท่าน กระผมก็ความรู้น้อยพูดไปตามความเข้าใจ เพียงแต่อยากอธิบายความหมายของการบำเพ็ญในแบบของผม มันอาจจะไม่ถูกทั้งหมด ท่านก็ช่วยเสริมและอธิบายแก้ให้กระผมหน่อยแล้วกัน ว่าในความคิดของท่านการมีนางแก้วคืออะไร จำเป็นไหม อธิบายขยายความความคิดของท่านมาได้เลยครับ ตามหัวข้อกระทู้นั่นแหละ ท่านผู้มีภูมิกว่าก็โปรดแถลงไขในสิ่งที่ปิดให้เปิดหน่อย บอกว่าสิ่งไหนที่ถูกที่คลาดเคลื่อนท่านก็จงอธิบายมาให้กระผมฟังโดยละเอียดเลยครับ

 

กระผมก็คนธรรมดาคนหนึ่งนะครับ คิดว่าการบริจาคลูกเมีย ภรรยานี้ มันเป็นสิ่งที่ยากลำบากนะครับ ลองคิดดูสิว่า กว่าเราจะจีบเขาได้ กว่าเขาจะยอมตกลงแต่งงานกับเรา กว่าเขาจะเคลียร์กับทางครอบครัวเพื่อมาเสียสละเป็นภรรยาเราเพื่อให้เราเอาไปแลกนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะครับท่านผู้เจริญ สำหรับคนใจหินคงไม่คิดอะไรมาก แต่สำหรับใจพระโพธิสัตว์ผู้เปี่ยมด้วยเมตตา แม้มองเห็นสิงโตที่กำลังหนาและหิวยังอยากให้เนื้อตัวเองเป็นทานเลย แล้วนี่คือเมียและลูก เมียผู้เสียสละทุกอย่างให้เรา ทำงานบ้านให้เราทุกอย่าง ดูแลเรา หากับข้าวกับปลาให้กิน ดูแลปรนนิบัติอย่างดีตามนิสัยนางแก้ว อยู่กับเราทุกวันทุกคืน มีใครที่ไหนจะไม่รักมาก มีใครที่ไหนจะกล้าทิ้งได้ง่ายๆ คิดดูสิการบริจาคนั้นท่านไม่ให้เลือกว่าให้ไปบอกบริจาคกับคนที่มีเมตตานะ ไปบริจาคกับบ้านเศรษฐีที่สบายๆนะ แต่บริจาคให้กับใครก็ไม่รู้ที่ไม่รู้จักเลย ถ้าคนมีหัวใจจะรู้ว่ามันสุดทรมาน ต้องคิดแล้วว่าเมียผู้แสนสวยจะโดนกระทำอย่างไรหนอ จะโดนทุบตีไหมหนอ จะโดนใช้งานเยี่ยงทาสรึเปล่า เขาจะซ้ำรอยเราแน่เลย(555) แล้วลูกที่ตัวเล็กๆก็เปรียบเสมือนดวงใจของพ่อแม่ คิดดูการบริจาคนั้นคือการบริจาคโดยที่ยังรักหมดหัวใจ ท่านอยากรู้ข้อแตกต่างระหว่างญาติเสีย กับการบริจาคลูกเมียไหม มันคือ ความเต็มใจกับไม่เต็มใจ ญาติเสียลูกตายเมียตายท่านไม่เต็มใจให้เขาตาย แต่บริจาคเนี่ยมันคือความเต็มใจ คือการทุ่มทั้งใจยอมให้เขาเอาเมียเรา ลูกเราไปโดยไม่มีข้อแม้ นี่เขาจึงเรียกว่า มันคือการเกิด บารมีขึ้นมาได้นะท่านะ ลองตรองคำพูดเราดู

 

การเสียญาติไปทำไมไม่เป็นพระพุทธเจ้า ก็เพราะการเสียญาติไปนั้นไม่ใช่การเต็มใจ และไม่ใช่การบริจาคทาน ไม่ได้บุญบารมีจากการสูญเสียนั้นเลย ไม่มีมูลเหตุใน ทาน ศีล ภาวนา จึงไม่เป็นตัวบุญ แต่การบริจาคลูกเมียนั้นเป็นตัวบุญบารมี เป็นตัววัดกำลังใจกำลังบารมีของเราว่าใจกล้าที่จะให้สุดดวงใจแก่ใครก็ไม่รู้ให้เขาเอาไปย่ำยีอย่างเต็มใจไหม ดังนั้นการบริจาคคือ การให้ การญาติเสียไม่ใช่การให้ ตรองดูนะท่านผู้เจริญ เราก็แค่โพธิสัตว์ฝึกหัดบารมีไร้แวว แต่คำตอบตรงนี้ไม่น่าจะคลาดเคลื่อนไปซักเท่าใดนัก

 

ถ้าสิ่งที่ตัวกระผมเชื่อในการบำเพ็ญบารมี 30 ทัศขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่เป็นความจริง ผมขอลงนรกแบบที่ทรมานที่สุดชั่วกัปล์ชั่วกัลป์ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเลย พร้อมด้วยความฉิบหายย่อยยับชาตินี้ในทรัพย์สินบริวาณ ชีวิตอับจนเป็นโรคร้าย สังคมรังเกียจ ไม่มีคนดูแล ตายอย่างหมาข้างถนน ถ้าบารมี 30 ทัศไม่มีจริง ผมยอมเป็นดังที่ว่ามา

 

ที่กระผมพูดไปนั้นไม่ได้อยากสร้างศัตรูกับใครแต่ประการใดเลย เป็นเพียงแต่การอธิบายสาธยายธรรมะเชิงลึกในบางเรื่องที่ท่านผู้เจริญอาจจะพลาดไปไกลโข เพียงเเต่มีความหวังดี ไม่อยากให้ลงโลกันต์ ไม่อยากให้กลับตัวตอนสาย ก็เท่านี้แหละ

ตอนที่อธิบายเรื่องนางแก้ว รู้สึกถึงบางอย่างเข้ามาในหัวใจ มันเศร้าและทราบซึ้งไปพร้อมๆกัน เหมือนเคยเห็นใครทำ เหมือนจะรำลึกภาพนั้นออกแต่ตอนนี้มืดตื้อไปหมด เพราะเริ่มง่วงแล้วล่ะ ราตรีสวัสนะท่านผู้เจริญทั้งหลาย ข้าพเจ้าผู้น้อยมิบังอาจเลยที่จะต่อกร สาธุ

 

ผมเข้าใจนะ ทุกคน ถูกทั้งคู่ ใครถูกมากถูกน้อย นั่นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ถ้าผิดเข้าใจให้ถูก ก็โอเคครับ ใครจะไปรู้ทุกเรื่องครับ ผมไม่ได้เข้ามานาน ผ่านแล้วก้ผ่านไป บังเอิญ วันนี้มันมาโผล่ในกระทู้ผม อีก จึงเข้ามาครับ การเกิดแก่เจ็บตายนั้น เป็นเรื่อง ธรรมดาครับ แต่ทุกคนที่เกิดมา ก็ไม่อยากตาย ไม่ว่าสัตว์หรือคน ถ้าว่าคุยเรื่องของพระโพธิสัตว์คุยกัน ๓ วัน ๓ คืนยังไม่จบเลย ไม่สามารถ มากล่าวที่นี้หมดได้

ของใครของมัน การบำเพ็ญบารมีมาไม่เสมอกัน อย่างน้อย ผมเกิดมาช่าตินี้ ทำงานมา ๑๐๐ กว่าชนิด ก็รู้ว่าอะไรผิดถูก อะไรควรไม่ควร ก็นั่นแหละ มันอดไม่ได้หรอกครับ สำหรับ จิตปุถุชนคนธรรมดา ยังมีกิเลสอยู่ มันอดพาดไม่ได้ แต่ก้พยายาม ให้ผิดน้อยที่สุด สำหรับคนธรรมดาด้วยกันแล้ว ในระดับเดียวกัน แล้ว ผมถือผมเองก็ไม่น้อยหน้าใครเหมือนกันที่ทำมาในชาตินี้ และกล้ากล่าวได้อย่างเต็มปากเต็มคำ สิ่งที่ได้ทำมาแล้วชาตินนี้ เพื่อ ชาติ ศาสนา พระมหากษัติย์

สำหรับผม ถ้าไปนิพพาน ได้ ขอไปนิพพานเลย ถ้ายังไม่ถึง ขอไปค้างที่ เทวดา หรือ พรหม ผมกลัวตอนตายมากกว่า ตอนจิตออกจากร่าง พระพุทธเจ้า ก้ไปนิพพาน พระสาวกก็ไปนิพพาน มันต่างกันที่ความปรานา ไปก่อนไปหลัง ก็ไม่สำคัญ ไปก่อนสบายก่อน ไปทีหลังสบายทีหลัง ควรจะเคารพ ในธรรม วึ่งกันและกัน การไปนิพพาน ของพวกพุทธภูมิ เขาไม่ได้ไปคนเดียว ฉนั้น ควาปรานาจึงยิ่งใหญ่ จะไปถึงไม่ถึง มันเรื่องของเขา การไปขวางทาง ถึงจะปราถนา ไปนิพพานชาตินี้ มันจะทำให้เรา ไม่ได้นิพพาน และได้มรรคผลยากนะ เอาแค่ สมาธิ ก้ทำขึ้นยากแล้ว ลองสังเกตุดูก็ได้ ท่านนักปฏิบัติทั้งหลาย ตาบใด เรายังรู้ไม่จริง มีพระพุทธเจ้าองค์เดียวเท่านั้น ที่รู้แจ้งโลก

พระอรหันต์ ยังรู้ไม่หมดเลย แต่ท่านตัดกิเลส เป็นสมุทรเฉท หมดโลภ โกรธ หลง ได้สิ้นเชิง ผมน่ะพูดมาหลายกระทู้แล้ว พระโพธิสัตว์ กรรมฐาน ๔๐ มหาสติปัฏฐาน ต้องได้คล่องทุกกรอง ต้องเรียนรู้อารมย์ พระอริยะเจ้า ทุกขั้น ตั้งแต่ พระโสดาบัน ถึงพระอรหันต์ ถ้าเราถามคุยกันโดยธรรม มันไม่ได้เกิดโทษแก่ผู้ใด ใครอยาก เอามันไปไว้ในใจ ก้เชิญตามสบาย ไม่ขัดคอใครอยู่แล้ว คุณสร้างกรรมชั่ง ก็เรื่องของคุร ผมมิอาจ เอาความชั่ว ของคุณมาได้ โดยผมคงไม่โมทนาสาธุด้วยหรอกครับ


ผมดีหรือชั่ว คุณก็มิอาจมาเอาได้ ของใครของมันครับ สิ่งที่คุณรู้ ผมไม่รู้นั้นมีอยู่ แต่สิ่งที่ผมรู้ คุณไม่รู้นั้นยังมีอีกเยอะนะ จะบอกให้ ทางโลกเกิดเท่าไหร่ เรียนไม่จบหรอกครับ ทางธรรม มีทางจบครับ จะช้าหรือเร็วเท่านั้น ขติของผม นะในชาตินี้ ทำความดี ให้สุดขั้ว หนีชั่ว ให้สุดขีด มันคงตามเราไม่ทันแน่นอน ตาบใด ถ้าเราไม่ทิ้งความดี


พระพุทธเจ้าของเรา ท่านบำเพ็ญบารมีมา ๔ อสงไขย กำลัยอีกแสนมหากัป กว่าจะได้ตรัสรู้ พระสัมมาสัมโพธิญาณ นำพระธรรมมาสั่งสอนเรา ท่านไม่เคยค้านอยู่แล้ว สำหรับ ท่านที่ทำความปราถนา พระโพธิญาณ เราจะใหญ่กว่าพระพุทธเจ้าหรือ ท่านจะเคารพ แม้แต่ พระสงฆ์ แสดงธรรม ท่านก็ให้ความเคารพ ท่านจะหยุดนิ่งรับฟัง หลังจากจบ ท่านจะแสดงพระธรรมเทศนา

แม้แต่ หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง ท่านเคยพูดว่า ท่านปราถนาพุทธภูมิ ยังไม่เคยได้บริจาคลูกเมียให้เป็นทานเลย สวรรค์ชั้นดุสิตก็ไม่เคยอยู่ ส่วนใหญ่ ไปเกิดเป็นพรหม ท่านเกิดเป็นลูกพระพุทธเจ้ามาหลายสิบพระองค์ แม้สมเด็จองค์ปฐม ท่านเกิดเป็นลูก หลายวาระ

คนที่คิดยังไม่ถึงควรวางใจเป็นกลางก่อน ไว้ ๕๐-๕๐ ก่อน พิสูตรเสียก่อน จึงทำความเห็นให้ถูก พระพุทะองค์ตรัสว่า ใครคิดเรื่องโลกว่าเกิดมาอย่างไรเป็นโลกบ้า ถ้ายังทำไม่ได้ ใครคิดเรื่องฌาณ สมาบัติต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ บ้า ใครคิดเรื่อง พระโสดาบัน พระสกิทาคา บ้า ใครคิดเรื่อง พระอนาคามี พระอรหันต์ บ้า ใครคิดเรื่องของ พระพุทธเจ้า ต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้บ้า เรื่องของพระโพธิสัตว์ก้เหมือนกัน พระพุทธเจ้าตรัสเองนะ ไม่ใช่ผมพูด ผมเอาคำของท่านมา ให้อ่านไม่ถึง เรียนไม่ถึงแล้วมาค้าน ก็ทำเองสิ ถึงจะรู้ ไม่ทำ เสือกนั่งงอมืองอเท้า แล้วมานั่งเย่วๆ อยู่ได้ มือไม่ทำแล้วเอาตีนมาลาน้ำ มันใช้ไม่ได้ มันต้องลงมือทำ

 

3 ปีก่อนหน้านี้ผมก็เคยมองว่าเขาปรารถนาพุทธภูมิกันเป็นแฟชั่น และสุดโต่งอย่างที่ท่านว่านั่นแหละ แต่ตอนนี้เข้าใจอะไรมากขึ้นและเรียนรู้สันดานชั่วของตัวเอง แต่ผมไม่เคยเห็นที่เป็นนิยายดราม่าแบบนั้น และก็ขอยืนยันว่าเปรียบเหมือนการคัดสรรตามธรรมชาติจริงๆ แต่ไม่ขอพูดเพราะน่าจะเกินวิสัย

ส่วนพระโพธิสัตว์ต้องอาศัยนางแก้วในการช่วยเหลือจริง ทุกพระองค์ต้องเคยเลือก ลอง หลง มาก่อนถึงจะเดินได้ถูกทาง เพราะต้องเรียนให้จบทั้งสามโลกธาตุ ความถูก ความผิด ความหลงงมงายทั้งหลาย ต้องผ่านให้หมด นางแก้วเป็นชื่อเรียก แต่มีอยู่ตามสภาพธรรมของมันอย่างนั้น และพระโพธิสัตว์ต้องอาศัยนางแก้วเพื่อสร้างบารมีระดับปรมัติ เพื่อทดสอบกำลังใจ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่อย่างนั้นก็เรียนไม่จบทั้งสามโลกธาตุ บารมีไม่เต็ม ไม่มีทางเป็นพระพุทธเจ้าได้ แต่อันนี้เป็นเรื่องของพระนิยตโพธิสัตว์แล้วครับ (ที่ได้รับพุทธพยากรณ์แล้ว) และไม่ใช่วิสัยที่คนปกติจะเข้าใจหรือเลียนแบบ

ส่วนตัวผมมองว่ามีพุทธภูมิแท้กับพุทธภูมิเทียม ซึ่งแท้ก็มาจากเทียมในหลายภพชาติก่อน เทียมเลิกล้มไปก็มากมาย ที่ท่านว่าเขาสร้างนิยายดราม่ากันนั่น อันนั้นขึ้นอยู่กับว่าเขาสั่งสมกันมาในทางนี้มากน้อยแค่ไหน ไม่ว่ากันครับ เป็นทางผ่านของการ เลือก ลอง หลง เพื่อให้อินทรีย์แก่กล้าในอนาคต แต่อยู่ที่เราจะถือคติอย่างไรบ้่าง หมั่นไส้เขาไหม (จริงๆผมก็เคย แต่พอปฏิบัติธรรมเข้าใจสันดานชั่วตัวเองแล้วก็วางมันเลย) หลายๆกระทู้ในห้องนี้เรื่องนางแก้วก็ต้องบอกว่ามีที่ไม่ควรเหมือนกัน เหมือนกับว่าเอาเรื่องนางแก้วมาคุยฝอยเหมือนกับเด็กวัยรุ่นฝอยกันเรื่องสาวๆนางนั้นนางนี้ แต่ผมก็เฉย (แต่ในใจก็ไม่ค่อยชอบอยู่ดี) ผมถึงได้มาเม๊นในกระทู้นี้และไปโมทนาในกระทู้ของคุณ Sirius Galaxy
คือถ้าหากเราได้ไปเห็นอะไรที่สุดโต่งหรือไม่ถูกที่ถูกทางมาก่อน ก็อย่าเพิ่งไปกล่าวเหมารวมครับ เพราะว่าพุทธภูมิแท้นั้นมีอยู่
ยิ่งถ้าเรามุ่งมรรคผลนิพพานตามแบบสาวกปกติแล้วย เราควรจะวางเฉยแล้วปฏิบัติของเราไป ไม่ต้องไปใส่ใจในจริยาวัตรของผู้อื่นเขาตามที่สมเด็จองค์ปฐมท่านสอน
ระวังใจเราเอาไว้แค่นั้นแหละ ปฏิบัติธรรมยกระดับจิตใจ (ดำเนินมหาสติปัทฐาน ๔) แค่นี้แหละคือได้รับใช้พระศาสนาของพระพุทธเจ้าแล้ว อย่างอื่นนั้นช่างเขาเถอะเกินวิสัยของเรา พระโสดาบันท่านหนึ่งเคยสอนผมอย่างนี้ แต่ผมไม่รักดีเพราะไม่รู้อะไร ปล่อยให้จิตใจจมอยู่ในกองอคติจนเกิดวิบัติ

พอแล้วนะครับ _/\_ เราควรอธิษฐานขอขมากรรมเสีย ที่เราเคยไปปรามาสสิ่งศักดิสิทธิ์ ปรามาสผู้บำเพ็ญพระโพธิญาณ ปัจเจกโพธิญาณ หรือ ผู้บำเพ็ญอริยะมรรค ทั้งในอดีตชาติและปัจจุบันชาติ ไม่อย่างนั้นเราแม้เราจะมุ่งโสดาปัตติมรรค ก็ยากจะสำเร็จเพราะมีกรรมหนักมาขวาง นะจ๊ะ นะจ๊ะ (f)-love mode-

 

จริงๆก็ไม่อยากยกลุงบุญทรงพระเครื่องมาอ้างอิง แต่มันจำเป็นครับ ขออภัยจริงๆ :z12 แต่ไม่ได้มองอะไรในทางลบเลยนะครับ ผมได้อะไรจากคุณลุงตั้งเยอะ และที่ว่าแม้แต่หลวงพ่อฤาษีฯเองก็ยังไม่เคยบริจาคลูก-เมียเป็นทาน ก็เพิ่งรู้จากท่านนี่แหละครับ